BuMet : 21, RtîSSELL S01ÎARE 10NDON, W.C. Téléphonai Muséum 2 6 7. De Stem uit Belgie Abonnement : 2sh. vo#r 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigdc Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 6 fr. Voor de soldaten : lsh. w of 1.50 fr. |de Jaargang-, Nr. 30. (Blz. 1407-1414.) Oplage: 10,500. VRIJDAG, APRIL 13, 1917. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. ij^d. A AN ONZE LEZERS. Acht bladzijden — Onze lezers gelieven zich niet te vcrontrusten om dit verschijnen op 8 blz. Indien er zich geen nieuwe verhooging van onkosten voordoet zullen we op 12 bladzijden kunnen voortverschijnen met slechts drij nummers van 8 blz. per trimester : dit in de onderstelling dat men ons steunen blijft zooaJs men ten gevolge van onzen oproep gedaan heeft. Ieder werve een nieuw abonnement aan ! Onzen dank aan die het reeds deden. -Aile onze nummers worden ten laatste 's Vrljdags middags op de post besteld. Wie ze later ontvangt gelieve na te zien of het is bij gebrek aan juist postures; zoo niet reklameere men op het postbureel. Jongens hebt geen soldaten-manieren. IHebt gij er ooit op nagedacht, wat er eigan-•jjk met u is gebeurd, den dag dat gij als achiienjarige melkbaard, als "un bleu" lijk iein Frankrijk zeggen, of als een ostgedaagde raderlander, 'k wil zeggen "un service auxiliaire" uw burgerkostuum voor een soldatenuniform hebt verwiaseld, of met een schilder-achtig woord, uitgespeeld? Gij hebt allen die operatie ondergaan, en ge zult het ver-loop ervan beter kennen dan ik. Ik veron-derstel-4miners ailes gaat in deta troep met maat en orde—ik veronderstel dat ge op 't geschal van, een klaroen uit uw burgerbroek-pijpen in uw khakibroelrpijpen gesprongen zijt, dat ge al de vouwtjes van uw khakiuni-form hebt gladgestreken, en seffens naar den fotograaf geloopen zijt en uw gfefotografeerde meuwmenschalij':hedd of khakiedeldrachtig-heid hebt opgestnurd naar vader en moeder, naar de maten en naar haar... met geschrift-hanepooten van eeuwige, eeuwige liefde. Om dat eerste uur Khakifierheid hebt ge voorzeker al uw aingst eu onrust om. uw legeroproeping vergeten en ware 't in Vlaanderen geweest, in 't dorp van -te lande, ge zoudt voorzeker naar drie missen geweest zijn 's Zxjndags om u te laten zien en bewonderen ! 0 mysterieuze verleidelijkheid van den khakiuniform? Ik heb hooren zeggen dat vader de Staat vol bezorgdheid uw burgerskl-sêren in een handig pakje heeft vastgesuoerd en genium- ' merd en gewaarmerkt ter bewaring naar de stapelplaats heeft gestuurd, van waaruit vader de Staat het u zal weêrgeven den dag dat ge weêr als burger in menschenkleeren treedt, en vaarwel zult zeggen aan den khakiuniform, Htsrûij de hui'î ;rwa''Ut—! y;:r<l' comiçfui"--■wederom in voege trad, of ware 't maar uit ■ dankbare hulde om hare historische helden- I I» dat ailes wat met u gebeurd is op dien levensdag? God geve dat 't zoo ware. Maar zoovelen hebben met hun burgexspak, ailes wat des burgers iç, aifgelegd : hun deugd en hua christelijkheid, hun opvoeding en hun ^ewoonten, dat afgelegd om het terug te aemen na hun solclatendienst. Zij hebben met het soldatenuniform een nieuwen mensch aangetrokken, zoo een slach marionettenpop met soldatenmanieren, voor het verloop van hua legerdienst en of die marionettepop dan-Kn en springen en goocheltoeren maken kan ! Een marionettepop met soldatenmanieren, dat wil zeggen een nieuwe leer, een nieuwe geest, een nieuwe gedachtenkring, en nieuwe doenk>; niet omdat die manieren goed zijn, ook niet omdat zij s-lecht zijn, maar orndat dit eu eemnaal zoo is, omdat allen het zoo doen, omdat het altijd zoo geweest is, omdat het zoo gemakkelijkst is, omdat iedereen zegt dat dit nu soldaat zijn is, en dat soldatenmanieren zoo moeten zijn. 't Is onredelijk, 't is belaohelijk, wat baat het, wat is, is en een mensch moet de zakeu nemen lijk zij zijn. Jamaar soldaat zijn sluit den mensch, en den christen, en den plichtgetrouwe niet uit. Soldaat zijn zou er een bekrooning, een uit-glanzing van moeten zijn. Dat is waar, maar het soldatenkorps en de soldatemhoorigheid denkt er anders over. Jamaar, zoo 'n spel spelen is valsch en huichelachtig, is zichzelf kapot snijden, zich radbraken. Dat is waar, ffiaaT 't gaat beter zichzelf te radbraken dan zich te laten bespotten en den duivel aan-ioen door den legergeest die 't zoo wil. Jongens, verkent gij ze die soldatenmanieren, 'k zou beter zeggen misschien die kazer- -nen:anieren, want in den oorlog zijn de soldaten veel meer menschen, dan in vredetijd. Ze voelen immers dat, in 't aangezicbt van gevaar en dood, hun soldatenschap bezwijken 2ou ware het niet geschraagd door hun kloek-moedig en plichtmatig mensch zijn. L Kazernemanieren. Hoort ze vloeken dat de hemel'kappe er bij davart, dat de Lieve Vrouw medalje op hun borst van. verontwaardiging opspringt ! Ze zeggen niet één vloek, ze zeggen er dui-zend daags, bijzoïnderbjk in gezelscbap van velen, van jongeresn en van sergeanten en korporalen.. Ze zeggen niet éénzelfde vloek-woord. Ze zeggen er honderd. Ze hebben ze opgezant, overal, ze hebben ze zelf ge-paakt. 't Ig om God te vergrammen? Zij denken daar niet op. Is 't om 't plezier van zor'de te doem? Volstrekt niet. Is 't om, als ruwe kerels in ruw labeur en oorloginiseries zich sterk uit te sprekan, door den vergroo-tenden en overtreffenden trap van een vloek-woord? Ook niet. Is 't uàt gewoonte, lijk de visschers van Oostende, die vloekend be-J'eren dat zij nooit vloeken? Waren ze te huis bij hun moeder, in 't stille dorp, 't kwarne geen vloekwoord over hunne bppe<n, tenzij in driftige gramschap en. dan 't bleve pog half sftikken in hun keel. Waarom leg- — — ■irîîwi—riir iiiiiiiw^—■— gen zij dan den eenen vloek achter den ande-ren? Omdat zij anderen hooren vloeken, anderen die het doen omdat zij ook anderen hooren, en omdat zij peizen dat het zoo zijn moet, dat dit soldatenmanier is, en omdat andereni lachend toejnichen als zij dat vloeken hooren, omdat zij denken dat zij succès hebben, en ook iets kunnen, en ook iets zijn. ICazernemanieren ! Weet gij wat soldatenhoovaardij is? Gij denkt misschien dat zij bestaat in preusch-heid met het uniform ! Hier en daar was er wel een gids of een lancier die met zijn .uniform coquetteerde. Maar doorgaans zondi-gen ooze jonge lui niet aan kleederdracbthoo-vaardij. Integendeal een piot wil \uil, zwaar, grof en slordig zijn, tenzij wanneer hij zich uitklopt voor een verlof. Soldaten laten dooTgaans de kleederdrachthoovaardij aan blikkedoozenofBciertjes of aan de meiden van bachten de tupe. Soldatenhoovaardij bestaat zelfs niet in 't zich aanmatigen, in 't uitfan-taseeren, in 't aandikkem van oorlogsfeiten en heldendaden. Er is wel hier en daar een waanwijze die een half regiment Duitschers zegt kapot gemaakt te hebben, of de geheimen van den Legerstaf beweert te kennen, maar . I rooken in een gezond en ruim lokaal? Neen, ft moet een klein kotje zijn met vuile muren, met slechte uitwasemingen, en ze moeten ten slotte tafels en stoelen kapotslaan, niet uit jongensjeukte, maar uit brutaliteit. Een soldaat denkt anders over het leven. Hij wil zijn weg gaan, elk gerust latende. Jamaar dat mag niet, men keert hemel en aarde tegen hem, men verwenscht hem, men koeieneert hem, men slaat en stampt hem als 't moet, harteloos. Waarom uit brutaliteit die nie-mands gedacht, noch gevoel, noch vrijheid eerbiedigt. Ons soldaatje wordt door vleierij en lekkerij, korporaal, sergeant. Luistert naar dat beest. Geen beleefd woord, geen zachte xaaxl, geen edele daad, neen, hij scheldt zijn soldaten uit. Waarom? dat zijn soldatenmanieren. 't Is 't eenige middel om soldaten op te leiden, zegt men, 't is 't eenige middel om aan de soldaten een soldatenmen-taliteit in te staimpen, 't eenige middel om 't gezag (?) te doen eerbiedigen, 't eenige middel om de koppen en de harten zoo te pletten dat niemand het wagen durft in te gaan tegeni de mediocriteit van den soldaten-geest.Kazernemanieren ! U- : ^ Belgische geinterneerden te Montreux (Zwitserland). de maten rondom hem steken de schouderea op en noemen hem een groote lantaarn met een klein lichtje. Onze soldaten immers ge-looven niet in oorlogsglorie. Oorlog is eeai hel. De Franschman deze sterft "pour la gloire," maar de onze vinden dat een mensch van decoraties en medaljes niet leven kan, en zoo ze nu geen eerekruis krijgen, omdat niemand het makelt voor hen, zij getroosten zich in 't vooruitzicht dat elie strijder van I9i4-i5-i6-i7*en de 'k weet niet hoeveel jaren nog, in zijn ouden dag als een patriot zal geëeremerkt worden. Soldatenhoovaardij bij onze jongens bestaat als een kazernemanier in 't afdoppen van vuile en vieze spreuken, in 't uitbrabbelen van zwijnepraat, in 't uu-schruwelen van ontuchtige liederen, in 't bespotten van al het hoogheilige. Waarom? is het uit bederf, zoo dat 't vat uitgeeft wat het ingeeft? is het uit plezierzucht? Volstrekt niet, !t is om succès te hebben, 't is omdat men peist dat dit nu zoo zijn moet. En men is zeker van succès te hebben, want de dui-zende toehoorders staan gereed om toe te juichen, ook omdat ze peizen dat het zoo zijn moet. Kazernemanieren ! 't Zijn eeravoudige jongens van Vlaanderen, leutige, driestige, ongekunstelde kerels. 't Zat geen kwaad in. Ze hadden nog nooit naar een meisje gekeken. Dat stond immers niet in hun deftige familie. Ze hadden nog nooit gelampet of gewallebakt in late herbergen. Nu zijn zij soldaat en zij loopen met een vrouwelijk schepsel aan hun arm. Zij kunnen geen meisje voorbijgaan of ze moeten walgelijke gebaren maken of walgelijke woor-den zeggen. Ze neuzen rond en snuisteren naar 't slechte huis, naar 't kotje om verderf. Ze gaan op jacht naar avonturen en liefde-historietjes. Ze fantaseeren liefdehistorietjes. Komen ze in een nieuw midden aan, ze vra-gen wat plezier er in die plaats L». En zoo voort. Zouden ze dat durven doen te huis? Voor geen geld ter wereld. Zouden ze dat durven zeggen te huis aan hun moeder? Nooit. In den grond voelen zij zich be-schaamd voor hun wangedrag. Waarom doen zij het dan? Waarom dansen zij dan zoo wispelturig op 't liefdestraatje? Waarom? Omdat dat soldatengebruiken zijn, omdat iedereen zegt en peist dat het zoo moet gedaan zijn, dat het niet anders kan, dat het tijdelijk noodzakelijk is ; en omdait de grootste liefde-zot door de snakera van soldaten het meest word't toegejuicht als iemand, als een soldaat op en top. Kazernemanieren ! Kunnen ze praten gemoedelijk, en stil onder mekaar? Ziet hun groot gebaar van handen ! Hoort ze tuiten. ! Kunnen ze een gezapig pintje drinken en een gezapige pijpe En 't is al voor 't vadeTland; 't is al voor 't heil van de regeltucht ! En dan wil men de wereld wijsmaken dat het militarisme een volk ontwikkelt, karakters vormt, gehoor-zaamheid en tuch/t handhaaft, beschaafdheid en kameraadschap verbetert, enz. Jongens, zijt goê soldaten, maar hebt geen soldatenmanieren. Smijt uw vroeger wezen niet weg als uw burgerkleêren, maar zijt wat gij waart, niet enkel onder uw soldatenuniform, maar laat wat gij zijt schijnen door uw soldatenuniform henen. Kunt gij dat? Er is geen volk dat rapper die soldatenmanieren opneemt dan het onze omdat er geen onzelfstandiger volk is dan het Vlaamsche volk. Waarom gaat die Vlaamsche soldaat niet naar de Zondagmis? waarom eerbiedigt hij de vrouw niet? waaTom vloekt en zweert hij? waarom Lacht en spot hij met de deugd? Uit slech'theid, uit bedorvenheid ? Neen. Heeft hij een bewijs tegen de waarheid van 't geloof? Niet een. Waarom handelt hij dan als een ongeloo-vige? Omdat hij niet durft zelfstandig zichzelf zijn. Een aalmoezenier schrijft mij : "Schrijf een artikel om onze jongens aan te zetten hun Paaschplicht te vervullen." Ik heb hem geamtwoord dat ik het niet doen zal, omdat het nutteloos tijd en papierverspilling is. Er is geen een onder die Vlaamsche jongens die niet weet wat Paaschplicht beduidt, geen een die een argument weet in te brengen tegen den Paaschplicht. Ze gelooven allen in God en de zedelèer. Maar wat dan? De reden van hun anders doen, dan zij gelooven, denken, wetan, voelen, ligt in hunne onzelfstanidigheid. De wortel van hun soldatenmanieren kunt ge vindien in de ziel-kunde van 't moderne Vlaamsche volk. Ik denk dat ik 't kwaad bij den wortel ndjp en grijp, wanneer ik zeg dat onze jongens, niet durven voor het goede, dat zij wel durven voor het kwade uit grootheidswaanzin en karakterlooze fàerheidopgevende vleierij, dat zij een ding fel durven, ja fanatiek durven : hen aanvalleni en bespotten die durven durven.Onze jongens durven niet voor het goede. Zij hebben geen fierheid genoeg om nog te verstaan dajt de grootheid van een karakter bestaat in waarheid en rechtzinnigheid vain wezen en daad, spijts allen en spijts ailes. En bij den weeromstuit, zij zijn verzot op valsche fierheid, die zoo gemakkelijk wordt geoogst, door 't kwaad bedrijf. Ze zijn verzot op populariteit bij de massa em ze denken er niet aan hoe wispelturig de massa is, hoe veranderldjk en hoe valsch. De massa juicht enkel toe wie in de ma9sa is verzcmken, van wie zij zeggen kan : "gij zijt een van de onze." En ten slotte, onze jongens zijn onverdraag-zaam. Zij laten niet toe dat iemand anders denke, voele, w'ille, doe, en zij v allen zijn persoon an persoonlijkheid aan. 't Is bij han geen strijd van gedachten in wederzijdscfae beleefdheid en verdraagzaamheid, uit eerbied voor elks zielsgesteltenis en persoonlijke rechtzinnigheid. Neen, 't is de afschuwelijk-ste autorcatie, 't is de nijdige, fanatieke, bru-taie kamp tegen de persoonlijke vrijheid. Een voorbeeld. "t Is Zondag en 't klaroen schalt om aan te kondigen dat er vrije t:jd wordt gegeven om naar de mis te gaan. Daar staan de mannen . i de compagnie, Frans en Léo trekkea tut&e <m> mis, jiu. '.v; . Zi V.a pîifJ ■*, denken. De anderen spotten, lachen, roepen hen achterna, en willen ze met die plichf-k\vijting plagen telkens ze er gelegenheid toe hebben; en dikwijls zullen deze die te huis heilige beetjes waren, maar nu soldatenmanieren hebben, de eersten en de bittersten zijn om te spotten. Waar is de vrijheid van geweten, de vrijheid van gedachte, de vrijheid van levenswandel. Zoo lang ons volk dat niet verstaat en beoefent, zeg ik dat dit volk niet beschaafd is. Gij allen die droomt vain een herwordend Vlaamsche volk, gaat naair den wortel van 's volks on/twording ! Pater L. J. Callewaert, O.P. ■ ■ a. « ii». Roomsche Tijdingen. Mgr. Szeptycki. De "OsseTvatore Romano" bespreekt in volgend-e beteekenisvolle woorden de vrijstel-ling—door de Russdsche revolutie—van Mgr. Szeptycki : "Zoohaast Mgr. Szeptycki, Rutheensche aartsbisschop van Leopol, tegan aile recht-beginselen in, en zonder eenig regelmatig ge-ding aangehpuden werd door het Russdsche beheer, op het oogenblik dat de Moscovitsohe troepen deze sitad binnentrokken, liet de H. Stoel niet na verzet aan te teekenen bij het beheer van den Tzar an te verzoekan het in vrijheid-stellen van den eerbiedvollen prelaat, en, in geval het beheer de terechtstelling in zijn ambt niet zou toelaten, hij worde over-gebracht naar Canada of Engeland, onder toezicht van de burgerlijke ove«rheid dezer lan-den, of zelf? naar Roms, in het Vatikaa,n onder waakzaamheid en varaintwoordelijkheid van den H. Stoel. Het verzoek bleef echtar onvoldaan. De eerbiedwaarddge aartsbisschop, na twee jaren te hebben doorgebracht in de verafgelegene stad Kursk, werd zelfs, in gevolge van een besluit van de H. Synode, verplaatst naar het klooster van Suzdal, oud en streng tuchthuis, vooral bestemd voor priesters-miisdadigers, van de Russische kerk, onder bijzondar toezicht en bevoegdheid van een schismatiekem archimaindriet. " Het felle verziet van den. H. Stoel bekwam, dat Mgr. Szeptycki verlost werd uit dezem uiterst vernederenden en erbarmelijken toe-stand en, steeds als gevangene, naar Jaroslow verplaatst werd. "De verandering van bewind voorgekomen zijnde, haastte zich de kardinaal-staatssekre-taris, de aandacht van den Russischen zaak-gelastigde bij den H. Stoel, te trekken op den toestand van den Rutheensohen aartsbisschop van Lemberg, en het is met uiterst groot ge-noegen dat mon nu de invrijheidsitelling van dan prelaat vermeemt." Over haat en vrede. Door den voorzitter van de onlangs ge-houden Conferentie van Katholieken te Zurich was een adres van aanhankehjkheid gericht aan den H. Stoel. Als antwooTd mocht hij vajn Z. Em. den Kardinaal-Staats-secretaris het volgend schrijven ontvangen, waaruit tevens officieel blijkt, dat slechts Duitschers, Oostenrijk-Hongaren, Polen en Zwitsers aan de conferentie hebben deelge-Bomen.Uit het Vatikaan, 2 Maart 1917. Aan den zeer geachten heer Adelbert Wirz, voorz;tter van de Internationale KatholiekenConferentie van Zurich. Zeer geachte heer. De H. Vader heeft het schoon huldeschrijven ontvangen, dat door de onlangs gehouden internationale conferentie van katholieke parlementsleden uit Duitsch* land, Oostenrijk-Hongarie, Polen en Zwitserland met instemming van toonaangevende katholieken ook uit andere landen is opge-steld en den rgen Februari van dit jaar aan Zijne Heiligheid werd gezonden. Overeenkomstig de mij gegeven opdracht, deel ik u, zeer geachte heer, in uwe hoedanig-heid als voorzitter dezer conferentie mede, dat Z. H. de Paus met groote en oprechte vreugde kennis heeft genomen van de hulde en de dankbare en onderdanige gezitodheid jegens Zijn geheiligen persoon, die in uw schrijven werden uitgesproken. Eveneens woTdt daarin de dankbare erken-ning van de erbarmende liefde, welke voor den gemeenschappelijken Vader der geloo-viçen de beweergreden en de leidster in aile zijn grootste bemoeingen is geweest, om de elilende, door dezen oorlog veroorzaakt, te verminderen, en de oor logv oûrend en tôt vrede aan te sporen. Met het 00g op het doel, dat de genoemde conferentie in haar werken nastreeft—name-lijk de tôt elkanderbrenging der volken van Europa na den oorlog in den geest van ware liefde—heeft Z. H. zich ook gewaardigd zijn

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.