PRIJS: 5 CËNTfBMEN REDACTIE en BEHEER: JULIAAN DILLENSTRAAT, 57 ANTWERPEN ZATERDAG 31 MAART 1917 De Medewerkers zijn perioonlijk verantwoordelijk voor hun artikel® Marxism en de Vlaamsche Beweging Elk m-c-nsch' heeft in zich een greintje ijdelheid. Met een klein beetje psychologisch doorzicht bemerkt ge in de handelingen der •menschen dat beetje verwaandheid.. Zelfs een socialist ontsnapt niet aan die ijdelheid. Ik ken er geen enkel of hij paradeert graag als Marxist. Zelfs de vurigste revisionnist wil het I verwijt anti-Marxist te zijn niet oploo-[ pen. De evolutie wordt terhulp geroepen omelke handeling te verklaren. Men eischteen stempel van Marxism, om toch maa --socialist te blijven.'^z%'^- Ik ben ook Marxist... misschien ook uit ijdelheid. Maar omdat ik flamingant ben verwijt men mij geen socialist te zijn. Hoe zal ik mij verdedigen? Anseele, revisioraniistisch minister in spe. Terwagne, vaderlandsch-revisionnis*-t iscb-royalistisch depute. Des tree, internationalistisch quasi ©nt nexionistiseh citcyen,. zijn tegen de Vlaamsche beweging--. Allen revisiorwis-ten. , De Antwerpsche socialisten, die, het goed meenen met de geestelijke opvoe-[dtng[ der proletariërs, de Antwerpsche Isyndikalisten die in hun « Syndikaal Me-Idedeelingsblad' » niets onverlet laten om [de stoffelijke belangen der arbeiders te behartigen zijn OOK tegen de Vlaamsche beweging. En 't zijn allen Marxisten. Huysmans, de eeuwige opportunist is | flamingant, maar zwijgt. VanÜarvelde de eeuwige agnostiker bc --treurt de zedelijke ellende waarin Vlaan-I deren gedompeld ligt... maar doet niets. In roerende eensgezindheid geven' alle socialistische schakeeringen elkaar de hand in zake Vla? mschgèzindnetcf. DA J' wekt argwaan. Internationalism is geen. anti- of f a-natiooa-usm, leert ons een marxistisch professor. De Vlaamsche beweging KAN dus [niet in tegenstrijd zijn met het Marxism. Welke leider zal het klare doorzicht [hebben in deze kwestie en onze Antwerp-[sche[ socialisten... die zoo graag koketee-f en met Marxism... uit ijdelheid, tot beter Ibegrip hunner rnaxistische theoriën reugen ? Kamiel Huysmans! ? Die is ver van ons. Ondlertusscheni blij --i\en onze Antwerpsche kameraden slecht ■.oc-rgelieht. Ja. schim1van Emiel Moyson, kunt ge niet even terug in dit aardsche dal nederkemen en ronddwalen Emiel Moyson,-waar blijven uw trouwe volgelingen, of de volgelingen van uwen biograaf die schreef: « Het volk was voor da meerderheid door priesterinvloed ontzenuwt, bijna uitgehongerd door meesters die zijn taal nüet spraken; zonder politieke rechten, zonder bewustzijn van recht, zonder onderwijs, bestuurd door mannen die het niet had gekozen, door wetten die het niet had gemaakt en in eeme taal die hst niet verstond.. Een volk dat van zijn verleden niets anders kende dan eenige namen en aan wie de toekomst zich rampvöl, somber en dreigend vertoond. » (Anseele, « Voor 't volk geofferd », bl. 122.) Emiel Moyson, gestorven in 1868, leeft enkel nog voort in den Bond Moyson... oen ziekenbend, met aan het hoofd mannen .die niet spreken. O, bittere ironie! Moyson, de schrik der kapitalisten, de angst der franskiljons, de voorvechter venr arbekterscotvcogcving, uw naam kennen ze haast niet meer, nog prijkt -wel uw beeltenis op de gevels van de partijlokalen, maar uw woord heeft geklonken in de woestijn. Uw liederen, uw verzen zijn vergeten, uw daden durven ze niet herhalen. O ! dat vervloekte revisionism! In uw tijd vroeg, men niet of ge Marxist of revisiennist waart; gij voeld'st in U de dubbele smaad dien.uwe Vlaamsche broeders werd aangedaan doormannen die "hen uithongerden' en die hen beschimpten omdat ze wat Vlaamsch spraken. Gij waart Socialist omdat ge Vlaming waart en niet socialist omdat ge niet liberaal of klerikaal kondet zijn. Uw Vlaamsch-zijn deed U socialist zijn. '.-** Vlaamsche socialisten, herinnert u uwe voorgangers, hebt eerbied voor hun strijd... maar koketeart niet met uw doeden. Laat dat ijdel gedoe over aan misbakken parvenu's en triestige seigneurs die slechts verachting voor u overhebben. Vraagt me nu ook niet meer, socialisten, of ik Marxist of revisionist ben, zegt nu niet meer dat ik geen socialist ben omdat ik flamingant ben. Ook ik voel als Vlaming dat de Vlaamsche zaak een. socialistische zaak is, een volkszaak. U, Vlaamsche socialisten roep ik toe, door het liedje van E. Moyson: Maar Gij, die aan Uw volksrecht houdt, die 't .als des Vlamitigs plicht beschouwt dat hij dit recht verweêre, — Die in de Stad van «Schild en Vriend » met geene I/eliaarts zijt gedient, Roept: «Weg met De Vrière!» (1) De marxistische en revisionnistische zwijgers van vroeger en nu kunnen dit komplimentje van Emiel Moyson in alle ijdelheid aannemen: Gij, die den Luiksc'hen Autokraat, terwijl hij d'arbeidsstand versmaadt, juicht toe in zijn colère, die, zelven uit het Volk ontstaan, het Volk veracht als onderdaan, heult mee met De Vrière! Mcysson verstond dal de Vlaamsche strijd een volksstrijd was, hekelde onverbiddellijk de verf rans chte bourgeoisie en stichtte waar hij kon, strijdend Vlaamsche socialistische kringen. Aan de socialisten van het heden laat ik de verantwoordelijkheid voor hunne doenwijze over. Emiel Moyson zal ONS den weg- wiizen! Heult gijlie met alle de « De Vrière's » ! Een Vkamsche Socialist. De ruzie uit ! De ruzie is uit tussehen Walen mingen. De Walen, waarvan s-jr zeker 80 per honderd dje aansluiting bij Frankrijk wenschen, konen los van de Vlamingen, waarvan er geen twee op-duizend vragen om Duitsch te worden. Het Belgisch huishouden is geschei- -dcfi; de twee rassen verschilden te zeer. onder alle oogpunten, om ze tot eén volk te versmelten. Eeu vanbeiden moest daarbij ten onder gebracht worden. De Vlamingen — over de, 4 miljoen tégen nauwelijks S millioen Walen —■■ konden er nu juist niet toe besluiten te zi-jji de« guillotines par persuasion » (ter dood veroordeelden die zich hun lot bij overtuiging laten wegvallen. De twee « broers » kunnen nu zelf hun eigen keuken doen, elk naar zijn smaak. Elk eet aan zijn eigen pan zijn portie spek, en slaapt in zfjjj eigen bed. Er zal niet meer moeten worden uitgevaren tegen de stiefmoeder, die de goede brokjes an den lieveling toestak, noch op den bedegenootrdie steeds het laken naar zijnen kant trok. De ofiw stiefniama mag stillekens in 'nen hoek bij 't vuur blijven dutten in haren gemakkelijken leunstoel. We zullen 't haar niet' lastig maken om 't geleden leed . Het verleden is vergeten.... zoo men ons slechte met vrede laat. * * # Men ging naar; den vijand. Hoe dikwijls kwamen, de voorzichtigste, de bezadigste, de schuchterste en de lauwste Vlamingen niet van Havere terug... met hangende ooren! De wereld wordt geregeerd door woorden. De vijand! Die van den Haver hebben het.ernaar. gemaakt zeker om yan ons volk de 'offend te zijnT~ 85 jaar lang werden we behandeld alsof we, leefden onder de bezetting der Franskiljons! — onze nijdige'vijanden sedert 85 jaar! 85 jaar lang werdenwe geprest, bespot, getart, vernederd, verstompt! De Vlamingen hebben in hun taal spreekwoorden die getuigen, van veel ondervinding. Ze weten het best: «dat men 't hardst gebetenwordt door zijn eigen beetjes ». En uit «Belgisch » patriotisme zouden we dat moeten verduren ! * * * Wat gebeurde, is een kaakslag voor onze Belgische regeering. Dat staat vast. Zij heeft het er ook naar gemaakt. Van haar was njets, gaar niets te verwachten. Niets rechtzinnig-, en epen. Geen enkel rechtgeaard Vlaming kon in haar voor een duit vertrouwen voelen. Na 85 jaar heeft ze nog geen tijd gevonden om recht te doen. Ze dreigde ons zelfs — nu onze jongens in de loopgraven staan — met volkomen uitroeiing en ze begon met de voormannen, die in haar bereik waren, te tuchtigen met de droge guillotien van den broodroof! De redding kon onmogelijk van haar komen. Als een kind ziek is, of op 't punt van te verdrinken, geen vader zou vooraf vragen aan den_man die 't redden wil, of hij wel een echte vriend, is van hem. «Als ge. in een open boot op den oceaan zwierf t, ge zoudt de boot-roeien met al de krachten uwer snieren en uitzien naar voorbijgaande schenen, onverschillig van welke vlag. » (Blatthford ) V. d. B. en Vla- Socialistische arbeiders, wereldschokrflde gebeurten'ssen spelen zich rondom t>ns af. '"-.jH De heele beschaafde wereld staat, in Bwee \ ijaadelijke kampen tegenover lllraar. Het kostelijkste bloed wordt - ver- loten onv wille der VRIJHEID. Vrijheid voor de verdrukte volkeren, E rijheid -\ oor de nationaliteiten! Dat is de lens der strijdende partijen. De sluimerende 'kfachten-diSe bedolven Pggen in een land moeten volle ontplooiing krijgen! Vreemde beschavingen rangen wordten door eigen kuituur uit jjen volksaard gesproten! Al wat er toe tojdraagt een volledige gemeenschap te Eorrnen, hoe klein die ook weze, maglet onverlet gelaten worden! Polen: zal- vrij zijn; Ierland zal zijn lome Rule krijgen; Servië en Montenero mogen niet geannexeerd worden • pelgië zal hersteld worden! En Vlaanderen... kan dat soms geen fettedige gemeenschap worden? ■f Gelukkig zijnniet alle krachten in paanderen, zóó verfranscht dat men niet eer beseffen, zou welk een rol de VLaanlersebe gemeenschap fa de wereldgephiedenis vervullen, kan. Ook bij de socialisten verneemt men nog stemmen ■por eenvrij Vlaanderen. Maar eilaas jog te weinig .partijgenooten beseffen de ■roetheid vanden strijd. Het klassenbewxis.tzij n is nog niet ■erk genoeg om de arbeiders te doen opBaan tegen, de franskiljonscbe bourgeoisPasse. , Politiek! Revisionnistische politiek! fVat verwart ge dikwijls de groote gelachfen der praletariers-beschaving? [•ntwerpsche- socialisten dat het Marxism * geenijdel vertoorn weze! Met de daad ►wezen dat ge zijt de rervototionnair-vcefndte arbeiders die het lot der proletariërs flen verbeteren. Arbeiders, zoekt ver- 1) Ben franskiljonsch minister. Voor een volgendia uitga va wer= den verschoven, de volgende artikels: Vuren wij den rassenstiijd aan? Voor waTkl'ïdem is riooltaal goed1 . Naar de Staten*vorming volgens rassen. Socialisme en tianungantisme, dooreen onderwijzer, (artikel uit «Le Peuple»). Socialisme en Flaming&ntisme hiiwoord aan den heer Ijeve.n Lievèris Voortzetting van het debat begonnen in het weekblad « Ons Land » De waarde van juiste uitdrukkingen Men zou zeggen dat- er- op "dit cogenblik een ommekeer plaats heeft in de geesten van vele Vlamingen. Ze zien Er rust een vloek op Vlaanderland... Er rust eeji vloek op Vlaanderland Op,, heel die streek vol pracbjt, Ben wolk, die op den volke drukt En- heel zijn ziel verkracht. Fr drukt een blok mijn Vlaanderland Die worgt en langzaam doodt, Een klomp, die onzen gang naar 't Licht Belemmert ... tegenhoudt. Die vloek, die lust op VlaanderlandEn ons het Recht ontkent,Die vloek, die struikelblok naar 't Dicht.....O, Fianskiljonnenbent!!!...129-'16.J, DE KINDER. Icbtiing. Stond er bij ons nu maar llarx op, of een Lassal, of foysou.' - TfKJO.'jftewI :j'.'.:. ',>-"*>1?tr:.' eens een een. Emiiel breeder, .ruimer, hooger. Zeverlaten het eng standpunt van waar sommigen de Vlaamsche Beweging aanschouwden. De bekrompen partijpclitiekerij vindt geen voedsel meer. Men begint eikaars streven eerlijk en onbevooroordeeld te onderzoeken en men bevindt... dat al de-genen die. er een maatschappelijk ideaal op nahouden dichter bij elkander staan dan zij het ooit vermoed hebben. De .pennestrijd, die zich heeft ontsponnen in het knappe weekblad « Ons Daiid » geeft daarvan, een treffend bewijs. De tegenman der socialistische opvatting, hiLieven Elevens, schijnt ons te zijn een rechtzinnig man, dien men niet . beschuldigen kandoor kwade trouw te zijn ingegeven en meeningen kwaadaar-di te verminken. Daar heersenen slechts misverstanden, verkeerde opvattingen over beginselen. Als tegenstrevers elkaar de hand bieden en elkaar begroeten als broeders van een zelfde, volk, dat ze lief hebben en waarvan ze.rechtzinnig de welvaart betrachten, dan is er reeds heel wat be-. We zetten in ons blad het debat voort. Laat ons thans volstaan met te wijzen cp een misop vatting, die wij aantreffen aan het slot van hr L. Elevens' schrijven in « Ons Land ». Hij zegt: « Gij als socialist, ik als christen, beiden volks-en Vlaamdchgezind ». Die tegenstelling van socialist en christen gaat niet op. Men kan zéggen i Gij Jood en ik christen, gij vrijdenker en. ik christen; maar « gij focialist en ik christen », dat klopt niet. Een 'christen kan socialist zijn, en- we kennen er zelfs veel. Het eene sluit volstrekt het andere niet uit. Het socialism is eeu leer die den groei der samenleving bestudeert, de feiten en verschijnsel! opspoort welke die vervorming be-heersclien, en die ons meevoeren naar een nieuwen vorm, meer in overeenstemming met de nieuwe behoeften die geschapen zijndoor de nieuwe erchen der kapitalistische ontwikkeling (uitbreiding van wereldhandel, der bonden, van ondernemers, de ontwikkeling der machinerie, den vooruitgang der wetenschap, de uiterst ver gedreven verdee-ling van den arbeid, de vermindering der rente, enz.). Met dit alles heeft het gelooven in een opperwezen niets te maken. Nu weet ik wel, dat er wolven in een schapenvacht in de socialistische rangen geslopen zijn, die programma en- beginselen naar hun inzichten en belangen pogen te verklaren en die in den schoot der socialistische groepen zijn gaan doen aan enggeestig papenen nonnengevreet, in plaats van daartoe de aangewezen vrij-denkersgroepen te verkiezen. Maar, zoo-als we 't reeds herhaaldelijk schreven • Partij en beginsel zijn twee, en dit is niet alleen waar voor het socialistisch beginsel. Heer L. -Lieyens, die ons open en onbevooroordeeld genoeg toeschijnt om het te durven vaststellen, zal ook in zij-n omgeving tot inzicht gekomen zijn, dat tusschen de. leer van Christus en den uiterlijken vormendienst, tusschen het beginsel en de politieke partij vaak een hemelsbreed verschil bestaat. Wij hoorden het betreuren door rechtzinnige katholieken. Om te bewijzen, dat socialism vijandig staat tegenover godsdienst, klein-eigendom enz., komt men . gewoonlijk aandraven met knipsels uit dagbladen, brochuren of redevoeringen,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.