ONZE TAAL. Nr. 26. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krygsgevangenen. 25? Augustl915 Eendracht. In een klein ver afgelegen landje, tus8chen het gebergte, woonde er een volk dat er heel gelukkig leefde, tôt op een zekeren dag hun algemeen ge-luk gestremd werd door het afstorten van een overgrooten rotsklomp die den weg yersperde die hun onmisbaar was om te kunnen leven. Buiten dien weg was er rechts noch links een doorgang of een andere uitweg om dat te verkrygen wat ieder zelf en heel het volk noodig had om voorts te bestaan. Het volk zuchtte om verlossing en zocht om redding, en als een onde wyze man van 't land vernam dat wegens dien rotsklomp het volk tôt ondergang ge- zyn moeite zyn po- gingen waren ver- L— geefsch. Als hy dat » i â t A bemerkte, ging hy 't f hart vol droefheid te- rug tôt het volk en âÊ»)' -prak : — „Wat moet • * I voor onze redding gtot Altstadtmarkt niets gelangden." — En toen hy deze woorden gezegd had en 't volk erover in treurige gedachten verdiept was, toen kwam er een andere oude wyze man uit het volk en wees op de handen van den eerate en zegde spottend. — „Ziet eens, hy heeft zyne handschoenen nog aan, hy heeft zeker schrik gehad zyn handen aan den. rotsklomp te bevuilen, 'k zal ik dat werkje eens in orde brengen." — En hy ging, en 't volk bleef en wachttein angstige spanning... En toen deze tweede oude wyze man daar kwam en na hy gedaari had als de eerste en zich ook even als hy te zwak gevonden had om den rotsklomp te bewegen, ging ook hy terug, liet moe-deloos het hoofd zinken en sprak... geen woord tôt het op redding wachtende volk. Toen kwam er een derde wyze man uit het volk en loech Altstadtmarkt in Braunschweig die twee andere wyze mannen uit en riep tôt het volk dat hy, jongere wyze, hen redden zou. En dan ging hy ook, en na vergeefs al zyn krachten beproefd te hebben, en evenmin als de twee vori-ge gryze mannen in zyn welgemeende pogingen te gelukken, kwam hy ook tôt het angstige volk terug, schudde moedeloos zyn jongen kop en zegde weenend dat niets in staat meer was het volk te redden. En na deze drie gingen en kwa-men er nog vele anderen die een voor een poog-den, doch geen enkele gelukte erin den rotsblok van zyne plaats te bewegen. En angst en vrees werd grooter en gevoeliger onder 't volk. Toen kwam er eindelyk één wyze uit al diegene die tevergeefs getracht hadden en sprak tôt de anderen : „ Myne broe-ders, wie weet of wy niet éénsgezind en met gezamentlyke krachten WMllTl 1 '' lltl z* kwamen, gingen 'i- g en trokken gezamentlyk — -J stilaan, meer en meer, a Braunschweig. en weldra waa hy voor goed uit den weg geruimd. En de baan voor een gelukkig en vredig leven was weer vry, 't bevryde volk juichte luide : ^Tiktorie!" En ze dankten en prezen al hunne wyze mannen — jong en oud — die ééndrachtig volbracht hadden wat geen enkele alléén vermocht. Vlamingen... ! Dat volk, op zyne baan gestremd om dat te hebben wat het noodig achtte om zyn leven te léven, zooals zy 't zoo graag leven willen, was dat niet als wy ? Die wyze mannen, oude en jonge, mekaars wysheid en waarde trachtend te verminderen of te bespotten, was du.t niet als onze leiders ? Die rotsblok op dien weg onmisbaar voor dat volk om te kunnen leven, is dat niet als de hinderpa-len die immer voor de voeten der Ylamen gestoo-ten worden door hunne tegenstrevers op de baan

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.