ONZE TAAL Nr. 72. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 28? Oktober 1916 Onze Vlaamsche Koogeschool!... Van de week hebben uiterst plechtige stonden geslagen voor Vlaanderen en zijne toekomst! Onze vlaamsch-nationale vredesburcht is ingehuldigd geworden, zonder al te blijden praal, roerend, echt-gevoeld, in de intimiteit van de dragers onzer nationale gedachte, wijl ginder-verre dof donderde het vreeselijk gerol van den Titan-strijd, waaraan voor ons lieve landje zooveel heilig belang is verbonden. In die maatschappelijke instelling bij uitnemendheid, waar het puik van onze denkers en geleerden voor het eerst de taal laten klinken van de gemeenschap waarin ze leven, waar het oor gevoeliger is gemaakt voor de geluiden van 't groote volksgemoed, waar iedere toehoorder in het aanzwellen der eigene ontroering zijne liefde voor den moederschoot voelt herleven, waar de lang-onuitgesproken verlangens van geheel ons ras worden waargenomen, vinden wij, vlaam-sche studenten en volksjongens, de eerste borg terug voor ons nationaal-leven, ons onvervreemd vlaamsch-denken en doen in de langen tijd die volgen zal en gewijd zal zijn aan de opbeuring van ons zoo diep gezonkene volk, in de herwor-ding van ons zoo liefgekregene Ylaanderen !... "Wij, krijgsgevangenen, wij, gevangene studenten bijzonderlijk, die zoo verre van ons duurbaar land wachten op verlossing en ons bereid liouden voor 't grootsche werk, dat voor ons is weggelegd, wij voelen op dit uur in ons herte jubelen, ingetogen en stil, omdat ailes oog en oor rondom ons is, de vurige echo van die brandende vreugde, die nu stralen moet in al de harten van onze volks-genooten. Die groote gebeurtenis heeft ons overtuigd dat wij nog betrouwen mogen op de dingen die komen zullen, dat wij nog gelooven mogen aan de werke-lijkheid der idealen van gansch een volk, dat wij nog verwachten kunnen dat in de hallen, waar men ontleedt het lijk des levens, het leven zelve verschijnen zal in zijne stralende kracht !... 0 ! ware het ons gegeven geweest in de volheid van een onberoerden vrede dit historisch oogenblik mee te vieren met machtige begeestering en luid gejubel ! Hadden wij maar mêe kunnen aanheffen het plechtige hymne, dat we onzen kranigen dichter, Rich. De Cneudt, te danken hebben : " 0 Vlaamsche tempel, Ylaandrens Beeld waarrond het dagend zonlicht speelt, Rijs naar de vrije wolken, Meld aan de wereld, die vergat hoe hier een volk om redaing bad, verkond aan aile volken, dat Ylaandren, eens zoo droef en stil, Met kwijnen en niet sterven wil ! „ Dan ware onze vreugde niet vergald geweest door het besef dat wij niet in normalen tijd ons zagen recht geworden, dat ons het heugelijke nieuws zoover van land en volk moest komen opmonteren, dat wij geen beiaard hooren het luide : hoezee ! spelen over Vlaandrens blijde beemden, dat wij ons recht moeten hooren ver-dacht maken rondom ons, dat wij ons eigen volk moeten plechtig verklaren : dat het geen fransche of duitsclie hoogeschool is maar een zuiver neder-landsche universiteit wortelende in 't vlaamsche volk. Lang zullen wij herdenken die heerlijke rij van vlaamsche voorvechters, die leden en streden voor

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.