De Stem uit Belgie Abonnement : 3/5 >&•# 3 maasâen* SubscriptîoH'î a/8 for 3 menchs. Yoo* de Yereenigde StaUn : 50 «ts. Ycor Holland : !.28 fl. Yccr PrnnKr<jk. 3 fr. Yoor d« scldaten: 1/6 of 2 fr. I Bureel: 21, RUSSELL SQUARE, LONDON, W.C. VOOR GOD EN VADERLAND. Téléphonai Muséum 267. lide. Jaargang , Nr. 39. , (Êlz. 1979-1986.) Oplage: 10,600. VRIJDAG, JUNI 14, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. ad. Geestelijke Letteren. R. H. BENSON, I Zijne Eminentie Kardinaal Mercier B jalons een hoogst aangename vinger-■lijzing in zijn laatsten vastenbrief, ■ laar hij een paar in België voorzeker ■jingekende werken van Benson ver-■jeldde : Paradoxes of Catholicism en ■ fln'rf in the Churchj en ze aanprees. I Robert Hugh Benson, de zoon van l>(D Anglicaanschen aartsbisschop van ■ Canterbury, bekeerde zich tôt het ka-■tkolicisme, en verwierf de waardigheid Iran Monseigneur. Hij stierf in het ■itgin van dezen oorlog (October 1914) ■tt Manchester. _ ■ Vooral is hij bij het Engelsch pu-Itliek gekend door zijn romans, histo-■lische en andere, die schitterende im-■provisaties zijn. Maar hij is niet min-■Jtrwaard gekend in zijn godsdienstige ■■ckriften in dewelke hij steeds eene ■poote frischheid van gedachten aan Ken dag legt. Uit zijn eigen levens-■«standighèden en wereldkennis, weet Hij hoe de menschheid staat tegenover ■le Kerk en Christus en zijne groote ■ïbeeldingskracht laathethem uitdruk-■itn in eene taal die doorslaat, die aan-■[rijpt, die meesleept. ■ Zijn Paradoxes of Catholicism, ver-Bchenen einde 1913, (London, Long-Hmans) zijn de nota's voor de sermonen ■jepredikt in den Vasten 1913 in St. ■ilvestre-in-Capite te Rome. * * * ■,-/?«« Christus, God en Mensch. ■ Professor Huxley, een materialisti-Bchegeleerde, heeft eens aan eene ver-Baasde wereld verklaard dat de myste-Bien der Kerk kinderspel zijn vergele-Btn bij de mysteriën der natuur. Hij Bas heelemaal verkeerd natuurlijk, Bear daar is aile verontschuldiging B de hand voor zijne vergissing. B'ast, gelijk hij zelf ons zegt, hij vond Bteral in die geschapene natuur die Hij zoo wel kende, onregelmatigheid Bestapeld op onregelmatigheid, en pa-Bidoxe op paradoxe, en hij wist van Bodsgeleerdheid niet verder af dan Bare meer eenvoudige en uitdrukke-Bjke yerklaringen. ■ Wij kunnen daarom zeker zijn,—wij Be verstaan dat de geheimen der na-Bor, ten slotte, binnen den kring van Bt geschapene liggen terwijl de mys-Bnen der genade opklimmen tôt het Blerhoogste mysterie van het eeuwig B ongeschapen leven in God,—wij Braen zeker zijn dat zoo de natuur > Bheimzinnig en paradoxaal is, het Bit der Genade onberekenbaar ge-Bimzinniger zijn zal. Voor iedere Bïradoxe in deze stofwereld in wief Bmsluiting onze lichamen zich bewe-Bn, zullen we er een honderd vinden Bden geestesatmosfeer in welken on-B geesten ademen en zich bewegen, Bm geesten welke zelf, is het niet Bradoxaal genoeg, gedwongen zijn te Btrken binnen stoffelijke beperkingen. BWij moeten dus niet verder opzien, B die mysteriën te vinden, dan tôt Bu zwakken spiegel van het Boven-■>tuurlijke die we zelve zijn, tôt die Bêre Hjn van ondervinding die we Btsten het " geestelijk leven." Hoe is B(> bij voorbeeld, dat terwijl eener-B'ize onze godsdienst de lichtende B®P is in ons schaduwdonker bestaan, Bj)> anderwijze, de eenige zwarte vlek B in een wereld van plezier, eener-B'Jze het eenige ding dat het leven de Bweite waard maakt te beleven en, Bjderwijze, de eenige hinderpaal tôt Hize voldoening ? Hoe zijn dan deze ■toeve en blijde geheimen van het B®ischelijke leven, onderling tegen-■Prakig, toch uitloopende saam in an-Bere die glorierijk zijn ? Let op die ■Mfddrift die ligt onder deze gehei-B®.—de passie die Liefde heet,—en Ble of daar iets meer onuitlegbaar is ■an zulk een uitleg. Wat is die drift die vreugde in droefheid en ■[°efh,eid in vreugde omzet die be-B'egreden die een mensch aanzet zijn ■«en te verlieren om het te redden, ■>e bitter omzet in zoet en het kruis H*1 «en licht juk maakt, die den ■®Msch zijn middenpunt vinden doet ■J'ten zijn eigen kring en zijn geluk H. opgeven van aile vermaak ? ^■'elke is die macht die zoo dikwijls B' ®et geneugten vervult voor wij I, oet werk gaan, en ons werk be- loont met de donkerte der verlaten-heid ? I. Indien dus ons innerlijk leven vol tegenstelling en schijnbare tegen-spraak is,—en daar is geen ziel die eenige vooruitgang ded diet het niet zoo bevindt,—dan zullen we natuurlijk wel verwachten dat het godde-lijke leven van Jezus-Christus op aar-de, welk is het centrale objectieve Licht der wereld dat weerstraalt in ons zelf, vervuld zijn zal van nog wonderbaarder tegenstellingen. Laat ons dat leven nagaan en zien of het niet z66 is, en laat ons te dien einde beginnen met ons voor te stellen dat zulk een onderzoek gedaan worde door een zoeker die nooit de christelijke traditie vernomen hebbe. Hij begint te lezen, natuurlijk, met de gedàchte dat dit Leven is als een ander, en deze Man als een ander ; en al lezende vindt hij honderd bevestin-gen daarvan. Hier is iemand, gebo-ren uit een vrouw, hongerig en dorstig langs den weg, toenemende in wijs-heid ; iemand die werkt in een schrijn-werkerswinkel, die zich verheugt en leven wezen altijd, weg van hun eigen voorbeeld, op hunne tekortkomingen tegenover de Eeuwige Wet wier na-volging ze betrachtten. Maar bij dezen Man is ailes omgekeerd. Hij, daar Hij stond voor de wereld, riep de menschen op Hem na te volgen, niet als andere lieden hebben gedaan, zijne zonden te vermijden ; -deze Mensch, verre van van Hem weg en omhoog te wijzen, wijst op Hemzelve als de Weg tôt den Vader; verre van eene Waarheid te aanbidden waarheen Hij zou streven, noemde Hij zichzelf de ware belichaming der Waarheid; verre van een Leven te beschrijven tôt hetvvelk Hij eënsdaags zou hopen te verrijzen, vroeg Hij zijne aanhoorders te letten op Hem zelf die was hun Leven ; verre van bij zijne vrienden de zonden te betreuren onder welke Hij lijden zou, daagde'Hij zijne vijanden uit eenige fout in Hem te vinden. Er is een buitengewoon zelf-bewustzijn in Hem, dat niets in zich heeft van het "zelf" als gemeenlijk verstaan wordt. Dan is het mogelijk dat ten laatste, de zoeker zich keere tôt het Evangelie GENERAAL JACQUES, DE OVERWIN^AAR VAN MERCKHEM—KIPPE. bedroeft ; die vrienden heeft en vijanden ; die wordt verzaakt door de_ eenen en beleedigd door de anderen ;—die gaat, in feite, door aile die ondervin-dingen van het menschelijke leven waaraan de menschheid is onderwor-pen ;—iemand die sterft gelijk ieder-çen en wordt gelegd in een graf... Zelfs de wonders van dat Leven zoekt hij uit te leggen door de won-derbare menschheid van zijn held. Hij kan zich voorstellen, zooals zulk een onderzoeker heeft gezegd, dat de too-ver zijner tegenwoordigheid zoo groot was,—de toover van de tegenwoordigheid zijner loutere maar zoo volmaakte menschheid,—dat de blinden de oogen openden om de schoonheid te zien van zijn wezen en de dooven de ooren om Hem te hooren. Maar, daar hij verder leest, begini hij de vraagstukken te ontmoeten. Indien die Mensch enkel mensch was hoe volmaakt en subliem ook, ho< komt het dat zijne heiligheid naai gansch andere lijnen zich teekent dar die van andere heiligen ? Andere vol maakte menschen naarmate zij vol maaktheid benaderen, werdën he meest bewust van hunne onvolmaakt heid. Andere heiligen, komende na der tôt God, kloegen over den afstam tôt Hem ; andere leeraars in geestelijl van uit een nieuwe onderstelling. Hij is mis geweest, denkt hij, in zijn op-vatting dat zulk een leven kon men-schelijk zijn : "Nooit s-prak er een mensch als deze." Hij zegt met het Evangelie : "Wat voor een mensch is deze dat selfs de winden en de zee Hem gehoorzamen ?" Hoe ten andere moet hij zich afvragen, "kan iemand geboren worden sonder menschelijhen vader, en of>staan van de dooden o-p den der den dag?" Of "Hoe konden ooit zulhe wonders worden verhaald van iemand die niet meer ware dan een ander mensch ?" En hij herbegint zijn zoeken. Hier, zoo zegt hij zichzelve, is het de oude wondere sproke die bewaarheid is : hier is een God neergekomen om te wonen met de menschen ; hier is d« : oplossing van aile vraagstukken. Maai • eens te mfeer vindt hij zich verlegen Want hoe kan een God vermoeid zijr : langs den weg, werken in een werk • huis en sterven op een kruis ? Ho< i kan het Eeuwig Woord stom zijn voo: - dertig jaren P Hoe kon de Oneindigi - liggen in een krib ? Hoe kon de Broi t des Levens onderworpen zijn aan di - dood ? Hij keert zich rond wanhopig, vai 1 theorie tôt theorie, keert zich tôt he c woord van Christus zelf en de verle genheid wast hij iedere herdachte uiting. Zoo Christus mensch is, hoe kan Hij zeggen : "Mijn Vader en Ik zijn één."... Indien Christus God is, hoe kan Hij verklaren dat "zijn Vader grooter is dan Hij?" Is Christus mensch, hoe kan Hij zeggen : "Vôôr Abraham was, ben Ik ?" Zoo Christus God is, hoe noemt Hij zichzelve dan "de Zoon der Menschen ?" Wend u tôt de geestelijke leering van Jezus Christus en eens te meer volgt het eene vraagstuk het andere, volgt paradoxe op paradoxe. Hier is Hij die kwam om 's menschen wee te stillen en rust te geven aan de vermoeiden, Hij die een zacht juk aanbiedt en een lichten last, zeg-gende dat niemand zijn discipel zijn kan die niet opnemen wil de zwaarste van aile lasten en volgen Hem berg-op. Hier is een geneesheer voor zie-len en lichamen, die voorbijging al goed doende, die het voorbeeld gaf van grooten iever in Gods dienst, toch de stille passiviteit van Maria uitroe-pende als het betere paart dat van haar niet zou worden weggenomen. Hier, eenmaal met het licht des tijds in de oogen, wendt Hij zich tôt zijne vrienden die geen zwaard hebben, hun zeegend hun kleed te verkoo-pen om er zich een aan te jc^affs^daar,een andere maal, beveelt Hij die zwaarden in de scheede te houden, daar Zijn Koninkrijk niet is van deze wereld. Hier is de Vredestichter, eenmaal zijn zegen versprekend aan degenen die vrede maken, en een ander maal uit-roepend dat Hij kwam niet om vrede te brengen maar een zwaard. Hier is Hij die vermeldt als gezegend deze die weenen, verzoekende zijne discipelen blij te zijn en vervuld van vreugde. Was er ooit zulk een paradoxe, zulk een verwarring, zulk een problema? In zijn Persoon evenzeer als in Zijne Leering schijnt er bevrediging te zijn noch uitkomst : Wat denkt gij van Christus? Wiens Zoon is Hij ? _ II. Ja, de katholieke Leering, en zij alleen natuurlijk, geeft den sleutejk. tôt deze vraagstukken ; maar het is een sleutel die zelf, lijk aile sleutels, zoo veelhoekig is als de sloten waarop hij alleen past. Ketter op ketter heeft naar vereenvoudiging gezocht en ketter op ketter kwam daarom tôt de schande. Christus is God, riep de Doceet; knip daarom uit de Evange-lies ailes wat spreekt van de realiteit Zijner Menschheid ! God kan niet bloeden, en lijden en sterven ; God kan zich niet vermoeien ; God kan 's menschen wee niet voelen.—Christus is Mensch, roept de moderne cri-tiek ; scheur daarom uit de Evangelies Zijne Maagdelijke Geboorte en Zijne Verrijzenis ! Want niemand dan een katholiek kan de Evangeliën opnemen gelijk ze geschreven werden ; niemand dan de mensch die gelooft dat Christus is tezelfdertijd God en Mensch, die bereid is dat te gelooven en te buigen voor den paradoxe van aile paradoxen, die wij heeten de mensch-wording, en te aanvaarden het verblin-dende mysterie dat de oneindige en de begrensde Natuur vereenigd waren in één Persoon, dat de Eeuwigheid zich uitdrukte in den tijd, en dat de ongeschapen Schepper met zich de schepping^ vereenigde,—niemand dan de katholiek,_met een woord, kan zon-der uitzondering aile de geheimzinnige verschijnselen van Christus' leven verstaan.Keer u nu opnieuw tôt de geheimen van ons eigen tijdelijk leven en, als in een verre-af-staande spookparal-leel, beginnen we te begrijpen. Want wij ook, naar onze mate, hebben een dubbele natuur. Zoo gelijk God en Mensch één Christus maken, . zoo maken ziel en lichaam één mensch ; en eelijk de twee naturen in i Christus, — gelijk Zijne volmaakte . Godheid vereenigd met Zijne vol-, maakte Menschheid,—aan den grond : liggen van de vraagstukken welke > Zijn Leven daarstelt, zoo legt ook on-, ze dubbele verwantschap met de klei . waaruit onze lichamen rezen en met den Vader der Geesten die de levende j zielen ons inblies, de tegenspraken uit t van onze eigene levensondervinding. Waren we slechts onredelijke die-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.