Os sprinloed ëb spriiunM ËB spriiM 32 -aar — fi. 18 Prijs pei nniamei : *001 Belgie S centiemen, vooi den vreemde d eentiemen ïeleï'eon t Reésciîe 241 - ^tintinisirsiie 2845 Bopdorrfaa %Q JAifélfA&i 1®1« Dnikat«MJItgeeT»t«* jaœ; Msatschappij SI ET L1CHT besiuurdcr t p. DZ VJSCH. L«det>er£*Oc3i4 . . REDACTIE . . ADMINISTRAT» E HOOûPOQRT. 29, GENÎ VOORUIT ABONNEMENTSPRIJS BELQ5E Dfle maandee. 3.24 Zes meandsa » .... tr. 6.50 ter. jaar ....... fr. 12.50 Ken ebofiBscrt scîi «p alis posiÎMzreelc» DEN VRF.EMDE Dr/c m&andea iÊageiijks vsrzossdan). . .... fr. 6.T3 Orgmtn der Belgkehe Werkliedenpt%rtij\ — VenehSneade aile dagen. i£ Le Bien Faillie 9f maakf bokkf$spi*aiijfô,an I Aile middelen zijn goed voor de burgers-bladen, wanneer ze een tegenstraver trachten «klein te krijgen». Gaan zij eea penaetwist aan met oeu blad onzer partij, nooit komen ze recht op het doel af, doch gebruikeu umwegen of loensche middeljes, beter gazegd « draaien rond den pot d, om toodoenide hem, die in polimiek met hen is om den tuin te leiden, en hem aldus om don tuin te leiden, en hem zoodotnde tin do val te doan loopen». La Sien Public past nu wederoin dezclfde kinderachtige methode toe. Nuttelooze moeite, jomgen ! Le Bien Public loochent ooit geschreven to hebben, dat de maatschappelijke klassenstrijd nist bestaat. Best mogelijk, al-hoewel ik het betwijffel, maar waarom dan zijt ge bovenarms op mijn artikel Klassen-strljtl gsvallen, waarin ik nochtans niets sndera heb willen aantoonen, dan het be-staan van wrijving tusschen m&erdera klas-sen, doordat z& tegenstrijdige belangen hebben ? Doeh hoa het ook zij : de verklaring is prachtigl Het moefc elken sociaal-demo-kraat genoegen doen, dat een invloedrijk blad der klerikalo partij, openbaar ver-j klaart dat de klassenstrijd een feit is. Het heeffc eehter van harewtwege lang, zeter lang, geduurd om te durven bekennen dat er een strijd bestaat tusschen de eigenaars ■ ea slaven van de fabriek 1 Tusschen de kleine fcoer, die zijn gronden moet huren, i en de kasteelheer i Tusschen de mijawer-j kers en de koolbarons 1 Tusschen hen die «in het zweet huns aanschijns» honger lij-den, ea zij dis in weslde en overvloed ileven, zonder icts te doen dan te luierenl , Tusschen hen dis de paleizen bomven en in krotten woaen ; — tusschen hen dis hot brood bakkon, torwijl ze daaraan zelî , dikwerf te kort hobbèn ; — tusschen hen [dicijiet «zwarte gond» uit den grond halen, ion aa hunne zware dagtaak, thuis van [koudo te rillen, achter een uitgedoofde [stooî; — tusschen bon dif» ds kleederen Mîtes, zelf in lompen gekleed gaande, en [zij Joor -\vian ze bestoleu wt>rden op hunuo ! /i'ortbreiigst ! Ik zegde het terecht in een hvi'jer voîige artikels: er bestaat een ! een verwoede stïijd, een strijd vaa k-zittcfs tesea bczitloozefll jJE sj: # Le Bien Pallie heeft Het Voïk gegroefc bij zija verschijûen, en het zelfs zijne hulp aangeboden, maar... maar... dat is eenvou-ug-wag... onmogelijk ! ! 1 Hoe zou eeii EURGEPbSblad, een orgaan kunnen toe-juichen, dat gasticht is om de werkîieden i1! den rug aan t-e vallen, ten voordeele der PAÎÏtOONS EN DER BURGEES, v.'ie dat durft zeggsn, wel... wel... dat is een drie-; dubbele gek ! ! 1 i En zeg e«na, Bien Public, wààr heb ik geschreven, dat Gij vijandig geziad v/aart aan 't vcrcchijnen van Hei Yolk22 ^ Le Bien Publie stelt do voîgenda vraag: Zoo de patroons enkel het inzicht hadden, in de betrekking met hunne werklieden, dezen uit te buiten, hoe zou men dan de opofferingen kunnen verklaren, cli© velen onder hen zich getroosten, sinds het uitbxeken van den oorlog, zij het door een inrichting, met verlies, in werking te houden, zij het door esn vrijwillige tegemoetkoming te bezorgen aan do werkloozen î Wel, Bien Public, daarbij hebben de patroons, — alhoewel vfij hen ten zeer3te in dio mensclilie vende daad toejuichen, — een overgroot voordeel. Àangenomen dat zij da werkloozen nu aan hun lot overla-liefcon, — en hoev'eleu, het meerendsel, zijn er niet die dit doen î — dan stondeu we na den oorlog, voor een algeiieela uitputting der arbeiders, waardoor ze natuurlijk min-der, en van slechter hoedanigheid zouden voortbrengen. Overigens door hunne v/erk-lieden eeu weinig te onderbteunen, geven do patroons toch maar het honderdvoudige terug, van do winsten die zij in betero tij-den, door het zwoegen der eerstgenoemdan konden verwezenlijken. « Het socialisme zal verdwijnen als de klassenstrijd ophoudt te bestaan ! » Arme, arme Bleu Public! Juist dan zal lie t socialisée Tenvezen-Lijkt zijn! Jjo Bien Pubiîo loochent dafc dat klassenstrijd onvermijdelijk is. VVe zijn het eens ! Maar hij zal niet ophouden vôér d-e heden-daagscho maatschappelijka vorm, dien gij, — o, logical — altoos verdedigt, verdwe-nea is ! « Do patroon heeft er meer belang bij, in plaats van hunne loonen te verlagen, dat de werklieden hem goed werk leveren. » Maar ondanks dit, zien we toch dat, nietiegenstaande de kloermakers van de stad, over het algemeen, beter werk leve-ren, het werk der groote confectiehuizen bijna uitsluitend naar den buiten gaat. Hetzelfdo geldt ook voor de sigarennijver-heid en nog voor zoovele andere 1 Het «ontreprisewerk» dat op da meeste werk-huizen is ingevoèrd, stelt toch ook wel het zuiverste bswijs daar, da.t de patroon te-gcnwoordig enkol en alleen eischt: Vecl voortbrcngst voor weinig loon. Waarom andxjra zijn er wettea op vrouwea- eu kin-derarbeid noodig'! door het voeren van den klassenstrijd ver-scherpt, welaan dan, dit kunnen wij niet verhelpen, maar luidop verklaren we : Het prolétarisai inag niet beruslcn, zoolang het onder den knoet ligt van eeae kleine minderkeid die het nièziiigt, uilperat ea besteelt ! Je! Van Extcrgem. âai eane fel8ÉSB Iswoow uit (m GsnîscSien Adalsland Kristus Iserde: Lai~t AL de kinderen tôt My komen. En gij, Weledele Mevrouic, antwoordt daarop: Weg inet de noodl 'jdende kinderen der officieele scholen/ Voor het uitbreken van den oorlog, Wel-edclo Mevrouw, was het de gewoonte, in uwo wereld, een strijd te voeren .egeu 't officiel onder.vijs ten voordeele van het vrij ondervvijs, door en met middelen die on-waardig waren van menschen dio zich edelen stempelon. Aalmoexen, giften en las-ter waren de dri'a wapenen d'ie op de schil-den van uw strijdveld prijkfen. Aizoo ge-wapend ging uwe coterie tôt de aanvallen over. Toch werden al dio laffe kampen af-geilagen. Gij bchaaldet geene victorie ! In-tegendeel. Hat beoogdo doel: de dood van het officieel onderwijs werd niet bereikt. Lang hesft die wereld do menschen gepaard met alla onridderiyke dosnwijzen, maar ailes dat gssteund is op oneeriijke strijdraid-delen is gedoemd om schipbreuk te lijden. Oneerlijk en laf was het met gif ten, aal-moezen, bsdreigingen en laster de officieeie scholen to willm ontvolken. En dat er ou-ders g e von don werden die zich lieten van-gen door uwe giften en aalmoezen laat zich begrijpcn. Zwakks nientchien vindt msn o ver a l. Dafc gij scholen sticht, ze onderhoudt en zulks met uvre centen, kunnen wij aanno-rnen. Maar dat gij dan nog van de officieô-1j niaehten geld en stcun on) vingt om scholen te ondei,hou(*2n ■ elfc- .liëïjen moesten om haat en {,weedra«ht 14- zàaien onder een deel der Belgische jeugd, zulks i3 ists dat maar mogelijk was in een land zooals het onze. Ea toen gij dacht nog verder te gaan, toen gij nog meer wildet, toen gij reeds meendeî den slag gewonnen te hebben,is da oorlog gckomen met al zijna droave gevol-gen.Hœl Belgia is recht gestaan. Da politiek zweeg en als één man wijdde iedereen en allen zich aan zijn heiligsto plichten. En wanneer de oorlog roed3 een tijd aan de gang was, klopte da armoede aan do Bel-gische poort. Da zwarte armoede met al hara droeve gevolgen ! Wat ging er van ons arm land geworden ? Op zekeren dag be-vond ik mij aan de Noordzee en daar aan den gezichtëinder ontwaarda ik een zwarte stip. En toen ze dich),er kwam en grooter werd riep ik: Hurrah ! Het arme Belgie is gered ! VYant het was de redding. Het schip met de Amerikaanscha vlag in top kwam nader-bij en voer in de richting van Rotterdam. Ja! Baigne was gered! Gincïer aan de over-zijda van den grooten plas was een volk op-gestaan, dat medelijden gevoelde met het steeds grooter wordende wea van het land der dapperen. Grcotsch in al zijne ondernerningen, wil-dc het ook grootsch zijn in zijne Uefdadlg-heiu. Da eene boot na da anderc teekende zich af op onze prachtige Noordzce. net waren allen zoovele snelrengende boden dia hulp en bijstand voerden naar ons geteisterd' heîdhaftig volk. Het waren giften van het Arnerikàansche volk. Giften van katholieken, kristenen, protestanten, joden, geloovigen en ongeloovigen. In een woord heel Amerika, zonder on-derschaid van denkwijze, had het zijne bij-gedragen cpdat het hier zou uitgedeeld worden aan het noodlijdende België. En toen dat ailes hisr met dank ontvangen werd, kwamen komiteiten tôt stand die met de uitdeclingen van de Amerikaanscha zen-dingea balasfc werden. En zoo werd er ook es* Komiteit gelast met da uitdeelingen der kleederen. Aan het hooîd daarvan ?taat eene hoog-edele gefcerene Mcvtouw. Welnu, nooit zal men beseffer, op weltc wijze er om^esprongea wordt en werd met deze lièfdegiften van Amerika door de bedoc-lde Weledele M"vrouw. Het is asef die edele dame den eed afgo-legd heeft van ailes ta geven en te doen gevea enkel en alleen aan de katholieke huishoudens. De Wéledel?. Mevrouw treedt het doel, waarmê'e de giften gezondon werden,met da voeten. De kïeederen-uitdeelingen clienea als lokvogel on de vrije scholen te bevolken. Ouders, dis kinderen hebben op de officieeie scholen, worden opgezocht on uitgekochb met de kleederen komeride van de- Amerikaanscha liefdadigheid ! Weledele Mevrouw, die onedeîa middeîs om uwe scholen te bevolken kunt gi] aan-wenden met uwe centen. Maar uwe miljoa-nea vsil hebben in banken van vreemde lan-den en hier Amerika's liefdadigheid ge-br'uiken om er politiek mede te doen, is zulke onedelo als oneerlijko daad en wij kunnen ze niet and'ers noemen da:i schurk-achtig. Gij bevoordeeligt de armo katholieke huishoudens ten nadeelo van de niot-katholkkcn ! Gij gceîï te veèl — vecl te veal — aan zekere menschen be'noorende tôt uwo partij en gij ont'rekt het allemoodigste aan arma lieden, wier eenig kwaad ! bestaat — volgans U — van een ander gcdacht te hebben dan ket uwe. , Gij vermoedt uwen geest met te bestudec-îen op welke wijze gij ailes zouelt kunnen geven aan do katholicken en 's nacht3 wordt uwen slaap gesteord door het geroep van arma onschuldige kindersteçametjes aan wio gij weigerdet een amerikaansch klc-dingstukje te geven onvdat zdj niet naar de vrije scholen gaan. Weledele Mevrouw, in het Komiteit waarin gij om zoo te zeggen de hoofdrol speelt gaat het niet al ts goed. Uwo handelwijzo kwetst het eergevoel van vcla dames van het komiteit. Vslen z'jn ontmosdigd en... Beigië is nog niet aan hot einde van zijn verdriet. Indien gij op dien weg voortgaat zouden daar erge gevolgen kunnen uit voortspruiten. Weledele Mevrouw, niet lang geleden zag 1 ik U in de kerk. Gij badt in uw kerkboek en van tijd tôt tijd' gingen uwo oogen naar het kristufiberdei hetwelk daar voor cm hing. Het scheen mij toe dat er in do cogen van het beeld tranen parelden en dat er uit de wonden bloedb vloeide. Het Kristusbeeld had al met eens zulko droeve uitdrukking gekregen dat ik er van ont-stelde. En zio het scheen mij dat Kristus van zijn kruis kwam en tôt U naderde: Het was alof ik Hem U hoorda toefluisteren: Kristin, waarom doet gij mij zooveel pijn en leed aan? Waarom veroorzaakt gij mijn tranenvloed? Waarom rect gij mijna won-, den open 1 En het soheen mij crat gij vroegt : O ! Heer, ciien ik U niet goed I Ik doe allés wat ik kan om de katholieke scliolen te bevolken. Ik laat geen minuut voorbij gaan zonder da officiecîo scholen te bekampen en tegen te werkan. lin ik macnde Kristus stem ta hooren: Da middelen die gij gebruikt d.\en mij grooter pijn dan de kruisdood dien ik ondergingî Mij rie leer is liefdad'ig to zijn voor ALLEN. Do Amerikaanscha gif-' ten 'dio gij voôr plichfc hadt uit te deelen, waren bastemd -voor AL de noodlijdcndcn, monder onderseheid van denkwijza. Ik leer-de U eerbied ta hebben voor andersdenkan-den. Ik learde U ook aan anderen te doen wat gij zoude willen dat U gedaan worde. En van heel Mijna leering wordt niets door U nageloefd en nagevolgd... En toen ik opkeck hing het beeld weêr aan het Kruis. Eeniga oogenblikken nadien zag ik dat uwe oogen zich naar het Onze Lieve Vrouw-beeld1 wendden. ; Het beeld van de Moeder der Smartan stond dà;Vr oingeven van blce-men en palmen. Gij "vt da bolletje3 van uwen rozenkraris langs uwo vingeren gli.1-den. Gij hadt nogmaals ! Gij aanriept de Moeder Gods ! Maar zie al met eens gebeur-, do hetzelfde met het Mariabeeld als met heb Kristusbaeld. Het kwam van den blo-smen-troon en do Moeder van Kristus naderde tôt U en dat met een. blik zoo drosf en zoo .veemoedig dat ik er van koud werd. Al met eens werd de blik strenger en ik meendo ta verstaan. H'aarora doet gij mijn Xoon zulk doodelijk verdriet aan 'i Waarom kcmt gij Mer ter kerk 1 Uwe daden stemmen niet overcen mst Gods geboden: De naakten kleeden ! Er Etaat niet geschraven van één soert naakten maar de leering van mijn Zoon zegt: Âl/r-i dio koudo lijden moeten gekleed worden ! En gij, Kristin, maakt onderseheid t-asschen da kinderen der scholen. Waar heeft mijn Zoon geleërd noodlijdenden to verdeel!1;! volgcns hunne politieke denkwijze? Hij heeît gczegd: Laat AL de kinderen tôt Mij komen ! O ! Kristin het kwaad dat gij stockfc onder de menschen doet mij meer lijden dan do zeven weeëtfi die ik onderstond ! Ik keek op en het beeld stond weder op den troon, omgaven van bloemen en licht-praal En toen zijt gij heêngegâan, Wcl-cdelo Mt'Viouw. En dan ben ik uit Gods .t'ôftipèl gekbmen en bon boVenstaand briefja gaan schrijven. Ik zend het U langs dezen wçg. Moest het gebeuren dat g-ij de taal der, wroeters niet verstaat — in de hoogo en groote wereld wordt do taal van 't plebs als de pest geschuwd — doet het door ie-mand lezen en vertalan. Let zal U mis-schien aansporcn uwe doenwijza te veran-deren. Het is hetgeen ik beoog mat U deze regelcn te schrijven. En wanneer gij dan later in do Kerk zult te bidden zitten, zul-len het Kristusbeeld en het Mariabeeld U zeker met liefdevolle blikken aan/len. Dio blikkcn zullen U dan te beduiden geven dat' gii genade vondt in Kristus oogen ! Het is niet voor wereldsche cerebewijzen dat gij wcrktet, niet waar Weiedele Me-' vrouw i Het is wel om den Hemel to verdie-nea ! En hoe zoudt gij in het Paradijs kun-i nen komen indien gij Gods voorbeeld niet navolgdet 1 Tôt hiertoe hebt gij do Web- en do Leer Van uwea od met d-e voeten vertrapt ! Het is nog tijd om U te beteren ! Zoo niet... ga naar do hel en wees ver-doemd door al ue noodlijdenden dio gij ver-ongelijkteb tiid'ens de corlogsjaren 1914—* GESCHIEDENIS des» pnifidiB ec iitiolio lindsrso dear ds eeusssi tissa oordracht gehouden door den heer J. NOVE op Dinsdag 11 Januari in "Ons Huit» (Tweetle vervoîg) In da Vile eeuw kreeg de hristelijke eenen machtigen invloed; de liefda r^°r de kindsheid groeide zeer aan — ovar-rezen weezenhuizen en liefdadigheids-60stichten op. Ondanks de strengste waakzaamheid werden toch neg kinderen d«s nachts heimelijk neergelegd bij den ingang der korken ; mea v°nd er soms versteven van koude of dood Y'1 uitputtting; dat verwekte £?root medelij tien en er werd aan de kerkdeur een© scnolp kribbe gemaakt om de verlatelingen er in 'e cntvangen. De pastoor of koster, die des morgena ,et' eerst het kiod ontdekte maakto een ver-8lao op van cie vondst. Ziehier esn vertaald preiag : ?Vv ij, in den naam Gods, kerkmeester oi P-nester, hebben in het vroega morgend uur nan de poort van het Heilig Tehuis gevon-;,e" Ren ps-s geboren kind, in pevaar van ''rv,en en g'-vri.kkeld- in doeken. Wij heb-hpt 3 of meer dag«n verzorgd. Wij heb-en aan verschillige personen inlichtingen tevraagd om te weton tôt welke familie het wioorc, ©n niemand vindende, hebben wij " en naam yaa De G°-d- deliike barmhartigheid heeft ons de christen plicht opgelegd or zerg voor te dragen, , daarom hebben wij het kind tosvertrouwd aan de familie... om het ta voedan en in zij-nen dienst te nemen of het op te nemen als 1 het zijne^ ovareenkomstig da wetten. Aan deze familie is de onderhoudsprijs Detaald.ï Deza bekendmaking werd den Zondag voorgalezen bij de Godsdienstcefeningen Wat opmerkelijk is, is het onderzoek naar da familie — opzoeking naar het ^aderschap — nu nog niet toegelaten ; het bekendroa-ken van het feit — nu nog verboden, en het geven van eenen naam aan den kleinen i beschermling. In de Ville eeuw werd in eene kerkver-gadering beslist: «Wie een verlaten kind aanneemt, geve daarvan een ontva,ngstbe-wijs en indien na 10 dagen niemand het op-eischt mag hij hot kind als het zijne behou-den (dus het recht van den ln bezitter door de kerk bekrachtigd) Maar wat te doen als men te veel kinderen in 't kerkportaal vond? 't Geval deed zich voor te Milan in 787 ; er wtîrd een tehuiù gesticht waar al dio verlatelingen nder de bescherming van het kerkbestuur aan esn daartoe aangesteld persoon mochten afge-geven worden ; deze bracht ze ter kerke om gedoopt en verder in familiën eplaatst te i worden. Bij gebrek aan voedsters bleven ze tôt hun 7e jaar in het vondelingshuis ei mochten dan vrij weg gaan, zij îochten ook blijven om e-enen stiel te leeren. De mildo gever van dat gesticht had bij de fondatie-akte doen vennelden dat bij gebrek aan kinderen het Huis "ok open-stond vcor armen, gebrekkelijken en pel-grims. Zou men het in onzen tijd beter doen ? Volgens da kapitulariën van Karel dea Groote werden de gebruiken als wet ver-. plichten d cejaaakt dois dis. hetolskeliik _ rondelingen — er kwam zelfs bij dat elk rondelingstehuia een register moet houden 3m de akte van opname aauwig te bewaren. 3eene akee mocht gëboekt worden zonder le goeukeuring der overheid. Volgens i-.arel :1e Grcota is het de plicht der ouders hunne kinderen op te voeden, zelfs als zij arm îijn ; doch aan deze die verlaten kinderen opvoeden moest eene vergoedmg betaald »vorden. Op de kerkvergadering te Clsrmont in de [Xe eeuw werd cok gesproken over de ver-.aten kind«ren, en er ward beslist dat von-lelingen de beschermlingen zijn der kerk — Dntaarde moeders dia hare tiuderen durven dooden zijn ged-arende 10 jaar niet too jelaten tôt de Gommuniebank. In de Xe eeuw opende men in Burgondië în later ook elders scholen voor weezen ca /erlaten kinderen, Heilig Geeet scholen ge-aeeten ; het jongensweeshuis te Kortrijk iraagt nog dien naam. Onder het leenroerig stelsel was het treu-, rig gesteld met de arme vondelhig&n : de vassalea moesten de kinderen op hun 51'ongebied gevonden, zelf opkweeken; die iind'eren bleven dan ook hun eigendom en vormdan die klasse der lijfeigenen of sla-ven die des nachts rond de wallon 'an het lasteol de kikvorschen moesten verliinde-ron den slaap van kunnen hoc - en meester le verstoren 1 Toch kreeg de barmhartieheid der men âchen weer de bovenhand. In 1070 opende :1e stad Montpellier een gasthuis bestuurd door weroldlijken waar eeu mogdarhuis was a,an toegevoegd : z-wangere vrouwea werden cr kosteloos onderhouden, wiegen en bun-sels gereed gemaakt. De kindcrkleederen moesten hemelsblauw zijn. De moeders mochten e-r hare kinderen laten of meone-men, dess dio er bleven werden gevoed tôt hua 15e jaar., Er wias cavk cens afdçeling voor de jonge kinderen buiten het Moeder-huis geboren e-n als verlaten aangebracht, Te Marseille werd ook een Vonde-ings-huis geopand; men aa»nvaardde er de kinderen langs een venster ; een wereldlijk bestuur hield zijne zittingen in het lokaal en besprak er de armenzorg. Ander stedea voigdea die \oorbeeldenj sommigen gaven ook ondersiand tau huize. De Heeren die zich aanstelden als de bij-zO'.ndera beschermers van de gevonden ea verlaten kinderen vormden te dien tijde het Ridderorde van St-Jan. Zoo nameo de woreldlijken do plaats in der geestelijken en stiiaan werd da zorg dier ougelukkige kinderea opgedragen aan de gameenten. Do tijd der neringen en ambachten was ean gulden tijd voor de kvveekoangen der voiîdelingshuizen : I\ a dan leertijd werden zo meester monder onkoston, banksttoji noch procfstuk ; een leerjongen die een verlaten meisje huv/de wyrd meester zond proef-stuk te maken. In da XlIIe oeuw was da bevolking der steden zoo aangegroeid dat de mensch&n te dicht op elkander moesten wcnen in huizen waar lucht en licht ontbraken, waar onrein-heid en gebrek aau hygienische maatregelen allericf ziekten deden uitbreken al pest, choiera, melaatschheid, enz. Meer dan 2000 leprozijen rezen in Frankrjjk als uit don don grond en naast zieken werden er ook verlaten kinderen onge'nomten: Oi ze bleven levcn zegt de geschiedenis niet. Te Parijs waren er evenwel zooveel on-wettige kinderen dat voor hen esn bij* onder gesticht geopend werd. Lu Elzas, nabij Straatsburg, stichtte da gcmeenteovarheid een Vondelingshuis dat bleef besta?^ tot^ in 1832. Het « Maison de 8t-,Tcas «es Trouvés » ta Douai, kreeg j&arlijkschç stsdstoelagen. <VerYol«JU U XÎ7JLU X01V. Liliane Secours-Discret.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.