SRUQQB 14 MAART 1914. SS5»2Se»«iW»BSBW5WHSHBaHBBa3»3SSe!5ï£HWœW63MSa«S5*5Si KEN CBNT PBR NOMMER. 3* JAAR — 11 ■ —■■m -wr ~"» —mi i«n i ■■iiiwhi — ri—ttnnrïïllir"^ ' 1 KflTHQLiEK VOLKSGEZiN D WEEKBLflD £«2^ vOOR,Jfek BRUGGE: EN OMSTRCKEN f/,y&-*3 a "" w*m * ..,.,.» i ,\ j Wat te doen om den werkliedenstand groot en schoon te maken ? Kort en bondig antwoordt daarop, in het dagblad « Het Volk », een onzer beste sociale leiders.'i Is ons dan ook een genoegen dit artikei aan onze duizende werklieden, lezers van < het Brugsche Volk • mae te deelen. BR zijn vijanden, die de kracht, de levens-kracht van dsn werkliedenstand sloopen, ver-nielen. Dïe zija b. v. de slechte woningea, waar de kinders, waar de werkersgeîinnen noch iucht noch licht hebben. Oie zijn b. v. de slordigheid, 't gémis aan oppas, de verwaarloozing van al wat den huiskring gezond en «in en luchtig en licntend lachend sjaakt Die zijn nog de drank-zucht en de onzedelijkheid, die het brood uit de kas rooven, de liefde uit den omgang, het zuivere bloed uit het lichaam, de wilskracht uit het lijf, en di* in 't bloed en 't lijf der kinderen verzwakking, ontaarding, drankzucht, onzede-lijksdrift uitstorten. Dat zijn de verpestende arbeidslokalen, de te iware arbeid, de te lang-durige arbeid, de opgejaagde arbeid Dat zijn de haat en de nijd die de socialisten tusschen de werkliedenmassa soins doen rondspoken ; dat zlfn de verdrukking en ds uitbuiiing, die econo-misch liberale patroons, of fanatieke godsdienst-haters van gelijk welke kleur soms op de werklieden doen wegea. Dat is ailes wat de oatwik-keling, de opstijging der werklieden in den weg staat. Al die vijanden moeten uit den weg geruimd, opdat de werkliedenstand degelijk kuane ont-wikkeien, zijn voile grootheid kunne bereiken, en zijn plaats onder Gods zon, nevens de andere standen kunne innemen, desnoods opeischen. • • Wat te dohn om den werkliedenstand OROOT EN SCHOON TE MAKEN ? Twee hefboomen zijn de machtigste, zifn almachtig : ontwikkeling en organisatie. Ontwik-keling brengt organisatie ; en organisatie ontwikkeling.De werklieden hebben volstrekt noodig : VAKORQANISATIE, en STANDSORQAN1SATIE. Ze moeten zich aaneensluiten per vak, opdat ze samen met elkander, samen met ds patroons, den vooruitgang der nijverheid zouden kunnen nastreven en de voordeelen der nijverheid ook genoegzaam naar hen, werklieden, zouden kunnen afltiden. Waren aile werklieden eenigszins ontwikkeld, de vakorganisatie zou, als bij tooverslag, uit den grond oprijzen. Niemand immers zou kunnen verstaan hoe er middel is, zonder vakorganisatie, in een bedrijf werkzaasn te zijn. Iaderdaad : als er nu kwestie is dat bedrijf zoo hoog mogelijk op te heffea, waarom zou elk aan zijn kant, afgezen-derd van den andere gaan peuteren, waarom zouden allen de krachten niet te zamen leggen, om, door eendracht sterk, het groote doei : den vooruitgang van de nijverheid na te streren ?... En nu vooral, nu wij den christ îb creast uit de •conomische bedrijvigheid hebben zien wegval-len, en de oebekommerdheil met den evennaaste •n de zelfzucht hebben zien groeien : hoe zouden de werklieden, ook door aaneensluiting, niet zorgen, om geen slachtoffers te worden dier zelf-zucht en dier heidenschs levensopvatting, maar om spijts de hebzucht van zekere bazen, toch het deel in de opbrengst der nijverheid te krijgen dat hun toekomt ? Waren de werklieden dus allen ontwikkeld, 't zou met de vakorganisatie vooruit gaan al spelende. Maar, helaas, aile werklieden zijn niet ontwikkeld ! Daarom dan, doen zij zulk een verdienstelijk werk, die niet alleen door de vakorganisatie,maar ook aog door een bijzondere inrichting tôt ontwikkeling, de opleiding der werklieden nastreven.Hierom dan reeds, om de werklieden harmo-nisch te vormen, zou de Werkliedenbond, de standsorgaaisatie waarover er in de laatste tijden vtel gesproken werd, van nutte zijn. Maar ook om een andere reden. De vakorganisatie, gezien de gesteltenis der werklieden en der bazen, kan tôt nu toe nog zoo overlijk veel niet doen aan alzijdige ontwikkeling en opleiding. Daarbij is er wel opleiding die min recht-streeks onder haar doel valt. Daarom is een bond tôt alzijdige opleiding nog meer noodig. En zoo ontstaat, in vele plaatsen reeds, beoe-vens de vakorganisatie, ook een nog breeder cpgezette bond, de werkliedenbond. Over den werkliedenbond zullen we nog wel uitvoerig handelen. Voor nu moeten we nog zeggen, dat de aangegeven* werking van ontwikkeling eu organisatie, meer de volwassene en aankomende werklieden betreft. Die werking zal ons met dsn tijd flinke volwassene werklieden schenken, die ons dan ook mettertijd een zoo veel te steviger, en te steviger opgeleid jong gesiacht zullen schenken. In afwachtiog echter mogsn we dit jong gesiacht niet uit het oog verliezea. Et» moeten we voor de kinderen en de aankomende jonge lieden uit den werkliedenstand, al doen wat we kunnen. ... _ .A. Over den godsdienst. <( iJk heb geen KLerk en geen priesters noodig, ik diene God in znijn hert. » Honderdmaal, niet waar, hebt ge dat gehoord, vriend laser. Laat ik u eens zeggen vandaag wat ik er over meen : daar hebt ge zoogezegd den godsdienst van dezea die er feitelijk geen willen, en er zijn duizenden en duizenden die zoo spreken : ik antwoord voor vandaag, en ge kunt het hun ook zeggen desnoods : dat is niet ernstiq ge-meend.Wat beteekent dat eerst, in hun mond ? Dat beteekent dat ze een klein getal godsdiensiige princiepen hebben overgehouden, aangegeven door de rede en geschreven in het geweten, zooals het bestaan van God, van een Voorzienig-heid en van een toekomsjig leven, en meer niet. Dat beteekent dat ze het juk d«r g#o<>«ufc>aard • waarheden en der godsdiensiige oefeaingea heb -ben afgeschud en dat ze zich tevreden stïllen in hun hert den « God der brave lieden » te aa n-biddea.Ge ziet het, 't is een godsdienst die gehael onbepaald en duister is,onzek«renonvolkomeu, zoodanig dat hij voor het meerendeel dier mert-schen niets auders dan een aardigheid is. 'k Her-haal het : 't is de godsdienst van hen die geen godsdienst hebben en 'k zeg : dat is met ernstig. Luistert maar eens goed : 1° Wanne«r mett een ernstigen godsdienst heeft.bszit men vaststaanda en zekere geloofs-punten die den geest verlichten en vrede schenken aan 't herte. Welnu, bezitten die mannen, waarvan ik spreek, die vaststaande en zekere geloofspunten ? Neen. Wat is God, en wat moet men prscies doen om zich jegens Hem te kwijten van den plicht van asnbidding ? Ze weten er niets van. Vergeeft God ons, wanneer wij Hem belee-digd hebben, en als Hij vergeeft, op welke voor-waarden, door welke middslen, hoe dikwijls ? Ze weten er niets van. Luistert Hij naar onze oebeden of is er slechts boven onze hoofden een blinde en doove Voorzienigheid, waarmade wij ons niet te be-moeien hebben, omdat zij zich niet met ons bemoeit ? Nog eens, ze weten er niets van, zij. Wat beveclt God, wat verbiedt Hij, wat staat Hij toe, wat duldt Hij ? Ze kunnen het niet met juistheid weten, want daar is gesrn onfeilbaar gezag dat het hun zegt. Zij volgea slechts de leiding van hun geweten, dat hen somwijlen bedriegt, en dat ons meestal onzeker laat, cintrent den weg dise we moeten volgen. Welke is de natuur der belooninoen en der strsffgn dis den mensch wachten aan gens zijde van het graf ? Niemand onder hen die 't weet nog eens, want de wijsbegeerte die ze er over raadplegen, antwoordt hun slechts met waarschijnlijkhedtn en twijfelingen. Neen, ge«n enkel gsloofspunt dat bij die mannen vaststaat en zeker is. 2° Wanneer men een ernstigen godsdienst heeft,dan bcoefent men eenigen eeredienst die het geloof der ziel uitdrukt en levend maakt naar buiten.Welnu,want beoefent de mensch,die zoogezegd den natuurlijken godsdienst aanhangt ? Wanneer aanbidt hij het hoogste wezen ? Waar en hoe ? Weîke zijn de ceremoniëa, waardoor hij zijn geloof openbaart ? Die natuurlfjkc en inwendige godsdienst, waarmeé ze zoo heog oploopen, is niets dan eeu godsdienst waarin men het voorrecht heeft te gelooven en te doen al wat men wil. Het is niets dan een « étiquette », waarmeé men de leemte van geloofspunten en godsdienstige princiepen verduikt. Zoo een godsdienst is h«el eenvoudig, maar ook volstrekt ledig : nog eens, 't is de godsdienst van hen die er geen hebben, en dat isniet ernstig ! 'k Zal er bijvoegen, ten naaste week : Zelfs als 't ernstig ware, zou het volstrekt onvoldœnde zijn. Bij de schilders. Hierander deelen we een schrijven mee dat gezondsn werd namens den Middeubond der Christene Vereenigingen. Het bevat erksle punten die wij zeif hier reeds geschreven hebben, om de misopvatting aan te duidsn die ingeslopen was in het eerste schrijven van het Belgisch Schildsrsverbond. Ds tcrecht-wijzing, dat het nu zelf doet, toont hoe nauw-kcurig het in zijnea handel wil zija. Werklieden schilders,ge beleeft nu een ernstig oogenblik voor uw deftig bestaan. Menige kear hebbsn we u doen begrijpen dat ge enkei door de vcreemging de noodige verbeteringen kunt verzekeren. Waart gij allen veresnigd, dat zou geen twijfsien ïv,d$n, Maar zou het au geen bitters zàak zijn mossten de kortzichtigheid van de onvereenigtien en hun gémis van steun, de schuld worden van het mislukken van de schoone pogisgsn van hunne wsrkbroeders. Werklieden,werklieden die neg niet vereenigd rijt, bedenkt dan toch wat gij doet. Gij vindt de vraag vaa uwe werkbroeders rcde'ijk.maar gij wilt niets doen om ze te helpen ! — Als zij gelukkên zult gij gelijk zij uw vermeer-derd Soon oprapen... zonder er iets voor gedaar te hebben i — En als zij niet gelukken, wilt gij uw leven lang de vsrantwoordelijkhaid dragée van dat mislukken ? ? €lk ga wachten van mee te doen, toi dat ik zie wat de vereeniging kan », zoe sprak een werkman. — Maar maa toch, 't is miar als g» t.l'sa maedost dat de vereeniging best kan toonen wat ze kan. Zeg sens, schilder, als er maar half haarkens geaoeg zitten in uwer barstel, ge zegt zeker : die borstel is niet goed Ja, maar is dat de schuld vaa de haarkeas die er in zitten of vaa deze die er te kort zijn ? — Ea als er in uw ieere maar half sporten genoeg zitten, ge vindt ook dat ze niet en deugt. Nog eens, dat is toch de schuld van die leere niei noch van de sportea die er in zitten, maar wel van de sporten die er niet in zitten. Zoo ook man, ALS DE VEREENIGING NOG NIET STERK GENOEG IS, 'T ZAL ALLEEN DE SCHULD ZIJN VAN DE WERKLIEDEN DIE ER NOG NIET IN ZIJN. Ziehier nu dien brief : Heer Uitgever, Op aanvraag vaa « Het Belgisch Schilders-verbond » vragen wij u zoo goed te willen zijn in uw blad dit artikei te willen opnemea dat hel Verbond schreef in het dagblad « Het Volk », als aatwoord op het schrijven der patroons in uw blad opgenomen. Dit artikei iuidt : NOG OVER DE LOONSBEWEGING DER BRUGSCHE SCHILDERS. Op ons laatste schrijven, in het dagblad « Het Volk » verschenen, wordt van patroonszijde geantwoord in de « Gazette van Brugge ». Daar wij er ter. zeerste aanbouden correct te zijn, willen wij hunne opmerkingen dan ook aan de lezers van « Het Volk » laten kennen. De patroons erkennsn dat, reeds van in het begin van verleden jaar, de loonsbeweging aan den gang is ; dat op 15 Maart 1913 eene algemeene loonsverhooging van 2 centiemen werd gegeven — wat het loon bracht op de kolossale soin van 32 csntiemen per uur — en met de belofte het vakexaam in te richten in de maand Augustus Dat dit niet gedaan is heeît, volgens het schrijven der patroons, vooi oorzaak dat zij slechis op 6 Noveinber van hei college van Burgemeester en Schepeneu een lokaal werden toegestaf n en de toelage van den Staat nog niet is toegezegd — (niet verwarren met niet ontvangen). Wij nemenacle van dtze verklaring, maar 't is daar niet dat het peerd gebonden staat. Wij waren ook mis als wij zegden dat aile brisven onbe-antwoord bleven. Erwerd toch éées geantwoord en wel op 14 September. De overige brieven alleen werden niet beantwoord. Wij laten zelfs dezen brief volgen : « In hare laatste vergadering heeft hei Bestuur van den « wettelijk erkenden Bond der meesters-schilders van « Brugge en omliggende gemeenten, mij gelasl, u te laten « weten, dat het voortdurend in onderhandelirg is met de « gemeenteoverheid, tôt het bekomen van een lokaal ; « indien onze pogingen lukken en wij de bijlage van het « Staatsbestuur kunnen bekomen, zullen wij het genoegen « hebben u tôt eene onderhandeling uit te noodigen ». Dit schrijven zou, volgens de patroons, moeten getuigen van hunne goede gevoelens. Welnu, wij hopen dat die goede gevoelens bestaan en verwachten ons dan ook spoe-dig aan onderhandelingen. Laten wij maar de koe bij de hoorens valten. In hunne vergadering zeggen de bazen dat de loonop-slag, den 15 Maart 1913 toegestaan, gegeven werd aan rijpen en groenen. Wij zouden kunnen antwoorden dat het best is niet te spreken van koorden in het huis van den behangene, wij laten dit echter ter zijde, maar wij meenen toch dat men voor een uurloon van armzalige 32 centiemkens geene laureaten van academies kan eischen. ■ «Wij gaan uit van het standpunt dat een neerstig, eerlijk werkman, om het even wat h(j verricht met de opbrengst van zlinen arbeid, dus van zijn loon, moet kunnen bestaan op fatsoenlijke wijze en dat kunnen d; Brugsche schilders, die zooveel wtrkeloosheid hebben, hoegenaemd niet met hun bespotieiijk laag loon van 32 centiemen per uur. Wij zouden wel eens willen de. reden kennen waarom de Brugsche schilder zooveel minder moet betaald worden dan zijne vakgenooten van andere steden. Het werd door onze plakbrieven duidelijk BEWEZEN dat de Brugsche schilders bestendig te kort hebben en wij dagen iedereen uit te bewfjzen <*at w(j zelfs niet beneden de werkeHjkheid zijn gebleven — wat ook een groot verlies is voor de burgerij. Daarom werd door onze Brugsche vrien-den en door ons loonsverhooging gevraagd en het ware wreed dien te weigeren. Het minimumloon kan dan ook niet afhangen van het vakexaam, en daarover dient dan o„k ondcihandeld te worden. Wat het vakexsam betreft, dat wij wel genegen zijn, kunnen de werklieden het niet aanveerden zonder eerst het loon te kennen daaraan verbonden Geene katten in zakken. Dat de heeren patroons dan eens goed overwegen en daar wij betrouwen stellen in hunns goede gesteltenis, hopen wij tôt eene eerlijke en duurzame overeenkomst te geraken. Het ware ook nog eene goede zaak voor de Brugsche burgerij die in het wrrkerde volk eene goede klant heeft. Het Belgisch Schilcersverbond. Mogea wij nog, Heer Uitgever, enkele woor-den daarbij voegen ? Naar wij vernemea zou de ioelaag van dea Staat voor 't inrichten van het cxaam nu toegestaan zija. Tôt heden echter ontving de christene vereeniging der schilders daar nopens geen nieuws noch voorstel. Mogen wij nog aan de Burgerij van Brugge esnige bedenkingen onderwerpen. De zake minimumloon kan niet afhaugen van een ex^am : unrners, alwie door een patroon aargenomen : wordt en aanzien om met gewone bekwaamheid, de commande uit te vosreo die de kalaut gedaan heeft, moet van zija w$rk kunnen leven en dus een zeker loon ontvangen in evenredigheid met de duurte van 't leven. Een exaam heeft daar > niets mr£ te zien. Zoo ook ten aaderen, oordeelden de patroons bij 'i opmaken uwer reksning : de kDechten worden aan eeaen bepaalden gelijken prijs per uurgerekeod, uitgenomen de meer bekwamen voor wie men meer rekent. De meerdere winst van dezen zal daa afhan-gen van hunne meerdere bekwaamheid, en wij aanveerden gretig het princiep die meerdere bekwaamheid bij een exaam vast te stellea. Daar echter van den uitslag van dit exaam de looa afhangt, is het daa ook mnar allerredelijkst dat dit loon vôôr het exaam wordt bepaald. Zoo ten minsten geschiedt het altijd en overal waar er ooit van exaam spraak is. Men doet de moeite niet zich aan een exaam te onderwerpea aïs mea niet weet waar dit naar toe leidt. Wij gelooven dat elke burger deze twee punten met ons moet aannemea. Welnu, de loon die nu betaald wordt is 32 centiemen en ia een stad waar timmerliedea en metsers 40 centiemen hebben, in een vak waar er met vreemde concurrentie niet sf te rekenen is, op een tijd van duur leven zooals wij beleven, moet iedereen oordeelen dat die loon niet meer voldoende is. Ten tweede, gezien de redelijkheid het loon dat volgens den uitslag van 't exaam moet gegeven worden, op voorhand vast te stellen, begrijpen wij niet waarom de patroons moesten wachten van met de werklieden te onderhande-Ien. 't Had moeîte en tijd gespaard geweest om dan aanstonds, als ailes in regel was en de toe-laag tcegezeid, 't exaam te beginneu. En zulk exaam vraagt veel tijd. Wij beklagen dus die dubbele weigering en drukken hier de hoop uit, door verhaaste onder-handelingen nu ailes te zien effen gaan. Men zegt dat de patroons wel eens een strijd zouden begeerec, omdat ze hopen dat de vereeniging niet bij machte zou zija den strijd te door-halea.Liever ramea wij die gezegdens niet aan, maar de uitstellende handeling der patroons schijnt ze ongelukkiglijk te bekrachiigen. Wij hebben gemeend goed te doen dit ailes eens klaar en duidelijk vooruit te zetten. Gezien de belangrijkheid van deze beweging hesft het besiuur van don tniddenbond der christene vakvereenigingen noodig gemeend zich te verstaaa met het Belgisch Schilders-verbond en onze christene vereeniging van schilders om deze hunne belacgea in handen te nemen. Ontvang, heer uitgever, met onzesi dank, onze beste groeten. Naœens den Middenbond der Christene Vakvereenigingen : De schrijver, leon Geers.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.