Tweede jaargang Nr 51 Prijs 6 centiemen tfeiit 5 IVoyember 1916 hoofdredactie : algemeen secretariaat met de medewerking van het werk der volks bibliotheken "de straal,, ALLERLEI Weekblad voor ojbs Vlaamsche Volk beheer : vrouwensecretarxaat peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : per jaar : fr. 3,!>5 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 INHOUD : Slavernij. — Solidariteit en Naastenliefde. — Heb toch geduld. — CandiSà (Vervolg en slot ) — De Vischstekker. — Eert vader en moe-der. Nieuwe Noodbarema te Gent — Volkslied. — Gebreken. — Raak. — Lachen is gezond. — Voordrachten en Lessen. — Nieuwe Lezers. — Schoone Boeken. — De Verloofden (9e Vervolg.) Slavernij Er is een tweevoudige slavernij : in de eene is de slaaf verplicht voor zijn meester te arbeiden, zonder nochtans zijn waardigheid als mensch, zijn rechten als persoon te vcrlie-zen; in de andere is de slaaf geheel en al de eigendom zijns meesters. De zachtere slavernij is niet, gelijk de andere, uiteraard in strijd met het natuurrecht, maar ze stemt toch weinig overeen met de waardigheid van den mensch en is gelukkig in aile beschaafde landen afgeschaft. Hier is sprake van de hardere slavernij, die in de eerste tijden des Chris-tendoms bij de heidensche volkeren alom in zwang was. Met de kennis van de plichten jegens God was ook de kennis van de plichten jegens den evenmensch verloren ge-gaan. Bovendien hadden aile volkeren, beschaafde en bar-baarsche, vergeten, dat de mensch tôt den arbeid geboren is, en beschouwden zij den arbeid als een schande. De slavenhandel en de oorlog brachten heele volkeren in slavernij, en verreweg het grootste gedeelte van het mensch-dom zuchtte in die onbeschrijflijk ellendige verdrukking. Sommige schrijvers schatten het aantal slaven onder keizer Claudius op meer dan 100 miljoen, tegen slechts 30 miljoen vrijen. Te Rome was een rijk burger die 20 duizend slaven had. Was het aantal slaven ontzaglijk groot, hun toestand was onbegrijpelijk ellendig. Zij werden beschouwd als redeloos vee, of liever, zij ston-den beneden het vee, want het dier werd door de Romein-sche wet beschermd, terwijl de slaaf nergens bescherming vond. De wet beschouwde de slaaf als eeri misdadiger die men naar willekeur verkoopen, mishandelen, dooden kon. Hij was geen persoon, maar slechts een zaak, van aile recht verstoken. De heidensche meester maakte dan ook ruimschoots ge-bruik van de onbeperkte macht, hem door een onmensche-lijke wetgeving toegezegd : de slaaf werd tôt den zwaarsten arbeid, niet zelden met zweepslagen, -gedwongen, zonder eenige rust of verpoozing. Zijn voedsel was slecht en karig, zijne nachtrust kort, zijn verblijf een vixil hok. Oud gewor- den wachtte hem niet zelden een geweldige dood ; want volgens den raad van Cato den Oudere, moest men zich van aile nuttelooze werktuigen, oude wagens, versleten paarden, afgeleefde slaven, ontlasten De slaaf was de weerlooze prooi van de bloeddorstige luimen zijns meesters. De slavinnen werden door de romein-sche vrouwen om de minste onhandigheid, soms uit zuiver luim. met een stift gemartelu. Niet zelden, zoo getuigt nog van zijn tijd de H. Joannes Chrysostomus, hoorde men, tôt zelfs in de straten, de woedende kreten der razende mees-teres en het wanhopig gegil der slavin, die bloedig gegee-seld werd. Keizer Caligula meende dat de dieren, voor den schouwburg bestemd, te veel aan voedsel kostten en liet hun daarom slaven als voedsel voorwerpen. De slaven moesten door hun moorddadig zwaardgevecht het romeinsche volk vermaken. Dit bloedig bedrijf, dat tel-ken jare 30,000 slachtoffers vroeg, werd later ook in de provincien van het keizerrijk ingevoerd. En hoe stierven die ongelukkigen ? Niet met de kalme gelatenheid der christene martelaren ; maar geheel verdierlijkt togen zij voorbij den troon van den gekroonden dwingeland met den laatsten huldegroet : « Gegroet, César ! de ter dood gedoemden groe-ten u ! » De slaaf en de slavin waren niet zelden het slachtoffer van den dierlijken hartstocht hunner meesters. Ziedaar in korte trekken den toestand van den slaaf in het heidendom, 't Is een in bloed gedrenkt boekdeel in de geschiedenis van de arme, gevallen menschheid. Wel gingen nu en dan stemmen op tegen deze gruwelijke barbaarsch-heid ; wel beproefden eenige keizerlijke besluiten verzachting te brengen in den ellendigen toestand, maar het mocht weinig baten. De afschaffing dezer menschonteerende instelling was het groot maatschappelijk vraagstuk dat aan de Kerk ter oplos-sing werd voorgelegd. De Kerk, aan haar hemelsche roeping getrouw, van haar alles-verwinnende kracht bewust, heeft het vraagstuk van de afschaffing der slavernij ter hartd genomen en opgelost. Die eer kunnen zelfs de vijanden haar niet betwisten, maar sommige verwijten haar toch dat zij te langzaam met die afschaffing is te werk gegaan. De Kerk, die door Gods Geest bestuurd wordt, laat zich nimmer vervoeren door onbesuisde geestdrift die niet zelden de schoonste ondernemingen mislukken doet. Maar het was ook volstrekt onmogelijk de slavernij opeens, als bij toover-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.