Tweede mariant» Nr 25 Prijs 6 centiemen n ivr^i ini/: • H00FDREDACT1E : ALGEMeen SECRETARIA Al OUDE HOUTLEI, 34. MET DE MEDKWERK1NG VAN HET WERK DER VOLKSBIBLIOTHEEKEN "DE STRAAL,, THERESIANENSTRÀAT, 12 ALLERLEI beheer : vrouwensecretarxaau peperstraat, 17. — «O» — ahonnementen : per jaar : fr. 3,2c zes maanden: » 1,6C npn ivr A A MF1TTN • » 1 Of Weekblad voor ons Vlaamsche Volk 1NHOUD : De uitwendige vereering van God. — Niet alleen beloven. — Voc de Huishoudsters. - Caius en Sabina (Naar het Spaansch) — Lezin Voordrachten en Lessen. De uitwendige vereering van God Heeft de mensch als maatschappelijk wezen ook plichten jegens God te vervullen ? Dit kan voorzeker niet ontkend worden. Uit zijne betrekkingen met zijne medemenschen komen voordeelen voort, waarvoor hij God dankbaar moet zijn. Hij is daarom niet slechts als afzonderlijk persoon, maar ook als maatschappelijk wezen, gehouden God te vereeren. Hij is verplicht door een openbare Godsvereering zijne hulde te brengen. Nu door een gemeenschappelijk gebed, door godviuchtige gezangen en vooral door het H. Misoffer neetnt de mensch deel aan den openbaren godsdienst en brengt den Aller-hoogste hulde. Tôt dit gemeenschappelijk gebed noodigt Christus ons uit zeggende : « waar er twee of diie in mijnen nfiam vergaderd zijn, daar ben ik in hun midden. » (Matth. XVIII, 20.) Ook de Apostel Paulus vermaant de geloovigen van Ephese en, |n hen, ons allen met de woorden : « Spreekt onder elkander in psalmen en lofgezangen en geestelijke iiederen. » (Ep-hes. V, 9.) Doch daar het offer het voornaamste bestanddeel is van de uitwendige Godsvereering, zoo volgt hieruit dat wij dit offer moeten bijwonen. Des te meer moet men hiervan overtuigd zijn, wijl de priester aan het altaar niet enkel de plaatsbekleeder van Christus is, zijnde als 't ware het levend werktuig, waarvan Christus zich bedient om zich zelven den Vader op te offeren, een werktuig zonder hetwelk het offer niet wordt voltrokken ; maar hij tevens de plaatsbekleeder is van aile christenen, in wier naam en op wier last hij dat heilig en geheimvol offer in vereeniging met hunne meening aan God opdraagt. De aanwezigen in zekeren zin offeren mede, terwijl zij hunne bedoeling met die van den offerenden priester vereenigen. In het H. Misoffer bewijzen we aan God een oneindige hulde. Neen, aile engeleo, aile schepselen in den hemel en op de aarde te zamen bieden aan de goddelijke Majesteit geen dergelijke eer ; want wij leggen Christus zelven, het onbevlekte Larn Gods, op het Kruis op bloedige wijze geslachtofferd, opnieuw als geheimvol slachtoffer vôôr den troon der goddelijke Majesteit neder en bieden aan Haar zôô de schatting van eindeloozen lof, van oneindige hulde en aanbidding. In het H. Misoffer bewijzen we aan God oneindigen dank voor de tallooze genaden en weldaden, die wij uit zijne vaderhanden ontvangen hebben en nog dagelijks ontvangen. Dààr immers betoonrn wij aan de goddelijke Majesteit op eene geheel waardige en passende wijze onze dankbanrheid. Het vleesch en het bloed van Christus, die gave van oneindige waarde, leggen wij op het altaar neder als tegenge-schenk voor aile gaven der natuur en der genade, ja, zelfs voor de beloofde weldaden des hemels. Wij offeren aldus in vereeniging met de oneindige en volmaakte dankzegglng van onzen eeuwigen Hoogepriester. In het H. Misoffer verzoenen wij ons wederom met God. Verzoening hebben wij noodig wegens de menigvuldige beleedigingen, die wij God aandoen. Tôt dat doel heeft ons Christus ook dit heilig offer achtergelaten. Wie zou durven twijfelen, dat dit offt-r van zijn eeniggeboren Zoon den ver-toornden God niet zou bewegen wederom goedgunstig en met barmhartigheid op ons neer te zien? Onder de zinne-beelden van den verzoendood wordt de Zoon zelf hier voor oogen gesteld. Geheel ongegrond is de opwerping der vijanden van ons geloof, die beweren, dat wij geen zoenoffer meer noodig hebben, omdat het offer, door Christus aan het kruis gebracht, overvloedige verzoening en voldoening in zich besluit. Het Misoffer kan dus geen Zoenoffer wezen. Voorzeker heeft Christus door zijn bloedig offer aan het kruis de zonden der geheele wereld uitgeboet en het v'onnis der eeuwige verdoemenis, over geheel het menschelijk ge-slacht geveld, opgeheven. Krachtens dit eene en voor immer opgedragen zoenoffer is ons allen de belofte gegeven en het uitzicht geopend op de vergeving der zonden en kwijtschel-ding der zondenstraffen. Eene overvloedige bron van genade en barmhartigheid is ons daardoor oritsloten. Wie echter kan ontkennen, dat de menigte en de grootheid onzer misdrijven de liefdevolle bedoelitigen der goddelijke goedheid en barmhartigheid niet dikwijls verijdelt? Wordt, om zoo te zeggen, de toevloed der genaden uit de bron des Verlossers niet met geweld gestuit? Daagt ze dikwerf God niet uit om overwijld de welver-diende straf aan ons onboetvaardige zondaars te voltrekken ? Hoe wenschelijk is het dus voor ons door het H, Misoffer £l%sn vergramden God te kunnen verzoenen en Hem te

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.