SYNDIKAAL van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaklic behoudt zich voor, ingesonden stukken al of niet te plaaîsen VERSCH1JNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Planîijnlei West, 66, Antwerpen Vooruitzien! Stellig en onbetwistbaar is het dat thans langs om meer de voeding de spil is waaromheen het maatschappelijke leven en alle,of toch de bijzonderste zorg, gewikkeld is. Het geijkte motief «erisnogvoldoende voor allen » bestaat niet meer. Nog is er wel voldoende voor eenigen, doch de verdeeling van dat weinige kan niet ko-men in de plaats van wat heden ontbeerd wordt. In dit tijdstip bijzonder komt dit aan het licht : velen leven alleen van wat ons uit Amerika toegevoerd wordt, en dat dit niet veel is kunnen aile huismoe-ders getuigen, welke het in de Voedings-lokalen gekoehte in dagelijksche portiën . over de heele maand verdeelen moeten om niet de laatste dagen geheel zonder te zitten. En toeh, wat er is kàn voldoende ge-maakt worden. Daartoe kan gewezen worden op het feit van het grootere verbruik dan noodig is, van bijhoorige stoffen. Het zelfde geldt insgelijks voor wat het voedsel zelve betreft. Een paar woorden uitleg zal dadelijk meer klaarheid brengen. Elke verdeeling brengt verlies mede dat weet elke kruidenier drommels goed. Dit verlies kan gereedelijk geschat worden op minimum 5 per honderd, wat in deze tijden een belangrijk cijfer is. Daar-bij komt nog dat een relatief verlies van bijhoorige stoffen voor het bereiden van het voedsel kan genomen worden van minimum 2© •/•> welk cijfer gemakkelijk na te gaan is, wanneer men bedenkt dat voor het bereiden van tien afzonderlijke hoeveelheden voedsel, toch minstens de brandstof, toebehoorten, vet en allerlei waren noodig zijn, welke slechts zouden benoodigd zijn voor het gezamenlijk bereiden van een hoeveelheid welke minstens één vijfde grooter zou wezen. Daaruit blijkt alreeds op 't eerste zicht h©e verkwistend wij, of beter gezegd onze beetuurders in deze tijden te werk gaan, daargelaten nog dat veel van wat we heden moeten slikken voor omtrent ieder onser nieuw en vreemd is, waar-van we de goede bereiding niet kennen en zoo we ze nog eenigzins kennen, het toch onmogelijk is ze toe te passen, gezien dt toebehoorten voor kleine hoeveelheden niet aan te schaffen zijn, wat maakt dat op die wijze niet àl uit het voedsel gehaald wordt wat er uit te ha-len valt. Dus weer eene aadere wijze van ver-spilling.Ieder begrijpt nu toch duidelijk waar we henen willen. Het is ook zeer een-voudig: bereiding van voedsel in groote hoeveelheden met als gevolg besparing en betere doelmatige bereiding. We meenen het ©nnoodig voorbeelden aan te halen welke, met eijfers als toren-hooge huizen, ieder dwingen te bestati-gen dat het er op nahouden van prineie-pen welke als gevolg gebben : de in standhouding van het huidige systeem van verdeeling in 't klein en verspjiling in 't groot, een gevaar daarstelt voor ons volk, zijn heden en zijne toekomst. Het is zelfs niet te begrijpen dat nog spraak kan wezen in deze oogenblikken van princiepen en meeningen over systemen. Voor ons geldt alleen de al- of niet-mo-gelijkheid van het toepassen eener rege-ling. Dàt alléén kan overwegend wezen, wanneer het volksbelang in 't spel komt. Al het andere dient als sehadelijk ge-weerd te worden. Zoo ook de bekrom-penheid welke slechts één dag ver ziet. Het is niet meer de tijd om te zeggen: «tôt daar alleen moeten we gaan !» Neen, we moeten ailes aandurven, we zullen ailes aanmoeten !! En in de éerste plaats de cenlralisatie van de voeding onzer bevolking. Daarvoor dient ailes achter te staan, ook particulier belang, en beter is het vooraf de toestanden en de middelen kalm onder het oog te zien, dan op 't laatste oogenblik onvoorbereid te staan voor eene ramp waaraan dan slechts ge-deeltelijk kan verholpen worden. De bevolking zelve is reeds begonnen met het systeem der centralisatie inzake voeding en dergelijke toe te passen. Niet uit eigen lust,doch gedwongen door de noddzakelijkheid voegen huisgezin-nen zieh samen en sparen alzoo woning, vuur, licht en wat verder gezamenlijk kan aangevoerd worden. Het volk zelve wijst dan onze bestuur-ders den weg, niet door woorden, doch door daden, onwillekeurig en zonder voorbedachtheid en dezen aarzelen nog, durven niet en laten het kwaad, wat tus-schen het goede insluipt, voortwoekeren. Toch is het tegenspartelen nutteloos. Het middel om den volksnood tegen te gaan, namelijk : steiselmatige afschaf-fing van den partikulieren verkoop, be-slagname der voortbrengst, oprichting van centrale keakens, bereiding der voeding in 't groot en verdeeling volgens noodzakelijkheid voor heel de bevolking, zal ons, desnoods tegen wil en dank, opgedrongen worden. En evenals het nu dezen, welke prin-clpiëele bezwaren hebben tegen wat de Komiteiten voor hen als voor anderen willen doen, vrijstaat daaraan te verza-ken, zal het hen vrijstaan voort te gaan met hunne verkwisting, doch dan niet meer ten nadeele eener gansche bevolking welke hen later weer opnieuw zal moeten onderhouden, voeden en verrij-ken door zijn arbeid. Dit laatste alleen kan al dienen tôt argument onzer redeneering, zooals het al in zeer vele gevallen voor andere, min-der goede en eerlijke doeleinden gepast is bevonden geworden. Vooruitzien is regeeren ! en dit niet in naam, ten eigen kleine profijte of voor enkelen, doch voor allen zonder onder* stbeid. Wie dit niet wil, is de galg wel waard. Jiveh. Een Schoenen-komiteit Een nieuw komitett, bij de zoovele welke er reeds bestaan, is te Antwerpen bijgesticht gevwrden als onderafdeeling van het Werk voor kleedingsteun, namelijk een komiteit voor het aanschajfen, vervaardigen en ajleveren van schoeisels. Dit komiteit waarin een vertëgenwoor-diger onzer richting zitting neemt, heeft zijn zetel in het oude gasthof «Het Witte Krais», Comedieplaats. Dat zijn taak niet van de poes zal zijn is gemakkelijk te vatten, in aanmerking genomm het gebrek aan Ieder en stoffen om schoeisels te vervaardigen. Toch zal het goed werk doen, al is het misschien weinig, In verband met het vorman van dit onderkcmiteit is het goed nog eens te doen opmerken dat : als wij goed genoeg bevonden worden om plaats te nemen in een onderkomiteit, we toch ook in een hooger komiteit niet zoo heel slecht ji-guur zouden maken. Wat we al meerma-len gezegd hebben, terwijl we er zelf kunnen bijvoegen dat er ook bij ons men-schen zijn wiens naam met « de » begint. J- Eenzelvîgheidsboekjes We hebben in het hoofdartikel van ons vorig nummer even de kwestie aangeraakt der Eenzelvigheidsboekjes en aangetoond dat weinigen nog ern-stig bezwaar weten aan te voeren tegen het bezitten van dergelijk brevet van burgerschap. Principieel is, in elk geval de weer-stand klein. Toeh bestaat er nog eene reden welke aanleiding zou kunnen geven dat niet aile Eenzelvigheidsboekjes dezelfde zouden zijn, doch deze is van praktischen aard en eenigzins in aanmerking te nemen. Er wordt .namelijk aangevoerd dat het moeilijk en stellig îijdroovend is te onderzoeken of een bezitter van een Eenzelvigheidsboekje gesteund wordt of niet. Zooals dit nu gaat is de bewe-ring gegrond, doch het slaat maar alleen op de indeeling van het boekje en het in orde houden ervan. Het boekje zelve kan voor niemand een bezwaar zijn, wanneer maar op het eerste openslaan kan bestatigd worden of de bezitter gesteund is of niet. Van daaruit, en om aile misbruiken te keer te gaan, schijnen, naar men ons mededeelt, meerdere leden van het Hulp-en Voedingskomiteit partijgan-ger van het verplichtend invoeren van het Eenzelvigheidsboekje voor allen welke in aanraking met de komiteiten 't zij voor Hulp, 't zij voor Voeding, komen. Wij noemen het een goede maatre-gel waaraan reeds een begin gemaakt wordt door het besluit dat ook niet-gesteunden, welke willen gebruik maken van inrichtingen door 't Komiteit daargesteld, als : Waschinrichting, betalende soepbedeeling, kleedersteun voor schoolkinderen, schamele armen enz , een Eenzelvigheidsboekje moeten hebben, hoewel dit boekje voor-loopig tôt nadere beslissing er eenigzins auders zal uitzien dan dit der gesteuden, om reden van praktischen aard, boven aangehaald. De personen welke van genoemde instellingen genieten doen dus best zich zoo haast mogelijk te wenden tôt het bijzonder bureel der Eenzelvigheidsboekjes, Nationalestraat, 3a.. Zonder dit zal kortelings geene d®el-neming meer kunnen toegelaten worden. J. Àntw. Corn, voor Àrbeidersopvoediog Tijdelijke Schorsing Het komiteit voor Arbeidersopvoeding heeft zich verplicht gezien om de leer-gangen, voordrachten, vertellingen, enz., voorloopig te schorsen uit oorzaak der nijpende koude en de schaarschte aan brandstof. Daar het onmogelijk is op voorhand vast te stellen wanneer de werking kan hernomen worden, zijn de le-erlingen ver-zocht zich op de hoogte te stellen door kennis te nemen van de berichten, in het lokaal « De Werker » uitgehangen, mel-ding makende van al wat in het Antw. kom. voor Arbeidersopvoeding gebeurt. Indijds komen zien, dus! J. V. SCHANDELIJKE WOEKER Drie weken, eeuwenlange weken, zijn we buiten aile andere ellende, geteisterd geworden door een echte Siberische koude van soms 14 graden onder zéro. Het is stellig niet de eerste maal dat we dergelijk temperatuur te doorstaan hebben, doch wel is het de eerste maal dat zich tooneelen hebben voorgedaan als deze waarvan we getuigen geweest zijn, tooneelen welke een eeuwige schande zulien zijn voor de onmensche-lijke woekeraars en afzetters zooals er tusschen de kolenhandelaars zijn bevonden.We hebben weer eens kunnen besta-tigen wat gevoel een handelaar heeft voor den bittersten nood van ellendige wezens. Vanaf de eerste dagen der koude klora alreeds de prijs der kolen in 't groot, doch nog meer in 't klein, zoodat binst die enkele dagen van nijpende koude de prijzen der kolen in 't klein werden op-gedreven van 55 centiemen tôt 1.25 fr. de tien kilo's. Een enkel staaltje willen we slechts aanhalen van de manier waarop te werk werd gegaan. Een kolenhandelaar verkoopt eenige emmers van 10 kilo's aan 60 centiemen. Op zeker oogenblik wordt de poort ge-sloten voor de tientallen van sukkelaars welke versteven door de bijtende koude en door het zonder vuur zitten gedurende dagen, half gevoed en gekleed, met hun geld in de hand staan te wachten om een handvol kolen te krijgen, genoeg om niet te bevriezen, en hen wordt gezegd dat geene kolen meer in magazijn zijn. Getuigen welke weten dat er nog wèl kolen zijn, houden een oog in 't zeil en bestatigen dat geene kolen worden bin-nengebracht. ZATERDAG 17 Februari 1917 idt JAARGANG nr 24

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.