SYNDIEKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden Redaktie en Administratif : , VERSCHIJNT BU GELEGENHEID Keaaicue en Administrais stukken ai of met le plaatser. Plantijnlei West, 66, Antwerpen Misbruiken. In ons vorig nummer heb ik, in eenig< woorden, uiteengezet hoe, bij zeer vel< patroons het exploiteeren hunner werk lied en en der Steunkassen om zoo t< zeggen in eene greep gebeurd, eene soor systeem geworden is, om oorlogswinster te maken. Men zet den werkman een deel zijnei verdiensten af en, oni hem te paaier geeft men hem nog een lagere verklarin^ van verdienste dan deze eigenlijk is waardoor hij dan nog aan enkele franks van het Steunfonds geraakt. Het is ontegenzeglijk een gezamentlijl' bedrog. En geen haar op mijn hoofc denkt er ook maar aan deze werklieden welke zich tôt zuik eene werkelijk on waardige machinatie laten drijven, ir bescherming te nemen. Integendeel zijr zij ook nog tegen hunne eigene werk makkers in font. Want ontegenzeglijl< drukken zij ook dezer loonen daardooi de laagte in. En dat wel in een tijd da hunne verdiensten integendeel hoogei zouden MOETEN zijn, om reden dt groote duurte van aile eerste levens benoodigheden. En dat de loonen ool< hooger KUNNEN zijn, juist doordat de patroon van aile zijne produkten zulkt groote prijzen maakt. Een werkman welke, voor voorlegging van valsche certificaten van verdienste door zijn Plaatselijk komiteit gestrafi wordt, moet dus bij ons om geene hulp komen daartegen. Integendeel is de vak-bond nog verplicht hem onder handen te nemen, daar hij zich als een handlangei van den gewetenlooze patroon aanstelt in zake het neerdrukken van den loon-standaard, in een tijd dat deze zou moe-ten en ook kan in de hoogte gaan. Het eigenaardige in deze is nu echtei weer dat er in deze soort bedriegerijen ten koste van het Steuncomiteit, tôt hier-toe al vele werklieden, als voorbeeld eene degelijke straf opliepen. Maar da: wij nog geen zulk voorbeeld kennen da een der bedriegers op groote schaal een der patroons, eens ernstig bij d( lurven gevat werd. En toch telt juist bij de werkgeverî welke zich op dat onwaardig pad bege ven, letteriijk geene enkele verontschul diging. Een werkman nu komt te kort. Hij kan onmogelijk zijn gezin geven wat hel strikt genomen noodig heeft. Persoonlijk meer loon eischen of zich tegen aftrok verzetten hoort nu eene groote mate van inoed toe, om rede men gevaar loopt op straat gesmeten te worden en aile verdiensten ontnomen. Terwijl samenspan-nen en staken in tijden als deze verboden wordt, door de krijgswet. Die verontschuldigingen nu gelden geen van aile voor den werkgever. Bij deze heeren geld toch maar voor eenigt drijfveer het vergrooten hunner inkom-sten tôt den vorm van oorlogswinsten. Waar men dus door het aanslaan van valsche certificaten van verdiensten, hel eerste eind van een bedrog-draad in handen krijgt, is het dus den plicht, van dezen dan welke de zaken eerlijk en on- partijdig inzien, dien draad te volgen toi zij ook de grootste plichtigen, de werkgever, in handen hebben. Voor zoo een valsch certificaat van verdienste immers moet men toch met tweeën zijn : een die er gebruik van maakt en een welke het aflevert. Waar wij dus geene verontschuldiging willen inroepen voor den eene, mogen wij ook niet dulden dat den andere, den ergste vrij uitgaat. * * * En nu wij het hier over het exploiteeren van het Steunkoiniteit door werkge-vers hebben, kunnen wij niet nalaten eens even op de noodlottige roi van de meeste gemeentebesturen, in deze te wijzen. Het is waar dat sommige gemeenten hunnen plicht doen en trachten zooveel mogelijk menschen aan een middelmatig loon arbeid te bezorgen. Maar tegenover die enkele die het goed meenen, staan een overgroot aantal gemeentebesturen welke gewoonwegde steun van het N. C. gebruikten om, zon-der hunne gemeentekas te verlichten, een deel gemeentewerken, en niet immer de beste, te laten uitvoeren. Er zijn er die er niet op zagen hunne werkeloozen te verplichten rioolen en grachten te kuischen, straatvuil op te halen en meer dergelijke. Al werken die tegen een goed loon, aan de vrij zich aanbiedenden, zouden moeten gegeven worden. Een deel daarvan betaalden niets extra boven de steun. Anderen weer gaven een halven of een frank per dag bij. Slechts weinigen begrepen wat zij aan de weer- digheid der arbeiders en van zichzelve als persoon verplicht waren — zeer weinige maar betaalden een loon vol-doende om niet meer als gedeeltelijke werkelooze in aanmerking te komen. Zoo gaven juist de gemeentebesturen het slechte voorbeeld op het stuk van loonen. Zij gebruikten wel niet dezelfde middelen als de partikuliere werkgevers, maar dat belet niet dat ook zij een deel hunner gewone werken aan ware hon-gerloonen lieten uitvoeren en ze mede door de Steuncomiteiten lieten bekosti-gen.Langs die zijde is daar nu eei: einde aan gemaakt. Een onlangs genomen voorschrift zegt: dat gemeenteambtena-ren of werklieden niet meer in aanmerking kunnen komen als gedeeltelijke werkeloozen. Het is eene ernstige vinger-wijzing aan de betrokkene gemeenteva-ders, maar tevens aan de partikuliere werkgevers. In gewoone woorden wil ik het toch zeggen : als ge werklieden in dienst neemt is het uwen eersten pliebt ze uoldoendp tp hpfnlpn I V R X n I .1 .1 I —. ■ m. i f Te Antwerpen hebben we eens een bulletij moeten ihvullen. Dit is reeds een respectabe nantal weken geleden en sinds hebben we van di inrichting riiet meer gehoord. Hoe is het nu eigenlijk? 1s het voor Antwerpe, niet hetzelfde als voor andere gemeenten en kom daardoor de vertraging ? Oj ligt het aan de be kwaamheid dergenen welke het moeten inrichten Dit nog ter zijde gelaten zouden we gaarne ee, antwoord hebben op de vraag : waarheen moete, te Antwerpen de behoeftigen zich wenden or, dokter en apotheker te krijgen, indien ze nie wenschen het eeuwig merkteeken van het Welda digheidsbureel op hun trouwboek te hebben ? Een beetje taal of teeken zijn toch de arme lu nog wel waard, niet waar, heeren? Al is het maa om U ongemak van delegatiën te besparen. Iks. De Toren van Babel Hoewel we nu niet in den zaaitijc zijn schijnt er toch groeikracht genoe^ te zijn om komiteiten en bijzondei provintiale komiteiten te kweeken. Men is, naar ons verteld word bezig een aantal provintiale komiteiter te vormen nevens de bestaande Hulp. en Voedingskomiteiten der provincie misschien wel omdat dezen, onder in» vloed van menschen welke iets var werkersnoodwendigheden kennen wat al te goed beginnen te werken misschien ook wel, omdat er te vee laken langs eenen kant getrokker wordt en gezien dit laatste zooduur is is dit verre van aangenaam voor allen Zoo is in vorming eene Prov. Kom voor soep, een voor kinderhulp ; eer voor geneeskundige hulp is sinds eer paar rnaanden in werking. Nu is weer spraak een Prov. Kom voor Schamele Armen in te richten terwijl het Provintiaal Woningkomitei sinds lang werkt of zou moeten wer-ken in de provincie. We hebben natuurlijk niets teger het vormen van komiteiten, welke dar ook, doch we zijn niet meer 't akkoorc als HE't gaat komiteiten te vormen bui* ten ons om, als het soms het doe mocht wezen die werking aan onz< aandacht te onttrekken. We zullen eens even de lijst nazier en beloven de noodige puntjes op de te zetten, althans indien niet, zooals ir Babijlonië indertijd het geval was, ir dien warboel van komiteiten eene ver. warring en misverstand over spraal of anderzinds komt, wat het werk zoi dadelijk doen stilleggen. In elke geval zullen we weldra weei eenige komiieiten rijker wezen. Of dat meer steun zal bijbrengen, h niet eens zeker, meerder uitgaver waarschijnlijk wel. J. Voor wanneer? ij e Geneeskundige dienst voor behoeftigen? In verschiltende gemeenten rond Antwerpen i I. deze dienst alreeds zoo ingericht, dat de behoeft H Sen> bijaldien ze ziek worden, zich naar ee ,(■ dokter hunner keuze kunnen wenden en ook a geneesmiddelen gratis af halen. Zeggen we terloops dat die dienst voor delede 1 der mutualiteiten, althans voor velen, sinds /u, - l.l. in gang is. DE OORZAAK (Slot). tu het beknotten van de rechten der arbeiden ' reiken de burgerpartljen elkander immer broedei " lijk de hand, en al veischillen daarblj ook hunn 1 princiepen, is er toch één machtige heweegrede ; die allen onverbrekelijk te zatnen snoert : hu klassebelang I (Wanneer zullen de arbeiders dj t voorbeeld algemeen volgen ?) Het verschil in d r stand der machthebbers tegenover het proletar aat schuilt dan ook slechts hier in, dat den eene i links en den andere rechts de wacht houdt aan I het arsenaa! hunner voorrechfen. Maar àilen, zon-e der onderscheid, weten op onnavolgbare manier van deze machtspositie gebruik te maken, om de t armen van gf-est en.... goederen, met hunne ver-guide leugens de slaapmuts voortdurend dieper over de ooren te trekken. De geschiedenis van de samenstelling der verschillende komiteiten wijst ons duidelijk op het streven der behouders, de vertegenwoordigers der arbeiders zoo veel het in hun vermogen was buiten het lidmaatschap dezer lichamen te houden, ten einde de werklieden voortdurend hunne (doordeheeren veronderstelde) minderwaardigheid te doen gevoelen, en nan het i geheel een karakter van « liefdâdigheid » te ge-" ven. Tegenover deze duizenden door staat en gemeente gesalarieerde kampioenen van het be-houd, vermochten de niet aan den leiband loo . pende arbeiders, slechts enkele dozijnen, door hen zèlf betaalde apostelen der vooruitgang in voornoemde komiteiten te brengen. Is het dan te verwonderen, waar de werkelijke VOLKSverteger.woordigirig daar in zoo kleinzie-' lig en bekrornpen plaats werd gegund, dat de [ critiek op de beskiitsn welke genomen werden ' zoo onafgebroken aanhield ? Waren de bestuur-ders der ernstige vakvereenigingen niet JUIST de aangewezen en voorbeschikte mannen in de aller-eerste plaats, èn door den aard hunner werkring, èn door hunne verhouding tôt de arbeiders, om de leiding in zake steun aan onze zwaar beproefde i klasse op zich te nemen ? Zijn wij niet in groote • meerderheid overtuigd dat deze hunne taak als l zoodanig wat loyaler en menschkundiger zouden opgevat hebben door dat zij staan op den bodem van het recht ? « In DIE vooraanstaande mannen, zegt Eduard l Carpentier, vinden wij een type dat in vele op-i zichten hooger staat dan deze uit de burgersklasse. In de eerste plaats weet hij iets van het leven af, zeer waarschijnlijk heeft hij vanaf zijne prilSe jeugd in eigen onderhoud moeten voorzien. In elk geval heeft hij op duizeriderlei wijzen zijn ouders 1 moeten helpen, of zijn broeders ôf zusters, en i daardoor is ziin medegevoel en bereidwaardigheid tôt ontwikkeiing gebracht. » Er is echter meer ! Door het dikwijls jarenlange prediken over organisatie door deze voormannen, is hun het regelen en oplossen van moeilijke en ingewikkelde zakeri als het ware tôt een tweede natutir geworden. Zij waren dus geoefend in dat werk bij het l begin van den oorlog reeds, waarop de hulpver-! leening was aangewezen, en ondanks dat, niet te I looehenen feit, heeft men hun slechts een zeer geringe mate van medezeggenschap en invloed op ' den gang van zaken teegestaan. Bovendien zijn 1 dezulken in hoofdzaak de vertrouwensmannen der : vereenigde werklieden in de strijdvaardige vak bonden. Maar het voornaamste is, dat zij zich niet t bepaleri bij het verzachten der gevolgen onzer j nooit volprezen burgerlijke économie en politiek en zich scharen in de rangen van hen die de oor-zaken bestrijden der maatschappelijke wanver-1 houdingen met heel hunne diep ellendige nasleep. • Omdat zij onderschrijven het woord van Marcel ; Sembat: De tijd is voorbij, niet alleen van het [ drooge en vrekkige egoïsme, maar ook van het vage medelijden dat niet anders weet dan te jam-meren en te klagen. Het is meer in de mode, wij weten het, te liefhebberen in phiiantrophie, (liefdâdigheid) zelfs in het socialisme, en zich vast te i willen houden aan wat vage zotteklap, in plaats i van openlijk te zeggen wat men rneent. Hedcn moet men zich ronduit verklaren. Men moet aantoonen wat het kwaad is, van waar het komt en wat het geneesmiddel is. Men moet aantoonen dat de opkoop van levenswaren en middelen de particulière monopolies der rijkdommen en der voortbrengingsmiddelen de overgroote meerderheid van het menschdom onderworpen doet zijn aan de moderne leenplichtigheid. Tegenover het persoonlijk en uitzuigend egoïsme, moet inen stellen de gemeenschap, de wetenschappe lijke es rechtvaardige verdeeling van den arbeid. Door DIT middel zal men onze wanordelijke rnaatschappij herscheppen in een gezonde samen-îeving.* * * Door den regel weet de bekwaine goochelaar ZATERDAG z8 October 1916 JAAKGANG nr 16

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.