!»• Jaar. - N° 78 Donderdag 17 Juni 1915. De Belgische Standaard Door Taai en Volé DA.GBLAD ni nimiiMif nMiin«tfr«niM-nfi.7tr fin*nnti^Trr■ irtr 'nnriii 'iiii 11 iiMMirr—'M wmr~ nmrur'rrrari" n—r i r ■ Voor God en Haard en Land } ■ h un i i » i i n - iirn nii TT'mnn'i r—i m Timum n n~ i nrinwrri m r ihmii» — m m nu iiiimw xr 11 j„ j . _i: — _i_ —: i„ * „i . « DE BEL8ISCHE STANDAARD» verscfaijGî dagelijks Abonnementsprijs voor 50 nummers bij vooruitbetaling. Voor de soldaten : 3,50 fr. Voor de niet-soldaten — in 't land 3.50 fr. ; butten 't lana 4.50 fr. Indien ntetr exemplaren van tlk nummer worden gtvraagd, wordt d* abonnement. frijs ntindtr. mm. ■—ir , rrntOTi > "irti—~ ■—r"-» mnmniH»» n»i»imn'*im>nriiTiT fiii«iTiai**nii»i'HTnnfr'fcÉfTiirrwi—MmiMftr«wrriT,i*<Tnfi,*>rTiir'i'ii——1 -ri—r 1 rn-r~i , BestuurdLer : ILDEFONS PEETERS. VASTE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN. : Bertrand VAN DER SCHELDEN, luul FILLiAERT Voor aile mededeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DE PANNE. Aankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de regel. * Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. In Pia Memoria... 1 De toekomst lachte u toe, mijn vriend, als ooft Dat weelderig hangt, met morgendauw beladen, In rozig uchtendzon, langsheen de paden Derlevensgaard, die wonne u had beloofd. Jong werkensvaardig gingt gij slechts een dag, Den gulden morgentuin i« van het leven Met vasten tred, 't hoofd hoog, en zonder beven De toekomst toe, die voor u lag... en ach, Uw handen moehten niet de druiven persen Die purper-doodrijp hingen, zwaar in tros, Om uwen sterken lcvensdorst te lesschen ; Amper hebt gij 't leven, vriend, zien rijpen; Het ooft u bood alleen den morgenblos, En gij gingt heen, vôor ge de vrucht mocht grijpen. Dus schreef ik in een oogenblik van ver-twijfeling, van moreele wankeling, in een oogenblik dat ik verblind door de brusk-ne-derslagende tijding der dood van een mijner sludiemakkers van Leuven, niets meer voel-de dan het ongeluk van zijn sterven. Een edel knaap, vol beloften voor komende da-gen, rijk begaafd van geest en met groot ge-moed, was henen. 'n Paar dagen nadien is in mij meer beza-digheid gekomen. De triestige gebeurtenis kon ik nu wegen en schatten. Bewondering voor de edele gedragslijn die den jongen had gedreven dàar, waar het gevaar het grootst en de nood meest dringend was, bewondering voor den jeugdigen moed, die den plichtbe-wusten soldaat had ingegeven — naar men mij schreef — tijdens het gevecht de plaatsen te kiezen die meest bedreigd waren, bewondering voor den sterken wil van den makker die had beseft het onrecht van den laffen aanvaller en fier, het hoofd omhoog, den vijand had in het 00g gestaard zoodat zijne handeling bij degenen die vochten rond hem, drift had gewekt zijn voorbeeld te volgen. Bewondering, dat is het gevoelen dat mij nu gansch vervoert.Lijk een bloem ten velde.ge-voed door het geronnen sap van regen en dauw, zwelt en openbloeit en heerlijk praalt, zoo was zijn geest verzadigd van edelmoedige gedachten, zijn hart en wil gesterkt door liefde ; zoo was hij opgegroeid tôt een veelbe-lovenden jongen. Zijne jeugd had in hem ontwikkeld de liefde voor volk en taal, de heilige eerbied voor het vaderland en den onwrikbaren zin van recht-vaardigheid en vrijheid. Bestand was hij, nu het oogenblik gekomen was, uit te werken wat was gegroeid en zelfs vergroe^d met hem,- als een held te sterven. Wie het harnas opneemt en de wapens torst, om, bewust van de waarheid, te strijden al den kant van het goede recht, en dan sneu-velt, dien is het lot der Martelaren beschoren. Benijdenswaardig, heerlijk lot ! Mijn strijdmakker heeft, door zijnen dood, 1 bevestigd de echtheid van het eeuwig zege-pralende recht. Rond het vergankelijke van zijn bestaan hangt nu eenluistervaneeuwigen roem. Ik besluit : de groote daad van zelfvergeten — tôt het leven toe —, de heilige liefde die den held bezielen geven degenen die haar be-grepen in hun treuren moed, en stellen de kleinen van zin verstomd, en slagen hen neer. De harten hoog ! Laat ons groot zijn in het lijden, zooals het land groot is in den pran-genden nood dezer tijden, Laat ons het lijden dragen zonder strompelen of stuiken. Vooruit ! Onze makkers vielen ! Aan ons hunne eereplaats op het strijdveld. Heldhaftig lijk de vader uit eene Engelsche aristokratische familie — naar mij een vriend in Engeland op verlof vertelde — treurde om zijn zoon ; zoo zullen wij het verlies van onze grootgezinde Belgische jeugd en onze makkers dragen. De Engelsche vader wist dat zijn zoon gesneuveld was aan het Yzerfront, en begra-ven in eene omliggende gemeente. Op de vraag of hij het lijk naar Engeland zou doen overkomen antwoordde hij fier, en zonder weenen : « Nooit ! Eenieder is de eer niet gegeven te sterven en begraven te zijn daar, waar gansch uw leven wordt bestraald door den glans van eene uiterste heldendood ! » Dit is waar voor mijn makker, dit is waar voor die hem gelijken. Mijn gemoed is tôt bezadiging gekomen mijn wil gesterkt, wijl ik, vol bewondering blik op de groote daden onzer helden. L. D. N. Mei 1915. gstelinie. Van dag tôt dag. EN DE WAARHEID ? Met 't spruiten van de Lente, zou mijn vriend Jan vande Woestyne zeggen, spruiten de engelsche bladen 00k in het Eiland. Een zelfde verschijnsel mag waargenomen worden wat betreft de Belgische bladen in Engeland vei'schijnend. Een verblijdend teeken, ten andere, want het brengt ons de zekerheid dat onze landgenooten ginds hun werkdadige kracht die ze uit 't moederland medekragen 00k in de algemeene ramp tôt uiting laten komen. Doch deze geestbedrijvigheid zou, mijn* inziens, alleen dan kunnen op hooge waarde bogen als de slotsom van deze uiting draagt om de Belgische natie, niet alleen bekend te maken in zijn algemeene-breede schoon-heid, maar 00k om de Belgische kracht ter bewondering op te dringen van de landen • waar deze publicaties de klaarte en de hel-derheid afwerpen van de geestbenadigden onder 't volk. Zoo verstaan, kan de waarde en de beteekenis van ieder nieuw orgaan niet onderschat of ontkend worden. We mogen niet vergeten dat van nu af reeds het België van morgen, dient voorbereid op de wegen die later zullen openkomen. Het bevorderen van 's lands belangen en 't opbeuren van 's lands volk, zijn wel de al-lereerste en de noodzakelijkste zaken, die thans moeten aangepakt worden. Maar wat ik me niet inbeelden kan en wat niemand zal beamen, is dat deze uiting zich voordoe in een engen zin van individueel begeeren en verlangen. Algemeen is de smart en 't ongeluk van ons diepbeproefd land, aile intresten moeten zwijgen voor 't algemeen belang. In dit schoone bewijs van eendracht ligt de kracht. Zijdelings, dit algemeen belang beschaduwen door oude kleuren van vroegere veeten is een anti-vaderlandsch werk en 't Vaderland is 't hoogste recht en 't heiligste dat nu te verdedigen valt. Doch — en dit blijkt wel de karaktertrek te zijn van ons ingewortelde vrijheid — on-vermijdelijk moest de Belgische prikkelbaar-heid we»,rom hier 00k, hare voelhorenties wegens vroegere standpunten te voorschijn halen. Omdat het krijgstoezicht niet zoo doelma-tig werkt in Engeland als hier, zijn daarom uitlatingen niet toegelaten die ons, op zijn minst, overbodig schijnen in de huidige om-standigheden.Daarom, geen oude koeien uit de gracht gehaald waar hetgeldtVlaamschen Fransch. Onze vlaamsche en waalsche jongens die, zoo heldhaftig zijde aan zijde hun steke staan om het behoud van ons tweetalig land maar éen van ziel, verdienen iets beters ! Zinnen als : « mais parle-t-il le français qui toujours restera la langue de cohésion nationale parmi les Belges » (La Belgique Nouvelle) zijn op zijn minst, stuitend. De dagbladen teekenen de opinie van een volk. Ons volk is huidig : gezond, betrou-wend en eensgezind. Slechts een vijand be-staat nog en deze ligt achter den Yzer. J. F. B. W. — We lazen dezer dagen in een nieuw weekblad « Oui, ïl y a encore un journal belge, un seul (De Belgische Standaard) qui parait librement à La Panne, sans se soucier de la censure allemande ! » In ons VRIJE STROOKJE GROND heb-ben we toch niet om te zien naar Duitsche censuur ! ? De kwestie van de kabinetsverandering. Als gevolg op de artikels in l'Indépendance Belge, waarin de benoeming van liberale en socialistische ministers gevraagd werd voor het vormen van een nationaal ministe-rie, heeft Carton de Wiart het volgende schrijven aan dit blad gezonden : Londen, 4 Juni 1915. Mijnheer de bestuurder, De « Indépendance Belge » verlangt met recht, dat de « wapenstilstand » der partijen, stilzwijgend onder de Belgen voor den duur van den oorlog gesloten, loyaal geëerbiedigd zal worden. Dit gevoel, zijt ge er zeker van, wordt door onze landgenooten gedeeld. Maar men bevordert dezen wapenstilstand niet, die op een wederzijdsch vertrouwen gesteund moet zijn, als men steeds de anderen verdenkt hem te willen schenden. Laat mij echter toe u te zeggen met de oprechtheid van «en oud vriend van de " Indépendance Belge", het is juist dit wat vele lezers én lezeressen sedert ze-keren tijd aan uw blad verwijfon. De argwaan, welke zijn waakzaamheid verwekt, M s!echts gegrond op ze-kere individualistische verklaringen ; ik wil deze hier niet bespreken, maar meen te mogcn zeggen dat zij niet het karakter dragen van de houding eener partij. Ik voor mij, geloof dat de meest gezaghebbende mannen van onze driegroote nationale partijen, weder-i zijds het grootste vertrouwen in elkander stellen, en dat allen de belangen der partijen ondergeschikt maken aan de hoogere belangen van het land. Mijne overtuiging zal, denk ik, gedeeld worden door bijna al onze landgenooten. Eindelijk denk ik, dat zij, zooals ik zelf, een zeer pijnlijk gevoel zouden hebben. dat vertrouwen, wat wij met blijdschap en fierheid aanvaard hebben, te zien aanvallen. .Zonder twijfel, en gij hebt gelijk het te zeggen, de partijen zullen na den oorlog weer te voorschijn tre-den, de oude of nieuwe ; maar tôt lat het vaderland voor goed gered zal zijn, mogen wij wel de een aan den anderen de eer aandoen te gelooven dat er niets anders voor ons telt dan zijn redding. Aanvaard, enz., E. CARTON DE WIART. Soldaten. 't Moet u veel genoegen doen 00k iets van de buitenwereld te vernemen al heeft die Buitenwereld zelf steeds het 00g op u gevestigd ; u zijt de spil van de politieke wereld. Verscheidene kleinere Staten wachten maar totdat de oorlog wat verder gevor-derd is om in het strijdperk te treden, als daar is Bulgarië. Dat land is door den oorlog uitgeput en wenscht niet een langen strijd aan te gaan. Een daad van u, van de verbondene legers, van de Russen of de Italianen, en het beslis-sen van dat land zal volgen. Intusschen zal Duitschland zijn too-vermiddelen gebruiken om het land bui-ten strijd te houden. Maar deze toover-middelen hebben reeds zoo dikwijls ge-faald, dat hun invloed hier 00k van ge-ner waarde zijn zal. Duitschland heeft eerder de kunst om de landen tegen hem op te jagen. De gespannen toestand met Amerika is daarvan weer een nieuw bewijs. Zal Amerika in den oorlog komen ? Deze vraag dringt zich op.Het antwoord kan niet lang meer uitblijven. Zeker zou de aansluiting van Amerika of beter ge-«egd de opschorsing der diplomatische betrekkingen met Duitschland, want zulks is 00k mogelijk zonder oorlog,van groote beteekenis zijn, Amerika kan ons helpen- door zijn geld en door oorlogsvoorraad die zeer zeker kan vertiendubbeld worden. An-derzijds is het mogelijk optreden van Amerika voor ons Belgen niet zonder achterdocht. De arme Belgen worden onder toezicht van een Ameri-kaansch comiteit gevoed. Wat zal er van deze inrichting geworden ? Hoe zullen de Belgen gevoed worden ? Welk land kan de taak op zich nemen. Holland ? Maar wat zal de houding zijn van Holland tegenover den oorlog ? Herinnert u maar de verklaring van « Het Handels-blad » waarover ik sprak in een vroeger schrijven. Tôt hiertoe is echter ailes rustig in Holland. Het bereidt zich reeds tôt den vrede. Met het 00g hierop werden er betrekkingen aangeknoopt met Rome. De wet ligt klaar, waarbij er een officieel afgezantschap van Holland bij den Paus zal ingesteld worden. Daar de bevolking heelemaal mêe is, dult het geen twijfel of die wet wordt aangenotnen. Zij is een verster-king van het pausdom. Wij, katholieken, hebben dus redenen om er ons over te verheugen. Dr A. Vançleperre. Volksvertegenwoordiger. Brindejonc des Moulinais en Vedrines in 't Italiaansche leger. De Stampa seint dat de twee gekende fransche vliegers te Turijn aangekomen zijn en dienst zullen doen in 't Italiaansche leger. • lOesiricla.-tcî.'o.. Parijs, 15 Juni, 7 uur. Ten Noorden Arras (Atrecht), hebben wij in den nacht van Zondag tôt Maandag verscheidene aanvallen"afgeslagen langs de baan van Aix-Nou-lette-Souchez. We hebben onze stellingen ten Oosten van Lorette ver-sterkt ; op den rechter kant dezer stellingen 150 meters gewonnen, en vooruitgetrokken in het zuid-oostelijk deel van de Labyrinthe, Ten zuid-oosten Hebutèrne, hebben wij door ons geschut, eenen aanval tegen onze loopgrachten tegengehouden. De vijandelijke tegenslag werd gevolgd door eene hevige beschieting ; in de streek der hoeve Quennevières zijn wij lichtelijk vooruitgegaan in de loopgrachten en in de ondermijningen, en we hebben zware verliezen den vijand toegebracht. Het artilleriege-vecht is den geheelen dag zeer hevig geweest. In Lorreinen hebben wij onze lijnen vooruitgebracht. In de streek van Ambermenil en van het bosch van Parroy, houdt onze vooruitgang aan. Parijs, 15 Juni, 15.15 uur.# Een duitsche aanval gericht tegen de loopgrachten door ons den zesden te Quennevière veroverd, werd gansch afgeslagen. Hen duitsch monsterstuk heeft twee bommen geworpen op Compiègne. Geen slacht-offers noch schade. SOLDATEN, herinnert u Luik, Haelen, Haecht, en den Yzer. Bij de Neutralen. K \ VEREEMQDE STATEN. — Het ontslag van [ Bryan wordt in de Amerikaansche pers vrij— | wel heftig gehekeld. Het lijkt de Amerikaners î alsof deze daad veel weg heeît vau een verra-! dersdaad. De houding van Voorzitter Wilson daarentegen vindt overal instemming en aan-m'oediging. Zelf de gewezen voorzitter Roose-velt die sedert zijn aftreden tegen Wilson ge-kantscheen, komt nu openlijk blijken van ge-heele oveieenstemming met zijn vorigen tegen-strever te geven. In eene vergadering te Nieuw-Orleans heeft hij Bryan's handelwijze heftig over den hekel gehaald, erbij voegend dat hij ! voorzitter Wilson uit heel zijne macht zal steu-! nen. De duitsche gezant Demburg heeft de Ver-eenigde Staten verlaten in bestemming voor Duitschland. De Amerikaansche nota is sedert drie dagen in handen van vonjagow die er den inhoud van, aanstonds, aan den keizer per telegram heeft overgemaakt. In een laatste poging, om de levering van Ammunitie aan de bondgenooten te beletten, heeft de duitsche regeering aan den Ameri-kaanschen staalkoningSwab, vijf honderd mil-lioen aangeboden om van hem de meerderheid zijner aandeelen af te koopen. Swab heeft besluit geweigerd. Indien dit had gelukt, dan had ^de duitsche regeering het algemeen toezicht verkregen over de Amerikaansche Ammunitie-vervaardiging.Weerom een kenteekend bewijs dat de Amerikaansche natie met ons is. NOORWEGEN- — Deze noorderlijke staat schijnt tôt nog toe goedzakkig aile duitsche be-dreigingen en uittartingen te ontvangen. Het natiegevoel nochthans werd reeds diep ge-krenkt door de aanhoudende zeeschuimerij. Geen week gaat voorbij of we lezen dat een of ander noorsch schip door de duitsche duik-booten naar den diepen wordt gericht. De schade alzoo aan den handel teweeg gebracht is reeds vrij belangrijk geworden. HOLLAND. — Het schijnt van langs om meer dat Holland, wiens houding in den laatsten tijd aanleiding gaf tôt zulke vinnige perspolemieken, eens voor goed, zijn eerlijk gedrag en zijn zuiver inzicht waarbij het de onzijdigheid op eene loyale manier voor-stond, wil laten blijken. De opperbevelheb-ber van de land- en vlootmachten heeft daarom nogmaals een bericht uitgevaardigd waarin gezegd wordt « dat de smokkelhan-del de regeering niet mag aangewreven worden. Zij kan niet aansprakelijk gesteld worden voorwat bijzonderendoen.In recht van de wederlandsche wetten mag het volk handel | drijven met aile oorlogvoerende landen. Ze . wagen sl«?chts de verbeurdverklaring van hunne goederen ». Holland, voor zijn deel, deed de neutra-litreit geen geweld aan. a——m atriiii. ,m 111 «■ 1 1 m « « mm Sergeant Van Cauwelaert aan het Front. Uit « De Tijd # : Tôt de vrijwilligers, die kort na het uitbreken van den oorlog besloten het vaderland te gaan verdedigen, \ en na den val van Antwerpen naar Frankrijk togen om ! zich bij het Belgische leger te vervoegen, behoort de j gekende Vlaamsche dichter August van Cauwelaert, ! broeder van den Volksvertegenwoordiger Dr Frans s van Cauwelaert. Sedert enkele maanden vertoeft hij ; aan het front, als sergeant bii het linieregiment, steeds op de gevaarlijkste punten. Het betrekken van gevaarlijke wachtposten, het patrouillcercn, de storm-aanval en allerlei vcrmetele avonturen hebben van den droomer, den beschouwcnden kunstenaar en den ciseleur van rijkiuidende sonnetlen een geharden soldaat gemaakt, die — zoo God hem op zijne koene toch-ten in het leven spaart — hem na den oorlog met ge-heel andere en sterkere denkbeelden over het leven zal doen terugkeeren. Dezer dagen heeft hij een wapenfeit volbracht, dat hem eene bijzondere onderscheiding zal bezorgen. Onder hoogstgevaarlijke omstandigheden trok hij er als leider van een kleine patrouille vrijwilligers, waar-voor 00k hij zich had aangeboden, op uit, om een Duitschen luisterpost op te sporen, die in de nabijheid van.... met voortreffelijke juistheid de artillerie van den vijand richtte, welke in de Belgische verdedigings-werken groote schade veroorzaakte. Niet enkel volbracht hij op behendige wijze dezen gevaarlijken tocht, maar 00k vervulde hij met schitterend gevolg een tweede opdracht, om den luisterpost te gaan vernieti-tigen. Het was een hachelijke onderneming, maar hij sloop in den valavond tôt op den kortst mogelijken af-stand, en keerde niet terug aleer de ommuurde schuil-plaats van den duitschen artillerie-officier, die van daaruit zijn kijker pleegde te richten, in een volslagen puinhoop was veranderd. Met gejuich werd de heldhaftige sergeant bij zijn te-rugkeer door zijn compagnie ontvangen. Het vuren der Duitsche batterij is sedert diengeheel in de war. Een Held In den laatsten aanval bij Diksmuide werd Kolonel Rademakers door een kogel in 't hoofd getroffen, wijl hij aan 't hoofd van zijne jongens vooruitstormde. Zijne begraving heeft gisteren Woensdag plaats gehad. Groeten we dien dappere I armi'^aaT..' îww ■ .rr Brief uit Engeland. (Vervolg). De Anti-Duitsche Eed. Al dat de Duitschers bekomen met hunne barbaarschheid is dat de Engelsche Regeering van langs om vaster be-"sloten is den oorlog tôt het uiterste te drijven, t. t. z. tôt de volledige verplettering van Duitschland, en dat de Engelsche natie echt verontwaardigd wordt, dat de vrijwilligers bij drommen toestroomen, dat het volk, bij iederen aanval op zee of uit de lucht, in razernij ont-stoken, de Duitsche huizen of winkels, die er nog zouden overblijven, te keere gaat en in gruizelmenten slaat, en dat ze hier bij duizend-tallen dagelijks nu den Anti-Duitschen eed teekenen, door den Anti-Duitschen bond ( The Anti - German League, 25, Victoria street, Westminster,S. W.) voorgehouden. Ziehier de vertaling van dien eed ; "Ik, ondergeteekende, beloof hierbij ernstig, eerlijk en bewustvol : (a) geen goederen, van eender weiken aard, van Duitschen of Oosten-rijkschen oorsprong nog te koopen, te gebrui- 4

Er is geen OCR tekst voor deze krant.