Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAGSBLAD Btfblad van " VOORUrr „ ZONDAG 21 JULI 1913 Vierde «teargactg — «r 12 Prijs ! S oentiemeia Het Linzenoproer1 Er broeide een hevige geest.van verzet in de kostschool. Het was nu waarachtig de derde keer in de week, dat de jongens als tweede schotel bij het middagmaal een moes van gedroogde linzen te eten kregen. Maandag wer-den hun de onsympathieke flepsch-groene schijfjes, glib-berend in een weeïg-zoetriekende saus, voor de eerste maal voorgezet. Ze hadden er allen met lange tanden maar amperkens van geproefd. Dinsdag was de linzenspijs weer verschenen. De vrouw van den bestuurder, die de leiding van de keuken had, achtte het inderdaad noodzakelijk die lastige heertjes hun kieschheid op het eten eens voor goed af te leeren. Ze zouden de linzen krijgen tôt ze op waren ! De bestuurder vond, dat het voornemen van zijn vrouw niet van 'n zekere paedagogische waarde ontbloot was, en liet haar begaan. De linzen keerden echter terug naar de keuken zooals ze gekomen waren, maar mevrouw vol-hardde. 's Woensdags werd de brij andermaal opgediend. Toen begon de open tegenstand. Boerken Bilse, die na den reis'en schotel heusch nog honger had, wilde toch maar van de linzen eten, maar van aile kanten werd hem toegeroepen : — Afblijven ! Afblijven ! — Gien onderkruipers ! Algemiene stoakijnge ! riep Verleyen, de Gentenaar. En de grootsten dreigden Boerken Bilse met de vuist. Zijn vreesaçhtige aard week voor die argumenten. Hij leg-de evenals de anderen de vork naast het bord neer. Vos, een toekomstig zakenman met vrijen zeg als zijn vader, die te Antwerpen koopman was, ergerde zich ge-weldig over die linzen. Hij kreeg geen waar voor zijn geld ; hij werd bedot, bedrogen, beweerde hij. — Ik zal 't aan mijn vader schrijven ! Wij betalen hier voor fatsoenlijken kost... Al de jongens oordeelden, dat Vos gelijk had en aller-wegen klonk het nu beslist : ■—• Ik schrijf ook naar huis... En ik ook... 't Was een vinnige wind, die opstak met onheilspellend suizen en bruisen. De oppertoeziener Jacques wist toen het verzet nog een tijdje tegen te houden. Met zijn ironisch flegma, dat de jongens gewoonlijk ontwapende, wist hij ze uit de eetzaal naar de speelplaats te krijgen. — Pas tant d'embarras pour un plat de lentilles, Messieurs! Allez prendre l'air, cela vous calmera. De jongens waren nu wel buiten, maar de kalmte keer-de niet zoo gauw in de gemoederen terug, integendeel. Verleyen was op een bank gesprongen en begon met de wiekende gebaren en de schetterstem van een echt mee-tingspreker een redevoering over het onrecht en den dwang, hun, vrije scholieren, met die linzen aangedaan. Zijn oproerig Gentsch beukte en kerfde met scherpe, door-dringende klanken, zweepte striemend met Iollige spotter-nij en bijtende schamperheid. Hij sleepte zijn kameraden mee en toen hij eindigde met de welsprekende aà.nmaning dat zij zich tegen den linzendwang moesten verzetten, (1) Naar e»n bekenWe an&odeW. éven krachtdadig als hun voorouders het tegen de vreemde dwingelandij gedaan hadden, knettjerde onder de oude kastanjeboomen een instemmend handgeklap los. — Moi, j'aie déjà leveie l'étendard de la révolusjion! riep Jean Bollekens, de Brusselaar, en hij stak een blaadje papier, dat hij bij wijze van vlag aan ©en takje had vast-gemaakt, giegelend in de hoogte. Bollekens bleef het onverbeterlijke « ketje ». Hij kon niets ernstig opnemen. Plechtig zijn vlaggetje op zijn dik-ken buik steunend, begon hij op een marschpas als in een optocht rond te stappen al roepende : — Manifestation ! A bas les lentilles ! A bas les lentilles ! Twee, drie andere Brusselaars liepen al met hem mee en de vergadering onder de kastanjeboomen dreigde haren ernst te verliezen. Maar Vos was daar. Nijdig rukte hij het vlaggetje uit Bollekens' handen en sprong ook op de bank van waâr Verleyen geredevoerd had. — Ge moet er nu geen « zwans » van maken, flauwe Brusseleer! schreeuwde hij opgewonden. Met die mannen is niets aan te vangen! Ze verdienen het aile dagen linzen te krijgen... — Zeg eens, sinjoor...! onderbrak Bollekens gekrenkt', maar hij werd gedwongen te zwijgen. Vos legde nu de krijgsplannen uit. Het zou noch min noch meer dan een oproer in regel worden. Kregen ze mor-gen nog eens die linzen, dan zouden ze ailes overhoop zet-ten en den verafschuwden kost in de vuilnisbakken gooien. Nu moesten ze uiteengaan en over geen linzen meer spre-ken, want Jacques kwam ginder al aangepikkeld en kreeg die iets in de gaten, dan mislukte ailes. De jongens gingen uiteen, maar er werd niet gespeeld als naar gewoonte. In de hoekjes werd er gefluisterd en gekonkeld. En Jacques merkte heel goed, dat er onraad was. Zelfs in de « studie » 's avonds en 's anderendaags 's morgens kreeg hij er de gewone rust en stemmigheid niet in. De studie was verstrooid, zenuwachtig. — Voyons, messieurs, un peu plus d'application s'il vous plait ! J'espère bien que vos lentilles sont digérées maintenant.Dat was een ongelukkig woord, want eensklaps girig er een protestgeronk op, dat Jacques maar met de meeste moeite "Son doen ophouden. In zijn binnenste sympathi-seerde de toeziener met de leerlingen in deze linzenzaak. Mevrouw maakte het werkelijk te bont en de bestuurder had, als altijd, weer voor geen cent wilskracht om tegen haar in te gaan. Jacques verwittigde zijn patroon, dat 't bij de jongens smeulde onder de assche. De bestuurder waagde er in de keuken ook een woordje over, maar dade-lijk kreeg hij van mevrouw de voile laag. — Je suppose bien que tu ne te montreras pas « moule « dans cette affaire... Mevrouw zou eens toonen wie hier de baas was, zij of de jongens. Bedenkelijk schudde de directeur het hoofd maar liet zijn andere helft toch betijen naar haar zin. — Ecoute, Cornélie, je m'en lave les mains... Toen de jongens even voor het noenmaal op de speelplaats bijeen waren, vérspreidde zich het gerucht, dat de

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.