Druk»ter-U itgeefster Sam: Maatschappij H ET LICHT beatuurder ? P. DE VISCH. Ledeberg-Oent . REDACTIE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORT. 29, GENT VOORUIT Or gaan der Belgische Werkliedenpartij. —- Verschijnende alle dagen. ABONNEMENTSPRSJS BELGiE ;§ Orie maanden. . . , . fr. 3.29 Zcs maanden . , . . . fr. 6 50 Een jaar fr. 12.50 Men abonneert zich op aile postbureeleg DEN VREEMDE Orie maanden tdagelijks versonden). ..... fr. Û.73T Stemmen van geleerden De Middenvereeniging der belgische Werklieden-Schilders heeft het goed ge-dacht opgevat van eenige gezaghebbende geleerden hun gedacht te vragen over de besmettelijkheid van het loodwit, een punt dat tôt hiertoe betwist werd. M. GALLEMAERTE, voorzitter van de Faculteit van geneeskunde te Brus-sel zegde : Ik kan niet begrijpen dat men nog de verwoestingen durft loochenen veroorzaakt door het loodwit. Men moest sedert lang eene wet gestemd hebben die het bezigen van dat pro-dukt totaal verbood. Waarom zou België op dat gebied het voorbeeld niet volgen gegeven in die zaak, door andere landen ? 1k juich met beide handen den veldtocht toe der werklieden schil-ders en ik hoop dat hunne pogingen zullen uitloopen op de stemming eener wet, die ze op afdoende wijze zal beschermen. De heer proffessor Cocq, de geleerde chef van het moederhuis drukte zich uit als volgt : Alhoewel de studie der loodver-giftiging in het domein valt der ge-neeskundige kliniek, heb ik gelijk iedere geneesheer de verwoestingen kunnen betreuren door het lood veroorzaakt.Ik schaar mij langs de zijde mijner geleerde collegas, om de werklieden-schilders te steunen in hunnen veldtocht die zij aangegaan hebben. In het domein der verloskunde doet de invloed der vergiftiging zich ook gevoelen en een groot aantal van misgeboorten of vroegtijdige beval-lingen moeten daaraan worden toe-gesçjirevcp. _ , , . De vervangmg van het loodwit door het zinkwit îs dus voor mij eene maatschappelijke noodwendigheid. Frankrijk heeft het begrepen en ik wensch dat België dit voorbeeld volge. De heer professor Heilant, voorzitter van de brusselsche geneeskundige com-missie, antwoordde : De vergiftiging door het loodkar-bonaat kan door niemand meer ge-loochend worden en volgens mij kan zulks ter goeder trouw niet meer betwist worden. Wat de gevolgen betreft door dit vergift veroorzaakt bij de werklie-den-schilders, mijne kollegas van de kliniek zullen u veei beter dan ik hebben kunnen inlichten, om u te zeggen. dat men de schromelijke verwoestingen door die stof aangericht niet kan overdrijven. Al de voorzorgen diè men zou kunnen voorschrijvcn om aan dat gevaar te ontsnappcn, zijn niet afdoende en het is klaar dat alleen het wettelijk verbod van het gebruik van het loodwit, het eenig ernstig redmiddel is aan dezen toestand. Ik weet niet of de vervanging van het loodwit door eene niet vergifti-gende stof (zink of baryum) moei-lijkheden van practischen aard aan- biedt, maar het is klaarblijkend dat men de moeilijkheden overdrijft en dat zij niet onoverkomelijk zijn, daar het gebruik van loodwit op ra-dikale wijze verboden is. In elk geval is het zeker, dat als men rekening moet houden met al de bijzondere belangen, men geen den minsten vooruitgang zou doen op gezondheidsgebied. Heeft de wet in België het gebruik niet verboden van den witten fosfoor in de fabrikatie der allumetten? Verbieden de burgemeesters niet aile dagen het bewonen van onge-zonde huizen? Daar staan er ook bijzondere belangen op het spel, maar met reden beslist men er geen rekening van te houden, omdat het algemeen belang altijd moet gevrijwaard blijven. M. Bruylants, professor aan de Hooge-school van Leuven, lid van den Hoogeren Gezondheidsraad van België, drukte zich als volgt uit : Ik ben aanlianger van het verbod van het loodwit in de schilderwerken en ik steun mijne opinie op de volgen de redenen : 1. De werkman-schilder zal het slachtoffer zijn der loodvergiftiging zoolang het loodwit in de schilderwerken zal gebezigd worden. Eiene regeling van het gebruik dier stof zal den werkman nooit volledig van dit kwaad bevrijden. 2. Ik acht dat het loodwit kan ver-vangen worden in de schilderwerken. In de tegenwoordige omstandig-heden zal een schilderwerk, waarin al de gezondheidsvoorwaarden in acht zijn genomen, dat dezelfde kunstwaarde heeft en van denzelfden duur is, misschien duurder kosten. Maar in zake als deze waarover wij spreken, moeten de bekommeringen van economischen aard tôt zwijgen gebracht worden voor meer verheven - beschouwingen. «O» Sfe Zal er naar de stem dier geleerden meer geluisterd worden dan naar deze der een-voudige werklieden? Wij zouden het willen hopen, maar wij zijn er geenszins zeker van. Het kapitalisme bezigt maar de ge-leerdheid als zij het voordeelig is. An-ders niet. Het kapitalisme heeft niet meer eene wetenschappelijke opinie als eene gods-dienstige. Beiden worden aanzien als do-mestieken en niets meer. Maar er-valt eene les te trekken uit die ernstige raadpleging. Al die geleerden zijn t'akkoord dat alleen de wet het afdoende redmiddel te-gen die plaag kan voorschrijven en doen toepassen. Dat bewijst afdoende dat de vakveree-nigingen zich met politiek moeten bezig houden en eerst en voor ailes met sociale politiek, om hare klasse te doen beschermen en den welstand te doen verkrijgen waarop zij ontegensprekelijk wel duizend-maal recht heeft. En dat is en blijft onze stelling. F. H. • Een kreupel programma Het Vaderland is zoo goed ons van nu af het Hberaal programma mede te dee-len, dat door zijne partij zal verwezen-lijkt worden, wel te verstaan als zij aan het bewind zal komen. Ziehier dat meesterstuk : WAT ZOUDEN DE LIBERALEN AAN 'T BEWIND DOEN ?' Zij zouden een hechten geldelijken toestand herstellen door besparingen te doen en door eene betere verdeeling der lasten te bewerkstelligen : 1. De geldverspillingen zouden ver-meden worden; 2. De openbare werken zouden tôt een minimum gebracht worden; 3. Al de schandalige toelagen aan de klerikale werken zouden afgeschaft worden. Ahsa, wie houdt Vaderland hier voor den gek? Dat er geldverspillingen gedaan zijn in nog aile dagen gedaan worden, dat is ieker. Maar_het_ is even waar. dat er nog meer nuttige werken te doen zijn die niet gedaan worden en de kosten daarvoor ge-heel zeker deze der nuttelooze en dikwijls schadelijke geldverspillingen zouden overtref fen. En wij zouden de openbare werken lie-ver tôt een médium' of tôt een maximum willen gedreven zien dan tôt een minimum, zooals Vaderland het voorstelt. Is het in die voorwaarden dat het libéralisme op onze hulp zou rekenen om te kunnen regeeren? Geen kwestie van, hé kameraad? Wij eischen hervormingen die geld zullen kosten, zelfs veel geld, maar die nut-tig, noodig, ja onvermijdelijk zijn. Dat lijkt op geen sparen ! Zeker niet, maar er mag van geen sparen kwestie zijn als er levensnoodige hervormingen sedert zoolang op hunne ver-wezenlijking wachten. En dat is hier wezenlijk h.et geval. De werkerspensioenen, de uitbreiding van de arbeidsbescherming op een zeer uitgestrekt gebied, het beroepsonderwijs en het onderwijs van allen.,aarj4. de, fond- sen van maatschappelijk vooruitzicht en nog zoo een dozijn kwestiën mogen niet langer op eene practische en afdoende oplossing wachten. Daar is geen geld> maar wel veel schulden, zal Vaderland jammeren. Nu daarom zijn wij ook tegen geene besparingen waar die mogelijk blijken, wij meenen zelfs dat er uitgaven zijn die voor lette'rlijke afschaffing vatbaar zijn. Maar wij roepen et ook de aandacht op, dat er geld om krijgen is op eene ge-heel juiste en demokratische wijze, na-melijk door de belasting op het inkomen en door het kapitalisme gevoelig te doen tusschenkomen in al de wetten die den arbeid beschermen en het bestaan der \Ver-kers komen waarborgen. Wie de pretentie heeft het bewind in handen te nemen, moet over de sociale vraagstukken, die aan de dagorde staan, positie durven kiezen. Dat Vaderland dat niet kan, niet durft of niet doet is van minder belang. Maar dat het dan liever zwijge op ge-heel de lijn en zijn kreupel karikatuur-programma voor zich houde. F. H. Een socialist bekomt den «prijs van Rome > vcor de graveerkunst André Lavrillier, lid der 5e sectie van de parijsche Werklieden-Pai'tij heeft — met al-gemeene stemmen van den jury — den prijs van ltome voor de graveerkunst bekomen. De vraag vas «Een grieksch soldaat sterft op het altaar des vaderlands.» Hij heeft dit ontwerp als sociaiist behandeld. De stervende soldaat legt op het altaar den olijftak van den vrede neer. De uitvoering was z66 puik dat de jury eenparig was in Jiet toekennen van den prijs, iets wat nog nooit gebeurde. Proficiat aan onzen gezel kunstena>ar ! Ziedt uwa kinderkens naar de katholieke scholes Een leeraar der katholieke vrijo school van Bapaume was beschuldigd met zijne leerlingen smeerpoetserij bedreven te hebben. Hij is aangehouden, in het gevang op-gesloten en heeft zijne propere daden ba-kend ! Nog al een die de liefdegebedekens goed van buiten kende ! Twaalf mijnwerkers verstîkt IN DUIÏSCHLAISD Te Bockstein vonri men in eene mijn de lij-ken van 12 werklieden. Een onderzoek werd onmiddellijk geopend en weldra kon men vasstellen in welke omstandigheden de on-gelukkige mijnwerkers moesten omgekomen zijn. Op zeker oogenblik zou een mijnwerker verstikt neergestort zijn,en elf makkers,die hem ter hulp kwamen, zouden hetzelfde lot ondergaan hebben. De redders die met de noodige toestellen in de mijn d-aalden, zoohaast het ongeluk vernomen werd, kwamen ongelukkiglijk niet in tijds bij do slachtoffers aan en kon den slechts hunne lijken naar boven brengen. Erg automobielongeluk IN DWTSCHLAND Zekere M. Gibson kwam met zijne vrouw en eene vriendin van deze laatste, per auto-mobiel langs Walkenheim, in Saksen, gere-den, toen hij eensklaps bemerkte dat een bar-reel van den ijzerenweg gesloten was. Om eene botsing te vermijden, was de au-tomobiel verplicht plots te zwenken, doch de auto kantelde om, en M. Gibson, zijne vrouw en mev. Arnold werden onder het rijtuig gevat. Men koh de slachtoffers spoedig bevrijden droeg hen naar het gasthuis, waar de ge-neesheeren hun toestand hopeloos verklaar-den. De autovoerder werd op den slag ge-dood.Een vuurweikfabriek in de lociit gevlogen in Italie Uit Castelamare di Stabia (ten Z.-O. van Napels): Tijdens een hevig onweer is de bliksem in de vuurwerkfabriek geslagen.Het gebouw is in de lucht gevlogen. Zes lijken zijn gevonden. De choleia in lusland Uit St-Petersburg: Uit Podolië worden 10 nieuwe c'noleragevallen gemeld. In het geheel zijn 30 menschen door choiera aange-___tasU waaoiLa 14 ^iin.bczwekenu , Het proces Caillaux-Calmette te Parijs LANGE EN ROERENDE ONDER-VRAGINGGister middag is voor het assisenhof te Parijs he.t procès begonnen der moord op M. Gaston Calmette, ten laste van Geneviève Rainouard, mad. Caillaux. Van in den vroegen morgend stonden tal-rijke nieuwsgierigen aan het justitiepaleis, waar er zeer strenge ordemaatregelen genomen waren. Slechts een zeer beperkt getal nieuwsgierigen kon in de zittingzaal toege-laten worden, daar de plaats grootendeels ingenomen was door 147 dagbladreporters, de advokaten en de getuigen. De hitte is er drukkend. TER ZITTING. — DE INTREDE DER BESCHULDIGDE De aandacht der in de zaal aanwezige personen werd vooral getrokken door de be-wijsstukken, die op eene tafel voor het hof lagen, zooals de kleederen, welke M. Calmette op den dag der misdaad droeg, de revolver,wa^irmede mad. Caillaux de moord pleegde, enz. Het hof en de gezwoornen deden ten 12 ure 20 hunne intrede in de zaal. Hèt hof is voorgezeten door den raadsheer M. Alba-neel. De zetel van het openbaar ministerie wordt bekleed door den prokureur M. Her-beaux. Aan de bank der verdediging bevon-den zich: MMrs Labori voor mad. Caillaux, en Chenu, voor de burgerlijke partij. Mad. Caillaux werd dan tusschen twee re-publikeinsche wachten de zaal binnen geleid en ging langzaam plaats nemen in den box der beschuldigden. Mad. Caillaux was in *'t zwart gekleed en droeg een zwarten hoed met witte pluimen. M. de voorzitter vroeg aan de beschuldig-de haren naam, ouderdom, enz. Zij gaf de antwoorden met eene flauwe stem. De griffier gaf lezing van den beschuldi-gingsakt, dien wij meegedeeld hebben, en die besluit dat mad. Caillaux beticht wordt van vrijwillige moord met voorbedachtheid. Tijdens de lezing van den akt was mad. Caillaux zeer ontroerd. Ver volgens ging men over tôt de naamaf-roeping der f?étui]gen', térwijl mad. Caillaux zich onderhield met haren advokaat Mr Labori, weende ze sterb. ONDERVRAGING VAN MAD. "CAILLAUX. — « IK HAD ALLES OM GE- LUKKIG TE ZIJN », ZEGDE ZIJ. M. Albanel ging dan over tôt de onder-vraging van mad. Caillaux. Deze begon met te vertellen dat zij gelukkig leefde met haren man. «Ik had ailes om gelukkig te we-zen, zegde zij, ware dit geluk niet vergald geworden door den laster». Mad. Caillaux legde dan uit dat zij op de ontvangsten en feesten onthaald werd op kwaadwillige zinspelingen, het gevolg van de aanvallen van M. Calmette in den «Figaro».Men zegde, vervolgde zij, dat mijn man omgekocht was door Duitschland in de kwestie van Fransch-Kongo. Do veldtocht van M. Calmette was ons zeer pijnlijk, daar de politiek er *iiet mede gemoeid was, maar wel persoonlijke kwesties. Na de afkondi-ging van den brief «Ton Jo» had ik aile reden om te gelooven dat mijne intieme brie-ven ook gingen afgekondigd worden. 1k was er zoo door getroffen, dat ik niet meer wist wat ik deed. Bij het uitspreken dezer woorden boog mad. Caillaux het hoofd en hare stem klonk zeer ontroerd. MAD. CAILLAUX YERDEDIGT HAAR ECHTGEN00T Met groote zekerheid in hare stem en argumentatie droeg zij de verdediging van luiren man voor en laakte M. Calmette. Zij gaf lezing van al de arlikels, welke de heer Calmette tegen M. Caillaux geschre-ven heeft. Mad. Caillaux, alhoewel bevestigend dat zij met •£{ do mogelijke kieschheid spreken zal over Mad. Gueydan, eersste vrouw van M. Caillaux, herinnert dat mad. Guedan zelf aan M. Caillaux gemeld heeft dat zij hem drie brieven had doen ontstelen, waar-tusschen den brief door de «Figaro» afgekondigd en dat zij van zin was deze brieven tegen hem en tegen ha,ar te gebruiken. Mad. Caillaux zegt dat, zeer ontroerd door deze bedreiging, zij vervolgens ge-rustgesteld werd toen M. Privat-Deschanel haar aankondigde dat deze brieven in zijne tegenwoordigheid verbrand waren, en dat Mad. Gueyda.n gezworen had dat zij ervan noch een afschrift noch eene photographie bezat. Mad. Caillaux verklaarde verder dat zij voor niets in de echtscheiding van Mad. Gueydan en M. Caillaux tusschen was. WAT BEVATTEN DE TWEE VALSOHE BRIEVEN ï De betichte zegde ook nog dat haar man en zij wisten dat de brief «Ton Jo» alsook de twee anderen aan talrijke dagbladen aa,ngcboden waren doch geweigerd werden. De hoofding waarmede de brief «Ton Jo» in de «Figaro» afgekondigd werd, deed veronderstellen dat de twee andere brieven eveneens gingen afgekondigd worden, «Het was de bestendige bedreiging van openbaarmaking van brieven of van deglen ..van briey.efL ,w afotm aaj: Jàrask van politieke aangelegenheden als vaa private zaken, die mij het hoofd deden ver-liezen, zegde de betichte. De afkondigingi van den brief «Ton Jo» wettigde dezo! vrees. Ik dacht dat men zich niet zoo diep', verlagen kon van den brief openbaar te j maken. » SCHORSIXG DER ZITTING Daar mad. Caillaux wat vermoeid^t schijnt, werd de zitting van 2 tôt 2 1/2 ure, opgeschorst. In de wandelgangen is men algemeen ) t'akkoord dat Mad. Caillaux meester is' van zich zelf. HERNEMING j Bij de herneming werd de zaal letterlijk!, ingenomen ; de hitte was er verstikkend.1 Mad. Caillaux legt uit hoe M. Monier,, voorzitter der rechtbank, door haar ge-raadpleegd over het inspannen van rechter-i lijke vervolgingen om het openbaar maken van intieme brieven te voorkomen, haar antwoordde dat er in Frankrijk geene weti bestaat die den laster van dagbladschrij-vers beteugelt wanneer het politieke man-' nen betreft. Er is niets anders te doen, zou M. Monier gezegd hebben, dan zich in.< zijn lot te schikken en zich door eigen mid-delen te verdedigen. Mr Chenu, advokaat van da burgerlijk» partij, deed opmerken dat de voorzitter' Monier bevestigd heeft nooit zoo iets ge-, zegd te hebben. De voorzitter van het assisenhof, M. Al-j banel, antwoorddde dat M. Monier als ge-tuige zal onderhoord worden. M'ad. Caillaux gaf vervolgens het gebruik! op van haren tijd, den dag van het drama. ' Terloops haalde zij aan dat toen zij aan M. Caillaux meedeelde wat M. Monier haar gezegd had, M. Caillaux haar zegde: «Als het; zoo is, dan zal ik M. Calmette in ;t gelaat ' slaan !» Mad. Caillaux aarzelde vooraleer «ge-i laatj uit to spreken. " Mr Chenu zegdo haar: «Men mag wel het woord «inuil» zfcggen. Het werd wel twintig maal herhaald tijdens liet onderzoek». Mad. Caillaux antwoordde: «Ja, maâr er zijn woorden die men niet in 't publiek zegt. (Gemurmel). Zij vervolgde: «Indien mijn echtgenootj mij zou gezegd hebben dat men zich maar in' •'t lot moest schikken, dan zou ik hem als' een lafaard beschouwd hebben. In 't bijzijn | van den minister van oorlog vroeg ik hem i wanneer hij dacht zijne bedreiging ten uit-i voer te brengen, of het onmiddellijk zou' zijn. Hij antwoordde: «Neen, het zal op tijd en stond geschieden. » Mad. Caillaux vervolgde: «Indien giji wist wat ik dien dag goleden heb? Denk toch eens dat mijn echtgenoot een mensch ging dooden. Ik dacht zelfmoord te plegen. Ik zou dien dag geerne mijn leven gegeven' hebben, indien men het mij had gevraagd,. voor de rust van mijn echtgenoot. Ik kreeg; het gedacht zelf een voetstap te wagon, en ik meerde dat ik mogelijk het afkondigen van de brieven zou kunnen beletten. Ik had altijd een kleinen revolver, dien ik van mijn vader gekregen had, in mijn bezit. Indien) ik den ijselijken afloop voorzien had, dan i zou ik het openbaar maken der brieven ver- • kozen hebben...» WAS Ell VOORBEDACHTHEID? 1 Mad. Caillaux, rechtstaand, de handen op de leuning der bank gesteund, legt uit' dat er geene voorbedachtheid bestona ; daD' zij nooit van zin was M. Calmette te doo-1 den. Zij wist zelfs eerst niet of zij naar denl «Figaro» of naar een «thee» zou gaan. Ein-i delijk besloot zij M. Calmette te gaan spre-.; ken, en liet een brief voor haren echtgenoot ' achter. Het is juist op dezen brief dat de beschul-' diging de voorbedachtheid steunt. Mad., Caillaux houdt evenwel staan da.t zij nooit het vast gedacht had eene moord te plegen. AVeenend hoorde zij het verhaal der moord aan door den voorzitter der assisen gedaan. Zij boog het hoofd en antwoordde snikkend: «Ik weet niet juist wat er gebeurd is. Ik heb geschoten. Ik dacht niet hem getroffen te hebben. Ailes duurde maar een second. Die revolvers, die gaàn van zelf af !» (Ge-' laoh). Mad. Caillaux, antwoordende op eene. vraag van den voorzitter, zegt met duistere, stem: «Ik betreur oneindig wat ik gedaan' heb...» « IK HEB MET WILLEN D0QDEN » De beschuldigde, weenend en het gelaat in den zakdoek verborgeu, verklaart dat nooit een oogenblik het gedacht bij haar is opgekomen M. Calmette te dooden. Zij wilde schandaal maken. Ik heb naar omlaag getrokken, zegt zij, in de î^ichting der voeten. 1k heb nooit gezegd dat het lot van M. Calmette de dood moest zijn. Ik had geene voorbedachtheid.De stem van de betichte is onsamenhan-gend.« Eene ramp willende vermijden, zegt zij, heb ik het onherstelbaar gemaakt voor mij, voor mijne dochter. Ik zou beter gedaan hebben de brieven te laten ver-schijnen. » > c . .En^jcoad,. Caillaux zinkt-_ een oogenblik 3© jaar — W. 201 Prijs per nummer : voor België 3 centiemen, voor den Vreemde 5 centiemen TeSefoon ï ÈrlenJactie 247 - AdmsîîSstratBe 2845 Qinsdaçj 21 «JsiSi 1014

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.