wr§9 "*» liUMUlÉ'lfrft Ti lV*fi"HI'lïlfiïïÉfllin in I -aOTrr wr■»>* Priis por mutas* : voor Belgiè S cemiemôn, toor don vreomdeS eesiiemoi Aasagaffi^tacscy ra:. Teiefoon g Iteiisctie 2.&1 » Âd8B»ïi2Èsip®,&ûo SS45 iiimiiiiiiiiiiimiimiiiwmiwiniiniiim immiiiii ijiwimi i rm 'in'i'i i n ui nii» tfiri ' i ~ i"'~nii~rTr~~n~i i f~" : 'is^XïMsy*ttizx&\r^ystB*cœ^ ■' ■iragy&vg 'Si WQomrlaR & Ffc.BéàliAlfé11 &t & :,r.23E^.3ZJG;r',-'<^ J~lar£r; RœET< •- ' -r ^ OfciMtr*ilHgeeMw BjMaatschappij MET LICMÎ beetuarder » ipfiVJSCîi. Ledc&crg-Qetà ,. REDACTIE . . administratif IOOCFOORT. 29. CENT VOORUIT Orgaan des* Behkche Werkliedmpaphj\ — Yer$chjjnende aie ésgm ASONWEMENTSPRIJS BELGIE DeSa tsecnden. . . , . fîs>. 3.23 2>a snaanssB » . . . . fr. 6.50 £«» jaar. ...... fr. 12.50 15si £t©assert skf; e? aiic pasttwrctile» DEN VRE£MDC 0rî« ev&aodcn tésgeUfîça vtrzetrôes). fr. C-f9 Hartowreterswork Ivii bebben niet aile dagen tijd en goes-WL om ods met het katholiek bladje De Mtmaar bezig te houden. __ ■jaar enfin, als 't over zijn hoet gaat, ■wij wel verplicht onze pen te scherpen Bjjt stout confraterken op zijn pootjes Rat was onlangs het gev&l! Wij had- ■ erkend dat de rijken van Gent iets ■aan hadden om den nood te lemgen, E- terzelfdertijd de meening uitge-K: dat er nog veel steun en zelfs langs EJceer van noode was. ■ Qentenaar is het met dien oproep Bmaar de termen v/aarin wij hem de- ■ bevalt hem niet. Bij hadden meer gewild en onze te-Btf.ander vindt dat de gentsche rijke Bschen ten voile hunne plichten begre-■hebben, zelfs vooraleer wij het hen ■ten v/illen wij s maken. Bardon Gentenaar, in de zaak die ans Khoudt hebben wij de rijke menschen B.; te leeren en als wij dit wel kon- ■ dan zou het niet ter hunner eer ^Kken en ons pleidooi zou ook bitter B ; effekt maken. K : is al geheel wel en breed van on-■vege als wij rechtzinnig bekennen, ■e: rijke menschen zijn die goeden wil ■«stand genoeg getoond hebbm, om ■ne hulpbehoevende stadgenooten bij ^Eor de Gentenacr is dat niet voldocn-Hschijnt het, en onze oproep WALGT ^Hoe Qentenaar, gij zijt verdomd deli-m-, m vies gevallert, dunkt ons. Het kle-^Kjlorgaantie — drie personen in eenen Ho^i - Eeeft "misschien wat te veel slijm ^Hmo walgachtig te zijn. Dat is op te ^Hemit de volgende woorden, die-het Bfffijadres stuurt: I Yooruii weet zoo goed als wij Btochtans dat de rijken van Gent, al-IIm, huit geld en net grootste getal ■onder hen, hunnen persoon ten dien-Iste gesteld hebben en nog steilen ten ■voordeele van al onze beproefde ■stadsgenooten. ^Herlijk gesproken, v/eten wij daar wei-|if niemendalle van en dat om de ge-He eenvoudige reden dat wij in de ^Bten der liefdadigheidswerken door ^ÊCer.tenaar opgesomd niet vertegen-Hidi«d zijn. Bn dat aile rijke menschen hun geld Htferd hebben en de meesten hun fer-m daarbij, daar gelooven wij niemen-Bevan, zoolang men ons het tegendeel ■:ij verwachten dat bewijs met belang-B-.? al:, en zijn op voorband dank-B aan hen die het wel deden van hun ■et zal wel blijken meenen wij dat een ■jw hun geld voldoende zal zijn, ge-Hdat aile rijke menschen zullen verval-■tot ten deel der rijke menschen, die Bis De Genlenaar het beweert hunne ■te begrepen hebben. ■( drievuldige Gentenaar, Landwacht en Kleine Pairiot verstout zich het vol-gende te drukken : <( De stad Gent, schrijft Vooruii verder, doet het mogelijke door gro te werken te doen uitvoeren, soep en brood te verschaffen, melk te geven aan de kinderen, zieke en zwangere yrotiwen.» De stad handelt wijs en goed, Vooruit, maar dat ailes kan de stad doen, dank zij de lastenbetalers en wie betaalt er de grootste lasten, nog-maals de rijken van Gent ! Men moet maar durven zegt het spreek-woord en v/aarachtig hieruit blijkt dat dit gezegde meer dan waarheid bevat. Welhoe de rijken betalen de grootste lasten ? Wij zijn gecharmeerd van dat goed nieuws te vernemen; jamrrer genoeg dzt wij er niemendalle van kunnen of mogen gelooven. In hoofdzaak gezien is er maar eenen lastenbetaler, op wie het al weegi en dat is de arbeid, de voortbrengst en den han-dcl.Schorst dat op, als nijverheid, handel en landbouw, en gij doodt de brori van allen maatschappelijken rijkdom, waw-van de kapitalisten het leeuwenaandeel opstrijken en de werkende klasse sleclits fênoeg om te leven, als hun voortbestaan en naam van lwen verdierît. Hetgeen de rijken dus betalea *ls be-lasting, is maar een deel van hetgeen zij gewonnen hebben op den arbeid der werklieden. Het is eene gedeeltelijke terageave, ' maar verre van eene voldoende terugDel a-ling vcor hetgaan zij genieten, geheel dik-wijls zonder in iets tusschen te komen in den gang1 der faken die ho soHce ffroote eii schoone renten verschait. En dan zijn er nog kleine menschen, zooals winkeîiers, herbergiers, kleine pa-troons, enz., die ook ruim hun deel dra-gen in de bclastingen, maar die ook ten s lotte op den nek dea: werklieden terug-komen.De rijke menschen betalen zoo weïnig de belastingcn, dat zij vijandig zijn aan aile bazis, a an allen grondslag, aan ie-deren vorm daarvan, die van aard zou wezen om de kleinen te ontlastea en de grooten naar verdienste te treffen. Wij signaleeren de belastmg op het inkomen en de taks op de ongehuwden, waarvan de behoeftigen zouden v/orden vrijgesteld. Waar geen arbeid bestaat is er noch kapitaal, noch rijke menschen. Waar er geen arbeid is, is er geen leven, geen voortbrengst, geen landbouw, geen handel van wat het ook zij. 't Is eene sociale woestijn ! Dat De Gentenaar dus zijn triestige loî-lekens maar staakt en beter verzint vooraleer het de onzinnige stelling verkondigt, dat de rijke menschen de grootste belas-tingen betalen. Op den duur zouden de armen nog de lieve kinders zijn. Gèlukkiglijk zal niemand dat gelooven en dat eerepostje aan De Gentenaar la-ten. F. H. Van piaalje over Kinderbroeikassen |"i »are ons niet moeili.ik indrnk te P.zoo wij ons lie,ten verleidon tôt het •"ijven der tegenstellingen door bo-«nden titel opgewekt, nu vooral in 1 tijd waar de sterkste zucht en I taten heit den lezer over zich de s'« kontrustan voor den peest te ha-0C8 doel ia enkol te wijzen op het Ie der « couveuses », een der vin-!i Tan het mensehelijk trenie in zijnen ''oozen karcp tegen de gluipende D weet te v... ' .ig over dit- vernuftig « dat hefc leven opwokt, daar waar wettiood de kiem ervan aanwezig is, !''! 2ulleu pogen de belangstelHtig te 'en . door de groote hulp die de kia-aken *eD 'ïunnea ^henken bekend ? ^m(S£<hjc prantje lqk® ona daartoe &est geachikt *&¥ «A* -y -f. ^ S w°rdt het «As men iets ■ ied oren over datgene wat mins-■it„ ®Tee.n woesfc w^ten die niet in een ri de -° oij7- zij weten ^^irijk® werken vb.ii mannen Pasteur, Carre!., over de gie-■" ïfa*wi, KÂôjk»«. EiwRbaMWi. Bhaw, over Marconi, golvay en de duizend ande"?n. -oîiitterond lichtend boven het peil der raenschelijko bekrompenheid. Hoevelen zullen anfcwoorden 1 En, om in engrer kring to blijven, hoevelen zullen iets weten omirent de mannen van talent en wetisnschap uit onze onmiddellijke omge-ving'lZooveel vx-a^en, zooveei vraagteekens. Zoo zal men ook tevergeefs vragen naar Liceti, den ireniaîen uitvinder der Irinder-broeikassen. des te meer daar men hepa in het verre verleden moet opzœken. Een paar woorden meer daarover zullen dus niet overbodig zijn. Liceti, de uitvinûer der kinderbroeikae-sen, was een Italiaansche genoesheer der 17de eeuw. In den leop van zijn hnwelijks-lev«à werd hsm een zoon geboren maar door eene voorbari o geboorte Vvas het kind zoo zwak dat het ten spoed'igen on-dergang gedoemd scheeu. _ Het- as onder den drang der va'derlijke liefde, tôt behoud van zijn kind, dat JJ-ceti zijn vernuftig toestel bedacht ei het slaagde uitstekend want dank aan die kunstmatige rnoeder groeide het kind b&-hoorlijk op en werd later de vermaarde filosoof Liceti. De liitvieding, alhoewel onvolmaAkt, had echter d« bswijzen geleverd dat zij goroepen was tôt praehtig werk,daar waar do naituur ten ackter bleef en het mag verwonderinjr baren dat eerst bijna twee eeuwen later de vinding verder uitge-werkt werd door Dr. von Iiuh!. Van dm af werden stefds veranderin-«s® «»ujK«br*cûjfc Ktoi d* jr<6luî«iip(» reikt scheen. ea heden bezit men zeer goeide «c uses i> samengesteld naar de nauwkeuripste berekeningen. Yerschillige steleels zija in gobruik ea als men nagaat do praohtige reisultaten daardoor bekomea daa begrijpt m©n niet hoe die levenwekkeade toeetellen niet meer bem ttigd worden. Immers, de «couveuses » in de .Maternité fce Parijs gaf 40 %, dis dor kliniek Tar&ier 8S,5 % gezonda kinderen. Wij weten niet oî er in ons laacj « couveuses » in werking zijn, «vn zoo ja, da,n zal hun getal wel b&trekkelijk klein zijn. Op deze leemta te wijzen is dsa ook, hoofzakeiijk het doel van dit epistel. Ontegensprekelijk maakt de zorg van een gezond. krachtig, voorttelend geslacht een punit van groct gewicht uit. Een» toeh zal de dag der vrede kornen wa.&rnaar wij allen smachten en dan dienb ervoor g>e-ijverd de leemten te herstellen door den oorlog verwekt. De wetenschap van de gezamentlijke zor-gen vaa het kind v66r de geboorte en ge-durende den zoogtijd — gesteund van hoo-grenand en door de hedendaagsehe philan-tropie — heeft ons reeds vaa cverjarenbs-giftigd met een oantai imiektingen wolks heilza-ms werkingen een kV&ehtig&n dam daarsteldea tegen heiL ontz,attend hooge sterftecijfer onder de kinderen. Maar ondanks deze besnoeiingeii wijzen de statisticken ons op h<st eaorme eij-îer van 25 % in het eeràte leveruijaar en kiimt men op tôt het vijfde, dan gvuwt men door de atiiging van 't getal tôt 60 %. Kinderkribben, kraamgasthuizen den iagericht • voordrachteu w&r kilid'eJ,-verzorging. kind&rhygiene, konsuitea wwr-den overaî en kosteloos gehouden. Àller-wege kwamen instellingen tôt ew-nd in dea aard van het wasrk dor « Qo®®t« de lait ». Dit allos te siua»a lav&rdg pre^hiàg werk ©a «tientera ea medewerke?» hebbea roohti op onze dankbare huld», maar bij de groote aerstelling van morgon zuHen deze iastellingen, de bloeiende rnichtea van het sociaie medelijds®. niefc volatÉtûîi om het doel te bereikea. Zij dieaen «it-gebreid, aangevuld te worden en waarom zou men niet een plaata iaruimea voor lie'j toestel van Liceti 1 ¥ -?• Wij xriiseea àa bovoegdheid on oa» pîei-dooi w«ten&chapT>eiijk in te klc«deai, «£ om dezelfde reden kunaoa wij niet sprs-kea o£ de uitslagea al of niet Bohitterend zoudea zijn Wij steunen ons en bal op de ken ca op de gesonde rede die ons zeg-gen, dat lie t-op zijn miast betreureaewaar-dig wezea zou indien maa vas do kinde-r-broeikassen ni«t ean ruim gebruik jnaakt®.. is het niet oabegrijpelijk dat derg^lijko uitvinding, een wonder ea een triomf der wcLanschap, strekkende tois heil der mensehheid, oadaakg dea bespottelijk gen prija van 5 à 6 hoadard îraak p®ï broeikas, zoolang verwaarloosd bleef î Mangelt het aaa geld? Toch aieti Elke stad, elfes gemeente, heeffc eea ruim getal begoedea, vie a de aahkoop -on de onderhoudskosten van eea of meer « couveuses » een uiterst kleine la3t cou zija. Yelen van hen besteden thaas meer als eerevooraitter, of onder een anderen titol, tôt het in çjtaad boudien v&n krin-gsn vaa vermaak, vaa «port, rao kanst... of daa.romtrent- Wij vragen niet dnt zij hun liefhebberij eraaa prijs geven maar dat zij tevens iets doea tôt de algemeeae herstelliag en daar-medo zullen zij meer bewijaea gisvea van vaderlarxdsliefde, dan door het houde» der glociendsto redeneeringen. Zie ronid en noem ons een plants waar geea fanfare, geen veiodromej geen sport-plein of iets dergislijkg tu vindsii is. Wij halea dit niet aan bij v/ijze vaa tegenkan-tiag, maar wel om aan te toonen dat dit ailes er is ea wel uits uitsluitelijk daak aan de particulière oaidersteunin^ en zoo dit. mogelijk is voor zaken van ondergfl-schikt belang. D&a kan het ook gebeuraii wantieer het gaat om het behoud vaa oas komead geslacht. Wij hebben de overtuiging dat, moest ons voorstel inslaan, het niet aan hulp o&tbreken zou. Het doel is te aehoon om geen aanspr&ak to mogen m ah en op c!e onsoha-tbare medehulp van allen die de bescherming van het kind wilien. Wij weten wel dat meer doel'treffende middelen voor de h and lig^oa ter fce-scherming van het kind, zooal?: de radi-kale afschaffin? van aile alkolisch» dran-ken, het verschaffen van t^ezonde w.erkors-woningen, betere werk- en ievensvoor-waarden, ernstige- toezicht op de ver-vaisching der eetwaren, enz.. alien eerste vereisehten om de proletr.riers — kir.der-verwekkers — in staat to steilen gezonde vruohten voort te brengen. Maar helaas. het is nu eenmaa! ge-woonte dat men eerst de ziekte laat woe-keven om ze d&n met allerlei middeltjes te bekampen, instede de krachtige voorbe-houdsmiddeîea te gebruiken als hiprbo-ven.Zoo het vroeger en iu de toekom&t zal het missenien beter gaan. Daarom ook hebben wij on3 uitsluitelijk gericht tôt, hen die de haad wilien leenen aan een edeî werk. îj/s Wij ' illen ons praatje bssiuiten met de hoop d.\t meer bevoegd -> eena hun pen zullen sdherpen om dit onderwerp in < Yporuit » t® behandelgn. i Wat ons betreft wij hebben onze r;-'-dach-ten zoo maar neergsschrevea, zooals ze ons voor den geeet kwamen. inisscliien worden zij in &«.nmerking geaome)', mis-sehiea ook niet. Maar zeker is het dat. oas voorstei veel zou winnen zoo eoa deskua-diga de taftk op zich nani om het weten-•chôppeliik to pleitca. Wie wil het doea î A. D. g. Oorlog in Lederduurte AAN DE LEDEN VAN « VOORUIT » EN DE GENTSCHE »BEVELKING Sooai* ik ia mijne vi>orgafiado artlke-len wees en de atindacfit van de ledea vaa «Vooruit» en de Gentsob© bevoikiag riep op den ergen toostaad in do leder- on Rchoermijverheid, komt het volgende feit dea toectond nog versleohtea : Sedert eea tweetal maanden is er geferek gekoîuen aan iichte bovenledcrs ea bijzon-Serlijk in chevrertu. Do schoenfabrikaiio hsd, daar dit artikel geem behoeîto wea roor de strijdeade iegtira, geduronde het oorlogsjaar 101H er zich het meest van bediend tôt het vervaardigen van schoene», en bijzonderlijk de goed-koopste f.ooi'te-n. Hierdoor wa# m<ïD iu Etaat gesteld, xuattegeasteiaide de hoog-kostende prijsen van het zoolleder en voor de «nderfourniturea, de schoenen nog iwa redelijkou prijs af t» leverea. Dit heoft voor çevoig gehad dat d» %-oorrfcad, weîke vaa dit ariikel in het Ia»d w«ms, toteal uit te putten en dit in den kortet mogslijken tijd.. » Dit feit verwékte natuuriyk onder de sci^o-eHiabriekn.sôce fcoort patdek, eu eaae meuwc vernseardetiag der pryzea het sioh niet wachtou. Het zal dus niemand yerwoaderea iat het kai'ton m«er nog atl» vroeger eene over-wogende roi ia do »jhooîiaij^t5rheid ral apeîen; want, Wat tien wij reeds gebea-ren? Dat fabriekanten, welke vroegsr asa&r gedeeltelijk voor het makea vaa Bohoenen voor het bmnenwerk kartoa ge-bruik';en h»an«n toovlweht »«uen i: <a« îoas voor âe h^ïft «f gaiKsofe fia Srartoa te Etskon; dit natuurlijk de eeno uit gebrek oî door de duurte der grondstoffen, en de anderen om wat geedkooper to kunnen af-leverea en coneurrentic te voerea. Hiertegen wil ik, zooals aîtijd, de leden vna «Vooruit» w&s-rachuwen. De Bamen-werkeede Maatsch. «Vcoruito, getrouw &8-a het prineiejp vaa f>'>eijtlîstisehe sames-warksteT, cal Ei«h op dit-a weg niet bewe-gen. Zij heeffc voor spreuk : « Eerlijkhefd tiftsrt het langst!» Bij haar geen karton oî oud ieder, hare leun is en blijft: het besto aaa âen gpedkaopst rîogeiîjken prijs. Hare aanhoudende bloei in dezo droeve e. ongunstige- tijdca, eu den dageiijîkscîien affingroe! veix haar ledeRual, is een e.prekend bewijs van het vertrouvrffn welke zij by de Gentsche ftevolkîng geuiet. Ik roep dus npgmaals do aanda<oht en vernieuw mijeen oproep aan d© Gentsche bevolking en dit ia hun belaag, hunne aankoopen te doen in de Behoenmagazyneii van «Yooruit», waar de schoaaen vaa eigen fabriekaftt sltijd van > eerste kwall-ieit nîeuw leder zijn ea de prijzen nog ver beneden die ûer dure lederprij^en. Zijn de prijzen der nieuwe schoenen beneden die der dure l&derprijzen, die der repars.tie zijn het niet zninder. Ik-geef dus den raad aan diegenen v/elke tôt hiertoe in do magazijnen van « Voor-nit» niot kochten, de proef te doen. Profifceert vaa de voordeelige prijzea en de goede kwaliteiten welke «Vooruit» U aanbiedt. K. Landrieu. Het Belgisch Trelpaard Men mag hefc onbetv/istbaar aan de maaï-sebappij met dien naam toeschrijven dat het belgise'h trekpaard overal zooveel ver-beterd is en bijna, Europa door gekecd ea gezocht wordt. -a 1884 gesticht, kon de niaatschappij reeds in 1885 dea eerstea prijskamp in-richten, die als het uitgangspunt van de heele beweging moet beschouwd worden. De aanmoeâigende beweging heeft zulke prachtige aitslagyn opgelevérd, dat in hefc jaar 1914. het getal der uitgevoerde paar-den op 30.000 stuks mocht geschat worden, vertegenwcoroic'end eene waarde van meer dan 75.000. 000 îr. ilet beigiseh trekpaard vond vooral ge-makkelijk zijn weg naar het Oosten van Europa en men fcreft het vooral aan in den dierist- van het zwaar vervoer langs de wegen der nijverheidscentrums en der ha-vea&teden.Vooral ia het Westen van Duitschland, in de rhijastreken en nog verder vindt mta het belgisch trekpaard voor de zwa/re v ;'ttchtwagens niet aîieen, maar ook in de | groote stalien, waarin de belgische pracht-aengst meer en meer de hoofdrol spee't voor het fokken en het verbeteren van het ! ras. In deze trekep stoat bet belgisch paard zoo hoog in aaaziea, wordea door belgische paarden zooveel afstammolingen voortge-i braeht, dat de tijd niet verwijderd ia wa-sr-l ia pas trekD&ard aiîe _acdor« %-JL xerdîaa- gea hebbea - » een grondgebied dat Oo»-tende, Bazel en Berlijn voor grenzen tel hebben. Daareaboven is het belgisch trekptwwd reeds zeer gunstig gekand ia Frauskriik, Holland, Denernarkea en Aruterika, landen dii aile jareu meer ea meer kweekpaarden in oas land komen koopen. De hoogergenoemde maatsahappii hecft dus zoo goed dis haar doel bsrefefc voor wat betreft de verbet-ering vrtn cas paar-denras, en zij hoeft zich zeer verdienst»-lijk gemaakt voor wai aanrast den vor-kcop in het buitemland as.n steoda Idim-m^nde prijzeà. In het jaar 193S hïeld de îraatscbappij haren aeht-en-twintigstea jaerlijkschon prijskamp in de groote hal vaa het Verja-ringspark. te Brussel, en met sens gewet-tigde fierheid mochten de iariehters va«t~ stellea dat er 61? heagsten en 406 mer ries ingeschreven waren, die te saiaen eene waarde van meer dan 8.000.000 fr. verte-genwoordigdsn.Men had ziîh bij het mtbreken vnn eteu oorlog en later als de opeiachingen va® paardea voor den krijgsdienst zoo talriik, gedaan werdoa, overal oag»ra#fc »ver den bolgisehoa paatésoafca^al, voor wat aaaging onze prs,>ïhtjgo n^wk-paarden, maar ais m en de laatste bertoh-ten leest hoeffc niemand zieh zoo zeer aut de toekomst te hekommeren, aA?rg«den er laags aile kanten maatregels g«na»on ttjfi om de baste kweekpaarden la vtdligheid te brengen ea de toekomst te recreekereia voor het kweekon. Rond den Oolog veopvsMvàn «I® enetdsiraia De «Revue générale dee «cieaeco pure» et appliquées» heeft eea zeer bcmoikeu3waar-dig dokument opgedolven, welke inderdaad beiangrijk ia voor de geschiedenis-der onder-zeevaart: het is het Versl&g d&t door Lazare Oarnot ge«ehreven word over de prc*rv«a noiet de «onderseeboot» der gebroeders Coessin. Dit verslag word den 1 April 1811, aaa de Akademie van Weteaschappen aangeboden. Lazare Carnot haalt erin aan, ailes wat tôt dan toe uitgedacht was gewordan om de on-derduikiag mogelijk to maken,vaaaf de dui-kersklok tôt het schip dat met roeispanen onder het water kea gebraeht worden, uitge-vondea door Corneille Drebsl, en dat door hem voor koaing Jacobws II verv&ardigd werd. Deze uitvinding was in zooverre ei-genaardig, dat de roeiers en de reizigers van het vreemdsoortig schip over een wondai'da-dig «vocht» besehikten, dat, naar het sehijnt, de ver che Incht verving. Het was inderdaad F al ton die door zeer ernstige prooven te Parijs en langs de Norma-ndisc'ae kustea aaatoonde dat het mogelijk wai< om versehei-dene ureri oader water te blijven en. eea schip te besturea waaria men «pgealoèeo, was. De ge'croe'derB Ooeesin deaen, met hunnen onderzeeër beter. Volge.ns de beschrijving van Lazare Carnot was het een soort van groota ton, in den vorm van eea verlongde ellipsoïde. H«t go-vaa rte was 27 voet lang en kon 9 personen, bevattea ; het was in dri® doelm verdeeld, welke door dtibbele bodems vaa elkaar ge-scheiden waren. De bemaaaing bevond zich in het middelste. Het voor&te en achteraiei gedeelts konden, volgens willefeeur, door de bemarming met lucht of water gevuld worden, volgen3 dat men aaa het vaartuig het r.oodigo gewicht wilde gevea, hetzij om te drijven ofwel om te duikea. Wat aangaat de, voortstuwing, deze werd vej Jcregea door twee rijea van roeispanen welke door de wanden van het vaartuig gestoken werden; do openingen waren met lèderen zakkeo be-dekt die het binnendringen van het water | beletten. Do roeispaan zelf was ".oodanig gs-! maakt om als prop te kunnen dienen aïs het ; noodig mocht wezea. j)e richting werd door eea roer aaa den achtersteven aangcgevea ; de stijging ea da-ling werden door eea'soort van vinnen ver-zekërd, welke aan de zijde van het vaartuig gep'laatst waren en door esn enkelen man door middel van roeden in beweging konden gebraeht worden ; ten glotte werd het licht door verscheidene zeer dikke spiegels ver-kregen.X u bleef nog de srnstigste kwestie over en wel de «inademiagslucht». De gebroeders CoesLin hadden eerst voorgssteld om het in-wendige vaa het % aartuig met de oppervlak-tc te vorb'.ndèf» c! or •• jr buigzame buisjes, welke door vlotters opgehoudea werden, maar zij moesten erkeanea dat dit niet vol-deed, zoodra men meer dan 7 meter daaïde. Zij gavea toen eèa stelsel aan om kleine luikgaten in de bovenste plaakea vaa het vaartuig te Diaatsea, welke dikwijls boven water komende aidas haar voorraad van lucht kon vernieuwe ., waarvan de circala-tie in het schip door een ventilator toi stand gebrach werd. Het, verslag van Lazare Carnot verklaart, dat het succès der proefnemingen vnn de ge-broeders Coessin te Havre gedaan, bevestigd werd door des heer Montagnès-La Roque, haven-koramaodant van Havre, en den heer Grehau, bouwkundig hoofdingenieur der Martae, die beidea van oordeel warea dat het mogelijk wa« om veel grooter schegen van dit «oort bpuwea^- —

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.