SVîaantiaq 2! Septcmber !Sî4 Prijs per nummer: 5 centiemsn 45e jaar, num. 219 Telefoon «94 FONDSENBLAD Telefoon AANKOHMGIflïGEM : Voor aile aankondigingen wende mcn aich ten burcele van het blfld. —O— KETELVEST, Num. 16, le GEST. VLAAMSCH LÂND Handel, ISTijverlieid, Taal en Qodsdien VERSCHIJ N EN DE ALLE WERKDAGEN I H S C II RIJ X Ij,v G SI» RIJ S VOOROP BETAALBAAR: P«r jaar . . 1 . . . fr. 15.00 Per halfjaar » «.OO Per drie maanden » 4,00 Voor herbergiers : fr. 1 i.oo : fr. G.SO ; fr. :t,50. Voor vreemde landen, de verzendingskosten bij te voegen. EBNIGB UITGAVE | Gent, 18, Ketelvest, 18, Gent | aa«g»limjj*fcmu.tl.nui -Il IMUril H|gIWFTWiMF UgaJMiMW De aankondigingen worden «eplaatst per regel aan fr. 0.40. - Reklamenlonder het stads-meuwe, per regel fr. I .OO. — Begrafenisberichten voor de niet geabonneerden, fr. 5.00 iiiniiii lifiiaigfiiii aÉfiniiii i —• - — — Ecn openbaar konsistorie in lict Valikaan. Men seint uit Rome dat het openbaar konsistorie met niet min luister dan ge-woonlijk heeft plaats gehad. Gezien de omstandigheden, heeft Z; H. de Paus den kardinaalshoed verleend aan den patriark van Lissabon, aan den aarts-bisschop van Toledo en aan de aarts-bisschoppen van Strigconie en Weenen, kardinalen benoemd in het konsistorie van Mei. Bij die plechtigheid werden enkel de kardinalen toegelaten. Daarna heeft een geheim konsistorie plaats gehad, waarin, volgens de gewone formaliteiten, Z. II. de Paus Mgr. Gusmmi, bisschop van Foligno.totde waardigheid van aartsbisschop van Bologna heeft bevorderd. Niet een enkele nieu'we kardinaal werd benoemd. Oorlpg. IM AMERIKA. De Vereenigde Staten en de Vrede, Uit Washington wordt gemeld : De heer Gérard, gezant der Vereenigde vStaten te Berlijn, heeft per telegram aan den heer Wilson, voorzitter der Vereenigde Staten, het gesprek overgemaakt dat hij heeft gehad met den heer Bethmann-Holl-weg, over de vraag van den heer Wilson of keizer Willem over den vrede wilde onder-handelen.De heer Bethmann-Hollweg zegde dat de BondgenoQten, aangezien zij oveteenge-komen zijn, niet afzonderlijk vrede le maken, het eerst vredesvoorstellen moeten doen. IN HOLLAflD Mgr Van de Wetering in het kamp van Oldebroelu Mgr Van de Wetering, aartsbisschop van Utrecht, reed,in gezelschap van den vikaris-gene-aal, per auto naar het kamp van Olde-broek en vertoefde er langen tijd bij de Beigische vluchtelingen. IN ENGELAND. Eene redevoering van Qen Konins vag Engeianfl De dag van Vrijdag 18 September zal een historische dag blijven in de geschiedenis van Engeland. Koning Joris heeft de volgende rede ge-stuurd aan de leden van de Lagere en de Hoogere Kamer. die samen zitting hielden in de Hoogere Kamer : Mylords en Mijne Heeren, « Ile stuur U deze woorden in omstandigheden die eerder daden dan redevoeringen vereischen. Nadat mijn Gouvernement aile pogingen ingespannen had om den vrede in de heele wereld te behouden, werd ik verplicht den oorlog te verklaren ten gevolge van de opzettelijke schennis van de verplichtingen in de verdragen vervat, evenals voor de bescherming van de openbare rust in Etiropa en de hoogste belangen van mijn lîijk. Mijne vloot en mijn leger hebben met eene onophoudende waakzaamheid, met moed en behendigheid eene rechtvaardige zaak verdedigd, ondersteund door dappere bondgenooten. Al de deelen van mijn Kijk hebben zich allen uit eigen beweging en met geestdrift rond de gemeenzame vlag geschaard. Mijne heeren, de Lagere Kamer dankt U over de edelmoedigheid waarvan ge blijken geeft in zulke onvoorziene omstandigheden. Mylords, wij vechten voor een eervol doel en wij zullen de wapenen niet neerleggen, dan wanneer dat doel volkomen zal bereikt zijn. Ik heb voile vertrouwen ir. de vereenigde en rechtschapene pogingen van al mijne onderdanen en ik bid den Almachtigen God dat Hij ons zijnen zegen verleene. » Na de redevoering van den Koning, omringde de groote vergadering den Voorzitter der Lagere Kamer toen deze naar de Lordskamer ging om lord Ilaldane kennis te hooren geven van de Koninklijke be-krachtiging aan de Home Rule wet voor Ierland. Daarna barstten luidruchtige toejuichin-gen langs aile kanten los; de leden der Lagere Kamer en de Lords deden eene geestdriftige vaderlandsche betooging zon-der weerga, terwijl dergelijke tooneelen ook plaats hadden in de Lagere Kamer, waar de heer Redmond, leider der Iersche partij, zeer omringd.was en talrijke gelukwenschen ontving en beantwoordde. De Kamer zijn uiteengegaan tôt 27 Oktober. la de Lordskamer. De lof van het leger,, Lord Ivitc'nener deelt mtde dat de nieuvve rekruten hem toelaten viêr legers in te richten. Verder brengt Kitchener hulde aan marschalk French en aan zijne luitenanten, voor de groote behendigheid in het beleid van de operatiën tegenover den vijand, die grooter is in aantai. Hij zegt dat de Engelsche troepen enkel het ordewoordafwachten om voorwaarts te snellen en voegt hij erbij : Wij ziin fier samen te werken met de dap- Eere Fransche legers, die met recht trachten un land van den overweldiger te verlossen, Wij moeten ieverig ons leger ontwikkelen ten einde een gunstigen uitslag af te dwin- gen in dezen reusachtigen strijd. Wij heb: ben nu zes divisies en twee divisies ruiterij op het slagveld. Schoone gift. De maatschappij der molenaars te Londen heeft meer dan 3000 zakken meel, elk van 140 pond, geschonken om den nood inBelgië te helpen lenigen. De helft is reeds inge-scheept en de rest zal volgen toekomende week. De Beigische gezant heeft geschreven aan de maatschappij om haar te danken voor hare prachtige gift. Eene stoomboot voor "t Rood Kruis. Een telegram uit Washington, in dato 10 dezer, zegt dat de stoomboot « Mftrtha Washington », van de Oostenrijksch-Ameri-kaansche maatschappij, die werd vastgehou-den te New-York, door de maatschappij is aangeboden aan het Roode Kruis, om naar Europa gezonden te worden. Verklaring van Engelsche schrl|vers. Londen, 18 Sept. Eene verklaring, geteekend door een vijftigtal Engelsche schrijvers, is bekend gemaakt. Zij drukkeri eenpatig de ziens-wijze uit dat de oorlog is uitgelokt door Duitfchland ; zij steunen de werking van Engeland en verdedigen de Beigische onzijdigheid. De verklaring besluit met deze woorden : De ondergeteekenden steunen uit al hunne krachten de zaak der bondgenooten, met de voile overtuiging dat hunne zaak recht-vaardig is. Voor de Beigische kunstwerken. Londen. 18 September. De corporatie van de City te Londen, heeft den Belgischen gezant aangeboden in Guildhall te Londen, tijdens den duur van den oorlog, de kostbaarste kunstweiken van België tebescheimen. De Duitsehers liegen het doel voorbij. Een korrespondent van de « Kôlnische Vztg. » verhaalt dat Duitsehers in België zijn gewond door dum-dum kogels, en dat deze kogels in menigte bij Beigische ge-vangenen werden gevonden. Eenige gevan-genen verklaarden, dat zij deze kogels uit het militaire wapendepot ontvangen hadden. Toen eenigen hunner de in ontvangstnemir,g weigerden, werden zij dadelijk ontwapend en standrechtelijk gevonnisd. Sommige dum-dum-kogels zijn met vergif gevuld. Wij, « barbaren » — aldus besluit de correspondent — zijn toch betere menschen en zullen niet met dum-dum-kogels terug schieten. Dat is nu waarlijkhet doel voorbij gelogen. Die korrespondent, die zoo goed ingelicht schijnt, zou minstens man en paard moeten noemen, zooals onze geneesheeren hebben gedaan bij het vaststellen van wonden, door Duitsche dum-dum-kogels veroorzaakt. Russen veel beter dan men verwachtte. Aan de « Daily News )> uit Rotterdam : Berlijn is verrast te ontdekken dat het Russische leger veel beter is dan men in Duitschiand verwachtte. De Russen, schrijft de bijzondere korrespondent van de « N. R. Ct. » uit Berlijn, zijn veel beter dan men dacht. Dat hoort men van aile kanten. Men zegt dat zij daden van wreedheid hebben begaan, maar men kan al die dingen niet gelooven. Hulp aan de Belgen. Londen, 18 Sept.—In eenen brief door de dagbladen meegedeeld, dankt de Beigische gezant te Londen al degenen, die de Beigische vluchtelingen in Engeland hebben geholpen. Hij besluit zijn schrijven met de uitdrukking der erkentelijkheid van België en voegt erbij datde schenkingen van levens-middelen zoo talrijk zijn, dat men toekomende week weer een schip naar Antwer-pen zal moeten zenden. « Daily Telegraph » schat dat er van 7000 tôt 8000 Beigische vluchtelingen in Engeland zijn, en denkt dat het aantai toekom'ende week veel zal vermeerderen. Aan den vertegenwoordiger van de « Daily Telegraph » zegde de Beigische gezant, dat hij er niet aan twijfelt of na den oorlog zullen aile vluchtelingen door hun eigen gouvernement terug naar hun vaderland worden gebracht. Dan zullen mijne landgenooten aanstonds tijdens het werk des vredes zich 'bezig houden met het betstellen van hun land, met dezelfde energie als de prachtige vader-lardsliefde, die zij aan den dag hebben gelegd bij de verdediging van hun vaderland.Hij voegde erbij : «Eens de vrede hersteld en de Duitsche troepen uit Bclg'ë gejaagd, zullen, na vijf jaar vrede, bijna aile sporen van den oorlog zijn uitgewischt. Geene Duitsche taaiinp .meer in de Engelsche koopvaardij-vloo'. De « Union Castle Mail Steamship » kon- j digt offïcieel aan, dat gezien de omstandigheden en gezien de weinig lofbare houding van Duitschiand tegenover hun land, zij de groote Engelsche schepen die de namen dioegen van <t German » en « Galician » herdoopt hebben in : « Glenorm Castle » en « Glenart Castle ». De veklslag van Bergen en van de Borinage. Roerend wedervaren van versoheidene Engelsche llnie-soldaten. Op 15 September kwamen te Oostende per trein, uit Kôrtiijk zes kloekgebouwde jongelingen aan, met gezond, maar zeer vermoeid uitzicht en gekleed met burger-lijke kleeren die op den eersten blik ver-raadden dat zij met voor hen gemaakt werden. Het waren zes Engelsche soldaten van het voetvolk, vier van het regiment van den hertog van Wellington en twee van het Dorset-regiment. Op 29 Oogst hadden zij, voor de eerste maal op Belgischen bodem, post gevat tegenover de Duitsche troepen. Een hunner heeft zeer eenvoudig en zeer gemoedelijk hun wedervaren verteld, als volgt : Wij waren op 29 Oogst te Hornu, en maakten deel uit van de Engelsche afdeeling die 15 duizend man sterk was. Wij hadden voor zending ons tegen het vooruitruklcen der Duitsehers te verzetten, en ze meteen naar den kant van Maubeuge te lokken. Twee Engelsche kompagniën vatteden post tegenover de Duitsehers die van Bergen kwamen, en die deel uitmaakten van een leger dat verscheidene honderd duizenden man sterk was. lntusscher. bezetïe het gros van onze zwakke afdeeling, eene meer vooruitsprin-gende stelling op de linkerzijde, welke haar moest toelaten, op het gunstig oogenblik eenen zijdelingschen aanval te doen Vier stukken van ons geschut begonnen te schieten om 11 ure 's morgends en hielden den vijand in bedwang tôt 1 ure namiddag. Op dezen oogenblik werden twee kom-paniën van den hertog van Wellington vooruitgezonden en schoten op de Duitsche troepen. Geheel het regiment geraakte in stelling om 3 ure en weerstond tôt 7 ure 'savonds. De Engelsche. brigade kreeg dan bevel een stormloop met de bajonnet te doen ; de Duitsche troepen de Engelsche klaroenen den stormaanval hoorende blazen, trokken terug onder het vuur van de Engelsche linietroepen. Deze kreeg dan rust tôt middernacht. De Engelschen werden naar Wasmes gezonden, waar het Dorset-regiment bevel ootving Iooprachten te graven. Deze loopgrachten werden bezet door vier, regimenten Engelsche linietroepen. Onze kanonnen, stelling genomen heb-bende, werden aangevallen rond 4 1/2 ure 's morgends door het Duitsch'Krof geschut. Het aantai van de Duitsche kanonnen en de kogeliegen uit hunne mitrailleuzen maakten wijde openingen in de Engelsche rangen, die nochtans geduiênde 14 uren weerstonden. Wij waren maar één tegen twintig. Een kolonel en verscheidene opper-officieren gedood of gekwetst zijnde, zoo werd de aftocht bevolen, onder be=cherming van eene kompanie die op den vijand moest blijven vuren. kompaghîe voïbracbt Hare zending tôt het uiterste. De enkele harer mannen die konden ontsnappen aan het kruisvuur der vijandelijke mitraljeuzen, trokken af langs verschillige wegen: langsheen den spoorweg en al over de zenderhoopen der koolmijnen. Van op den top dezer laatste konden wij de overgroote massas Duitsehers zien die naar Maubeuge trokken. ' Twee Engelsche soldaten, waarvan de verteller is dezer historié, bereikten een gebouw waar zij zich verborgen -in eene piscyn met .nog drie andere Engelsche soldaten.Van daar moesten de vijf mannen onbe-weeglijk het voorbijtrekken der Duitsehers bijwonen die zich naar het Westen richtten. De overste der naburige statie gelukte er met de grootste moeite in, hun eenig voedsel te bezorgen. Na het voorbijtrekken der Duitsehers werden de Engelsche soldaten naar het hospitaal geleid waar zich reeds de ge-kwetste officieren bevonden. 's Avonds kregen ze bevel hunne troepen te vervoegen in de richting van Maubeuge. Ze verspreidden zich als vrijschutters en trokken door bosschen en hagen om de Duitsclce verkenners te ontwijken. Twee1 hunner kwamen te Maubeuge aan ; de anderen waren verdwaald. Maubeuge was door de Fransche troepen bezet ; een deel bevond zich in de forten ; de andere meer talrijk, bewaakten de vestingen. De Duitsehers sloten de stad niet geheel in maar belegerden ze met grof geschut. De belegering duurde 0 tôt 7 dagen ; enkel 7000 man werden krijgsgevangen gemaakt ; de Fransche dekkingstroepen konden achteruittrekken. Een Duitsch geneesheer heeft gezegd dat deDuitschérs tusschen Bergen en Maubeuge 80.000 man hebben verloren. De twee Engelsche soldaten, de personen die hun eene schuilplaats hadden verleend niet willende in gevaar brengen, besloten de stad te verlaten. Hoewel nog hun unitorm dragend»slopen zij door de Duitsche lijnen door en begaven zich naar Paturages. Zij ontmoetten er vier van hunne gezellen die bij inwoners geborgen en verzorgd werden. Allen kiegen er burgerlijke kleeren we'ke zij boven hun uniform aantrokken. Geleid door twee personen van Paturages begaven zij zich ria'ar Doornijk. Te Sint-Ghislain ontmoetten zij Dnitsche soldaten en eenen kanonnentrein. Zij geraakten er door en kwamen aan te Kortrijk van waar een trein ze naar Oostende overbiacht. De Engelsche soldaten zijn niet uitgespro-ken over het goede onthaal dat ze bij de Beigische inworiers genoten en de zorgen met welke ze omringd werden. Zij danken van haï te de Beigische be-volking.Bij hunne aankomst te Oostende werden zij ontmoet door M. Wynants-Asscherick, eigenaar van het IJùtel de la Vieille Tour, die hun in het Engelsch aansprak en ze uitnoo-digde hunnen intrek bij hem te nemen. Na eenige dagen zijn de zes soldaten naar Engeland overgestokeo. De werking der ruiterij afdeeling, in de gevechten der- laatste dagen. Den 10 September, 's morgends, ver-scheen onze ruiterij afdeeling op de berg-vlakte ten Noorden van Pellenberg op 6 kiiometers van Leuven, hebben voor zending haar optreden te regelen in samen-werking met dat der tweede legerafdeeling. Onze batterijen, vliegend geschut be-schoten met eene bewonderenswaardige juistheid Linden, Kessel Loo, de statie van Leuven en Loo Bergen. Bijna gelijktijdig sloten de karabiniers-wielrijders en eenige schadrons ruiters, die waren afgestegen en nevens hunne paarden gingen zich aan bij de strijders die het front uitmaakten. Dadelijk virjg de strijd aan tegen de vijandelijke infanterie en de Duitsche wieirijders. Rond den middag, weid gemeld dat Duitsche renforttroepen komend van Thienen te Bautersem. Een regiment lansiers, volledigd door een schadron van het 1e gidsenregiment werd naar den Zuidkant van Pellenberg gezonden.Die maatregel was zeer voorzichtig, want de Duitsehers gingen hunne krachten samentrekken en tezelfdertijd eene omsinge-lende beweging maken. Het gevecht was allerhevigst, godurende gansch den namiddag: devliegende artillerie beschootdehoogten ten Oosten van Leuven, den weg en den ijzerenweg naar Thienen ; de Beigische ruiterij tiraljeerde de Duitsche voetvolkspidaten die in massa uit Biest en Lovenipul aankwamen. De bewapening onzer ruiterij laat niet toe aanvallend op te treden ; alleen het vooruitrukken en de aanval met de bajonnet beslissen den uitslag. Onze ruiters konden dus niets anders dan hunne standpunten behouden en zij be-hielden ze zeer lang. Niettegenstaande het immer vooruitrukkender Duitsche tiraljeurs verloren onze lansiers en onze gidsen geen duim grond. Het moet gezegd worden tôt eeie van ons leger dat de Beigische ruiterij voorbeeldig werd gesteund door de karabi-niers-wieirijders, de pontonniers-wielrijdels en de auto-mitrailjeuzen. Niettegenstaande de nachtelijke duisternis hield onze ruiterij afdeeling kloekmoedig en heldhaftig stand en het was slechts den 11 September, te 1 ure 's nachts, na een verwoed nachtelijk gevecht, dat generaal De Witte het bevel gaf achteruit te trekken. Hij vreesde terecht dat zijne manschappen zouden ingesloten worden door de Duitsehers die overigens dat voornemen lclaar lieten blijken. Drie uren later, vielen de Duitsehers met eene buitengewoon sterke legermacht de beigvlakte van Pettenberg aan, denkende er nog den bivak der Beigische ruiterij aan te trefïen. 's Anderdaags vormde de ruiterij afdeeling met wieirijders, jagers te voet, pontonniers en ai tilleristen een detachement dat gelast werd eene sekiie riggëls van den ijzerenweg Leuven-Thienen tegaan vernielen. Die lijn is inderdaad een der belangrijkste verkeerwegen, welke de Duitsehers benul-tigen om hunne mondbehoeften en ammuni-tiën naar hunne verschillende kantonne-menten aan te voeren. Dat vernielingswerk werd meesterlijk uit-gevoerd ; een deel van die ijzerenweglijn werd vernield ; dus, buiten dienst gesteld en verscheidene treinen bestemd voor Brussel hebben moeten stoppen te Thienen, daar zij niet verder konden rijden. Den 13 September trokde ruiterijafdeeling naar het Zuiden om de 7« gemengde brigade, welke Leuven aanviel, te dekken. Onze ruiters verlieten maar, rond 5 ure, 's namiddags het terrein, lang nadat het bevel tôt den algemeenen aftocht gegeven was. Men weet dat dit bevel gegeven werd door het groot Belgisc'n kwartier-generaal, wanneer dit laatste de verzekering had ge-kregen dat de fl.nke werking van ons leget de 3e en 9e Duitsche legerkorpsen gedwon-gen had in Vlaanderen en in Henegouw te blijven of hen naar 't Noorden van Brussel had gelokt, hun zoo doende belettende de Fransche grens te naderen en de Duitsche legers te gaan steunen welke aan den slag waren met de Fransche en Engelsche troepen. Een held. Den 26 Augustus, toen er een hevig gevecht werd geleverd te Font-Brulé, in de provincie Antwerpen, waren onze troepen van den vijand gescheiden door het kanaal van WHlebroek. De Duitsehers bezetten sterke stéllingen op een der oevers der vaart en zonden eenen regen mitraille naar onze jongens. Onze troepen hadden groot belang bij het over-steken van het kanaal. De brug evenwel die vôôr hen lag, was opgehaald, en het mekanism om dezelve in werking te brengen bevond zich aan den kant der Duitsehers. De soldaat Trésignies, van het 2e regiment jagers te voet, bood zich aan bij zijnen overste om de brug te gaan neerlaten. Het was eenen zekeren dood te gemoet gaan. Tresignies wist het, want vooraleer de rangen te verlaten, schreef hij met onver-stoorbare kalmte zijnen naam en het adres zijner echtgenoote op een briefje. Vervolgens zwom hij, onder den kogel-regen der Pruisen over de vaart, en bereikte den anderen oever. Reeds daalde de brug neer, en de heldendaad van Tresignies ging aan onze dapperen toelaten tegen den vijand storm te loo'pen, wanneer de moedige jongen doodelijk getrofïen nederstortte. Van hem mag gezegd worden, zooals van de krijgers van Sparta, Athene en Rome in de oudheid « hij stierf voor het vaderland »*, en zijn naam zal onvergetelijk in onze ge-schiedtafelen gegrift blijven. Zijne heldendaad weze evenwel van nu af tôt voorbeeld aan de geslachten die de eer niet zullen gehad hebben hun bloed te vergieten voor de vrijheid van België. Eenige notas over het leven te Luik. Het leven te Luik heeft bijkans zijnen norma-len gang hernomen. Meest al de magazijnen zijn open en de tegenwoordigheid der Duitsehers wordt dragelijk. Van af zeven ure 's avonds, is elkeen te huis ; het verkeer in de straten is verboden van af 8 ure 's avonds tôt 's morgends, bij het krieken van den dag. Daar de cas- en elektriciteitsgestichten niet meer in werking zijn, zouden de straten in een3 voiledige duisternis gedonfpeld zijn, indien de bewoners r.iet gedwongen werden de plaatsen en kamersgeliikvloers hunner huizeo, uitgevend op straat, te verlichten. Van S ure 's avonds tôt 's morgends moeten de vordeureri der huizen open staan. Men mag slechts zijn huis verlaten om bij eenen geneesheer, apotheker of priester te gaan ten behoeve van eenen zieke. In dat geval, moet men op den drempel der deur blijven staan en de kom.s: afwachten van eenen policieagent drager van eenen lantaarn. De policie roept dan eene patroelje bestaande uit twee Beigische wachten en twee Duitsche soldaten. Dan begeeft men zich, ver^ezeld door dat geleide, bij den geneesheer, den pastoor of den apotheker. De bewoners der stad Luik vreezen dat zij welhaast gebrek aan petrool zullen hebben. In de groote fabriek : Linière St-Leonnrd werken de werklieden 8 uren per dag, van S tôt 12 tire en van 2 tôt G ure. Te Tongeren. Uit Tongeren wordt gemeld dat de stad kalm is. Slechts zeven huizen zijn verbrand. Het kollege welk men dacht vornield te zijn, is ongeschonden. Niet een enkele houwitser trof het gesticht. De aangerichte schade is maar gering. VERSCHILLENDE TIJOINGEN. VVij vernamen Zaterdag morgend dat het Duitsch bestuur het vervoer van reizigers, per buurttram, van Ninove naar Brussel, verboden had. Hetzelfde voor de tram Edingen-Brussel. Dit zou in verband staan met eene nieuwc groote troepenbeweging naar den rechter Duit-schen vleugel, die gedurig moet wijken in Frankrijk. Te Aalst zou men ook een der groote Duitsche kanons hebben gezien die tijdens de beschieting van Maubeuge gebruikt werden. Te Dendermonde hoorde men Vrijdag namiddag weer het kanon bulderen. De Duitsehers beschieten gedurig deze stad om te beletten dat onze troepen langs daar eenen uitval doen. Op den steeniweg naar Qordegem werden Zaterdag weer Duitsehers gezien, die uit Aalst kwamen. Om 10 ure passeerden er ook een groep van 32 cyclisten-wielrijders. Maatregelen werden door onze troepen genomen om deze verkenners te omsingelen. Te St-Gillis-Dendermonde had Vrijdag eene schermutseling plaats tusschen onze soldaten en de Duitsehers. Uit Zelzate. Met genoegen vernemen wij dat de genaamde M. Theofiel Ceriez, door zijne oversten het eere-kruis op de borst is gespeld en op het dagorde van het leger is georacht, voor daden van moed en zelfopotfering in den veldslag van Hautem St-Marguerite, op 18" Augustus 1.1. Te Leuze konden de treinen nog in verschillende richtin-gen loopen. Zaterdag morgend werden de ver-bindingen afgesloten, evenals die met Lessen, dit tengevolge der Duitsche troepenbeweging. TE LEDEBERG. Geruchimakende aanhoudlng. Een gekend persoon dezer gemeente is Vrijdag rond den middag aangehouden. Na een eerste onderzoek werd de persoon naar het gemeente-huis gebracht, alwaar hij verscheidene uren door-bracht. Ten slotte werd hij per auto, vergezeld doôr twee gendarmen, met de bajonnet op het geweer, naar het gevang overgebracht. De betichte is zekere Emiel Pappens,gewezen drukker, wonende Arthur Latourstraat. Schermmeester Rabau gevallen. Wij vernemen het overlijden op het slagveld te Putte, van den wapenmeester Rabau, adjudant, pelotons-overste bij het 7e linieregiment. Schermmeester Rabau was scnermleeraar der Koninklijke en Ridderlijke Gilde van St-Michel, te Gent. Hij was kampioen geweest in verschillende groote schermtoernooien, te Parijs, Nizza, Sint-Sebastiaan, Oostende, enz. Bij het laatste ruitersfeest in den Circus, door den Gentschen ruiterskring insericht, was het Rabau, die ons het bajonnetschermen opnieuw voorstelde, vak waarin hij uitrauntte, en thans zoo in eere is bij het leger. Als de oorlog aan België verklaard werd, bood zich Rabau onmiddelïijk aan bij het 7e linie, het regiment waarbij hij velejaren als schermmeester had gediend. Die dappere soldaat viel, door een kogel in het voorhoofd getroffen. toen hij den 28 Oogst te Putte, bij Mechelen, het vuur bevool op de Duitsche legerbenden. Ofûcicieela mededeeliag DER ENGELSCHE EEGATIE. De krijgsverrichtingen in Frankrijk. Antwerpen, 18 September. — De Engelsche legatie te Antwerpen deelt een officiee! telegram mede van Sir Edward Grey, minister van buitenlandsche zaken van deu 17 September, hetwelk het verslag samen-vat van den algemeenen Staf, over de krijgs-operatiën van 10 tôt 13 September. Sinds Donderdag 10 dezer, is het leger steeds vooruit gegaan in zijne poging om in samenwerking met de Franschen.den vijand terug te drijven. in'de ruimte voor de Engelsche troepen, voordat de voorwaartsche beweging in rechte lijn op Laon begonnen was, zijn zes rivieren, welke de marschricnting snijden. Achter elk dezer was het den Duitsehers mogelijk ons tegenstand te bieden. Het zijn de Marne, Ourcq, Vesle, Aisne, Ailette en Oise. De vijand heeft de Marne-linie bezet, welke door Onze troepen, den 8e September werd overgetrokkéîi, doch dit was slechts eene beweging der achterhoede. Onze overtocht' der Ourcq, welke hier recht van Oost naar West stroomt is niet ernstig tegengehouden. De Vesle werd slechts zwak verdedigd. Langs de Aisne werd wederstand geboden van Engeschen en Franschen. Vrijdag 11 September, ontmoeten wij slechts weinig weerstand, Over het geheele front en den ganschen dag zijn wij voort-gerukt hier en daar verscheidene vijandelijke afdeelingen opvangend. Bij het vallon

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.