Vierde jaargang Nr 32. Prijs 6 centiemen. Gent, 23 Juni 1918. HOOFDREDACTIE : "VROUWENSECRETARIAAT met medewerking van het Algemeen SECRETARIAAT en het werk der VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI Weekblad voor ons Vlaamsche Volk. Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: PER JAAR fr. 3,aS ZES MAANDEN . . » 1,60 DR1J MAANDEN . D » 1,00 INHOUD : Liturgie. — Een Farailie-Rechtbank (vervolg en slot). — Aan het H. Hart van Jezus. — Dr Renier Snieders. —• Gebrek aan Vooruitzicht. — Menschenvrees. — Vergelding (3oe vervolg). — Luim. —- Voordrachten en Lessen. Liturgie. Het is niet te loochenen dat zeer velen onzer hedendaagsche christenen volkomen onbekend zijn met de eerlijkheid van den zinvollen eeredienst der Kerk ; zij zijn Yolkomen koud voor de onsterfelijke poëzie, welke uit de leer der Kerk en hare bewonderenswaardige liturgie straal t. Doch hier en daar mag men een innig ver-langen naar hoogere kennis der liturgische handelingen en gebruiken waarnemen. Meer kennis van het voile inwendige leven der Kerk mag ons doen hopen, in de toekomst 00k meer geestelijk leven in de ziel van ons volk te zien gedijen. Al de woorden, dingen en handelingen waar-mede de Katholieke Kerk haren eeredienst •openbaar aan God betuigt, maken, te zamen genomen, de liturgie uit. Zij heeft voor hoofddoel de vereering Gods en werkt daarenboven een diepen invloed uit op hen die haar beoefenen ; daar zij den geest der geloovigen verheft tôt het betrachten van hooge dingen en in hun gemoed de ware godsvrucht ontsteekt, is zij een machtig middel tôt hetheilig worden der zielen. Zij is daarenboven eene school, een gedurig onderricht in de christelijke leering, eene bestendige prediking, vermits zij gedurig de waarheden des geloofs en de middelen ter zaligheid onder onze oogen brengt Daar zij de openbare eeredienst is. door en namens de leden der maatschappij van de Kerk aan God betuigd, is zij een ware maatschappelijke hulde : zij heeft dus een machtigen invloed op de maatschappij en -vervult als zoodanig eene hoog te waardeeren roi. De liturgie wil aile geloovigen versmelten tôt een hart en eene ziel, nu zoowel als bij het ■ontstaan van het christendom. De liturgie is de eeredienst der H. Kerk. Deze is de maatschappij door Christus gesticht, die in zich vereenigt al de gedoopten, onder de overheid van den Paus en van de wettige herders, door eenzelfde geloof, door de mede-deeling van dezelfde Sacramenten, en door het beoefenen van eenzelfden godsdienst. Daar Christus de eenige middelaar is tusschen God en het plichtige menschdom, zoo blijkt het klaar dat gelijk « niemand tôt den Vader gaat dan door Hem », 00k niemand tôt Christus komt tenzij door de Kerk; deze is het mystiek lichaam van Christus, die er het hoofd van is, en wiens leden de vrijgekochte christenen zijn. Deze taal — aan velen helaas onbekend — is de taal van 't Evangelie. Zij drukt op tref-fende wijze deze grondwaarheid uit : tusschen de christen en Christus is de Katholieke Kerk het noodzakelijke middel. Dit is de voor-waarde om onze zaligheid te bewerken ; hoe inniger wij aan de Kerk verbonden zijn, hoe inniger wij aan haar goddelijk Hoofd, Christus den Vçrlosser, verbonden zijn. Daaruit blijkt dat de geloovige in zijne betrekkingen met God, zich niet tevreden stellen mag met een afzonderlijken eeredienst; als lid der goddelijke maatschappij, de Kerk, moet hij aan zijn Schepper, in de maatschappij ! en in haren naam, een openbaren eeredienst beoefenen. De liturgie beantwoordt dus aan deze nood- ! wendigheid en aan dezen plicht ; boven aile ! andere oefeningen bezit zij den voorrang, omdat zij in ailes gelijkvormig is met den . waren geest der Kerk ; zij verplicht ons vooral omdat zij door de Kerk, als maatschappelij k lichaam door Christus ingesteld, beoefend wordt. Mochten onze geachte lezers tôt deze innige overtuiging komen dan zou meer en meer het : gezegde van den H. Paulus tôt de Ephesiërs : (IV-4 6) in de Kerk verwezenlijkt worden : « Één lichaam, één geest, gelijk gij geroepen zijt tôt ééne hoop uwer roeping; één Heer, één geloof, één doop. Eén God en Vader van allen, die over allen, en door ailes, en in ons allen is ». Al wat gij hebt dat geeft de Heer, Daarom verklein u meer en meer, Zoo wordt de schat dien gij bereidt, Bewaart door uw ootmoedigheid. ■ Een Familie-Kechtbank. ' {Vervolg en slot.) Wij zullen maar geen moeite doen, om den ] gemoedstoestand en de verwarring te schetsen, waarin de brave priester aldus werd achterge- 1 laten. Een oogenblik was hij geheel ontsteld en als 1 van smart teneergedrukt bij het gezicht van dit vreeselijk schouwspel. Voor hem lag een 1 jeugdige persoon van nauwelijks 20 jaren, die i ongetwijfeld nog den vorigen dag met aile 1 gaven der natuur en der opvoeding schitterde, 1 en nu in tranen baadde, terwijl hare trekken < van smart waren verwrongen, hare oogen t smeekend ronddwaalden en zij vol vertwijfeling ( en angst om de weldaad bad zich met God te 1 mogen verzoenen. 1 Eenige bekendmaking wasonmogelijk, want < de ongelukkige verklaarde dat zij zich door < een plechtigen en schrikkelijken eed had ver- 1 bonden, om haar naam te verzwijgen. Overi-gens wist zij zelve niet waarzij zich bevond. — Ik ben, zeide zij met voortdurend toene-rnenden angst, het offer van een geheim vonnis vaxi een familie-rethibank, wier uitspraken on-tierroepelijk zij p. Dat is ailes, wat ik u durf mededeelen. Ik bid u, gelijk ik God smeek, mij door uwe liefdevolle bemiddeling te ver-geven. Bid voor mij om een volkomen en be-rouwvolle belijdenis af te leggen. De dienaar van onzen heiligen godsdienst, zoo rijk aan liefde door het offer van onzen Heer, hoorde haar biecht, riep de barmhartig-ieid van God voor haar in en sprak die heilige svoorden, die den rouwmoedigen zondaar den Hemel openen. En nu valt een straal godde-ijken troostin die ziel, zoo vol van doodsangst; :iaar voorhoofd klaarde door de hoop op, :ranen van dankbaarheid bevochtigden haar jelaat en met gevouwen handen dankt zij God sn dé troostenden engel, dien Hij haar gezon-ien had. — Onderwerping, mijne dochter, zoospreekt tiij haar toe, onderwerping in dat harde lot.... Df liever, laat mij de hoop, u nog te kunnen redden. Maar mijn God, wat is dat? voegt hij sidderend van schrik er bij, terwijl hij op de aloedsporen wijst, die hij op de dekens en op ie handen der ongelukkige bemerkt. Gaat die misdaad met zulk eene wreedheid voltrokkeri worden? — Ach, mijn vader, antwoordde zij, de polsaderen zijn mij alreeds geopend, en het verband sluit niet vast genoeg. Bij deze woor-ien glijdt eene heldere straal, een teeken van plotselinge hoop over het gelaat van den priestër. Hij neemt zijn zakdoek, wischt daar-rnede het bloed, dat langzaam uit het verband /loeit, af, verbergt den doek tusschen zijn :00g op de borst en zegt met tranen in de DOgen en trillende stem : « Mijne dochter, ik ueveel u den goeden God aan, vertrouw op Fiern ». Het half uur was reeds voorbij en de ichreden van den schrikwekkenden onbekende ieten zich reeds hooren. — Ik ben gereed, sprak de priester. En nu verd hem de blinddoek weer voorgedaan, en ferliet hij dat huiveringwekkende vertrek, terwijl hij met geheel zijn hart Gods hulp inriep. Zijn leidsman liet hem ditmaal, waarschijn-ijk uit gevoel van zekerheid, een weinig meer rrijheid, zoodat hij — nadat beiden de trappen varen afgegaan, en de onbekende een weinig rooruitging, om de deur, die gesloten was, te >penen den blinddoek een weinig kon oplich-en en met éénen blik den grond voor zich >verzien kon, en zoo den hoek achter de deur jemerkte. IJlings nam hij zijn zakdoek en vierp die met een snelle beweging in dien lonkeren hoek, terwijl hij een gemaakten mis-itap deed, die de beweging van zijn arm moest (•eroorzaken en het vallen van den zakdoek

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.