32 aar « M. 11 Prijs per nommer : vooi Beigii) 3 contismen, vooi den vreamda 5 canttemsn ^v-- \aante: jns^Ktfùw/ - ï^w:*555S!SSÎ Tœïeloon ; Rdinriie 247 » Administrât?® <tli4fe ji» C,» v.M tJWJCVjma A-<eJJ«IMWt*<lW<t>UB -A.Î- O s;sdar 18 «SÂ&SJÂï&l tm& tmfmstssrxcmamœssss&^-.'-JXizsMsnmiasBsmi OraSatar-U Stgaefsie» $un: Maaîschsppij HET LÎCHÎ bestuterdsr» P. DE V!$CH. Ledebcrs-Qcnt . . REDACTIE . . ADM3NÎSTRATIE HOOGPDÔRT, 29, G EN? VOORUIT Qrgctm ©fer Beftjrsehe WBpkliedeupapîij. Yemch^nmde aie daven. AOONN EMENTSPRIJS BEU3IB Dr's maanden. , . , , tr. 3.2H Zcj sz&astslsn > , , , , (r. 8.50 Een Jaar. ..*... fr. 12.59 fê'co afconneert dcU cp aHc [ie:tfeîjrscJe9 DEN VREEMDS Dr!s maassden (lîagelijks vsreeRSiesj), « . . . . fin $.79 EEN WET VAN VREDE Sint-Truiden, 8 Januari. Bij de bespreking van de jongsts school-vet, telkens wannoer de minderheid in de Kamer de stem verhief tegen de ongehoorde yerpli*hting de anti-klerikale gemeentebo-gturen opgèlegd, naamlijk ook de klerikale echolen, waarvan ze niet willen, uit de alge meene kas duizenden te betalen, riep d-j mi nister van openbaar onerwijs herhaaldelijk Bit: 't is een wet van bevrediging. Intusseken is over 't land gekomen do verschrikkelijkste verwo-cst.ing, die zich ooit de ffildste verbœlding heoft kunnen voor-Btfllen. Op weinigo plaatasn heeft de ge-meenteove'-he'd.bij gebrek aan geld,het noo-dige kunnen doen cm haar scholen naar de nieuws oisehcn van de wet van 1914 t© kunnen inriehten. Dit belet echter niet dat de klerikalen, voorstaanders en predikera van den godsvrede, cveral waar zich maar de geringste gelegenheid voordoet, dwepend en wœst geweld plsgen, ora de openbare scholen te sehaden. ja, ze ten onder te brengen. Het geval te Eysden, bij Maaseik, hebben va reeds bekend gem&akt. Deze gem&ente ikreeg in Mei 1914 van den hoofdinspecteur in Limburg, den heer Sengers, een langen, in zeer gebrekkig Nederlandsch gestelden [ 'brief, waarbij hij, onder vee] wat anders, op | de noodzakelijkheid sces maar zoo spoedig 'mogelijk te zorgen voor ds aanstclling van een twcedsn onderwijzer in de gemengde ge-meenteschool, enkel door jongens bezocht îmniers, de geœeonto h ad rr,eds toan 850 in-woners, zoowat 150 meer dan een psar jaren vroeger. Zij ligt midden een nieuw kolen-[ bekken van de Kemp«n. Do gemesnteraad, in meerderheid het openbaar onderwijs zeer genegen, was daar-I Itoe onmidlijk fcoreid en zou reeds het_ noo-[ dige gedaan kebbôn, y.'arcn niot do dingen ■ ,gekomen, waaronder wij ala gewurgd liggen. IOnlangs, we schreven net reeds, \verd de laaimeming van de pastoorsacbool niet meer j henneuwd en heeft de klooaterzuster aan-f legging gekregen het gemeentegebouw, Vaarin ze met haar sehool huist, te verlà-ten. De heer Sengers, in hooger ver;a»îdeu : brief, gaî reeds het gemeent-ebestuur den klerikalen raad in der minns met de onaer-wijzeres ds zaak vr.n het lokaal aï te hande-! len. Wie nu meent dat die godsbruid zich ' schilckcn zal naar rede en reeht en de plaat-selijke pastoor bonus, medeaannemer van de ! schooî, haar den kristelijken raad zal geven dit maar to doen, naar hr.t bijbelwoord van Abraham, die tôt Loth zei : _ «gaat gij rechts 'dan zal ik links gaan», vrie dit meent, is [ mis van hier tôt Rome. Dit gewijd ding, dat gelofte heeft afgelegd vr.n eeuwige ge-hoorzaamhsid, eeuwige zuiverheid en vrij-willige armoede, heeft verldaard, zoo plot-eelijk als c-en baanstrooper dit zou doen, en sis Mac-Mahon dit deed te SebastopeJ: j «J'y suis, j'y reste; ik ben en blijf er.» I 'Heeft nu de Eaad van Eysden haar op de I tanden, zooals wij dit zouden hebben, in-I dien we dit pra^chtig grceiend dorn bewoon-den, dan riep hij maar dadelijk dit gebene-I dijd kleed voor do vierschaar, om haar door I den rechter in de geestvermogens to laten I prenten, dat ze do school binnen zooveel [ dagen moet verlaten of or door de uitvoo ! rende macht stormenderha'nd zal worden | nitgezet. 't Kan wel zco gebeuren, doch dan I zullen de lâchers niet staan aan den kant I van dit bevallig schoolnonnetie. _ Dit is nu echter maar een guitige of gees-I tige inlciding. Het feit dat sommige liberala gemeenten, — in Limburg zijn dio bijna zoo zeldzaam als wilte aiusschen — hun openbaar onderwijs laten achteruitboeren, zooals gebeurt to Velm en te Galinden, in het kanton Sint-Truiden. is al heel wat erger. Beide gemeeRten hebben prachtige schalen, doch dio liepen te vol. Dan zijn daar ook voor zoswat jarnn ds nonnetjes op de school-markt gekomen. To Velm vonden ze vorste-lijke gebouwen, vecr het koopen klaar, en to Gelinden nam do hsar Robyns, toenmaiig hoofdinspecteur, zijn familio een groot boe-rengefcouw af en verkocht het tegen klinken-de munt aan nennetjes van ik v/eet niet welk heilig kruis. Die maakten er een groot kruis op, deden de deureu open en 't was — oen katholieke school. Noch velm noch Gelinden namen do lieve zusterkens aan, doch ds moedei-s, door ds zflnncwitM is.oansndockskaiis yerbliad en doer hun biddende taal als mat honig ge-zalfd en met heiligdom begiftigd, kregsn den duivel op 't lijf — de uitdrukkiag past hier natuurlijk niet, dock caze taal heeft g oen andere, — den duivol op 't lijf. Dô meisjes iaoesfct.ii s-ar de v/itte hnofdknppen. Iladden de r rot de vaderen van beide gemeenten, dis liberaien, zoo we zegden, in tijds den hoogen troef ep taîel geslagen, nieuwo ©nderwigzeress'in gezet, knappe vrouwen, dio i'iink naailes kunnen geven en kunstnaaisel aaniecren, inen zou wei hebben ingezien dat het voordecliger is in de ge-meentsschool mooio kleederen te leeren ina-ken en geborduurd nuttig huisgerief op to zetten, dan in de kloosterscliool Sint-Jsnne-kespoppen en kindekens Jezus in kan ten lu-ren te wikkelen. î-ïu is het to laat. Do plooi is er. De slenter is er. De gemeentemeisjfcs-sclicei kan maar in gang komsn door een mirakol, dat de Hemel wel niet zal laten geburen en de liberalen voorschreven ook hiet. Te Brusthem, bij Sint-Truiden, past men de gexneènteschool van 't zelfdo laken een broek. Zeggen we voorop dat de gebouwen der school aldaar rot zijn en staan op een reeds éeuwen rotte plants. Zoo rot, dat do Lîiikénaars door de rotheid van den grond werden boschermd, toen Ea-rel de Sioute ze er versloèg, rond don middag van 23 Oetober 1487. Brusthem maakt niet alleen geen nieu-v.'e school, alhoewel er een flink raan — één — in den raad zit, die den oel spoedig zou opscheppen, zoo hij maar œn meerderheid kon krijgen, — Brusthem heeft die school nog vergroot, provinciale overheid en r&-geering goedgekeurd. Ailes wordt gekeurd voor gemeenteschool, al was 't een konijnen-stal. Te Bouckhout, altijd in de buurt van Sint-Truiden, maakte men een schoollokaai van een halven koestal, en daarnaast plaat-ate msn, enkela jaren later, een mooi huis voor den onderwijzer. Brustem laat zijn kin-deren van zes tôt zeven en acht jaar in de nonnekensschool. Ende, zei Multatuli, dat is zoo gebleven tôt op dezen dag. We hebben echter nog heel wat mooier. Te Horpmaal, in 't land van Loon, waren twee ondorwijzers in de gemeentcschool. Het hoofd heeft zich zijn hoel godsgansch leven kriste'ijk door de wereld geholpen. Zoo met een s, in zijn ouden dag, korten tijd voôr zjjn rustperiodo, viel hij overhoop met zijn pastoor, een Truienaar, àsjcblief. Of dit nu gesehiedde, omdat een algemeene vechttijd aanstaande was, dit zegt de dorpsalmanak van Horpmaal niet, doch zaak is het, dat de oorlog werd gevoerd op schoolgebied, dat de herder zijn oud scha-ap overwon, dat een nRBHfisinBnnnscKiB! ss» aantal kinderen uit die kooi naar de non-nenschool overliepen en dat heden do go-schiedenis moet boeken: in Horpmaal is maar één onderwijzer meer noodig, die thans al de schooljaren onder zijn leer- en opvoe-dingsgebied heeft. Of dit prachtig gaat, zal ons geen enkele sehoolman vragen. (!S:ot voïgt.) Oroeve kenteekens Werd er vroegsr te Àntwerpen, ever.ala in aile andere groote stedèn, vele steffe-lijke armoede geledon, dit was nog niets vergaleken met wat al smartelijke ontbe-ringen de meeste menschen zich nu moeten getroosten. •Trekt u zelf maar eens mot een opmerk-zaam ©cg door de slagàders en de aders onzer st-ad, en meniginaal zult ge hier en daar een zeer typiek Verschijnsel daarran wa^irneraen. Zeo is het mij reeds verscheidcne malcn opgevallen, h«e niet alleeh armtierig gp-kleede menschon, maar zelîs menschen die men op het eerste zicht voor welstellend zou aanzien, bij het zien liggen van een paar feoierhammen, in den eenen of ande-ren hoek va.n een vensterrichel, in het ge-niept, als uit vrees van gezien te worden, na een naar keeren hc - en weer gedraaid to hebben, er plotseling op toesshsten om ze dan met bevenda hand en haastig onder frak of veorr.fihoot weg te moffeleo. Het laatete geval in dien aard dat mij tref, was een ou de sukkelaar. die ua als een dieî roadgokeken t» hebben, omdat het tccii niemand zou zien, ijlings cene korst brood van dan grond opraapts, dis v.an aile krnim pntdaan wa=., om ze dan haastig in zijn-en mond te ateken. Doch. deze gegevens -zou men terecht aïs uitzonderiîigen mogen . a-anzien, indien er geeno andere ernstigere kenteekens zich aan ons opdror.gen. die van stille verbor-gen en met kalmte en engelengeduld ge-dra-gen arrioede kwamen getuigen, maar die tovens blijk geven d~,t het niet geraad-zaara zou zijn vau ze tegen te gaan. Ga dan zoo maar cens, het is gelijk wan-neer, Sij goed of slecht weer, eens buiten onz« wallen in de omliggende velden en langs de nog meest verlaten hoven eene wandeling doen, en als ge opmerker zijt, dan zult ge weldra tôt de bevinding komen dat de wandelaars of de groepjes van vier of vijf, niet altijd menschen zijn die om de zuivere lucht of om de schoonlieid van het landschap naar buiten zijn gekomen; maar in hoofdzaak om hier of ginder, het liefEt bij v/einig bezochts wegen, in de velden aardappelen of groenten uit te doen, of om in zekere hovea de braam'oeziën te plukken. Men kan het hen aanzien, en ook als men er mede spreekt krijgt men er de zekerheid van, dat het gè-ene dieven of kwaaddoeners van beroep zijn, maar dat de meesten van hen tôt de sehamele srmen behooren dis tôt een uiterste gedreven zijn, en die nog liever dan den sehaamteblos van de aal-moes te mseten onàervinden, tôt het nemen van dat overgaan waarop zij reent meecen te hebben. Ja, wat wilt ge, er zijn zco in de hooge klasse ook beel vele menschen, die nog liever die* dan bedelaar zijn. Alhoewel zij niet met de minste kwade bedoeiingen komen, zoo zou het toch niet geraadzaam zijn, hen de zich toegeëigende levensmiddelen te willen ontnemen. Want, ik geloof dat zij ze met kracht zouden weten te verdedigen. De hoveniers of de werkers van het een of het ander hof laten dit dan ook ooglui-kend toe, omdat zij de instinktieve zekerheid hebben dat een willen beleljten van dit, voor hen wel niet eens pluis zou kunnen zijn. Het gebeurt dan ook wel eens dat als zij op heetsrdaad zulke voedingzoekers be-trappen, zij als versehooning voor hunne vrees en onmacht zeggen : «Het is goed dat het oorlog is, het zou anders niet waar zijn, hoor.» Ook de Duitseho wachten aan de wallen Bchijuen deze voedingzoekers te kennen, dech, zonder hen last te verwekken laten dezen hen met bunne verv/orvene leveiis-nooddruft door. De Duitsche Boldaten schijnen hier de instinktieve zekerheid te hebben dat ze met geeno gewone spitsboo-ven te doen hebben, en dat ze, met hen met hunnen aangenomen ballast door te laten, een goed werk verrichten. In zulke oogenblikken meent men een laehend licht-ja in de oogen dier Duitsche volksjongens te zien schifcteren, en krijgt men het ge-voe!, dat er in hun hart een stil liedje ge-zongen wordt. omdat zij buiten het wreede van hun . oorlogsbedrijf nu ook eens iets goeds kunnen doen. Is het diefstal wat die sehamele voedings-zoekersplegen ? Vari een rechtskundig standpunt moet men dit beamen, moet men daar « ja » op zeggen. Van een wijsgeerig standpunt evenwel moet men dit ontken-nen, en dit bevestigen zelfs Augustinus en andere kerkheeren waar zij vooropzetten, dat als msn al gedaan heeft wat men kan om werk te krijgen en men het niet kan vinden, men het reeht heeft om te nemen dat wat men voor den oogenblik noodig heeft. Laat ons hopen dat deza hongeriijdsn spoedig achter den ru g zullen zijn. W. Hartmann. De storm in Holland Vooral ds Kederlandsohe kuststeden zijii erg door clen storin van verle'dèn Week ge-teisterd gewo'rden. Het gevaarlijksts was evenwel de doorbraak van den Zuiderzee-dijk.Tengevolge van den hevigon Noordwester-storm is ds Zuiderzesdijk op verscheidcno plaatsen doorgebroken. Zoo bij Naàrden, en ook tusschsn Ifidam en Monnikendam. Te Naarden stonden de straten blank on verder in Ncord-Holland waren groote op-pervlakten land ov&rstroomd, zoodat d° be-woners het veego lijf hadden meeten bergen op. zoldors en daksn of in schuiten en oox vee in allerijl in veiligheid hadden mosten brengen, en veel vee reeds vêrdronken was. Een verslaggever van de «K. R. Crt.> meldt ons : 't Eerst ging do tocht naar Broek in Wa-terland1. Pas was ik door Buiksloot heen, of reeds ontmeetts ik do eersto teekenen van do ramp, die in d?n vroegen morgen dit land1 getrftfîen heeft. Hot waren groote troepen angstig loeiende koeien en verbiisterd bla-tende sehapen, die werden voortgedreven langs de smalle wegen, buiten het bereili van het in de velden aanstroomendo water. Wij beleefden eemge rnoeilijke oogenblikken met do drijvers, want deze menschen war^n haast nog meer ont?,in d dan hun levende have, en toen een wild geworden koe te water was gesprengen, weten zij dit aan onzen mstor en trachtt'en zij de banden stuk ta snyden en andere gewelddadigheden to pl&' gen. Gelukkig wisten wij hen spoedig t-s kal-rneeren. Trouwens, het was geen wonder,dati het landvolk buiten zichzelf was. Den geheelen nachr, zoo vertelda ens iemand ender Broek in Broek in Waterland, waren de hemradcn op den Zuiderzeedijk geweest, in verband met het dreigende ge-vaar; toen zij om G irar vanmorgen thuis kv/amen, hieid de dijk het echter nog. Ora 7 uur werd van een van de kerktoren3 te Broek de noodklok geluid, ten teeken, dat de zeedijk was doorgebroken. In de hoog gele-gen polders was het toen een « sauve qui peut», raaar het was onmogelijk meteen aile vee in veiligheid te brengen. Veel is er verdronken. Zoo is deze gouden tijd van do boeron plotseling in een rouw^ tijd verkeerd. Gelukkig, dat er, althaxis voor zoover wij lconden nagaari, geen menschen-levons to betreuren zijn. Kog altijd kwam er meer water opzetteH,-' To-en wij den weg langs het zijkanaal naar Broek volgden, stroomde het water van hefei kanaal, dat wijd buiten zijn oevers wa«s ge-, treden, ons voorbij, met de woede van een bergstroom messlcpend allerlei wrakhout: kippenhokken, hclnverk en dergelijke, en ntf en dan ook een dood schaan. D© Noordpolder, ter linkerzijdo van den v.-eg naar Broek, stond voor een groot g&i dcelte blank; do buurtplaatsen langs het kanaal lagen als eilanden in den vloed. Maar veel erger was, wat wij zagen ter rechterzijdo van den weg in het verschiet van dea z.g. Broekermeerpolder. De rneest Ooste-lijko dijk was geheel overzilverd. Eerst daeh-ten wij aan een hageldek, dat vannaeht' door den storm was neergesmeten, maar al spoedig bleek ons, dat het een cascade was eon caseads van het den pol|ier bin-nenstroomendo zee'frater. Vlak bij Broek konden wij niet verder. Hier, stroomde het water over den weg,. juist in den knik ervan. Braischend stort-i te het zich omiaag in den polder, als een disr on zijn prooi. En in het midden van dien wilden vloed stond heel zonderling, als een rotsblok in een waterwal, een zorgvuldig gesehilderd boerenhuis, dat natuurlijk verlaten was. Langs het zijkanaal maakten eteeds meer mjnschen zich op om met hun'havo 1 en goed, voor zoover het draagbaar was, te vluchten. Door do ramen der huizeu za^ men in de schielijk ontruimde ver-trekken soms de kast boven op ds taf«l liggen, om haar voor wegspoelen te bevei-ligen. Sjeezen en fietsen reden heen en ' woer en ook ontmoette men telkens een boer te paard, dio als een soort van ron-bode af on acCn draafde en overal stonden de menschen aan de deur o.m aan degisnen,. dio van boven af kwamen, to vragen, hos het er jnce stond. Uit Buiksloot wordt gemeld : Op dit oogenblik, omstreeks 2 uur, ziet men vanuit het gemeentehuis, hoe het' water ook reeds den Buikslooter polder, instroomt. Er inoeten verschillendo'Tîoor-braken hebben plaats gehad, o. a. to Mon-, nikendam, Uitdam en Durgerdam. Ik' schrijî dit in de raadszaal met tsgenover mij twee gravures van do doorbraak bij Durgerdam in 1825. Men vermoedt, af-! gaande op de berichten uit aile deielen van het waterland, die ons hier bereiken, dat do rainp thans zeker even erg zal wor-: den. Do Buikslotermecrpolder is op het puni onder te loopen. Veel vee is in den Noor-delijken IJpolder verdronken. Het veo. dat nog gored kan worden, wordt gevoerd GESCHIFDENIS Ide? GiïSiîÉn es vsrlatiR kieieres j door é seoies feeen Voordracht gehov-den door den heer J. NOVE op Dinsdag 11 Januari in «Ons Huis» Geachte Toehcorders. I Do geschiedsnis dezer kinderen is zeer | droevig omdat zij door de tijdon heen de [°nschuldige slachtoffers gebleven zijn èn van de menschelijke driften èn van de wet-I gaving, Ik raken met U ditmaal te spreken over hun lot van in ds oudbeid tôt aan de invoe-[ring van het Cliristendinm. Wat zijn voadelingen? i Het woord vondeling zegt het, het zijn [kinderen die op den oponbaren weg achter feelaten worden of naar een daa.rtos bestemd huis gebraeht werden ; de moeder of de ont-|aarde ou der s blijven onbekend. Hot zijn raeest, nieuwgeborenen, die liofst des naehte beimelijk op den openbaren weg zijn neerge- to' 1 ,z'in vooral onwettige kinderen. [ tt 13/11 vttr'aten kinderen? Het zijn deze die door hunns ouders ver-liaten worden ; die kinderen zijn gewoonlijk Bûder en mewtal wettige kinderen. [ 'an in ci/ vroegste tijden zijn kinderen r,cr,laten of te vinden gslegd geworden, om-0" zij zwak ef misvormd waren of een last :Voor,c8 samenleving. ii de Grietea, — Volstens de wet van Solon, koning van Sparta, waren alloen de kinderen van burgers wettig; al de andere waren voor hon bastaardkinderon ; men list ze storven of maakte er slaven van. Volgens de wet van Lieurgus, Atheensche vorst, moesten aile zwakke of misvormde kinderen verdwijnen ; werden f'j door eenea familieraad on/îuttig verklaard voor de samenleving en het vaderland, of als last voor de farailie beschouwd, dan werden ze onmeedogend van de rots in zee gewerpen. Om nioedersmart bekommerde zieh nio-manà; dat waren dus de eerste elachtoffers. To Athène bestond er evenwel een toe-vluehtsoord waar desno«ds hulp verleend werd en waar kinderen van vreemde ouders, ook als bastaardkind'eren aanzien, opgevosd werden. Te Thebes oatkende de wet aan den vader het rechi cp leven en dood zijner kinderen; was hij te arm om ze ailen op ts k week en, dan mccht hij ze tegen ccnon kleinen prijs verkoopen, zij werden de slaven van den kooper. Het gstal onwettige kinderen maakte he 1/3 uit der bovolking. Bij de Roraeinen. — Te Rome was msn wreeder : do mannelijko kinderen bleven loven als zij welgevormd waren ; de zwak ken en de meisjes deed men dooden. Later wiorden de meisjes in leven gehouden tôt den ouderdom van 3 jaar, men behield enkel de gezond'ste voor de vcortteling; de andere werden van kant gemaakt. Kinderen die een last waren mochten aan de Goden geofferd worden. Een vader mccht zijn zoon in 't gevang opsluiten, dwingen ts werken, laan, dooden of hem aan zijn lot overlaten. Onder de Romeinsche Republiek mosslen de vrouwen trouwen op 20jarigen leeftijd. de maunen ad SCiar.ken ouïkrdom. Klado- ren verwekken was burgerplicht. Mannen van 50 jaar en vrouwen van 43 jaar mogen geen kinderen meer hebben, schreeî Platon, Grieksehe wijsgeer. Kinderen v66r of na den wettelijken hu welijkstijd geboren moesten gedeed worden, alsook deze, die een last waren voor de familie. Evenwel mochten dis opgenomen worden de»r mensehen die geen kinderen hadden Aristote, andere Grieksehe wijsgeerj ver-kso3 de vruehtafdrijving boven de kinder-œo«îrd.Volgens Musius Scevitla, nog een Griek-SQhe wijsgetr, k»n een kitideirnoordenaar niet gestràft ici den — een kind was tcch geea man — zei hij. In Italie dsodde men niet alloen kinderen, maar ook zwangere vrouwen. 58 jaar véôr onze jsartolling werden de verlaten kinderen die ta eh ^een reeht 071 leven hadden door onmsns*hen epgevoed cm ze te veriBJitken en te doen \sdelen ; de bevolking kloeg ze aan ; er waren duizen-dsn van die beulen en de wet beschennde dio wreedaards, want do verdedigers braeh-ten in : «De natuurlijke vaders dooden ^e ; wij sparen hun het loven en zijn Jus men-schelijker dan die; en, hebben wij die kii-deren verminkt, dan was dit het eenige middel om ze iets te doen opbrengen vcor hun eigen onderhoud. Magiemand zijn huis niet afbrekcn S De takken zijner boomen snoeien î I » dat was omdat bij lie kjaderen armen werden afgesnedeu, voeten doorge kloven, hi>->!en naar voren ,Tebrfwîbt, beeae ui* de gowrichton geruktf, beenderen gebro ken ! ! Die barbaafsohheid is langen tijd blijven vcortbestr au ook in andere landen. In Egypte waren kindermoorden toege-lateu ten ware men ds kleinen in eene met toer bestreken kribbe van boomschor-sen op den strooa der rivieren aan het toeyal overliet (denk aap Mozes). ïn Indië ontkende men den vaders het reeht op leven en dood vvan zijn kind. De wetmannen alleen beslisten. fîc Perzea lieten de moeders toc hare kinderen langs den openbaren weg achter te laten. To Cari lia go mochten ds kinderen ver-kceht ol aan de Goden geoKsrd worden. Oneter al ds volkeren der Oudheid hadden do ^odess den mnesten e#r*ftied voor 't leven hunaer kinderen. — Icderdaad in Deuter^-noaiium 5" Boek van Mëzos, over de Wet-ten van het Israëliotisehe volk least men in Hoofd.'ïttik XXI: «Wana®er iemand eenen moedwilligsn ea wederspaanigen z®on heoft, dio de stem zijns vaders en de stem zijnsr moeder niet gffheorzaam is, en zij hem geka3tijd zullon h^fcben, en hij naar hsn niet hooreo zal.zoo allen "ijn vader en j zqne moeder hem grijpen en zij zullen hesi i uitbrengen tôt rie oudsten »^«©r &tad on to„ | de pnort-e rijner plaats; en si,i zullen zeggon \ tôt de oudsten f.ijner «tad : des# oaze zeon is afwijkend en weerspannig, iiij is onze ster: niet genoorzaam, tiij is een brmsser, een zui-per ; Dau zullen aile lieden zijner "tad hem met steenen cvorwerpen dat hij sterve, en gij zult het booze uit het midden 1 an'u weg-doen. Dat het ganache Israël hoore en vreeze !» Ds vadsr tocoht dus jçoen ooieoel of von nis «itsprckpr! or moest eone vierschaar op-treden die aiBh«urdsi, onderzoeht oa des noocls verootdeelde ; de vader was maar de aankîager. Als het zoo giii5 met d# vtiàurfm, îr«n su moeht m en de joageren aador* b»h&»d»len, mishandelon of doodan 1 Voorzakw niet. Wat verschil met de heidenscb.e wetgevinsc het kind zonder eenigen vorm van pro-coa liet embrengen.— Jonge kinderen waren ia d3 Jood3che familiën hst' voorwerp der, grootste bezorgdheid. Te arme Joden mochten evenwel huaao kinderen verkoopen of liever verhur.en. In dis voorwaarden groeide ds Joodschs be-volkiag sterk aan. Kindermoord werd zoo streag g&straft als moord op volwassenen, Da ism dio eeno zwangere vrouw zoo rnis-handelds dat do vrucht ha&rs lichaams te niet g'iag, v/erd gssteonigd. Vrouwen die vruehtafdrijving pleegden stonden als kin-dermoordenaressen terecht. 't W as eena ©penfoaro schands ongehuwd to blijven of onvrushtbaar ta zijn. Da Keltca v.'iarpen hunnen overlast aan kinderen in den stroom. Uit de gœdonkschi'iften van César over Gailiës*3 nrstsn wij dat do druïden ailes ge-heimzinnig dedon en ouden en jongen op hnnne aifcaren slachttôn. Do mannen hadden reeht op leven en dood der vrouwen en kinderen, sommigen ver-kcehten hunne kinderen ter mavkt aan da meestbiedende. Do Geraiancn kv, eekten ze allen op ; zij waren fier over hunne kinderen ; en zeggea dat ds iiaraeinen, die hua leven doorbrach-ten in overàpcl en onkuischheid, en da vruehtafdrijving op> groote schaal bewerk-ten, ds Gcrmanen barbaren noemden. Onder do regeering van keizer Augustus verspreidde zich de leer van Christus s.p wendarbare wijzèi velo heidenen omhelsden het Evangelie waarin de liefde voor ds ldn< deren op elks bladzij.de zoo eenvoudig en toch zoo diepbeteekenend doorstraalt.Heeft Jezus zelf siet gezegd : «Laat de kinderen tôt mij komsn en verhindert zo niet, wanfc, hunner is het koninkriilc der Hemslen !» lYcrvoî&yi

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.