-2. 10. 15 ONZE TAAL. Nr. 30. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krygsgevangenen. 22? Septbr.1915 Een Vaderland...? Een oude zwerver zat met het hoofd in de handen onder een lomryken hoogen boom wiens breed uiteengespreide kruine hem tegen de bran-dende zonnestralen beschutte ; moede, leunde zyn gebogen rug tegen den dikken stam.... Iemand wandelde langs dezen eenzamen weg, kwam aan 'a mans rustplaats en bleef, by het zien van des grysaard's mymrende houding, getroffen staan. Hy schouwde een wyle het verrimpelde wezen aan en als geroerd kwam 't even over zyn lippen: woorde dat ik ménsch was hebben zy my niet verstaan en wy hebben mekaar niet erkend. En, toen zy vroegen waar myn vaderland was en ik hun antwoorde dat myn vaderland overal was, toen lachten zy eu gingen heen: zy hadden my niet begrepen. Ik heb volkeren gezien waar byna aile mannen, jonge en oudere, met aile wreede tuigen gewapend, zingend en juichend en weenend wegtrekken, en toen ik hun vroeg: ^Waarheen?", toen antwoorden zy my dat zy ten stryde togen en hun bloed moesten geven voor wat zy hun De hoofdstraat in het gevangenkamp te GOttingen. „<Jude man!.. De gryze hief het hoofd lichtjes op en hy die hem toegesproken had zag de natte, matglanzende oogen vragend op hem gericht, en weèr sprak hy: „Oude man, wie zyt gy en van waar komt ge En de oude zwerver antwoorde traagjes: „Wie ik ben? — ménsch ben ik. — Myn naam? — Zegt niets nââm, is zonder belang, vol-doende is 't dat ik ménsch ben zooals elk andere, ryk of arm, koning of bedelaar. En van waar ik kom P Yan overal! Ik ben de wereld door ge-weest, ge!eefd tusschen aile volkeren en zy hebben my allen in 't gelaat geschouwd en ik ook heb ze aangezien en toen ik op hun vragen ant- vadeiland noemden. En als ik hun van myn vaderland sprak dat overal was, toen schudden zy het hoofd en riepen my spottend toe dat ik geen man was: zy hadden my niet begrepen. \\ anneer ik op 'n keer, by 't dagen van den dag uit de diepte van een dal den rook uit de schouw eener hut opstijgen zag, toen zegde ik tôt een man die uit wroeten ging : „Gelukkig diegene, welke s avonds den huiselyken haard weder vmdj; en zich in 't midden der zynen nederzetten kan — en toen hy my vroeg waarheen ik myn schreden wende ? en ik hem antwoorde : — „Waar dryven deze wolken boven ons hoofd door wind

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.