10e faargang. Nr 31 • Frijs : 8 Gentlemen. , — A : Zondag 5 Augusti 1917 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond „ fl Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heejt is die zelj waardig. .s I ALLE BRIEFWISSELIHGEN TE ZENDEN NAAR : 0@ Wïtte, y@psppnstraif, 10, Sent ABONNEMENTSPRiJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. .2-50 Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. -Annonçait worden geplaatst volgens oversenkomst ONZE VOEDING (VERVOLG EN SLOî) Wij hebben d&verleden week in korte trek-ken — en zeer onvolledlg — aangetooiid, wat wij zooal van het buitenland noodig hadden. Wel voerden wij ook wat mondbehoeften uit, als vruchten, konijnen en suiker, naar Engeland, maar dit zond ons in de plaats zijn oude paarden, die hier in menigte geslacht werden. Bij het begin der bezetting werd de zee voor Belgie, evenals voor Duitschland afgesloten, en geen schip kon nog onze havens bereiken. De ramp die toen voor de arme Belgen opdoemde, wasvoor het huidig geslacht nog nieuw ; de gemoederen waren alom — vooral bij de neutralen — zacht en weekelijk ge-stemd, niethet minstdoor de beschrijvingen van hetgeen wij reeds doormaakt hadden en de zekerheid waarin men meende te verkee-ren — en waarvoor men de hemel of het toe-val dankte -*■ zelf van de wereidbrand ver-schoond te blijven. Alom steeg een kreet van medelijden op. De rijke Amerikanen, die nog niet vermoe-den wat een goudmijn de ontzettende oorlog voor hen ging worden, stichtien geheel de Vereenigde Staten door komiteiten, die geld en kleeren inzamelden om de ongelukkige Belgen te helpen. Velen zijn van meeniug dat die edele opwel-ling der plutokraten niet geheel belangloos was, en hunne betrachting was hun graan, spek, conserven, ertz., — waarmede zij nu zouden blijven zitten" gezien de toevoer naar Midden-Europa afgesneden was — voor een'deel doûr de vrijwiHige giften van het geheele Amerikaansche volk te doen betalen, maar wij gelooven dat hunne handeling voortkwam uit zuiver menschlievend gevoel. Niet zoohaast was dit plan in Engeland be-kend, of de regeering aldaar verzette er zich tegen, voor reden opgevende dat de Duit-schers de toegezonden waren zouden in be-slag nemen om er hunne soldaten mede te voeden. In het neutrale buitenland twijfelden som-migen of-dit wel de ware reden was, en ging men zoover te veronderstellen dat het inzicht was : de Belgische bevolking door honger-snood tôt opstand te drijven, om dan beteu-geling te doen volgen en aldus hunne vijanden van nieuwe gruwelen te kunnen beschuldigen. En aan hen die zich denTrans-vaalschen oorlog herinnerden, kwam dit niet zoo geheel onwaarschijnlijk voor. Alhoewel in de politiek en in oorlogslijd allé middelen geoorloofd schijnen, komt ons dit toch wat ver gezocht voor. Hoe het zij, toen het Opperste Beheer in België de ^erzekering gaf niets van het aan-gevoerde te zullen in beslag nemen, en voor raad gaf konsuls van neutrale landen als van de Vereenigde-Staten en Spanje te gelasten met de kontrool, konden onze overzeesche buren en bondgenooten den aandrang van Amerika, en bovenal dien van de Belgische regeering in Le Havre, niet langer wederstaan zonder zich verdacht te maken. Zij lieten dus toe dat de Amerikaansche schepen naar Rotterdam voererç, van waar de waren verdernaar België mochten verzonden worden, onder beding dat er in België zelf komiteiten zouden gevormd - worden, be-staande uit irenschen in wie de Engelsche regeering vertrouwen had en die zich met de verdeeling zouden gelasten. Zoo ontstond het Nationaal Voedingsko-miteit. Dan kwamen er twee, drie maanden lang aile soorten eetwaren en kleeren gratis van Amerika, die hier aan zeer gematigde, zelfs lage prijzen verkocht werden. „ Onze bevolking was in haar schik ; we begonnen al te meenen — wij die van de wreedheid van den krijg niets gezien hadden — dat de overgeleverde verha!en van de oorlogsellende zoo niet fabelen, dan toch fel overdreven waren. en in onzen tijd toch niel meçr mogelijk waren. Helaas ! wij zouden het spoedig anders leeran. • . ... . , Niets verslijt zoo gauw dan geven. Na eenig'en tijd waren de Amerikanen er inoe van, en wat men dan nog wilde hebben moesl men koopen. Dcch waarmede? G-eld om te koopen was er met meer. Vele rijke lieden waren met al wat draag- en beschikbaar van waarde was het land uit gevlucht, zij die hierbleven dol-ven hun goud en zilver ir\ den grond, en ook de Nationale Bank was vôôr de val van Antwerpen met geheel de schat naar Engeland getrokken, en wat er bleef was wat papiei waarmede men in het buitenland moeilijk kan koopen. Wat te doen? Goede raad was duur. Gen^nden betreurenswaardigen toes^anc van België konden de Amerikaar.sche leve-raars aan de Belgen geen krediet verleenen Onze regeering wendde zich wederom to hare bondgenooten,. bijzonderlijk tôt Engeland.En weder kon Engeland bezwaarlijk wei geren. Na voor ons, naar zijn beweren, he zwaard getrokken te hebben kon het ons toc! tôt den hongerdood niet doemen. Engeland stemde dus toe het geld noodig voor de aankoopen te verschieten. Langzamerhand evenwel scheen men t< willen stoppen, er kwamen steeds mindes waren, en dit lang vôôr den verscherpte duik bootoorlog, wat doet vermoeden dat mei pegelde uit spaarzaamheid. Eerst bleven de lekkere spijzen en vruch ten achter, daarna verminderden ook de aan komsten van meel, boonen, erwten, rijst, reu zel, spek, enz., tôt het nu eindelijk bijni geheel heeft opgehouden, want wat er no£ komt iste weinig om te leven, en te veel on onmiddellijk te sterven. Voor reden geeft mer op, de nog voorhanden zijnde scheepsraimti noodig te hebben voor eigen gebruik. Of dif wel de ware reden is weten wij niet Volksvertegenwoordiger Kamiel Huysman immers zegt : « Reeds het vorig jaar wilde he Engelsch goevernement de totale bevoorra ding van Belgie stop zetten. Ons goeverne ment is toen onmiddellijk krachtig opgetrede, met goed resultaat. » Wat zou er dan van ons moeten geworder indien niet onze Noorderbî^eders, die reed zooveel voor ons gedaan hebben, en than: alhoewel zelf in moeilijke omstandighede verkeerend,- zich niet bereid hadden verklaar een deel hunner handelsvloot te willen be schikbaar stellen voor de relief commission Laat on's hopen dat het Belgisch goeverne ment, aangespoord doorKam. Huysmans e andere invloedrijke Belgen, ook in 't vervol çr zal in gelukken de nog mogelijke opkc mende bezwaren bij het Engelsch goeverm ment uit den weg te ruimen, en er ook zal i slagen ons wat ruimer te doen voorzien. Onze woorden officieel bevestigd In een onderhoud dat de afgevaardigde van het Socialistisch Midden-Komiteit hadde met de leden van het Provintiaal Voeding! komiteit, zegde men o, a. tôt de afgevaa digden het volgende : « Het Uitvoerend Bureel van het Prov. Kom. heeft hoegenaamd geene schuld in de te weinige voeding der Gentsche bevolking, welke zij bekennen zeer onvol-doende te wezen. Overigens, zij hebben slechts te ver-deelen wat hen door het Nationaal Komiteit van Brus-sel wordt gezonden, en zulks in opgegeven voorwaar-den.In drij maanden tijds was gaen enkel schip aangekomerr uit Amerika, zoodanig dît er een oogsnblik was dat het Komiteit ovsr geen voorraad meer beschikte. Daardcor werd hetrantsoen in dek'eukens verminderd. Het Prov. Kom. zou niets liever. willen, dan zooveel levensmid-delen mogelijk te kunnen uitdeelen aan de bevolking. » Dit stemt dus geheel overeen met wat-wij in onze artikelen over de voeding sebreven. Men ziet hieruit ook hoe gevaarliik het zou geweest zijn, hadt men ons rantsoen van over lang moeten vermeerderen. Op een gegeven oogenblik hadden wij geheel zonder eten geweest. Aon tî Bewlkinî «an Groot-Gent De Plaatselijke Bevoorradingscommissie die thans den melkdienst regelt voor de kinderen, zieken en de zwangere vrouwen, heeft, met het doel nuttig te zijn aan de bevolking, besloten ook eenen dienst in te rich-ten voor den verkoop van groenten en fruiten. Zij beoogt daarmede, aan de meest billijke prijzen, de bevolking te voorzien van groenten en fruiten die thans aan hooge prijzen worden verkocht. De dienst begint op Zondag 5 Oogst in de volgende lokalen : Lokaa! 1, Burgstraat 26, voor le en 3e wijk; 2. Korte Violettenstraat, (Mag. Eliat), 2« en 5e wijk; 3. Graaf van Vlaanderenplaats (Mag. F. Beernaerts) 4® en 7 e wijk; 4. Rooigemlaan, (Fil. de Rooygem) 6e en 11® wijk; 5. Oude Saspoortstr. (Lin. St-Sauveur) 8e wijk; 6. Otter-gemschestw (Choc.oladefabriek Wauters) 9e wijk; 7. Ryhovelaan (Fil. du Rabot) 10e wijk; 8. Engelstraat, St-Amandsberg, voor St Amandsberg ; 9. Leemstraat, Gentbrugge (Tapijtfabriek) v. Gentbrugge en Ledeberg. ; De uren van verkoop zijn van 9 tôt 1 ure. De Plaatselijke Bevoorradingscommissie. VAN ALLES WAT [ Plezierreizen. — M. Ed. Heriôt, maire of burgemees-ter van Lyon, handelende over de heropbeuring van zijn' vaderland, m den oorlog, drukte er onder anderen op dat voor den welstand van het zuiden van Frankrijk, » voornamelijk de streken der Pyreneeën en der Azuren Kust, het van het allcrhoogste belang was het stelsel : van plezierreizen en het gasthofsvezen geheel op nieu-werwetschen voet te fcwengen. Indien wij ons niet bedriegen zal die herinrichting voor a1s nog weinig baten, want een gasthofwezen kan 1 immers niet bloeien cf welvaren zonder plezierreizi-gers. De oorlog nu heeft een aanzienlijk deel der bur-gerij van Belgie, Engeland en Duitschland, die het overgroote aandeel dier pleziergasten uitmaakten, ten onder gebracht en de rest gevoeligin hunne middelen gefnuikt, zoo dat zij vooreerst voor andere noodwen» digheden zullen staan, alvorens aan plezierreizen te > mogen denken. Na, nog meer dan gedurende den oor-l log, zullen de gasthofhouders van Zuid-Frankrijk met j eene heele reeks van anderen die van het «toerisme» 5 leefden, jaren lang op de kribbe moeten bijten. Het-zelfde geldt eveneens. voor Zwitserland en Italie. En hoe zal het vergaan met Oostende en Spa ? • ^ 3 Voortbrengen of verdeelen. — « Bij ons in Frankrijk ^ zijn er menschen (zoo als bij ens, en velen. Red.) die meenen dat de oplossing van het sociale vraagstuk het eenige is dat moet tôt stand gebracht worden. De sociale kwestie is vooral ^en vraag der verdeeling en l deze laatste stelt als eersten eisch: voortbrengst. » Aldus spreekt de radico socialistische burgemeestn van Lyon, de stad der fransche zijdeweverijen, Maai wij betwijfelen of de man metzulke zakelijke redenee s ringen bij de « gaaien » veel bij val zal oogsten. Immeri •i I deze zijn er voornamelijk op bedacht om hun aandee tî I van den goederenstapel van 't stadhuishouden binner rj te halen, zoo groot mogelijk ; en die hun meer bote: dan brood belooft, is hun vriend. Maar wat dezorger p vcor't verschaffen van den te verdeelen stapel zelvi betreft, dien laten zij maar liefst aan de... anderen over En daar iedereen, of bijna, opdezelfde wijze redeneert n komen wij heei natuurlijk tôt het liefelijk strijd- ei g kuipboeltje dat de menschheid uitmaakt. De oorlog wijst, helder als 't zonnelicht, uit dat 11 een land waar de voedsel voortbrengst onvoldoend' is om de bevolking te voeden, de verdeeling voo n ieder en voor alien onbevredigend is en moet zijn, ei nogthans wat stommiteiten worden er daar niet ove uitgekrtamd ! Dat onze lezers maar eens hunne oorei openzetten. De leus «der «gaaien» is : eerst verdeelen en da n voortbrengen. n Taaie staathuishoudkundigen spreken eerst va 5- voortbrengen en dan verdeelen. r- Vox populi, vox Dei, (de stem des vol'ks is de ster Gods) zegt ons Eedje en die moet het weten. Woorden en daden. — Vooruit's F. H. pakte, ever eenige dagen, De Motgenbode bij de lurven, omdat dit blad, uitgegeven door katholieken, het aankloeg dat de volkeren — ef de « gaaien » voor wat het tôt stand brengen van den vrede, zoo weinig in de pap te brokken hebben en den vurigen wensch uitdrukte « dat ook de stem van het volk in deze groote zaak beslissend moge klinken.» F. H. springt daarop op zijn stokpaardje, het alge-gemeen stemrecht, en hoopt dat De Morgenbode dit zal helpen tôt stand brengen na den oorlog. « Maar, besluit Nand, woorden, zelfs als zij geschre-ven zijn, waarborgen zoo weinig, wij zullen daden afwachten. » Voor wat Vooruit zelve betreft, moet men niet meer afwachten, men heeft maar «zijne woorden» van vôôr den ooilog te vergelijken met «zijne daden» gedurende den oorlog en men weet wat spek men in de kuip heeft. Hst Taylorisme. — Gezel Aug. Vander Brugge, de groot-lama der «Roode Metaalbewerkers », heeft zijne beste pen gescherpt om den Amerikaanschen Nijver-heidsnian Taylor kort en klein te kappen. Mogelijks is V. d. Brugge een knappe vakman op het stuk van metaalbewerking, maar wij zouden hem hier het spreekwoord moeten herinneren « schoenmaker, blijf bij uwe ieest. » Aïs he: staathuishoudkunde betreft, inderdaad, staat de man veel zwakker op zijne pooten. Zoo randt hij vooral Taylor aan omdat hij door eene meer geschikte en wetenschappelijke indee'.ing der werklieden in de taken en de vakken waartoe zij wederkeerig 't best voorbereid of aangelegd zijn, de voortbrengst wil doen stijgen. * Zulks kan alleen ten goede komen aan het alver-slindend kapitatis ne», roept hij uit. Dat is niets meer dan eene slagfraze ! Een praktisch vosibîeld : Indien, o»ze landbouwers, dezen zomer, erin gelukt waren, om den oogst te ver-tiendubbelen, meent V. d. Brugge dan, dat zulks maar alleen ten goede zou komen aan de « alverslindende » boeren? Het ziet er uit als of hij nog stond op het standpunt der voormalige voerlieden die het invoeren van de spoorwegen bekamp'ten omdat er dan geen « voeriii-den » meer zouden noodig zijn. Zij dachten niet aan de « spoorwegbedienden». Het euvel is elders te zoeken en, hadden wij meer tijd, wij zouden het terstond breeder ontwikkelen. In een paar woorden, willen wij het aanduiden met te zeggen dat in onze Europeesche samenleving vooral de «sociale taken» slecht en ongelijk verdeeld zijn. Er zijn veel te veel beroepen waar men met weinig werks goed aan den kost en nog meer komt. In den ambtenaarswereld vooral, die zich, dank aan de « demokralische politiek », vôôr den oorlog, schrik-bJrend uilbreidde, zijn er met de vleet halve of drie kwaart « renleniers»... zonder kapitaal. Het ligt voor de hand dat de eigenlijke voortbrengers zoo veel te meer moeten doen om al die gemakkelijka niet-voort-brengers te onderhouden. In de Sam. «Vooruit » een soort kleinen s'aat, zou men daar meer dan een voor-beeld kunnen van aanhalen. Welnu, het spijt ons zulks te moeten schrijven, want het gfat ons wellicht den toorn van gezel V- d. B. op den hais halen ; in Amerika, waar er voor eene bevolking van 100 mil ioen menschen m^ar 50,000 amb e-nàars zijn, tegen 800,000 in Frankrijk voôr 40 millioen, schijnen het nog de « trusts » te wezen die het dege-lijkste économisé1! organisme zijn om de «iaken der samenleving» in het best evenredige verhouding te verdeelen. Er zijn in de U. S. A. inderdaad zeer weinig ambte-naars en bijna geene renteniers. Wij zetten gezel V. d. B. aan om nog wat duchtig : het « voor » en het tegen te bestudeeren. [ Domme opruleri}. — Wij lazen in Vooruit van Zondag 22 Juli i. 1. : ! « NEUFVILLES. — Dubbele zelfmoord. — De steenkappers Lecomte en Desmette hebben te sainen een einde aan hun ellendig leven gesteld door zich te verdrinken in een waterpoel der groef waarin zij lice! x hun leven gezwoegd hadden voor rijke luiaards. » , Die dubbele zelfmoord, in deze nare tijden, is eene tragedie in vier lijnen, die, elken gevoeligen mensch, r het harl doet zweilen. j Zonder den rampzaligen oorlog, die thans Europa r teistert, ware Zij voorwaar niet gebeurd. T Maar waarom *in canda venenum » daarbij staat «voor rijke luiaards », kan niet anders uitgeleid wor-i den dan als spruitende- uit een dommen opruiers-waanzin.1 Hoe weet st-eller dat de bazen dier steengroef « rijke luiaards » zijn? Zijn aile rijke bazen, gezellen Eedje u Anseele en Emiel Coppieters b. v., luiaards?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.