Tweede jaargana Nr 46 Prijs 6 centiemen tient 1 October 1916 hoofdredactie : algemeen secret aria at oude houtlei, 34. met de medewerking van het werk der volks bibliotheeken "de straal,, theresianenstraat, 13 ALLERLEI Weeklbiaii vo©r osts Vlaamsche Volk beheer : vrouwensecretar1aat peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 INHOUD : De Verloofden (4e vervolg). — O. L. Vr. van den Rozenkrans. — Edison op reis. — Mieren en Bijen^— Voor Geest en Hart. — Ge-zondheidsleer. Wat is het Huwelijk? — Voordrachten en Lessen. — Lachen is gezond — Nieuwe Lezers.— Schoone boeken. De Verloofden / door MANZONI (Nadruk verboden. — IJigendom van den vertaler.) (4e vervolg ) Voor de eerste maal had Ludovikus bloed vergoten ; wel is waar stonden tweegevecht en doodslag aîs bijna alle-daagsche gebeurtenissen bekend, toch voelde hij een ijzing-wekkende rilling, door geen taal te vertolken. Daar lag nu zijn vijand, door hem en om ?ijnentwillé gedood ; zoo even bezielde hem de hevigste verwoedheid en nu sluierde de dood zijn slachtoffer in een grafstille mantel. In de zid van Ludovikus had een gansche ommekeer plaats. De noodigste en dringendste zorgen werden hem door den heelmeester van het klooster toegediend ; uitgestrekt op een zacht don-zen bed overviel hem eene totale bedwelming. Langen tijd nadien ontwaakte hij als uit een diepen slaap en zuchtte : Wat is er gebeurd ? Waar ben ik ? — De pater gelast met de stervenden in hun bangen nood bij te staan,. suisde hem zacht in de ooren : Wees getroost, mijn vriend, uw slachtoffer stierf een zaligen dood, vroeg me, u zijne vergiffenis over te brengen en de uwe af'te smeeken. Deze woorden verhelderden den sornberen geestestoestand van Ludovikus, — En de andere ? zuchtte hij. — De andere stierf bij inijne aankomst. Intusschen zwermde de nieuwsgierige menigte rond het klooster ; de wachten (sberes) hielden nauw toezicht, opdat niemand ongemerkt de plaats zou poetsen. De broeder en de oom des overledenen hadden plaats gevat met hunne bravi en beloerden scherp de minste beweging onder het volk. De tevredenheid, welke de omstaanders onwillekeurig uitten, beduidde genoegzaam : — 't Is wel gedaan. Zoohaast Ludovikus eenigszins hersteld was, ontbood hij de weduwe van Cristoforo, smeekte haar om vergiffenis over de onherstelbare ramp die hij onvrijwillig aan hare familie berokkend had, en beloofde haar den mi'dsten onderstand. nùè Nu doorpeilde Ludovikus zijn eigen zieletoestand : dé zacht-fluisterende stem van God'sprak tôt zijne ziel en onder dien zaligenden invloed sprankelde een nieuw leven uit zijn vermorzeld harte : de opstanding der genade met hare uitstraling van hoop èn liefde. Nu docht het hem, dat de bloedige gebeurtenis de genadewenk des Heeren was, de roeping tôt zijn ideaal van voorheen. Eenvoudig, kinderlijk vroeg hij aan den overste om in het Huis des Heeren te treden en er al zijne krachten, al zijn vermogens aan God toe te wijden. Zijne gansche fortuin schonk hij, door wettelijke akte, aan de weduwe en kinderen van Cristoforo. Zou het besluit van den bekeerling geen moeilijkheden baren aan het klooster ? De familie van den gesneuvelde, was machtig en wilde wraak temen over de moord van haren bloedverwant ; ten andere hadden de monrtiken het heiiig recht van toevluchts-oord sinds oude tijden en zouden het handhaven spijts aile bezwaren. Door zijn Hieuw leVen ruimde Ludovikus aile bezwaren uit den weg ; hij gaf den strijd op, bekende zijne misdaad en was voortaan niemands vijand meer. De vader-overste ging tôt den broeder van den overledene, verklaarde hem ootmoedig al wat sinds eenige uren was gebeurd. Hard woedde de strijd in het hart van den edel-man, eindelijk bedaarde zijn gemoed en hij gaf toe, maar eischte stellig dat Ludovikus, na zijne kleeding, de stad zou verlaten. Tôt aller voldoening verliep aldus het opschuddend draina : de bloedverwanten van den overledene bekwamen de geëischte eerlierstelliag, de monniken redden een armzaligen zondaar van gewissen ondergang en het volk bewonderde de edelmoedigheid van Ludovikus. De bekeerling stapte nieuwe banen in van zelfopoffering en grootheid ; hij dacht wel eens dat men zijne intreding in 't kloosten aan bloo-heid zou toeschrijven, maar die folterende vernedering was het eerste offer dat hij schonk aan Hem die het diepste van 's menschen harte doorpeilt. Hij verkoos, na zijne kleeding, den naam van Cristoforo, die hem steeds den zwartn misstap voor oogen stelde en dan, op bevel zijns oversten reisde hij af naar een ver afgelegen klooster, om een nieuw apostelschap aan te vangen. Voor zijn vertrek smeekte hij eene laatste gunst af. — Laat me toe, goede Vader, vooraleer de plaats te verlaten, waar ik het bloed mijns evennaasten vergoot, en eene hooggeachte familie zoo zwaar beleedigde, eene laatste her-ivflslling te plegen jegens de bloedverwanten van den onge-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.