De Stem mjr 12 Bladz. uit Belgie Bureel: 21, Russell Square, W.C. Abonnement: is. 6d, voor drie maanden. Subscription : 1s. 6d, for three months. 2de Jaargang.- -Nr. 27. VRIJDAG, MA ART 24, 1916. \ bonnement v®«r de Vereenirde Statei ru. : r> • -» i voor HftHand, « fl ; vtox Frankrijk, s ti. MTYIC£ lU. VERDUN VAN DIT HET NOORD-WESTEN BEDREIGD. OPROEP! Met dit nummer zetten wij de tweede helft van onzen tweeden jaargang in. Vele abonnementen vervallen deze week. We doen een dringend beroep op onze lezers wier inschrijving vervalt, ons het bedrag der nieuwe inschrijving (1 / 6) per postal order zoohaast mogelijk te willen inzenden. Ook vragen wij hun nieuwe inschrijvers te willen aanwenden. Zooals zij weten zijn het papier en de drukkosten verschrikkelijk opge-slagen. Wij probeeren voort te gaan ondanks dat, door vermeerdering van inschrijvingen : wij weten dat wij op ons volk mogen rekenen ! Toch zullen we van tijd tôt tijd slechts S blz. geven in plaats van 12. Ondertusschen kunnen wij onze vrienden niet genoeg verzoeken ons geldelijk te willen steunen. o VOOR DEN VASTENTIJD. Vermeerdering van Gods Glorie. Als we op de eeiste Latijnsche kwamen Icerde meni ons A.M.D.G. op ons schoolwerk zetten. De grooten zeggen dat dat te lezc-n was "Ad maiorium Deum glorium" en île jongeren maakten er een Vlaamschen zin uit die kettersch en onzedig klonk. Maar bij de eerste ure latijn leerden we dat 't wou zeggen : "Ter meexdere eere Gods," en dat ws te dier opperste intentie heel ons leven rich-ten moeSten. Wat het echter inhield werd niet te rechte bevrced. De Vastentijd dien we beleven geve ons de genade van dieper begrip,—zoo van deze godsdienstige geplogenheid van 't on- zent, als van menige andere. * * * Aile schepselen zingen den lof des Scheppers, elk naar zijne bij de Schepping vastgestelde schoonheid. Buiten dit van nature vastgestelde heeft God geschapen rede en vrije wil en die als schepter gegeven aan den zoo-gekoningden Mensch. Ook die schepping is eene glorie des Scheppers, ja zij leidt tôt de grootste. Wel kan de mensch de vrijheid slecht gebruiken, maar de scheppings-glorie schaden kan hij niet, zelfs niet al doodzondig vloekende, want de vloek zelf is van rede en vrijen wil gedragen- Maar die vrijheid laat hem toe in eene (wel van God gekende maar niet bij de schepping beperkte^mate, Gods glorie te vermeerderen. Dat kan de mensch zoolang de ziel vr'ij is, d.i. zoolang hij mensch is, tôt den laatsten ademsnik toe, en de om-standi'gheden die hem worden toege-meten zijn gelegenheden tôt glorie-schepping.Dat is het overheerlijke waarom het leven voor iemand die het leven be-grijpt, altijd goed is, altijd schoon, al-tijd blij. * * * Zeker wij moeten rekenschap blij-ven houden met de menschelijke /.wakheden, met de zonde. Wij heb-ben te herinneren hoe menig-en zich hebben geheiligd in hun bitter leed over hun zonden en de zonden van anderen, hoe heiligen zijn bedacht geweest op eerherstel en eereboete om al 't bedreven kwaad. Ook zij hadden wel een juisten kijk op het leven. Maar wij mogen ook opzien, om-boog, bedenken dat wij dien lust tôt è bedrijviglieid die de menschelijke na-tuur is ingeschapen, kunnen aanwenden tôt een hoogedel werk, dat wij Gods werk zelve, de Schepping, kunnen schooner maken in haar schoonste element, in den Mensch, in ons zelve en in anderen, door zieleloutering, bij Gods genade, en vermeerdering ajdus van Gods glorie. TT * * Gods glorie, het doeleinde van ailes, ligt in het wezen zelf van ieder schepsel. Nooit kan dit doeleinde worden gediend door eenige schermis van waarheid en recht, door oppor-tuniteitstoegeven of- verzwijgen. Gods glorie hangt niet af van slimheid en sluwheid, van snelheid of strategie. Zij reikt de tijden te buiten, in de eeuwigheid, en straalt meer uit zielediepten dan uit eenig menschelijk eçr-betoog.* * * Die eenvoudige zinspreuk die we zoo dikwijls zonder eerfg nadenken of beminnen op ons schoolwerk schreven, is de opperste. leuze der menschelijke beschaving. Aile ander eerlijk idea.al is slechts een " facette " van dat ééne groote : Gods glorie. Dat begrijpen en inleven geeft het dagelijksche leven zijn dagelijksche zon, zijn hooge beteekenis, zijn heilige levensvreugde. Dat is de dood van aile ongeluk, van aile pessimisme, ook te midden het nijpendste oorlogswee. * * * Velen gaan slechts zelden in 't jaar, laat ons zeggen éénmaal, rond Paschen, te biechte en te Communie. Zij kennen de leering, bidden de katholieke gebeden, maar voelen niet die hooge belangstelling voor gebed en Sakramenten die minnen doet en licht maakt en doet betrachten, wat buiten die belangstelling eerder een verveling is, een last en iets vreemds waarvoor men gegeneerd is. O, welk een weldaad zou het hun zijn, hun zelve en voor allen die met hen leven en in 't bijzonder voor de kinderen wier opvoedmg en toekomst 1 hun is toevertrouwd,—indien ze leerden betrachten Gods glorie en dan verstonden het belang der heiligma-king, der vorming van de deugden in ons met de hulp der Genade en der HH. Sakramenten. O moge zulk een dieper begrijp voor velen onzer landgenooten de bij-zondere genade en zalige vreugde zijn der H. Paasch-Communie van dit jaar. o—— Kardinaal Mercier en von Bissing. Zijne Eminentie Kardinaal Mercier heeft zijn Vastenbrief uitgegeven, zonder, naar het schijnt, naar Duitsche censuur en bedreigin-gen te zien. Daarop heeft von Bissing een publiek schrijven tôt den Kardinaal gericht. Daarin verwijt hij Zijne Eminentie het volk in België valsche hoop te geven omtrent het ...eindc van den oorlog. Voortaan zal von Bissing de gevallen waar-in geestelijken voor het Duitsch gerecht betrokken zijn, niet meer overleggen aan den Kardinaal. En ten slotte begaat hij zich aan eene on-duidelijke bedreiging. Zoohaast wij den oorspronkelijken tekst hebben deelen wij hem mede, evenals den vastenbrief. SCHANDALEN. Wat ons volk niet begrijpt. In den Brief onzer bisschoppen aan die van Duitschland en Oostenrijk hoort men beurtelings de stem der aanklacht, die de schelmstukken met hunnen naam noemt ; de stem der veron'twaardiging over den uitge-strooiden laster, en de gemotiveerde smeek-bede om een spoedig eerherstel. Maar aan het einde van den Brief ontsnapt aan hun herderlijk gemoed een woord, dat als een scherp verwijt moet geklonken hebben in de ooren der Duitsdhe katholieken. Opklim-mende tôt eene hoogere en meer algemeene beschouwing duxven zij hunne geloofsgenoo-ten en hunne ambtbroedters toeroepen : uwe houding strekt ons volk tôt "ergernis." Dat is, naar onze meening, een der meest indrukwekkende woorden van dezen voortaan historischen Brief. Om dit te begrijpen moeten we eerst in herinnering brengen wat het katholieke Duitschland was voor het kauholieke volk van België. Onze bisschoppen spreken van "de Eucharistische congressen van Keulen in 1909 en van Weenen in 1912, die de gele-genheid jiadden verschaft tôt nadere kennis-making en wederzijdsChe waardeering." Maar behalve van die tijdelijke bijeenkom-sten gewagen zij ook van de " persoonlijke betrekking," waarin de geestelijkheid en het Episcopaat van België stonden met talrijke priesters, religieuzen en bisschoppen in Duitschland en Oostenrijk. Dat was niet enkel een band van vriend'schap ; het was daarenboven een band van welgemeende hoogschatting. Op sociaal en politiek gebied gold het "Germania docet" voor ons als een algemeen erkend feit. Het vroegere Centrum stond voor onze oogen als een moedige man-nenschaar, die streed voor de rechten, de vrijheden en de onafhankelijkheid der Kerk ; . die meest al de uitzonderingswetten van den Kulturkampf deed opheffen, en haren ontwer-pe'r, prins von Bismarck, den weg deed op-gaan naar Canossa. Zij waren kampioenen, die vochten voor het recht der katholieke op-voeddng ; die zich met hardnekkigheid verzet-ten tegen de militaristische neigingen der overheerschende Protestantsch - Pruisische fractie, en op hun vaandel het fiere motto hadden geschreven : de gerechtigheid is de grondslag der Staten. Voor de godsdienstige praktijk was Duitschland eveneens. in vele opzichten een toon-beeld voor het Belgische volk. In Antwer-pen, in Luik, in Verviers maakten hunne godsdienstige vergadexingen steed6 een goe-den indruk op onze landsbevolking ; en de Belgen, die in de Rijnprovincie het kerkelijk leven onzer geloofsbroeders hadden gadege-slagen, spraken steeds met lof van den ernst en den godsdienstzin, waarvan zij getuigen waren geweest. De bed'evaartgangers, die jaarlijks uit sommige steden van ons vader-land naar Kevelaar reisden, waar zij in aan-raking kwamen met het blddende Duitschland, brachten steeds eene goede les van op-rechte godvruchtigheid mee naar huis. Toch was het vooral op godsdienstig-weten-schappelijk gebied dat de katholieke Duit-schers bij ons in aanmerking kwamen. Hun land heeft ongetwijfeld vele dwaalleeraars voortgebracht, die verschrikkelijk veel kwaad hebben gesticht, overal het geloof en zelfs de grondslagen der rede hebben ondermijnd. Eerlijkheidshalve moeten we echter bekennen, dat zij in andere landen, als Frankrijk en Engeland, vele navolgers of voorloopers hebben gevonden. Dit nochtans is zeker : gelijk de4 i:atholieken in Frankrijk en Engeland ijverig tegen de dwaling hebben gekampt, zoo heeft men ook in Duitschland op aile gebied1 mannen aangetroffen, die met een veelzijdige kennis toegerust, den goeden strijd der waarheid hebben gestreden. Honderden hebben de Kerk gesticht door hunne wetenschap, en hoevele Belgen zijn er niet, die hun daarvoor den grootsten dank verschuldigd zijn? Met die feiten te bekennen, willen wij ons eigen vaderland niet kleineeren. Wij mee-nen zelfs, dat wij in menige uiting van het katholieke leven eenen voorsprong hadden op Duitschland. Door het schoolwezen. de inrichting onzer vrije collèges en seminariën, de opleiding der priesters, onze katholieke hoogeschool, misschien zelfs voor vele sociale werken en voor allerlei godsdienistige instei-lingen konden de Duitschers eer bij ons ter schole komen. Doch het goede dat wij hadden belette ons niet ook bij onze oostelijke naburen de voorbeelden van het katholieke leven te waardeeren en er ruimschoots ons voordeel mee te doen. Wij aanzagen de Duitschers als een vriendenvolk ; wij achtten de katholieken en verkeerden in de meening dat de wetten der christelijke zedenleer, waarin zij zoo uitstekende leeraars hebben voortgebracht, steeds hun richtsnoer zouden blijven, en niets bekwaam zou wezen hun jegens ons de beginselen der christelijke liefde te doen vergeten. Maar eilaas, dat christen volk wordt in eens onze vijand, de vijand van een land, dat, gelijk onze bisschoppen zeggen "sedert eene eeuw gewoon (was) aan een bestuur van vrede," uitsluitend bezield was met "vreed-zame bedoelingen," nooit gedroomd had van veroveringsplannen, en niet eens, zooals Frankrijk en Holland, tegenover de Duitschers' een spotnaam kende ! Het wordt niet enkel onze vijand1 en overlaadt onze onschul-dige burgers met evenveel beleedigingeii als de Luthersche sectarissen van Celle, Soltav en Maag h nburg, dbch het oAtkent de dub-bele hanJtastelijke onrechtvaardigheid tegen ons bedreven—de schending onzer neutr:i-liteit, het onmen'schelijk gedrag der Duitsche soldaten ; en niemand wordt onder hen gevonden die de stem verheft om die euveldaden te veroordeelen, ten einde zoodoende aile samenhoorigheid met de euvelplegers af te wijzen. Ziedaar, zeggen onze bisschoppen, wat "ons volk niet begrijpt " en wat "schandaal " verwekt. Meji misduide echter die woorden niet. Het is niet zoozeer het gewoon katholieke volk, dat ons tôt ergemis strekt. Het volk, eilaas, wordt zoo gemajckelijk misleid ; het gelooft zoo lichtvaardig ailes wat door dagbladen en hooger staande personen wordt verhaald en voorgeJogen. Met hen zal men liever medelijdea hebben, dewijl ze zoozeer door anderen tegen ons werden opgeruid. Zelf dragen zij niet de schuld hunner vijandschap jegens de Belgen. Zelfs onder de hooger-staande lieden moeten er velen zijn, die hei-melijk de Duitsche regeering afkeuren. De Keulsche correspondent van "De Tijd' (8 Maart), verzekert "dat de censuur heel wat oordeelen en critiek binnenskamers houdt, welke na den oor'log degenen zal verbazen, die nu de meening... van de ' Koln. Volksz." en Erzberger voor de algemeen heerschende houden." Hij spreekt van obîectief-denkende Duitschers, die "diep de opluchting voelen van het geweten... welke het gevolg zouden zijn van een officieele erkenning : wij hebben die en die fouten begaan—men denke aan den inval in België—en zij spijten ons, ook al zijn er verzachtende omstandigheden te piei-ten ( !) ; in elk geval zullen wij ze goedma-ken." Het ware van onzentwege weinig christelijk bij het hooren van zulk eene taal niet verblijd1 te zijn ; en de Keulsche correspondent mogeer vearzekerd van zijn, dat zijne verklaring ook voor ons geweten eene opluchting is. Vandaar komt derhalve niet de erger-nisi.Ook niet het Protestantsche Pruisdom is voor ons een schandaal. De volgelingen van het Luthéranisme, het rationalisme en het monisme zijn in hunne roi, wanneer zij een katholiek volk bestrijden en van allerlei mis-drijven beschuldigen. Door geene zedielijke teugels, door geene geloofswaarheden worden zij weerhouden, waar onrecht te plegen is ep geweldmiddelen te gebruiken zijn om hunne veroveringsplannen ten uitvoer te breng«n. Die uitleggingen gelden echter niet voor de katholieke dagbladschrijvers, voor de leden van het Centrum, voor wetenschappelijke lieden. Om hunne opleiding worden zij ver-ondersteld eene betere kennjs te hebben van de christelijke beginselen en van de wetten der moraal. En daar zij weten, dat hun land geregeerd wordt door het " Protestantsch-Pruisisch Staatsidee," paste het, dat zij niet blindelings de beweringen hunner Staatslie-den zouden aanvaarden,. noch dezer gedragin-gen zonder onderzoek goedkeuren. Het 'verwekt dan ook ergernis, dat geen enkel Centrumslid, geen enkel katholiek

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.