il" Jaargang. N' 33 Prffs: 10 Gentlemen Zondag 18 Augusti 1918 """ """ DE WAARHEID Orgaan van d«n " VriJ«n ôocialistenbond Aile briefwisseliri^en te zenden naar : POL W1T l, Vorspyonstraat, 10, G*Kt, vérjtntw<*«ral«lijke uitg®v<*i ~ — ~ —y t ' -• —-■ . - - ■ 11 ■■■■■" .H-H-IHl ■ !■ ■ !-—g—— Orgaan van d«n 11 vrij^n 6oc De ToeKomstmaatschappU Kollektivistische Dwalingen Die maatschappij zal volgens de profele van Vooruit niet anders zijn dan het ko'lekti visme. In navolging der sociaal-demokraten va aile landen wordt dit sedert een vijf-en-dei tigtal jaren hier met een zekerheid voorspel als ware er kwestie van de opvolging de seizoenen. In het laatste artikel dat F. H. hierover voo de zooveelste raaal laten verschijnen heefi heet het nog : « Vele tegenstrevers van het socialism zien niet, of willen nietzien, datonz leering niets willekeurigs of gezocht iii zich heeft, maar ten slotte niet anders is dan de natuurlijke, logisch ontwikkeling der toestanden, zooals zi door het kapitalisme zelf geschapei zijn. » Deze vooispelling — die we sedert veli jaren hooren herhalen — is gesteund op di leering zooals zij vastgesteld is door di groote kerkvader der sociaal-demokratie, Fre deric Engels, neerselegd in zijn werkje : He Socialisme■ Van Utopie tôt Wetenschap. Schrijver zelï heeft die wetenschap (?) nie ontdekt, verklaart hij, maar ze gevonden bi Marx, van wie hij een medewerker was. Aan die beiden dus zijn we de wetenschap(?^ verschuldigd dat het kapitalisme zijn eiger graf deift en bezig is de weg te bereiden vooi het kollektivisme. Waarin bestaat nu de wetenschap door dit beide voorlichters der menschheid ontdekt i 1° De ontdekking der meerwaarde, t« voren onbekend ; 2° De raaterialistische geschiedverklaring 3° Als bekroning van het gebouw, de we, van de samentrekking van 7 kapitaal, ir, handen van enkelen, de onteigening van he\ groot àantal kapitalisten door het kleint aàntal. Dat zijn de grondslagen — vooral punt S — waarop de maatschappij der toekoms bezig is te verrijzen. Aan het slot van ons hoofdartikel der ver-leden week, zegden wij : « Wanneer eene dwaling vasten wortel «eschoten heeft is éér geslacht dikwijls genoegom zete verbreiden. maar vele °;eslacbten zijn soms niet genoeg om ze te vernietij *ti. » Dat ziet mer i weer : Van over drie en twintig jaren he : f t de Rus Tcherktstff, in zijn bek nd werkje : e saeiaal-demokratie in haï s !.. 'gen en ulen, op ':asheidere wijze de d aling van A tx en É îls aangetoond, maar geen enk:l sociaal-de.nokiatisch blad heeft beproefd het te weerleggcn. Men heefl gebaaid er niets vante weten en is maai immer voortgegaan zich zelf en anderen in 't slaap te wiegen met hersenschimmen. In het hoofdstuk : Fatalistisch bijgelooj over de opeenhooping van het kapitaal, vangt Tcherkesoff ziine weerlegging van dit fataiis-tische bijgeloof aldus aan : ~ « Elk geschiedkundigtijdvak, zegt hij, elke staatkundige partij is bevlekt door het een of ander v erkeerd en vaak schadelijk denk-beeld, dat in dien tijd echter door iedereen werd beschouwd als een feit. Mînnen van groote bekwaamheid en talent ondergingen den invloed van zulke denk-beelden als geesten van lager orde, die de denkbeelden van anderen overnemen zondei zich te bekommeren om de waarde er van. En als bij toeval een dezer valsche denkbeelden na discussie geformuleerd is in een weter.scbappelijken en wijsgeerigen vorm, strekt zijn noodlottige heerschappij zich uil over verscbillende geslachten. Nu bestaat er een formule, een dwaling waarin aile socialisten, zonder onderscheid van school of partij, een blind geloof hebben, Ik spreek over « de wet der opeenhooping van. het kapitaal », geformuleerd door Ma™ en erkend door aile socialistische schrijvers en redenaars in de geh.eele wereld. Kom in een openbare vergadering, neem de eerste de beste socialistische brochure op en gij zult hooren of lezen, dat volgens de wet van het kapitalisme, het kapitaal ziet meer en meer ophoopt in de handen van eer steeds kleiner aantal personen, dat de groote fortuinen gevormd worden ten koste dei kleine, dat het groot-kapitaal toeneemt dooi de toeëigening der kleine kapitalen. Dezc zoo verspreide formule is de grondslag var de parlementaire taktiek der socialisten. Met haar werd de oplossing der social! vraag, door de groote slichters van 't modern< socialisme opgevat als een algeheele her vorming van het individu, zoowel als van d< maatschappij, uit ekonomisch en zedelijl oogpunt, zoo eenvoudig en gemakkelijk. Geen dagelijksche ekonomische strije tusschenuitzuiger en uitgezogene, geen nood zaak om van dat oogenblik af de solidaritei tusschen de menschen te brengen... niets der gelijks. Het was voldoende als de menschei maar stemden voor socialisten, die zich socia listen noemen, zoodat hua aantal stijgt to een meerderheid in 't parlement, en dàn za men een Staatskollektivisme of kommunismi dekreteeren en groote en kleine kapitalistei zullen zich kalm onderwerpen «an de sten van het parlement. De kapitalisten zuilei verplicht zijn zich te onderwerpen, zonder t tiachten den minsten tegenstand te bieder want hun aantal zal overeei komstig de we der kapitalistische opeenlioopkig, zeer vei minderd zijn. Weik schoon en gemakkeiijk vooruitzich' Denk eens aan : Zonder moeite, zonder lijde: 2al een onvermijdelijke wet van opeenhoc ialistenbond Aile briefw ping van kapitaal ors een toekomst vol geluli bereiden. Het is zoo aantrekkelijk om de onoverko-melijke moeilijkheden van een samengesteld vraagstuk te beschouwen door een rooskleu-rigen bril, vooral wanneer wij de oprechte illusie koestelren, dat de moderne wetenschap en wijsbegeerte ons deze troostende waarheid leeren. En juist deze zoogenaamde wet vertoont in de uiteenzetting van Marx al de eigenschappen van een absolute waarheid der wetenschap en der moderne wijsbe-geerte.» Wij lezen in Das Kapital : « De kapitalis-tische toeëigening komt overeen met de i kapitalistische produktiewijze en vormt de ; eerste ontkenning van dat privaateigendom, s dat slechts de toevoeging is van den onaf-5 hankelijken en individueelen arbeid. Maar de : kapitalistische produktie brengt ha*r eigen j ontkenning mede met de onvermijdelijkheid i die heerscht in de gedaanteverwisselingen dernatuur. De onteigening voltrekt zich door . het spel der innerlijke wetten van de kapita-; listische produktie,die uitloopen op de opeen-» hooping der kapitalen. Tegelijk met deze samentrekking, deze onteigening van een ; groot aantal kapitalisten door een kleine, ontwikkelen zich... Naarmate het aantal potentaten van het kapitaal vermindert, dat j aile voordeelen van deze periode van sociale evolutie overweldigen en monopoliseeren, i neemt de ellende toe. » [ (Wordt voortgezet). BRO0DOVEN ■ LE MERVEILLEUX Bakt brood, braadt vleesch, bakt koek. Droogt vruchten, groenten i en fruit, op gas- en kolenvuur. Huis Dutry-Colson, Veldstraat, 12, Gent. • ■ a» Volkerenbond of UolKerenbnnd Er zijn zoo als men weet in Engeland twee richtingen : dè eene, deze der liberalen, streeft er naar een bond, der Volkeren tôt stand te brengen : de liberalen willen zoo veel mogelijk den staat van zaken van voor den oorlog hersteld zien, ten minste onder staathuishoudkundig opzicht met vrijhandel, zonder handelsoorlog, de koloniën zoo vrij en zelfstandig mogelijk. Daarbij denken zij niet alleen aan deâansluiting van aile Angel-saksische volken, maar aan deze van aile volkeren der aarde, met als dwangmiddel tegen het oproerige volk dat zich naar de besluiten van dien bond niet zou gedragen: de boycot of uitsluitirig. Daarentegen willen de conservatieven eenen band, waarin de machtigste olkeren het opperbevel zouden voeren ; en bij voor-baat eenige volkeren, als ongewenschte gasten, zouden buiten blijven. Tegen de eerste gedachten kan men opwer-pen dat in dien bond, evenals in aile ver-bonden of verbanden, gewis de meerderheid zou verdrukken, ten ware b. v. de H. Geest er het opperbevel van wou opnemen. Tegen de tweede, dat dan in de praktijk niet veel veranderd zou wezen, behalve mis-schien den uiterlijken vorm, die van bedçkt, zoo als hij vroeger was, openlijk zijn karakter van dwang zoude vertoonen. Hoe het zij, is het Engelsch Lager Huis is daarom eene besp'reking ontstaan en minister Balfour heeft over het vraagstuk eene zeer opmerkenswaardige redevoering gehouden. Balfour begon met er op te wijzen, dat er wel over een volkerenbond gesproken was, maar dat niemand practische maatregelen ter verwezenlijking van zulk een organisatie had voorgeslagen. De kern van het vraagstuk, de algeheele ontwapening besprekende, liet hij zich eveneens zeer sceptisch uit en zeide dat ontwapening alleen mogelijk en geoorloofd zou zijn voor Staten die zichzelf veilig beschouwden tejen een inval en eerst dan wanneer zij de zekerheid hadden dat de internationale regelingen ook werkelijk wer-den gehandhaafd. Het hing van de alge-meene volksovertuiging af of ooit een derge-lijk plan succès kon hebben. En toen hij zeide niet te gelooven, dat de oorlog zulk een algeheele keer teweeg had gebracht, werd deze uitspraak door het Huis terecht onderstreept. Want hieruit volgde vanzelf, dat Balfour en zijn regeering, hoewel . het beginsel van den volkerenbond toejui-chende (!), nog geen kans meenden te zien, die practisch te verwezenlijken. Wij mogen daar eveneens uit besluiten dat, volgens de meening van den Engel-[ schei minister, heel het wereldsch oorlogs-bedrijf principieel bankroet heeft geslagen, . want deze oorlog had, volgens men bij het ! begin bij hoog en bij laag verzekerde, voor doeleinde aan het wapenen en vechten onder I de volkeren der aarde een einde te stellen. Wel verre van daar schijnt hij, naar onze be-t scheiden meening, door de hardnekkigheid en meedoogenloosheid waarmede hij ge-j voerd wordt, de kiemen te leggen voor ver-dere nieuweoorlogen. «Met minister Balfour t gelooven wij ook dat men niet meer noch 1 min verwachten mag van de dolzinnige s menschenkudde. » j Als wij moeten wachten tôt de « alge-j meene volksovertuiging » op dit stuk geves-j tigd is, zullen wij nog lang gelijken aan a zuster Anna op haren toren... [ SPAART uwe SCHOENEN met het SCKOENBESLAG " DUC „ voor Heeren-, Dames en Kinderschcenen, Licht, sterk, praktisch, sierlijk. HUIS DUTaY-CULSON, Veldslraat, 12, CENT. 1 Sigaren « Monarca », Ed. De Loore, Gen Fuchsiastraat, 104, (RijhoveLaan). isselir^gen te zenden naar : PO = / Brief van Pe Heer Opsteller, G'hebt verleden week uit mijn schrijvei gezien dat Eedje geheel wel de noodzake lijkheid inzag iet'te doén om de aandacht 0[ zich te trekken en weer van hem te doei spreken, maar niet wist hoe het aan boon te leggen, omdat de artikelen waarmede hi vroeger kon uitpakken thans om zoo te zeg gen geheel uit de mode zijn. Het was een treurigen toestand, die gehee zijn zenuwstelsel aantastte, en zou geeindigc zijn met hem ziek temaken, als hij niets uit vondt om daartegpn in te gaan. En nu zult ge gsan vernemen hoe waa het is wat'ik altijif heb beweerd, namelijk dat het een wondërkind is, een van die doo: deVoorzienigheid bevoorrechte wezens wier het geluk altijd màar door in den schoot ge smeten wordt. Van hem zou men met reden kunnen zeg gen.: «Als de noôd het hoogst is geklom men, is de reddinginabij ». Want ziet, terwij hij vruchteloos dag en nacht studeerde ôrr wat te vinden, komt er een Hollander, reporter van Het Vaderlhnd, hem interviewen. « Wat fortuin » ! dacht Eedje. Zoo komi mijn naam weer in de bladen en van daai in ieders mond. Opgetogen als laj hierover was sam hij geen voorzorgen zijn woorden te wikken er te wegen, wat in zoo een ondervraging nog noodzakelijker is aiï in dat van een onder-zoeksrechter, en zoo-kwam het dat Eedje op de vraag: « WatderiBj*e van de Vlaamsche Hoogeschool » ? antwôordde : — Ieder volk heefi het recht in de eigçn taal tôt den hoogstfcn trap van beschaving te komen. — Moet de huidige Vlaamsche Hoogeschool na den oorlog "verdwijnen ? — Ik was vôôr deh oorlog voorstarider eener Vlaamsche Hoogeschool en zâl dit na den oorlog ook zijn. De overige antwoorden waren naar het schijnt in den zelfdeti zin, en aan hen die daar iets vreemds zouden in vinden moet ik zeggen, dat die houdii^ geheel overeenstemt met zijn gedragslijn ^edurende geheel zijn parlementaire loopbafn. Als slim.politieker \ as hij stçeds een alle-mansvriend, gaarne op> goeden voet met geheel het kiezerskorps. Het politiek en finan-tieel belang schreef voor, zoowel flamingant als franskiljon te z'j.i, al naar gelane de wind woei. Van daâr dat hij sommige Vlaamsch bevorderende wetsvoorstellen moest onderteekenen, en tevena lid zijn van de Vlaamschhatende maatschappij met den langen naam. Maar, daar deze laatste hoeda-nigheid niet genoeg was om hem in de oogen der rijke en vermogende vrienden niet geheel onverdacht te doen schijnen, liet hij Nand ia ons blad de Vlaamsche beweging afbreken en bespotten. Zoo werd hij langen tijd in beide kampen tôt de vrienden gerekend, een kunststukje dat weinig politiekers hem zullen nadoen en waaruit ontegensprekelijk zijn groote poli-tieke bekwaamheid blijkt. Nu, met dat interview, zullen velen bij zich zelven wel gedacht hebben : « met al zijn slimheid is hij er eindelijk toch ingëloopen. Bij de franskiljons zal hij er gestaan hebben, en het zou ons *iet vçrwonderen als die « Vooruit » het krediet afsneden, en zelfs de Hoogeschool (?) van den Arbeid hare toela-gen ontnamen. » Wie aldus redeneert kent ons Eedje niet. Weet twijfelaars, afgunstigen en vijanden van allen aard die hem zijnen roem en grootheid benijden, dat ons Eedje voor heeter vuren gestaan heeft, en er altijd niet alleen ongedeerd is van afgekomen, maar er steeds grooter en schooner door is geworden, zooals hij zeli menigmaal bekend heeft." Telkens als men meende Eedje in het net te hebben, gleed hij als een paling door de mazen, en dat zullen de flaminganten, die reeds in den zevenden hemel waren met zijne verklaringen in Het Vaderland, spoedi-ger ondervinden dan het hun waarschijnlijk lief is. De volgende verwittiging om niet te vroeg viktorie te kraaien, verscheen reeds in Vooruit van 9 Oogst : AÂN ONZE LËZÊRS Het schijnt dat Het Vaderland een interview mede deelde, dat een zijner opstellers met onzen vriend Edw | Anseele had. Over de onjuistheden wtike in de enkelc regels, die we hieromtrent konden lezen, voorkomen spreken we niet. Binnen enkele dagen zal van de hand van partijge noot E. Anseele eene breede uiteenzetting verschijnei over het politiek, taalkundig, opvoedend en ekono misch programma weike de Belgische regeering tt vervullen heeft. Wij roepen er van nu af aan de aan dacht onzerduizende lezers op. Redaktie Vooruit. Maak er nu staat op dat de slechte indrul in sommige middens door dit interview ver wekt, door onzen vriend wel zullen te nie gedaan worden. j Hoe, en op welke wijze, mag ik niet zeg gen, want dan ware het nieuws er af, en Eedji rekent er op denieuwsgierigheid te prikkelen zijn proza veel te doen lezen, en aldus wee veel van zich te doen spreken. Voofal om dit laatste is het hem te doen want de vergetelheid waarin hij bij 't publiei dreigde te geraken, knaagde als een vernie tigende worm aan zijn hart. tnkel kan ik i melden dat wij — ik bedoel zijne getrouw helpers — allen opgeroepeti zijn om argu menten, beelden en vergelijkenissen te lève ren voor de Encycliek die hij schikt de Bel gische regeering voor de voeten te werper Dat de berg geen muis zal baren, is c vurige wensch van E. DE MAERTELAERE L Biî WITTl., Ver5pyttH8traaî, IO, i, P. S. — Eedje heeft er niet op geshpen, reeds van Maandag 12 Oogst verscheen in Vooruit het eerste gedeelte. Toekomende week hierover meer. i _ _ ' ! VAN ALLES WAT t | ; Hoo komt dat? vragen vele menschen zich af, die j gezien hebben dat Vooruit dadelijk antwoord aan de burgersbladen als Morgenbode en Nieuwe Gentsche Courant, als die op zijn kap wat weten te vertellen, , en De Waarheid, die sedert meer dan 10 jaren niet 1 beter vraagt dan met Voeruit in geiprek te komen, l niets, geen enkel regeltje, antwoord kan bekomen. Meermalen hebben verschillende medewerkers aan ; ons b'ad gepoogd met Vêêruit een bespreking «an te gaart, zoo o. ër de socialistische princiepen, als over die in Vooruit en bij leiders in zwang, maar niet te doen, ze blijven doof langs dien kant De menschen die zulks bemerken, weten er niet wat van maken, en geen wonder, zoo stout en strijdlustig Vooruit tegen anderen is, zoo mak en tam is hij tegen-over De Waarheid. Dit kwam onlangs nog eens duidelijk aan het licht. j In ons blad was een artikel verschenen over de zoo- ^ gezegde «Hoogeschool van den Arbeid», waarin schrijver bewees hoe belachelijk die prétentieuse bena-ming was, en de geheele inrichting voor doel had : jacht te maken op toelagen. De N. Gentsche Courant nam dit over, maar kreeg van een der belanghebbenden dadelijk een terecht-wijzing, en De Waarheid, wien de terechtwijzing alleen we'telijk en rechterlijk toekwam, kreeg nie-mendal.Hoe komt daf, zulke kloeke strijders als daar zijn, zijn toch zeker niet bang van ons? De Oosterlingan in Amarika. — Wij l^zpn in de bladen : De inwijking der Chineezen en Japanners in Pérou i neemt bestendig toe. De Amerikaansche pers bevat j 'berichten uit Lima volgens dewelke niet min dan 300,000 gelcn en mestiezen in Peru verblijven. De invloed der Japanners maakt zich vooral voelbaar op de arbeidsmarkt door het verdringen der inboorlingen uit het handwerk. Er werd reeds dikwijis verklaard dat • heden de gele inwijking voor geen enkel werelddeel zoo dreigend is als voor Zuid-Amerika en dat de No.>rd-Arnerikaansche afweermaatregelen ook op het zuidelijk deel zouden moeten uilgebreid worden. Men weet dat in de U. S. America eene yellow law (gele wet; bestaat waarbij het aan gele werklieden ! verboden is met hunne vrouwen in te wijken. Ook aan i gele vrouwen is de inwijking veiboden. Alleen zij die een zeker vermogen hebben mogen binnen. Men be-grijpt waarom. Welstellende Jiéden wijken in massa niet uit en zonder vrouwen kunnen de werklieden het niet uiihouden noch hun ras voortplanten. Dat nu de inboorlingen in Zuid-Amerika uit het handwerk worden uitgedrongen zal niemand verwôn-derèn. De Zuid-Amerikaansche peones zijn in 'talge-meen lui en onbekwaam, de Oostersche koelies vlijtig en handig en hunne behoeften dus hunne eischen dezelfde. Van daar dat de peones door dzkoelies nood-lottig woiden verdrongen. In Noord-Amerika is het vraagstuk eenigszins anders gesteld, daar is de Arnerikaansciie workerevtn of meer ! bekwaam dan de koelie^ maar deze laatste heeft -v; ' -> miît'ûer o'elîoèÏÏen en wînt het hem dus af door den ï goe-ikoop zijner werkkracht. Tegen de Oosterlingen jj valt met de « vreedzame mededinging» niet in te S | gaan Alleen met ruw geweld kan de blanke Wester-iing ze zich van 't Jijf houden. En dat is misschien nog de voornaamste reden, .waarom een« duurzame vrede> j tusschen de volkeren bij het rijk der hersenschimmen behaort. Ten ware Voor uit' s apostel Nand, de doorluchtige voorlichter der Gentsche gaaien, met zijn geniaal ver-nuft er iets op vond. Laat ons hopen ? Een fijne diplomaat. — De Japansche staatsman Awaema heeft eene voor vele echt verrassende ver-klaring afgelegd : «Japan, opperde de zegsman van het < Rijk der opgaande Zon» moest troepen in Siberie linden ten einde Ruçland terug op de been te helpen, dat tengevolge van de nederlaag, welke het in den Russisch-Japanschen oorlog van 1904 ondergaan had, al te zeer verzwakt was gebleken te zijn. » Dat is nu eens echt Oostersche leukheid! Het doet ons denken aan de volksmeening, dat een arts, die recht wel zijne aardsche belangen begrijpt, aan zijne zieken eerst een fieschje voorschrijft met een .i drankje om wat te verslechten en dan eentje om wat te verbeteren en zoo voort, tôt wanneer de man er het hachje of liever het beursje bij inschiet.. Het daghet in het oosten 1 Le quart d'heure de Rabelais. — Zoo noemen de Franschen de ure der vereffening. Tijdens de oorlogsverrichtingen in Roemanie, wer-den de petroolbronnen en dito inrichtingen der naam- ; looze vennootschap Steaua Romana, op bevel der Engelsche en Fransche officieren, die de krijgsver- ! richtingen in dit land leidden, bij den aftocht van het Roemeensche leger, in brand gestoken om te verhinderen dat zij den Duitschers in handen zouden vallen. Finantieele bladen melden thans dat gemelde vennootschap de door haar geleden schade raamt op 170 millioen lei (frank) en erde teruggave van vordert door de Roemeensche schatkist. En zeggen dat voor den oorlog, heele landbouwstre-ken in Roemanie geen spoorweg konnen bekomen om hunne overvloedige oogsten uit te voeren en behoor-lijk te gelde te maken. Met zulke zotte menschheid zal het, volgens ons, bezwaarlijk gaan om eene ideale maatschappij op te bouwen 1 Op weg naar het ideaal. — Vooruit's apostel, wiens ' geest zoo diep in de dingen doordringt, als zijn blik in a een glas tripel, moet tegenwoordig blijde dagen bele- 8 ven. Immers overal zijn onmiskeubare teekenen waar ] te nèmen dat wij met reuzenschreden voorwaarts snel-len op den weg naar het collectivisme, zijn en dus ook aller roode gaaiën ideaal. Eene nieuwe voldoening zal hij voorzeker gesmaakt hebben bij het lezen in het Hollandsch Nituws-1 but eau dat de Russische Volkskommissarissen be-sioten hadden dat voortaan in Rusland de nafte een monopool van den staat worden zou. Misschien ver-bruikten de kapitalisten te veel nafte en willen zij nu dat ook het volk zijn rechtmatig aandeel in dit onont-; beerlijk nat zal krijgen. Dat zal aile gaaien verheugen, alhoewel sominigen toch liever tripel hadden. , Het is niet te veel dat deze kommissarissen daarom . [ den prijs van de nafte maar wat verhoogen : dat komt ■ ailes dan wederom aan 't Volk ten goede, zegt Nand ; dit stelt immers het soevereine Volk beter in staat om . zijne ambtenaren en politiekers behoorlijk te betalen. Deze op hun beurt kunnen dan beter hunne bakkers en : > kleermakers voldoen, en deze weeral hunne schoen- \ r makers en herbergiers enz. enz. Zoodat men tôt de 5 slotsom komt dat hoe duurder de waren worden, hoe gemakkelijker iedereen door de wereld komt. De hui-' dige levensomstandigheden geven overigens daarvan de proef op de som. Zalige Nand, die aldus zelf in tegenstelling met Mozes, het « beloofde land van Chanaan » moogt bin-nentreden ! Proficiat. B0RSTPILLEN VOOR VERK0UBHEID, hoest, luchtpljp-ontsteking, vailingen, enz. Apotheek O. Van Wynen-daele, St.-Michielstraat, 17, Gent. IEmbaiieerpapier en Papierenzakken, in aile slach Adolf Van dçn Breen, Slachthuislaan, 17-18, Gent. G«nt, vërxntw**7«l*Iijks uitgsvttr- STADSAAHGELEGEHHEDEH KLATTERGOUD Gent wordt geroemd als het Manchester van het vasteland. Over de beruchte « continues » behield men steeds een veelbeteekend stilzwijgen. Geheel de wereld komt ons Gra-venkasteel bewonderen. De talrijke onge-zonde « poortjes », die nog in aile wijken der stad als zoovele kleinooden bev/aard worden, mochten zich nooit in die internationale belangstelling verheugen. Corne over to the Belgian city of Flowers, klonk iu 19io Je vriendelijke uitnoodiging aan het Engelsche volk. Dat jaarlijks duizende geurige bloemen in onze fabrieken verwel-ken werd nooit ter kennis van den vreemde-ling gebracht. ;< Flandria » en andere feest-paleizen voor hoeren en rijke wellustelingen, maar krotten voor onze weesmeisjes en konijnenkotten voor onze kleine kinderen. Een Belfort vol klattergoud met straten vol moder en vuil. Macadam op den Kouter, maar honderde wegen met eene kalseiding uit den tijd onzer voorouders. Millioenen voor tentoonstellingen en braspartijen ; schoHw-burgzalen en « spellekens» à l'instar de Paris; geen cent voor turnzalen, bad- en zwemin-richtingen, speelplaatsen, boekerijen en vak-onderwijs.Het schoonste park van Belgiê, roept ieder Gtntenaar uit, waar of hij zich ook bevinden moge. Daar rond een verouderd riolenstelsel, stinkende piscijnen die de lucht verpesten, vol ziektekiemen. Die retks is verre van uitgeput. De tegen-stellingen kunnen tôt in 't or.eindige her-haald worden. Omdat zij met het bloote oog zijn waar te nemen leent niemand daaraan nog de mînste oplettendheid en gaat men ze werktuiglijk voorbij. De begoede stand vrij-waart zich zelve tegen de slechte gevolgen van zulken treurigen toestand. De werkende klasse, daarentegen, verwacht van zijne ver-tegenwoordigers om daarin verbetering te brengen. Te vergeefs! De ongeduldig verwachte deelnetning dezer laatsten aan de wetgeving des lands ; hun oplreden in aile besturende lichamen heeft niets gebaat. Integendeel, op geen terrein hebben zij iefs degeliiks verwe-zenlijkt ; buiten de verzorging hunner per-soonlijke belangen h e i j. /.laijn •' pen, onbekwaam cri 1 ;c!;ariufc'ijke wijze het warrm¥Smt rende 't welk lichtgeloovige partijgenooten in hen hadden gesteld. M èhuilen en mede-genieten met de wolven. In dien enkelen volzin is gansch de parlementaire werl^zaam- heid onzer sociaiisten saam te vaiten. * * * De mededeeling van den bestuurder van den içinigheidsdie;:st, waarin hij door de dagbladen aan de bevolking het verzoek richtte, geen vuiligheid in de riolen te wer-pen, omdat het verouderd stelsel (wij onder-lijnen) niet toelaat den afval in voldoende mate weg te voeren, is o. i. eene der be-schamendste bekentenissen welke wij in den mond van een ambtenaar gevonden hebben. Een verouderd riolenstelsel ! 't Is ailes wat ons van het nog steeds zoo hooggeroemd beheer van burgemeester Kerckhove is over-gebleven ? 't Is ailes wat den werkzamen Lippens ons heeft achtergelaten î Gedurende het vijftig jarig bestuur der liberalen werd nooit door iemand daarop de aandacht der bevoegde overheid getrokken ? En de socialiste», tijdens hunne alleenheerschappij op 't stadhuis, zijn machteloos geweest zulke dringende verbeteringen te verwezenlijken? Eene verouderde rioleering, vijf jaren nadat aan eene wereldsche foor millioenen zijn weg-geworpen, waarvan niets dan een schulden-last is overgebleven, zonder dat één enkele hèilzame wijzigingis verwezenlijkt waarmede niet in den vreemde kon gepocht worden? 't Is eene schande ! Blijft het Danaïdenwerk daarop de aandacht onzer medeburgers te trekken, wij laten niet na de gebrekkigheid onzer « bazen » te brandmerken. De dag als 't uur der wrake slaat moeten wij zonder aarzeling de verantwoordelijkhe-den kunnen vaststellen en eene keus doen in den hoop zonder gevaar te loopen ons te bedriegen. Rik. Vrouwéndipiomafie Mevr. Gùr.y stelde, verleden week, vast dat Sphirx bekend had dat: « al die beschou-wingen hem belet hadden van zakelijk te zijn. » Ja, maar dat'bclet niet dat die beschouwin-gen ziilvewel zakelijk waren of liever uit den asrd der zaken ontstaan. Immers beschou-wingen zijn — of behooren te zijn — de viérkantswortels getrokken uit den gewonen algemeenen gang der dingen. En als men aan « vrouwenbeweging » wil doen, zal men om zakelijk te blijven, niets moeten afleiden uit abstracte, voorop gestelde, denkbeeldige begrippen, maar de werkelijke waarheid moeten gadeslaan, alvorens begrippen of denkbeelden te fortnuleeren. Ex facto oritur jus, (uit het feit spruit het recht) zeidende Romeinschc wetgevers. Idea-listen willen meestal omgcke rd het feit doen ontstaan uit het recht. Vruchtelooze, onviucht-bare pogingen : r oeder Na uur wil niet; en zij alleen is de bron van ailes wat is, goed en kwaad. De menschei k! deren die dat niet Igoedvinden hebbm he't recht van te... klagen. Maar dit menschelijk gejammer brengt

Er is geen OCR tekst voor deze krant.