JULI 1914 Nummer 3 Prijs : 5 centiemen De arbeiders hebben 'n ontzaggelijke macht in handen, en zoo ze dit eenmaal bewust wor-den enhaargebruiken, dan kan niets hen weerhouden:ze be-hoeven slechts den arbeid te staken en het voortgebrachte te be-schouwen en te genie-ten als het hunne. Max Stirner. OPSTANDING De parlementaire aktie maakt een volk onmon-dig, geschikt terexploi-tatie van de financiers en van de illusies van politieke kwakzalvers. Zij verlaagt de geesten vernedert de gewetens, ontneemt den wil. Zij is een machine, goed om slaven te kweeken. En daarom werkt zij doodelijk in onze maat-schappij. Delaisi. 1—v scna AN ARCHISTISCH MAANDBLAD Redactie en Àdministratie : ISABELLELEI 104, ANTWERPEN De medewerkcrs zijn verantwoordelijk voor de door hen Onderteekende bijdrugren. — ABONNEMENTSPRIJS : Binntnland 0.75 frs. Buitenlaud . ... 1,25 „ CORRESPONDENTIE. Door overvloed van kopij moest er veel blijven liggen tôt volgend Nr. Michaël Alexanchowitsche Bakounine (Mei 1814 — Juli 1876) M. A. Bakounine de man van de daad, hartstochtelijk minnaar der vrijheid, wiens levensdevies was : «de lust der vernieling is tegelijk een scheppendelust» werd in 1814 te Prjamuchino (Rusland) in het distrikt Torshok, goeverne-ment Twer geboren. Hij werd in 1834 op de artillerieschool te St.-Petersburg geplaatst, werd in 1835 officier, doch nam in ditzelfde jaar zijn ontslag. Hij leefde nu afwis-selend te Prjamuchino enMoscou. In 1840 verliet Bakounine Rusland. Zijn revolutionaire plannen leidden hem nu eens naar dit, dan naar dat gedeelte van Europa. Quack getuigt van hem dat «hij was een wegslepende imponee-rende verschijning, met een ruste-looze natuur. Voor hem kwam het leven op de daad aan. Een knappe kop, van natuur zeer be-gaafd was hij geen systematische geest, die ailes wilde samenpersen in de een of andere zoogenaamde wetenschappelijke formule. Van-daar dat hij als 't ware steeds klaar stond om direkt daarheen te gaan waar wat te doen kwam. In 1848 was hij te Parijs tijdens de gedenkwaardige revolutie, en had toen veel omgang met Proud-hon.in 1849 werd hij in Saksen ter dood veroordeeld, maar begena-digd,in 1850 aan Oostenrijk uitge-leverd, en 00k dââr ter dood veroordeeld, in 1854 aan Rusland uit-geleverd, eerst te St.-Pctersburg, daarna te Schlusselburg gevangen gehouden en in 1857 naar Siberië in ballingschap gezonden. Van Siberië vluchtte Bakounine in 1865 over Japan en Californie naar Londen. Toen de tijding van Bakounine's vlucht bekend werd, ging er een huivering door heel Europa, want «men wist — zoo zegt Domela Nieuwenhuis in «De Vrije Socialist»n°39, i7dejaargang—dat de revolutionaire partij met zoo'n man een groote aanwinst kreeg.» Na die vlucht schreef Bakounine in «De Klok» (een blad van Her-zen) «ik ben zooeven ontsnapt. Acht jaren bracht ik door in ge-vangenissen, vier jaren in Siberië. 1k ben in jaren ouder geworden, maar het vuur van den hartstocht gloeit nog in mij. Neemt mij weder in uw midden op om den kamp voor uw aller zaak mede te strij-den.»Wat een man ! Welk een be-wogen leven. En toch was zoo'n leven niet voldoende om hem te vrijwaren voor laster als zou hij een geheim politiespion zijn in dienst der Russische regeering. En wie was het die daartoe'het meest medewerkte. Dat was Karl Marx. Marx het type van den Duitsche geleerde, dor-droog, een wande-lende formule, een man die steeds doceerde, een dogmatieker die doet denken aan Kalvijn. Een ge-zagsman bij uitnemendheid, die geen tegenspraak kan dulden. Als hij gesproken had, dan was de zaak uit. Men kan zich zijner moeilijk voorstellen in een luid-ruchtige volksvergadering, op een barrikade, te midden van arbeiders. Veel meer was hij de man van de studeerkamer. Zijn stelsel deed soms denken aan een reus-achtig netwerk, dat over de menschheid zou worden heenge-trokken en waaraan eenieder ge-bonden zou zijn. Men voelde be-klemming. (Quack). Marx speelde in die lastercam-pagne een laaghartige roi, ter-wijl Bebel en Liebknecht zich gemeen lieten gebruiken om de lasterpraat ondanks ailes te ver-spreiden in wijdenkring, ofschoon een eere-jury op het Congres der Internationale te Bazel Bakounine vrijsprak. Bakounine begon na zijn vlucht, te Londen direkt zijn rèvolutioneerend werk voort te zetten, en leefde in het vervolg afwisselend in de verschillende deelen van Europa. In 1868 werd hij lid van de «Internationale» (Association internationale des travailleurs) en stichtte spoedig daarna de Alliance internale di la démocratie socialiste. In 1869 kwam hij in nauwe betrekking metdenfanatiekerNetschajew,van wien hij zich in 't volgende jaar afscheidde. In 1870 snelde hij naar Lyon om daar de commune uit te roepen. In tegenstelling van Karl Marx die tijdens de commune zijn bevelen van uit Londen wilde ge-ven, om zelf rustig thuis te blijven, begreep Bakounine dan eerstgoed werk te leveren midden op het slagveld, in het voile gewoel, al stelde hij zoodoende 00k zijn leven in gevaar. En in woelige tijden voelde hij zich het meest op zijn gemak, want de storm was zijn element. Zelfs in 1874 ging Bakounine nog naar Boulogne om deel te nemen aan een anarchisti-schen aanslag en opstand. Op 62 jarigen ouderdom stierf hij in 1876 te Bern, waar een ruweopstaande steen op het kerkhof daar ter plaatse te vinden is, ter herinne-ring aan den man, die zijn leven lang gestreden heeft voor vrijheid en recht tegen dwang en willekeur. Zulke menschen zijn dun ge-zaaid, en Bakounine die een krachtmensch was in den vollen zin van het woord zal door zijn streven en leven voortleven in de geschiedenis der menschheid. Ons past het hem in waarde te houden en in voorspoed of tegenslag steeds te herdenken. Wie meer van Bakounine wil weten, hij schaffe zichzijnelevens-beschrijving met portret aan, die tegen den prijs van 40 centiemen te verkrijgen is, bij Dom. Nieuwen-huis, Schooklaan, 20, te Hilver-sum, Holland, en te Antwerpen bij Emile Blanche, Deurnestraat, 42, en ten onzen bureele. De Redactie.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.