Bi, . . .jiiijgigia>gWWW . j-_i a ..> PfctlS: 5 CÉNTÏÉM SOCIALISTISCHE REDACTIE en BEHEER: JULIAAN DILLENSTRAAT, 57 ANTWERPEN ZATERDAG 9 JUNI 1917 De Medewerkers zijn persoonlijk verantwoordelijk voor hun artikels De Oorsprong der Vaderlandsliefde M. Carton de Wiart hield in Maart 1906, voor de Jonge Balie teuAntwerpen, een voordracht over « Het behoud van het . natuurschoon ». Hij vond daarbij de gelegenheid om in ronkende frazen — op voorhand gesteld en die hij iiiitsprak als een tooneelspeler zijn rol — de vaderlandsliefde, dte « belgische» vaderlandsliefde te verheerlijken. Destree kreeg duchtig van de pan. « Tufechen ons en de natuur bestaat » een innige band, eene geheimzinnige » aantrekkingskracht, zegd'e M. Carton, a en eeme der tatiti-gen vtm die kracht is » d& li&fde voor den geboortegrond." « Ook Mr Destree, als hij na eene lan. » gerafwezigheid het landschap van zijn » geboortegrond -terugziet, gevoelt op n dit oogenblik, dat de genegenheid » voor- het vaderland iets meer is dan » een hol woord », liet M. Carton er op volgen. * * * De liefde voor de streek waar men zijne eerste levensjaren doorbracht,Wjaar men stoeide en beminde,waar men streed en leed en j«Ébelde,waar men' Jöjne vrienden en famüieverwanten; heeft, — die gehechtheid aan dë streek^waar men ieeft in gemeenschap van gebruiken en van taal, ze is niet te betwisten noch te miskennen. Zij is een natuurlijk gevoel. Onze aard, onze wijze van denken en spreken, onze kunstuiting zijn,het produkt van de omgeving. Votjrldën bewoner van het Noordeïtis het prachtigein. sulinde als eene hel. Een noorsche varensgezel zegde mij nog onlangs dat hij zich slechts opgeruimd en wel te pas •voelde, als hij van » Raad van Vlaanderen, maar hier in den » landie onbekend... », enz. dan is dit « groot misprijzen » slechts een, onbeholpen vertolking van menschen die. geefi oog hebben voor de nieuwe ideeën, die de wereld-massa doorkruisen, die vastgeankerd, vastgesnoerd liggen in overoude begrippen. Vele Vlamingen, overtuigde voorstanders der Vlaamsche beweging, werpen op: 't is nu de tijd.niet om te strijden voor 't Vlaamsche volk..., wacht tot de toestanden weer normaal zijn, enz. Ik begrijp hunne gevoelens. Ik zelf ben passief geweest. :Het.ès slechts- ïüet het aïzetteh door de Belgische regeering van Renh eD Clercq en Dr Jacob, dat ik ook wakker geschud ben en de oogen geopend heb voor het onheil, dat Vlaanderen bedreigt middeniin den kamp der GrootSta ten. Zelfs na i lien tijd heb ik nog maandenlange zieleatrijd gehad, tot ik alle gevoelsargumenten opzij geworpen heb om kloekmoedig, met koel hoofd, het wapen op te nemen-voor de ontvoogding van een ras, zoo zeer verslaafd, dat het niet eens denkt aan^ vrijheid!... aan de vrijheid om zich zelf, als volk, te regeeren!! Er zou moéten gewacht worden tot na den oorlog! Ik wil nu eens veronderstellen, dat België in dezelfde verhoudingen zou staan als vóór den oorlog. Wal zou de toekomst brengen voor het flamingantisme ? Een deerlijke mislukking! De strijd der flaminganten tegen ei^en regeering en franskiljons, tegen de onverschilligheid en de ingeboren slaafsheid va« het Vlaamsche volk, — benevens de modder-strijd der politieke partijen, — zoute machtig inwerken op het knutsel-pogen der flaminganten, die op niets anders zouden te steunen hebbeu dan op hun goed recht. En dan nog, in België, bizonder in Vlaanderland, was de partij-politiek zoo vol konkelfoes en eng-benepen werking, dat niet een der partijen het zou aangedurven hebben B. S. op het strijdpro-gramma te plaatsen. De Socialisten zouden zeggen: « met B. S. liggen we voor jaren gebonden aan het clericalisme », — terwijl de katholieken zouden beweren ,dat een kultureel en ekonomisch vrij Vlaanderen, ons middenin de vrijzinnige stroonungen van NoordNederland zou geworpen hebben. Eaat.het-ak-tisvisme indruischen tegen de gevoelsargumenten, het zal koel-bewust de rechte lijn volgen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.