247° JAAR. - 95. - B 5 OENTIEMEN VRIJDAG, 24 APRIL 1914 GAZETTE VAN GENT INSCHBIJTINGSPBIJS : VOOR GENT : VOOR GEHEEL BELGIE : gen jaar fr- 82-03 Een jaar fr. SS»CO 6 maawlên. .... » 6»50 6 maanden » 7-7 5 awsMdBD > 3-50 3 maanden > 4-00 Voor Holland : 5 frank per 3 maanden. Yoor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HÀNDELS- EN ANNONCENBLAD Gestîcht in 1667 (BEURZEN-COURANTJ. ES3STÎIÏ7ÏS H EEDACÏIE VELDSTRAAT, 60, GENT De lurêeïen sijn open van 7 ure 's morgends tôt 5 ure 's avonds', TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten hun abonnement nêmen ten Postkantoore hunner woonplaats. OORLOG TUSSCHEN AMERIKA EN MEXICO Veia=Crnz. y^ra-Cruz, de voornaamste havenstad van Mexico, waar de Amerikaansche troepen zijn ontsch-eiept en dinsdag de vijan-delijkheden begonnen, is gelegen op de golf van 'Mexico. Zi.i is de vooniaamste stad van d'en Staat Vera-Cruz, en telt ongeveer eene bevolking viiîi 30.000 ziekn. De havenstad is met de hoofdstad ver-bonden door een spoorwpg, terwijl ook no?; andere spoorweglijnen uitloopen te Vera-Cruz. Vera-Cruz is het voomaaimste tolkan-toor van geheel Mexico en ontvangt het leeiiwenaandeel van d© tolontvangsten, die in 1913-1914 in de begrooting voorkwa-njen voor 52.000.0c0 pesos een totaal bedrag' van inkomsten van 122 millioen pesos. Door het tolkantoor van Vera-Cruz te bezetten hebben dte Amerikanen wel degelijk aan Huerta den genadeslag toe-gebraéht.Het was op Goeden Vrijdag 1519 dat Femand Cortez aan land stapte op de plaats waar nu de stad oprijst en die hij tôt nagedachtenis van den dood van Christua, noemde Vera-Gr.uz, het ware 1 lirais. De stad heeft in de beroei'de geschie-denis van Mexico eene groote roi ge-: speeld. De oproerige Mexicanen veroverden haar iin 1823 op cle Spanjaards, nadat echter i,(!e stad door de Spaansche artillerie was ! plat g'eschoten ; liare heropbouwing kost-| te 50 millio.en. In 1847 narnen de Amerikanen de stad | in en in 1862 werd zij door het Fransch le-ger veroverd. Het is dus met cle eerste maal dat er [trijgsverrichtingen voorvallen, alhoewel | het huidige geslacht er nooit gezien heeft, jtenzij de onophoudelijke burgerporlogen Uie bestendig woeden in het ri.jke, doch Unïelukkige Mexico. 1 Men kent het ongehtkkig lot dat het bispelturig Mexikaansche volk berokkend [Mt aan zijn keizer Maximiliaan, gemaal Iran prinses Charlotte van Belgie, dip |(!«or generaal Santa Auna, een dictator Ivervaden, onder de kpgjels zijner eigen poldaten een roemrijken dood stierf. Het verhaal der verovering. [ Gisteren kwam in Europa een omstan-<% verhaal toe over de ontscheping van ©Amerikaansche troepen te Vera Cruz, i (je beschieting en de verovering der stad, (lie nu volledig in de macht van de Ame-nkaaen, is en waar uit de Mexicaansche ffSeeringstroepen gevlucht zijn. , s^ad, van langs zeezijde gezien, «vert een droewigen aanblik op. De hayons van de Amerikaansche schepen heb-wn talrijke geboinven in puin gelegd, oader andere het arsenaal en het fort op M eiland San Juan de Ulua gelegen. De Jiexicaajisehe troepen weerstonden niet JajlS aan dien Aimerikaanschen aa.nval, het waren de inwoners zelf die de Amerikanen, zoo-veel zij konden, op ge-ffeersehoten ont'haaiden. -vadat de Amerikanen de tolgebouwen '"zet hadden, had eene poging tôt ern-«igen vveerstand plaats, doch de Ameri-«aansche houwitsers joegen weldra de «Jldaten van Huerta op de vlucht. net \va»s ap dat oogenblik dat een Voep Mexicanen den ouden toren van "* 'ort San Juan de Ulua bezetten en op de Amerikanen begonnen te vnren. Twse goed gemikte houwitsers, door het Amerikaansch pantserschip "Utah" ge-Konclen, waren volcloende om den toren om te beuken fn de ver.dedigers tôt den aftooht te dwingen. Middelerwiji ging de Amerikaansche vloot voort met de kust "schoon te va-gen".Opmerkelijk is het dat de Mexicanen geen gebruik va.n kanons maakten. Van op de daken werd er, gansch den namid-dag, door de burgera op de Amerikanen met geweren geschoten. Admiraal Flet-cher zond aan den burgemeester van Vera Cruz een ultimatum, hem. met krachtdaclige maatregelen dreigeiid, indien dit geweervuur niet onaniddellijk ophield. De burgemeester Diez liet het ultimatum onbeantwoord. Aan de vloot werd bevel gegeven de stad zelve te be-schieten. En het was, onder de bescher-ming der kanons, dat de Amerikanen in de stad rukten, het stadhuis bezetten, den laatsten weerstand braken en eenige honderden burgers, die zich niet gewil-lig genoeg onderwierpen, gevangen narnen.De nacht Jiep kalm vooi-bij, doch woensdag morgend bij zonsopgang, her-ibegon de beschieting. 's Nachts waren nog twee duizend man Amerikaansche troepen ontscheept en een grooter getal Amerikaansche oorlogschepen aangeko-men. De nieuwe beschieting vernielde een groot getal huizen. alhoewel de scha-de, door de Amerikaansche houwitsers aangericht, minder aanzienlijk is dan men het wel zou kunnen veronder-stellen. 's Nachts waren eenige honder-den Mexicanen erin gelukt de stad te ontivluchten. Eene proclamatie. Eens volkomen meester van de stad, deed admiraal Fletcher eene proclamatie aanplakken, waarbij de handeldrijvers verzocht werd.en hunne wink-els te her-openen, en de verzekering gegeven wordt dat de Amerikaansche troepen de orde zullen handhaven. De proclamatie voegi; erbij dat de admiraal niet van zin was Vera Cruz aan te vallen, doch dat de Mexicanen zelf hem daartoe gedwgngen hebiben met op de Amerikanen te Schïe-ten.De _ stad Jhiernam weldra haar rustîg uiterlijk. Al wie verdacht wordt den weerstand te willen hernemen, wordt aangehouden. Admiraal Fletcher heeft ook laten we-ten dat er geene krijgsverrichtin.gen in het binnenland zullen aangevangen wor-den, ten ware président Huerta een nieuw geschil uitlokken zou, met de Amerikanen te sjnaden. Eene nota van generaal Carranza. In de verklaring die Carranza aan Wil-son gericht heeft en wa<win hij het stand-punt van de opstandelingen ten aanzien van de bezetting van Vera-Cruz aangeeft, zegt hij : Terwijl _men wachtte on hetgeen het zou besluiten, zijn zekere vijandelijke dà-den te Vera-Cruz begaan, welke de re-geering der " constitutionalisten" niet ver wacht had van een regeering, die herhaaJ-delijk den wensch te kennen had gegeven, om met het Mexicaansche volk in vrede te leven.Carranza vei'klaart dat hij met het zenden van deze nota voldoet aan een vaderlandslievenden plicht, ten einde aile mog«lijke eervolle middelen aan te vvenden voôr de twee natiën hun vrede-lievende betrekkingen verbreken.Hij zegt clat het Mexicaansche volk den overwel-diger Huerta niet erkent. Deze heeft niet' het recht voldoening te vragen of te ge ven. De rechtbanken der "constitutionaiisu ten" zullen zijne onwettige daden on^er biddelijk straffen. Carranza voegt hieraan toe : De inval in ons gebied en die bezetting van Vera-Cruz door uwe troepen zijn een schending vsn onze_ rechten, onafhankelijkheid en sou-vereiniteit .Zij zullen ons in een ongelij ken oorlog wikkelen, welken wij tôt nu toe wenschen te vermijden. Carranza bes-luit, met Wilson uit te noodigen, de vijandelijkhedpn te sclipr-sen en den Amerikanen te beveiîn Vera-Cruz te ontruimen, vo-orts aan d'e regeering der " constitutionalisten" de erselien kenbaar te m.aken, ten aanzien van bet gebeurde te Tampico, welke eischen in bil-lijken en verzoenenden geest in overwe-ging zullen worclen genoanen. Het antvvoard aan président Wilson aan generaal Carranza. Als antwoord aan generaal Carranza, heeft président Wilson verklaard dat het pptreden der Vereenigde Staten in Mexico enkel gericht is tegen generaal Huerta, en dat de souvereiniteit en de onaiiihankelijk'heid der Mexicaansche mo-gendheicl onder aile opzichten zullen ge-ëerbiedigd worclen. De verklaring van président Wilson voegt er aan toe dat, alhoewel de Veree-nigtde Staten hoegenaaimd het inzicht niet hebben hun wil aan de Mexicaansche mogendheid op te leggen, zij noch-tans dezen, die thans het land beheeren, moeten diets maken dat zij hare recht-matige vragen dienen in te wiiligen. Brand. Bij 't geveeht van woensdag zijn 't dou-anenkantoor ten den entrepôt te Vera-Cruz in brand geraakt. Het vuur Kon echter weldra. worden gebluscht. De Witte Vlag. -4fdmiraal Badger cféelt mede dat de -Mexicanen zich bij herhaling hebben schuîdig gemaakt aan schending van de witte vlag. Président Wilson. De weinige woorden die président Wilson uitsprak toen men hem kwam zeggen dat een groot getal dooden gevallen waren in het geveeht te Vera-Cruz, waren: " Ik betreur, ik betreur het ten zeerste". Hij begaf zich merkelijk aangedaan naar zijn bureel. Een Duitsch schip te Vera Cruz. Het stoomschip "Ypiranga", van de Hamburg-Amerika-lijn — dat ontboden was om vluchtelingen aan boord te ne-men — is te Vera-Cruz aangekomen met de iading wapens en munitie, die voor de Mexicaansche regeering 'bestemd was. De Amerikaansche admiraal Fletcher verbood eerst den ka.pitein van het Duitsche schip, de ha,ven weer te verla-ten met het wapentuig aan boord. Later wijzigde de Amerikaansche regeering- dit standpunt in dier voege, dat zij weliswaar de hoop uitsprak, dat de wapenzending zou worden gelost in het douanenkantoor, dat door de Amerikaansche troepen is bezet, om daar te worden in bewaring g'ehouden, maar dat zij, nu er geen oorlogstoestand bestond, geen aanspraak maakt op het recht, het ver-trek van het stoomschip te verhinderen of controol te oeienen op cle zending, tenzij deze mocht worden gelost in een door Amerikaansche troepen bezet ge-houden douanekantoor. Op last van zijne regeering heeft admiraal Fietcher den Duitschen kapitein verontschuldigingen aangebpden. Verschillige tijdingen. Den gëheelen nacht hebben de Mexicanen van de daken der huizen een on-geregeld vuur op de Amerikanen onder-houden. De straatverlichting was niet aangestoken. De pogingen van admiraal Fletcher om zich met een der Mexicaansche bevelheibbers in verbinding te stel-len en hem te overreden den nutteloozen tegenstand te staken, mislukten. Fletcher aarzelde bevel te geven tôt beschieting der stad met kanonvuur, maar het vuur der op de platte daken verscholen liggende scherpschutters maakte het gebruik van artillerie bijna noodzakelijk. Generaal Maas, de bevelheibber van ihet Mexicaansche garnizoen, had gisteren namiddag met zijn gezin Vera-Cruz ,per rijtuig verlaten, een half uur nadat de eerste boot Amerikaansche matrozen aan land had gezet. Sedert dien heeft men niets meer van hem vernomen. De officieren van het Mexicaansche garnizoen lieten hunne troepen de vrije hand, zoodra zij zagen dat de Amerikanen aanstalten maakten om te lanclen. Daaruit is het te verklaren, dat de ver-dediging niet geleid werd. Aile veiibindingen tusschen Vera Cruz en de hoofdstad zijn afgesneden. Aile winkels zijn gesloten ; de winkeliers wei-geren hunne zaken open te houden. Er heerscht groote schaarschte aan voedsel in de stad. De verklaring van Huerta. Zooais reeds met -een enkel woord werd gemeld, heeft Huerta de volgende verklaring afgekondigd • " Ik verzeker aan aile buitenlanders, ook aan de Amerikanen, die in Mexico willen blijven, veiligheid, en wil aan de wereld bewijzen, dat mijne regeering en Mexico besehaafd weten op te treden. _ "Ik wensch verder het Noord-Ameri-kaansche volk erop te wijzen, dat volgens tet %e?slag van: den bevelhebiber te Taanpico, de Noord-Am.érikaansche boot, die daar geland is en welker bemanning door een Mexicaansch officier aangehouden werd, geen vlag voerde. /"Ik lvrees>, dat président Wilson te dezer zake verkeerd ingelicht is en dien-teng-evolge ook aan. het Congres een on-juiste mededeeling heeft gedaan. Feite-îijk heeft de Amerikaansche vlag niets te maken met het tusschengeval en ik zou derhalve gaarne willen, dat het Noord-Amerikaansche volk dit daarvan even-zeer overtuigd werd." Verboden. Men bericht uit Washington dat de uitvoer van wapens andermaal verboden is. De Mexicaansche troepen. Uit El Paso : Men zegt dat vier treinen Mexicaansche troepen en een trein paar-den en schietvoorraad, gisteren avond uit Chiuhahua in bestemming van Jua-rez vertrokken zijn. Deze troepen staan onder het bevel van generaal Ortega. De Amerikaansche kolonel Hartfield, die bevel voert over het fort Biiss, per telefoon van deze troepenverplaatsing verwittigd, heeft aan het département van oorlog onderrichtingen gevraagd, daar Juarez zich rechtover El Paso bevindt. Te Juarez had men voorzorgen geno-smen om deze troepen.beweging geheim te houden. De overheden hebiben hevel ontvangen aile wapens en krijgsvoorraad, in door-voer voor Mexico, in te houden. De Britsche gezant te Washington, heeft aan al de consuls in Mexico ge-seind, om de Britsche onderdanen, er verblijvend, aan te manen de streek te veifiaten. !Er zijn meer dan 700 Engelr schen in Mexico. Het vertrek der diplomaten. De heer O'Shaughessy, Amerikaansch zaakgelastigde, denkt heden vrijdag Mexico te verlaten. De zaakgelastigde van Mexico te Washington heeft zijn pasport gevraagd.De heer Bryan, Amerikaansch minis-ter van buitenlandsche zaken, zegt dat het besluit van generaal Huerta tôt het overhandigen van het pasport aan den Amerikaanschen gezant, de Vereenigde Staten besluiteloos stelt in zake de mogendheid aan wie de belangen liarer na-tionalen in Mexico zouden opgedragen worden. De vreemdelingen. Admiraal Mayo, thans te Tampico, bericht het Amerikaansch gouvernement dat de Duitsche en Engelsche kruisers 1200 Amerikanen en vreemdelingen aan boord hebben genomen.Men verwacht te Tampico nog andere vluchtelingen, van meer verwijderde plaatsen komend. Onder de wapens. Men seint uit Washington dat, gezien den toestand, geschapen door de dreâ-gende houding van generaal Carranza. de heer Llo.yd Garrison, Amerikaanscn minister van oorlog, schikkingen geno-men heeft om 250,000 vrijwilligers onder de wapens te roepen. Président Wilson. verklaaït nochtans dat deze oproep maar zal gedaan worden, zoo hij noodig biijkt, maar in ambtelijke kringen is men overtuigd dat deze noodwendigheid zich zeer ras voordosn zal. De 250,000 vrijwilligers zullen voorze-ker zonder moeilijkheid gevonden worden, want, sedert eenige dagen, worden de wervingsbureelen werkelijk met aan-vragen bestormd. Voor de Amerikanen in Mexico. Dondierdag heeft de Amrikaansche Ka-mer een crediet van 500.000 dollars, bestemd voor cle onbemiddelde Amerikanen dia verlangèn Mexico te verlaten. De houding van Japan. Een Japansch blacl zet, zoo bericht men uit Tokio, het oordeel vooruit dat de Japansche regeering van de huidige moeilijkheden, waarin het gouvernement van_ Washington gewikkekl is, zou gebruik moeten maken, om aan te dringen op de regeling der tusschen Japan en de Vereenigde Staten hangende vraagstuk-ken. BUITENLAND. FRASmRUK. Het bezoek van k Engeische Vorsten In het Engelsch gasthuis. De Engelsche vorsten, vergezeld van hun gevolg en van sir Francis B,ertie, gezant van Engeland, hebben zich donder-dag morgend om 10 ure, naar Levallois-Perret, biegeven, waar zij het Engelsch gasthuis Richard Wallace bezocht hebben. De bevolking van. Levallois bereidde hun een geestclriftig onthaal. De vorsten gingen door verschillend'e zalen van het gasthuis en de koningin onderhield zich in het bijzonder met meeste zieken. De koning en de koningin verlieten het gasthuis om 11 ure ,om zich naar het Muséum van sierkunsten te begeven.Daar ook wer-den zij, toen zij binnenkwamen en als zij vertrokken zeer geestdriftig toegejuicht. De lioersen van Auteuil. Het ontbijt, aangeboden ter eere van den koning en de koningin van EngeJand, bij den markies de Breteuil, eindigde een weinig voôr 2 ure. Daarna reden de Staatsihoofden, mid-denin de toejuichingen der talrijke me-nigte, naar de koersen van Auteuil. Om 5 ure 40 zijn de Engelsche vorsten terug in het ministerie van buitenlandsche zaken gekomen. Bij den heer Doumergue. 's Avonds dineerden de Engeische vorsten en de président en mevr. Poincaré met hunne gevolgen bij den heer Doumergue, minister-voorzitter. Geschenken. De président der republiek heeft aan den koning en de koningin een prachtig raam-tapijt van Beauvais aangeboden. Een boot omgekanteld Twee arbeiders verdronken. Dri-e arbeiders welke te Lizier een dijk herstelden, nabij eene papierfabriek, be-vonden zich daalrtoe in eene boot, welke omkantelde. Een hunner kon niet zwem-men ; zijn wierkgezel zwom hem ter hidp. kreeg' d'e kramp in een d'er beenen, en zonk met zijn makker. Beiden vierdronken, 1 ranknjk en Engeland. — Er is hoege-naaond geen kwestie van eenige nieuwei geschreven overeenkomst, tusschen Engeland en Fr&nkrijk De betrekkingen tusschen beide landen zijn vast gevestigd, hecht gesteund op de grondyesten. eener wederzijdsche en harteh.ike verstandhouding. Het is niet noodig dat de betrekkingen tusschen Engeland en Frankrijk een anderen vor,m aannemen. Alhoewel men dus geen uMoreiding cler betrekkingen tusschen beide landen van het bezoek te Parijs moet verwach-ten, mag men een duidelijker omschrij-ving der bestaande "Entente" te gemoet zien. Een krankzinnige in het Elysée. Gisteren a.vond, rond 7 ure, heeft een zmnelooze zich m het Elysée aangeboden. met een brandende kaars in de hand roepende: "Weg met Poincaré!" Hij werd aangehouden. De zaak Cadiou. - De gewezen be-waker der werkhuizen Grand'Paiud', ze-kere Bossard, is aangehouden voor de, zaak der moord op den ingenieur Cadiou De onderzoeksrechter deed tôt de aan-'ûoudjng overgaan, omdat hij vennoedt dat de man meer afweet van de zaak dan ini.l tôt hiertoe verklaarde. Bossard hout krachtdadig staande dah i.l niets van de toedracht der zaak weet. weet. . Doodgedronken. - Ernestine Duro-sier, .j0 jaar oud, wonende rue Ordener te Parys, wedde, in een koffiehuia harer buurt, dat ze een liter absinth zou uit-drinken. Zij deed het en stierf kort daar-na. I ^ billet on der Gazette van G en t. 1 Uit de Herinneringen der Kirwoods Die kreet bcnam mij den lust tôt lachen < v'erzeker ik u, want ik wist dat de 5 lla-i Kevaalr liep te verdrinken. Het t cnaainv dreef langs mijn boot ; ik stak 1 'J'i ana tôt den schouder in het water, rniri 6e® 'le^ ^^te flanel van zijn buis te L , n- Natuivrlijk sloeg het vaartuigje 1 eteen 0111, en wij lagen in het water. < ;,aar ^ zwom als een otter, en wist dat '■ niet bang behoefde te zijn. ( 1 e dien ik vasthield, wie hij < , ■ n ook zijn mocht, hield zich flink. < >K 1 en. oevaar", proestte ik, terwijl ik 1 : ; J11 hootd boven water hield, en op den f pus liggen. "Houd u nistig." ,.es^ » antwoordde hij, en bleef zoo 1 , ^ "ggen als een blok hout. Ik sleepte i | 1 stroomafwaarts naar den oever, ] "M,s voor de twee booten blijvend. 1 ! Zc„, ?°P hard, zorg dat gij warm wordt, j dan ga ik terug, om uw broeder . braeht ik de giek met den an-(lf r, ve,eiinS' die 7,ich eraan vastklem-^ den oever. Toen ik de boot hacl I hàtiM 66 ' ,el? 00'f TO'jn kano had opge-heplnJ, v9n^ ^ de beide broeders weer on, , la - m ord'e, en volkomen bereid nief il'l? ^*e roeien- Maar dat wilde ik I t'iïp,,®, en' jk had geen lust in een I —Al karweifc.ie .van dien aard. I looft i.ri^ n^e'^ koud hebt, en be-sleentn Zltten? z.?Sde ik, zal ik u op I r°eien UV l!emen- ^'.i moest eerst leeren I ^aagt '11 è:w'e,nlfneni eei' gij u in een giek — Best, hoor, ik ben zoo warm als een toof, riepen beiden tegelijk, z66 juist op lenzelfcten toon, dat ik er van schrikte. Zij waren vol isvenslust en prêt, terwijl k lien terugroeide, en spraken gering-ichattend over het gevaar en de onder-lompeling.— In ieder geval, oude jongen, — zeg-le een hunner toen zij aan wal stapten, ;ullen wij nooit vergeten dat er vandaag -wee lijken in de rivier zouden gelegen îebben als uw hidp niet zoo juist op tijcï vas gekomen. —I De rechter zou nogal moeite gehad îebben met de persaonsbepaling, zegde le ander lachend. Doch al spraken zij er met mij luchtig )ver, tegen anderen cleden zij dit niet. Ik >ntdekte weldra dat zij overal praatten )ver mijn " dapperheid". Ik vond het ver-,'elend, zoo tôt een a-fgodje gemaakt te vorden, en den lof van de kameraden te noeten aanhooren over niets. M{iar |ik con niet boos zijn op de tweelingen, die iet goed meenden, en die zich zeer be-îoorlijk gedroegen, toen ik er met hen jv-eir sprak. Met iederen da|g van onzen omgang be-;on ik meer van hen te houden, en zoo ?ing het met al mijn kameraden — behal-ve met mijn bijzonderen vriend1 Beck. Op een morgend aan het ontbijt vroeg ik hem naar de reden — ik tenminste aan fciet ontbijt, hij had al een paar uur gele-den ontbeten. Ik was zeker in geen goe-de stemming omdat ik den vorigen avond zeven en vijftig pond met de kaarten verloren had. — Hebt gij ,iet« tegen. de Beirtriams, Beck? vroeg ik een .beetje scherp : ik ge-loof dat ik wel het recht heb, dit te vragen.Dat geloof ik ook. Ja ik heb iets te-i^en hen. — Waarom hebt gij dat niet vroeger verteld? — Waarom hebt gij het mij niet gevraagd? Ik ben volkomen bereid, het u te vertellen. Een van hen is een gemeene \ kerel. — Wie va*i de twee ? vroeg ik, zonder erbij na te denken. Beck begon te lachen en ik lachte mede, want als hij lachte, moet men onwil-lekeurig medelachen. — Vraag mij wat anders, zegde hij, iets wat gemakkelijker te beantwoorden is. Ik wilde dat ik het wist, dan zou ik hem op zijn kop trommelen. — Is het zoo erg? — Nog erger. Ik zou er tegen niemand anders willen over spreken. Kent» gij dat kleine juffertje Bloom 1 — Dat meisje uit den tabakswinkel ? A'ieen van aanzien. Ik knik haar altijd goedgn dag. Een aardig kind. — Juffer Bloom is een dame, vïel Beck een beetje stijf in. Dat schijnt ge niet te weten. Haar vader was Hector, met een goed1 traktement, en was zeei- gezien. Hij stierf plotseling, en liet zijne weduwe en zijn eenige dochter zoo. goed als niets na om van te leven. Eucy, ik bedoel juffer Bloom, was indertijd een va^i de beste leerlingen van haar school. Maar toen haar vader stierf, kreeg zij met de hulp van eenige vrienden d'en tabakswinkel op den hoek, en zorgt nu voor haar moeder en voor zichzelf. Gij schijnt goed op de hoogte te zijn, oude jongen zegde ik. Beck bloosde. Hij bloosde werkelijk ! Beck ! —Dat weet iedereen, behalve gij, ezel, antwoordde hij scherp. Aile studenten koopen hun sigaren en tabak bij haar. Zij krijgen goed© waar ook, maar dalt doet er nu niet toe. Allen behandelen haar als een dame,allemaal, behalve die lieve Ber-trams- van u. — Eén van hen, verbeterde ik. — Ja, één van hen. Hij en de ander kun tien voor mijn part naar den drommel loopen ! —En wat deed hij, of deden zij dan? — Hij was onhebbelijk tegen Lucy Bloom, zoo e-en ellendige kwast ! —Wie v;4n de twee ? — Maak nu geen grappen, Kirwood, daar ben ik niet toe gestemd. Ik zeg u, dat mijn bloed kookt, als ik er aan denk. Na een izwaren dag in den winkel wandel-de het arme meisje langs de rivier. Die vdegel liep haar na, drong zich aan haar op, en tràchtte haar te kussen. Ik moet bekennen, dat zijn woorden niet veel indruk op .mij maakten, en ik niet in Bcck's verontwaardiging kon dee-len.— Nu, zegde ik, was dat dan zoo erg? Wij ail en kussen, als het erop aankomt, gaarne een jong meisje. Nu werd Beck in ernst boos. Ik geloof, dat onze vriendscba(p nooit zooveel gevaar heeft geloopen, aïs op d'at oogenblik Zonder een woord te zeggen, draaide hij mij den rug toe en stapte naar de deur. — Vergeef mij Beck, riep ik hem na. Het was mijn bedoeling niet u te grie-ven.Met de deurkruk in de hand bleef hij even staan, en kwam terug. — Hoe zou het xi bevallen ,als die vie-gel uwe zuster tegien haar wil zou kussen I vroeg hij opeens. En dat verzeker ik u Kirwood, uwe zuster is geen haair be-ter dan Lucy Bloom. _— Maar — begon ik. Het beviel mij niet, dat hij mijn zuster erin haalde. - O, ik weet wel, dat gij zult herha-len, dat wij allen wel eens een meisje ge- kust hebben. Maar alleen een ploert zou trachten. een meisje tegen haar wil te kus- a sen, een groote ploert, wanneer dat meis- z je Lucy Bloom was. v Hij had mij heeiemafli niet van het d groote verschil overtuigd, misschien om- s dat ik toen Lucy Bloom nog niet kende. j-' Doch Beck scheen zoo vertoornd, dat ik ; maar beter vondi, er niet op door te gaan. ^ —• Iloe hebt gij dat allemaal vernomen ? c] vroeg ik. — Zij heeft het mij zelf verteld. Gij be- a hoeft niet zoo raar te kijken, zij geeft geen zier om mij, evenmin als ik op haar d verliefd ben ; ik bewonder haar en voel g eerbied voor haar jop een avond vond ik v haar in dien winkel, schreiend, en toen ii kwam ailes uit. Zij wilde het haar moe- o der niet vertellen, 0111 haar geen verdriet I te doen, vooral daar haar moeder altijd ]j wil, dat zij voor de betrekking zal bedan- a ken. Nadat de vlegel haar beleedigd had t verbood zij hem ooit weer in den winkiel te komen. Doch zij komen allebei gere- 1 geld, vooral wanneer zij alleen is, en dan c liggen zij met de ellebogen op de toon- bank, en gapen haar aan en praten tegen n hattr, of zij het goedvindt of niet. Het z lastigste is, dat zij niet kan zeggen, wiei ci van de twee zij kwijt wil zijn. Ik sprak -v met den een en hij zegde, dat hij het niet was geweest ; toen sprak ik met den an- r der — s — Met den ander 1 Kunt gij ze dan van 2 elkatider onderscheiden 1 j Tamelijk wel ! Maar dat hielp mij e niet. De een zoowel als de ander lachte s mij uit, en zegde, dat hét zijn broeder ? geweest was ; er was niet wijs uit te worden. Juffer Bloom kon mij niet helpen,en ik kon geen van lien afranselen, omdat hij wel eens de verkeerde kon zijn. — Vondt gij het dan z66 vreeslijk? _j GlJ ke"t het meisje niet, Kirwood, cr,ls. zoudt gij dat met vragen. Het achète schepseltje van de wereld. Ik erzeker u dat mijn vingers jeukten om n vent, die ha/a-r beleedigde, een pak lagen te geven. Eén goed ding is het .nminste, dat zij haar allebei met rust en, nadât ik met hen gesproken lieb. m^et' vergeven en vergeten en rfnTen.V°n 86n gkS Wijn bij mij komen — Dat do© ik liever niet, oude jongen, ls gij het mij niet kwalijk neemt. ' Ik vond het wel niet prettig, maar zeg-mets van. Om de waarheid te zec-^en beetje, overdreven ' °. &ebe'ten te zijn omdat miand een schoon meisje een kus gaf. f had willen geven. Als ik zijn juffer doom met kende, dan kende hij de twee- K ^le J1 kende ze wel' en telkens j? ik hen ontmoette, bevielen zij mij be- lk vrees, dat ik min of meer een spe-îr ben het zit mij in het bloed. Mijn va-ei heeft nooit van zijn leven op een aard gewed of een kaart aangeraakfc, iijn grootvader heeft ruim een derde van «n yermogen verdobbeld. Ik vermoed, at ik van hem die plotselinge aanvallen an speelwoede heb geërfd. De Bertrams waren altijd tôt -allés be-eid wat op spelen leek. Zij konden uit-tekend tegen verlies en winst. Ofschoon ij de voorkeur gave-n aan een kleinen azet, waren zij toch ook niet bang voor en grooteren, en weigerden nooit, te pelen, hoe hoog liet bedrag ook mocht îjn. (Wordt voortgezet.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.