Derde ja&rgang Mr 38 Prijs t> eeiitiemen Gent 5 Augustus 1917 HOOKDREDACTIE : ROUWENSECRETARIAAT ET MEDEWERKING VAN HET ALGElYi. SECRETARIAAT EN HET WERK DER VOI.KS BIBLIOTHEKEN "DE STRAAL,, ALLERLEI We©kb8ad voor ans tf&aamsoSie ¥oBk behee8 : peperstraat, ¥1. — <o» abonnementen : per jaar : fk. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 INHOUD : Hij alleen wordt bemind. — De Adder. — De Levenskrlng in de Natuar (vervolg en slot.) — Schoonè Castanjen. — De laatste St-Aubijns-Monnik. — Het Stadhuis van Gent. (vervolg en slot) — De slimme lastdrager. — Lochen is gezond. — Bibliotheek. — Voordrachten en Lessen. — Trouw tôt het einde (5e vervolg.) Hij alleen wordt bemind Daar is een man, om wiens graf de liefde blijft waken. Daar is een man, wiens graf niet enkel verheerlijkt is, gelijk de profeet heeft gezegd, maar wiens graf ook bemind is. Daar is een man, die na negentien eeuwen nog voortleeft in de herten ; die elkan dag in de gedachten van eene on-telbare menigte herboren wordt ; die in zijn wieg door de herders wordt bezocht en door de koningen, die om strijd hem goud offeren en wierook en mirre. Daar is een man, wiens voetstappen een aanzienlijk ge-deelte der menschheid drukt, zonder ooit moede te worden, die, alhoewel uit aller oogen verdwenen, zich van die schare gevolgd ziet op alie plaatsen zijner vroegere pelgrimsreizen, op de knieën van zijne moeder, aan den oever der meren, op de kruinen der bergen, langs de paden der valleien, on-der de schaduw der olijven, in de stilte der woestijn. Daar is een man, gestorven en begraven, wiens slapen en ontwaken men bespiedt, van wien ieder woord, dat hij een-maa! sprak, nog voortkiinkt, en liefde, ja, wat meer is, deugden voortbrengt die vruchten dragen in de liefde. Daar is een man, sinds eeuwen aan een kruishout gehecht; maar duizenden en duizenden aanbidders maken hem dage-lijks los van dien troon van schande, werpen zich op de knieën, buigen zonder schaamte zoo diep zij kunnen voor hem neder in het stof, om hem dan in onuitsprekelijka ver-voering de bloedendç voeten te kussen. Daar is een man, gegeeseld, gedood, gekruisigd, en na een naamloos lijden uit dood en versmading opgestaan, om te worden geplaatst in het licht van eene liefde, die nimmer-meer verflauwt en die in hem den vred© vindt, de glorie, de vreugden ja, een hemelsche verrukking. Daar is een man, tôt aan zijn dood, tôt in zijn graf door. eenen onuitbluschbaren haat achtervolgd, en die, wijl hij apostelen en martelaren vraagt aan elk nieuw geslacht dat opstaat, apostelen en martelaren vindt in den schoot van aile geslachten. Daar is een man eindelijk, de eenige die op aarde zijne liefde heeft gesticht : en die mensch zijt gij, Christus, die in uwe goedheid mij gedoopt hebt, gezalfd, geheiligd in uwe liefde, en wiens naam alleen aan mijn hart deze klanken ontrukt, die mij zelven ontroeren en waarvan ik mij zelven onbewust was ! In de vreeze des Heeren ligt een sterk vertrouwen, en de Heer is eene toevlucht voor zijne kinderen. De Adder Qezamenlijk gebeden werd er niet in dat gezin. Toch nam vader nog wijwater, alvorens zich ter ru6te te begeven, en dan prevelde hij eenige woorden van het « Onze Vader » ; maar 's avonds was hij vermoeid, en als hij zijn gazet gelezen had, ging hij dadelijk naar bed. Moeder trok hare gebeden wat langer, en als zij zich te bed begaf, bleef het jonge meisje nog wat naaien in den hoek van den half uitgedoofden haard, bij het walmend licht van een olielampje. Waar de jongen was zou niemand hebben kunnen zeggen. Eenmaal vijftien jaar geworden, kwam hij thuis zoo laat als hij wilde. — Doortje, gaat ge niet naar bed ? — Nog niet moeder : ik zou graag eerst den zoom nog afmaken... Maar kind, ge naait veel te laat door; ge zult in uw ijver nog zoo ver gaan, dat ge u ziek maakt ! Doortje lachte, haar hoofd over het naaiwerk heengebogen... Een regelmatige, rustig-kalme ademhaling vergezeld van een zwaar gesnork bracht haar tôt de overtuiging, dat heur ouders ingeslapen waren. Zij wachtte een oogenblik... dan gleed zij voorzichtig naar het bed, en trachtte behoedzaam, onder het nemen van duizendarlei voorzorgen, haar vaders jas naar zich toe te trekken. — Doortje, wat doet ge daar? Moeder was plotseling ontwaakt, en volgde met onrustige blikken de bewegingen van haar kind. — Slaap maar rustig deor, moeder ; ik moet vaders jas *og wat verstellen. In een oogwenk is het gedaan. En gerustgesteld sliep moeder weer in. Nu was Doortje er zeker van, dat zij niet gestoord zou worden. Zij haalt de verfrommelde gazet uit vaders jaszak, ontvouwt ze, strijkt ze voorzichtig uiteen, en verdiept zich in het lezen der feuilleton.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.