' ^^^^^enstêën^rûkkëhj™- 1 Boekbinderij JAN BOUCHERIJ = 22 = HOPLAND, Antwerpen doodsbeeldekens met of zonder portret plakkaten Omzenobrieven, Rekeningen enz. in m mm——ii m t 2.5_^n_lr.GEILLUSTREERDE 5Centi""en ■ «.wwwMfc>iwiMg«BMh«ai nini nnnw inmii imn—■MPHiiiiii MI ■■ IIIIHHIB—amggaaa ■ BUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN DAÇELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. Papierhandel JAN BOUCHERIJ = 22 = HOPLAND, Antwerpen BUREELBEHOEFTEN Godsdienstige Voorwerpen daden en zaken I. Schooiverlof Wijraakten in ons vorig nummer het a. s. rroot schoolverlof aan, waarover in vele 'teden en gemeenten nog al geredetwist is. Er waren vooreerst vele ouders die geen ichoolverlof voor hunne kinderen verlang-jen, omdat er weinig of geen middel is om ze t'ijdens het verloi voldoende afwisseling ran verzet of reizen te verleenen en de leer-jngen dus heele dagen te huis in « Moeders veg» zullen loopen. Die meening werd gedeeld door schoolop-:ichters en ook door schepenen en raads-eden.Men beweerde ook dat de meeste kinderen. twee-, drij, ja, sommige wel 4 maanden ver-of hebben gehad en zij dus thans maar door e leeren hadden. Wij meenen dat die ouders, onderwijs-ipzichters en andere officieele personen in 't .ngelijk zijn. De gewone vacantie van Au-ustus moet doorgaan zooals vroeger, omdat et in onze gewoonten en overleveringen ligt. )e verloftijd is zoowel eene belooning als erdiende rust voor onderwijzers en leeraars. Jaar kan de in schijn beweerde « last voor e ouders » niet tegen opvvegen. De ouders, ie de kinderen drillen naar hunnen wil, ebben er te huis geen last van en zijn inte-endeel tevreden ze eenige weken bij zich te ebben, om hen te verleenen, wat zij lien jdens het schoolgaan niet kunnen geven. Te Antwerpen zal er in de gemeente-, zoo-rel als in de private en vrije scholen en iderwijsgestichten verloftijd zijn en wel van Oogst tôt 2 September. 't Is goed gedaan. II. Onze Kaaien Terwijl wij dezer dagen op het Zuiderter-is van de Scheldekaaien wandelden, her-achten wij het groote feest der inhuldiging an de «Nieuwe Kaaien», hetwelk plaats reep op Zor.dag 26 Juli i885. Het is dus :orgen 3ojaar geleden. Het weder was prachtig. De huizen ivaren ;vlagd met de vaandels van de landen der ereld. De schepen die op de reede lagen, aartusschen de schoone yachten, waren 3k aile in ieestgewaad met ontelbare vlag-;tjes versierd. De Engelsche Scheepvaart-rma « Great Éastern Railway Company » ad voor de plechtigheid een nieuwe stalen teamer « Adelaïda », van Harwich gezonden, 1 verbinding met een trein uit Londen, aarmede honderden reeders afkwamen om ïelte nemen aan de plechtigheid. De groote Duitsche Scheepvaartmaat-:happij - Nord-deutscher Lloyd - pakte uit et hare prachtigste booten. Koning Leopold II en Koningin Hendrika, : leden der Regeering met den Minister-oorzitter, heer Beernaert, aan het hoofd, vamen de plechtigheid bijwonen. Op de reede voor Temsche lagen 70 booten ider stoom, die de « Emeraude », waarop it Vorstenpaar en de officieele personen aats namen, vooraf vaarden. Prachtiger en grootscher tooneel is nooit bewonderen geweest dan die groote vloot indelsschepen, voorbij de stad te zier ren, bewonderd en toegejuicht door dui-nden en duizenden menschen, die op de .aien en gestapelde koopwaren stonden, Oi n uit de vensters en van op de daken met inné zakdoeken en vlagjes wuifden. De Gouverneur,de Burgemeester en andere ■erheden, de voorzitter der Handelskamer i al de notabelen der stad verwelkomden :n Koning en de Koningin. Geheel den dag door werd er gefeest. III. Oorlogskontra kten Een werk dat op het gepaste uur komt is el dat van den heer Jan Adrian, advokaat j het Beroepshof van Brussel, getiteld : De Oorlogskontrakten » ; of juister « I.es mtrats et la Guerre », daar het in de Fran-he taal geschreven is. Al de'genen, die kontrakten hebben, welke r oorzake van den oorlog onderbroken îrden, raden wij aan het werk van den usselschen advokaat te lezen. Zij zullen in leeren wat hen te doen staat, wiflen zij :er rechterlijke beslissingen of vonnissen orkomen, welke hen niet zouden bevallen. Volgens Mr Adrian is de wetgever de nige bevoegde om orde te brengen in de tredderde zaken van het maatschappelijk •en. De betwistingen over het houden of het schorsen der kontrakten kunnen niet ont-tan dan op de kwestie te weten ol de uit-ering wezenlijk onmogelijk geworden is, eene beslissende wijze. Veronderstel dat een werkliuis door den irlog geheel vernietigd is. Is daarom de mogeiijkheid op eene beslissende wijze wezen ? Indien een werkhuis vele bestel-gen had en men deze nu allen afgeschreven eft, is het zeker mogelijk dat men eene derneming ruineert waarvan eene geheele eek lijden zal. Nochtans zijn er werkhui-a die in een kort verloop van zes maanden ug opgericht en in beweging gesteld irden. De achtbare advokaat bespreekt ook de urgeschillen, welke, volgens hem geen echterlijke >• maar wel eene » maatscha[ -iijke » oplossing bekomen. Nog andere esties worden in het nuttig boekje aange-ild.}e wetgever, zal, eens terug aan 't werk, beslissen hebben over al die vraagpunten. L' ! ! IN HOLLAND STAAT EEN HUIS Dat is de titel van een vaudeville-operette die tegenwoordig — met bijval naar 't heet — te Amsterdam wordt opgevoerd. Welk huis hier bedoeld wordt, laat zicl gemakkelijk raden, schrijlt deANieuwe Rotter damsche Courant, als men weet dat het stul een wel gecpenbaarde actueele tint heelt ei in de rolverdeeling verscheidene diplomaten congressisten voorkomen. Geen twijfel mogelijk : 't is de bloedigt wereldkrijg met zijn eindeloos wee, ondet den vorm van een kluchtspel ten tooneelf gevoerd. 't Is het Vredepaleis van den Haa^ waar de draak wordt mede gestoken. De schrijver heeft gemeend, zegt nogdf Nieuwe. Rotter damsche Courant, dat zelff de ernstigste zaken — dus ook de huidigt Europeesche tragedie — hun komische zijde hebben en 't is met deze laatste naar behoo-ren te doen uitkomen dat hij zijnen toehoor-ders eenige aangename oogenblikken wi verschafîen. Die schrijver is een Hollander, de spelen en speelsters, die zijn looze zinspelingen; .humoristische zetten ol boertige kwinkslager door woord, lied en gebaar vcrtolken, ziji: Hollanders. Hollanders zijn ook de menschen die het stuk gaan hooren, zien en toejuichen. de dagbladschrijvers, die er met goedkeu-rende bewonderin^ verslag over geven. 't Zi; ter hunner verontscliuldiging gezegd. Want in Holland gaat men niet zoo recht-streeks als in andere landen onder het oorlogsleed gebukt. Wie in Belgié, Frankrijk, Duitschland, Engeland,Rusland en andere oorlogvoerende rijken denkt er aan een operette te brouwer uit het bloedigste aller treurspelen ! In Holland staat een huis... Ja, een Vrede huis, een paleis opgericht met de edelste bedoelingen, ingehuldigd met de meest groot-sche verwachtingen, waaraan het, wel i: waar, tôt nog toe niet heeft beantwoord... Maar is dit een reden om met sarrenc geschimp het zoogezegd mislukt streven dei pacifisten te verguizen en den schijn aan tt nemen alsof men voortaan iedere poging var dien aard nutteloos, ja, bespottelijk acht ? Integendeel. Juist nu schijnt het gepast oogenblik gekomen om aan het Vredepaleis de hoogste bestemming te geven welke zijne oprichters voor hetzelve konden droomen namelijk : een einde stellen aan een maanden langen hemeltergenden broedermoord. Dat de verlichtste en begaafdste lieden allei natien, voornamelijk de schrijvers endichters. in plaats van hunnen tijd te verspillen in j machteloos gespot en gehekel, trachten in vloed uit te oefenen op de openbaredenkwijze en op hun wederzijdsche staatsregeeringen jten einde te verkrijgen dat er naar het voor jstel van Senator Van Peborgh een wapenstil-stand gesloten worde. Dan zullen Belgische, Fransche, Duitsche, Engelsche, Russische en andere diplomaten in het Vredepaleis van den Haag vergade-ren tôt het volvoeren der verhevenste taak waartoe men op aarde kan geroepen worden : het stichten van een duurzamen vrede ondet beschaafde volkeren. En dan zal er niet langer in Holland eer huis staan; voorwerp van bijtende satire, maar het zal zijn de zetelplaats van merische. lijkheid en volkenrecht, een toevluchtsoord waar klemen en zwakken bescherming zuller vinden tegen grooteren en machtigeren, eer: tempel van vrede en eendracht welks bestaar aile natiën aan het bevoorrechte Nederlana zullen benijden.. Arno. ANTWERPEN IN OORLOSSTUO — « J an ! » — « Ja Moeder » —. — « 't Is nu vandaag de derde maal dat ge den geheelen dag kunt gaan waar ge wilt. Wat ge al zoo uitzet en waar ge gaat is mi gelijk. 'k Vraag er niet achter. Ge zijt oud er wijs genoeg om alleen op staat te loopen Maar dat uw geheugen kleiner is dan dat var ons klein mannen, dat zult ge mij nu we! willen toegeven ». — Allée, allée moeder, wat is er nu weer, vrouw ? — «Wat er is ? Durfde gij me dat nog vragen ? Wel sapristi, ge weet dat ik zooveel van bloemen houd. Dat we nu op ailes moeten zien. Dat we andere jaren de vensterdorpels vol bloemen hebben staan. Dat we dan nog schoone boekees in de kamers hadden. Dat ik dit nu, met dien slechten oorlog, moet missen. Dat... ja dat is er,.... dat ik u heb gevraagd om een schoone boekée bloemen van den buiten mee te brengen ?... Maar dat is mijnheer vergeten, nu 'm mag gaan wan-delen. Nu denkt hij niet meer aan zijn vrouw,... o gij slechtaard.... Wat moeten ons kinders wel denken.... Is dat nu 'n voorbeeld geven van liefde en iemand 'n genoegen doen ? — — Ja — maar vrouw lief... luister eens.... — « Luisteren ! ik naar u luisteren ! Naar mij zult ge luisteren... ! 1k wil... versÇaat ge !... ik wil dat ge dezei avond, wanneer ge terug keert, met eei !, schoone groene klimoptak thuiskomt, en da : ge buiten — 't is mij eender waar, onze liev ! Heerbeestjes vangt en meebrengt.verstaat ge — Waarom dat vrouwlief — « Waarom dat, wel omdat aile vrouwen ja mannen en kinderen ook, 'n klimopblad i: 'c koopsgat ol op de bloes dragen. En onz kleinste heb ik 'n levend O. L. H. beestj beloold, en gezegd dat vader hem er van zoi vertellen. Ga nu maar wandelen, maar pas op dat g niet door de regen te nat wordt, in dit koud weer, krijgt 'n mensch rap 'n valling. Dag, man, hebt ge drinken en tabak bij u XXX Zôô, echt vrouwelijk, huismoederlijk e: tevens bezorgd, gaf mij « mijn andere helft vrij af. 'k Richtte mijn schreden het eerst naa onze slachthuizen. 'k Had de laatste maande: nu al zooveel over « vleesch duur » en « gee: , spek meer » hooren spreken dat een « met eigen-oogen-zien » mij nuttig scheen. M , persooniijk interesseerde zulks weinig, doc mijn vrouw stelt er meer belang in. — « Koeie: I en varkens o( schapen en konijnen etei . plante» en voedsel, en wanneer de boer ee: , varken mest, geeft hij het vettende zwij: meel-voer,... dus, wanneer ik meelkost e: groensels eet, word ik ook vet » — is altiji mijne redeneering geweest. Mijne ega denk er echter anders over en ik zelf zal heusc! geen lekkere malsche biefstuk met jong' erwtjes, gefrituurde kleine nieuwe aardap peltjes, zoo heerlijk in zuivere boter gebruin< en 'n glas wijn afslaan.... hé ik watertand al , doch helaas.... geen zuivere boter meer t verkrijgen, want de koeien zijn schaars, d< boeren knoeien, de boterverkoopers verval schen, en de centen zijn zeldzaam duur... du de boter ook. De koebeesten, die ter slacht plaats worden gebracht zijn in dezen tijd nie gelijk weleer, en wanneer het geslachte bees dan bij de been- en vleeschhouwers wordt ti koop gesteld, gaat de verkoop zoo langzaam dat de schaarsche huisvrouwen-koopster: meestal taai, — oud — in de ijskast bestorvei vleesch krijgen. Het ziet er dan ook treuri; in het Borgerhoiitsche abattoir uit. In di slachthuis werden vroeger jaren den Maan of Dinsdag nog al paarden geslacht, maa: thans... weler zijn bijna geen paarden meer.. Arme dieren... Moest gij daarom uw levei aan de menschen geven ? De knollen die ge dan ook hier nog ziet,ziji oude afgeleefde magere beesten. Met moeiti ^ trekken zi j het onder dei ^ buik trappei ziet ge ol hoort ge nog weinig. Mochten toch die wreedheden na den wree den oorlog nimmer wederkeeren. Van 't Borgerhoutsche slachthuis kwam il in de Hofstraat, een oude straat met nog vee krotwoningen. Men was van plan deze kotei op te ruimen en de straat te verbreeden.. nu ligt het plan bedolven, Uit de Hofstraa komt men in de Veldstraat, een der oudst straten, vroeger eeuwen een land-enbuurtweg Wat deze straat eenig in haar soort maak is de groote zorg, [lielde, kunstmin en noi meer deugden die de gemeentelijke vroed schap voor deze straat betoond. Met schroom vallige angstvalligheid wordt er gewaakt, da de bestrating van oude, leelijke, hobbeligi klinkers en kasseisteenen blijft bewaard. Di Helmstraat waarinzeuitloopten waarineigen dommen staan van oud-burgemeester Moor kens zoon, (de majoor van de heldhaftigi Borgerhoutsche begraven burgerwacht), dii straat is nu tijdens het oorlogswee opnieuv gekasseid en heeft twee schoon geplaveidi voetpaden gekregen. Maar de Veldstraat deze antieke, ouderwetsche, herinneringwek kende heirbaan uit vroeger eeuwen, moe eenig zijn in het moderne Antwerpen, waa reeds zooveel uit vroeger tijdenis verdwenen Onze hais — waar we erg aan houden -! niet willende nekken, verlaten we de Veld straat. Op het Groeningerpleintje (heldhaftig herinnering) missen we de volksdrukte va verleden jaar. Dit pleintje met zijn twinti boompjes (is het u wel eens opgevallen da ; veel Antwerpsche pleinen zijn beplant me twintig boomen ?) was de laatste jaren he middenpunt van deze dichtbevolkte arbei dersbuurt, daar kwam jong en oud te samen duivenspelers en kaartspelers, muziekmaker en ruziemakers, en vooral jonge koppels or in 'n danshuis te wal-sen. En weet ge wat <^§5^ ge er nu ziet ? Voor den noen 'n ouderi straatveger die de . I karot staat te trekken ItoV. wanneer het warme H Wk 1 zonnetje 's mans | | f 1 stramme leden op- j SVJ* f[J kwikt ; 11a den noen f|« V fit wat buurvrouwen ^ die over ailes en nog |-i-wat klappen ; 's a-' vonds na schooltijd " jeugd vol dartelheid : spelende met kersenpitten, of wel de jongen 1 oorlogje en de meisjes schooltje of hinker spring in de met krijt getrokken vlakken (we 5 kunnen ze dan voetpaden, deuren en puie " bekrijtkladderen). . Ook in deze wijk staan veel woningen t ' huur. In de Kerk- en Pothoekstraten is me weer in de gewone stadsdrukie.men bespeui niet .dat het troebele tijd is... Ho Jan, ni< ! liegen... ook hier, waar men vroeger gee »: woning kon huren, staan er nu genoeg lee^ Wel snorren hier dag en nacht automobiele r voorbij, maar de natiewagens met de sterk trekbeesten bespannen behooren tôt het vei ^ leden. We gaan door de Lange Looibroekstraat j we wandelen langs het stedelijke abattoir i we zien de leege verkoophuizen ; we.... loope -i door, want we zien niets, dus zwijgen 00 i maar liever ; we herinneren ons dat menschei 1 wee van dienonvergetelijken g" October 1914 i en we verlaten dit oord om er nu niet ove i,te denkén. 'n Volgende maal gaan we een 1 langs dezen kant dolen. t Wegaan weer stadswaarts. We volgen d 1 leien en komen zoo weer in het midden de ; stad en de voile beweging. Daar bij d - Teniersplaats, Kunstlei en de Keyserlei is he 1 draaikolkcentrum der stadsdrukte. , O zalige hemel, o goddelijke natuur, gi 5 doet mij al het kleinmenschelijke gedoe ver 3 geten. Gij toovert in mij liefelijke herinnerin - gen van aangename stonden toen ik jong e: 3 hoopvol nog vertrouwen in de mensche; - stelde, en mijn eerste liefde-idylle onder ee; t lindebloeiïng bezong. O grootsche schepping t ik zie tegen u op, ik staar op het olijlgroe; ; van hoop en vrede, ik zie het zilverend onder , bladsgroen, waartegen, overal door heel di ; bladerkroon, de gouden knopjes van die wel 1 riekende lindenbloesem, de hier aan eigen ; pronkzucht denkende juflers bewierookt. I! : zie de honderden nijvere bijen, en ik denk.. ik denk aan o zooveel schoons en heerlijks.. • en ik gevoel dankbaarheid voor een stads . bestuur, dat mij arme werk- en bijna broode 1 looze stedeling, toch nog het genot verschaf prachtige bloembedden te zien en lindenpar 1 fum te snuiven. Maar ook dank ik u... wan ; die bloemen hebben mij herinnerd : dat 00' : ik anderen een plezier en genoegen moe î verschaffen... 'k moet de'«Hedera helix>: ; het boomveil of eiloof of zooals wij he f gewoonlijk noemen.klimop meethuisbrenger - Gij klimmende heesterplant, die muren tege: . het vocht beschermt, die de eerste lente over ■ brengers, de spreeuwen tijdens de koud ■ voorjaarsnachten een schutplaats biedt, di I door uw altijd groene bladeren mij d î legende van uw ontstaan weer verlevendigd i ik zal u zoeken, vinden en verzorgen in ee: potje in mijn woning, altijd, omdat gij trouv - zijt en u hecht daar waar gij opgroeit . En ik zal u -._SSSp^~ ^ j bewaren voor j ; vreemde smet- H tenenongedier- te,|geen luis zal \ Juw levenssap \ A l \ uitzuigen, daar- / i A. \ tomzalikopuw ry ^ ' \ 7j bladeren de L——^ A i j j Goccinellasep- \s \ s tempunctata » t;of « zevenstip- \y : pend onze lieve heersbeestje » zetten. Oo : van dit heihg beestje zal ik mijn kinderen d " ontstaanslegende vertellen, opdat zij u, " altijd groene plant, en dit mooie rood : torretje, met geel lijfje en op de vleuge: ; dekschaaltjes zwart gestipt, in eere moge 'i houden... en door mijn vertelling blij zulle : zijn gelijk mijn vrouw nu verheugd zal zij ■ wanneer ik thuis kom... en ik dan wee tevreden, omdat ik goed heb gedaan. Lari. ® Uit Oud-Antwerpen g II. (Zie ons nummer van u Juli) Een verteller van al het schoone der wijk Oud-Antwerpen in de Wereldtentoonstelling t van 1S94 schreef : « Uit eerbied voor het welbemind heen-, « gaande ol reeds heengegane vaderoord, om s » nog eens herop te wekken wat zij in vroeger l « dagen zoo bekoorlijk vonden en om aile « vrienden van het kleurige, het eigenaardige « Vlaamsche, genoegen te doen, hebben de « inrichters van Oud-Antwerpen eene wijk « der stad, zooals zij vroeger was, heropge-« bouwd met hare houten en steenen huizen, « hare kronkelende straten, hare grillige uit-« hangborden, hare rijke of nederige, maar « immer schoone woningen en hare openbare « gebouwen, meesterstukken van eigen « kunst » « Grillige uithangborden » zegt hooger be-doelde schrijver, hij had gelijk deze "vooral aan te halen, want Frans Van Kuyck, schep-per van al die ontelbare kleine bijzonder-heden, geholpen door Fon De Wolf, hebben door de namen, welke zij ieder huis of ge-bouw gaven, de geest onzer voorvaders der XVIe eeuw willen weergeven, terwijl zij ge-lijkertijd de smeedkunde, welke toen reeds eene hooge vlucht genomen had, door be-waarde afschetsingen van gesmeden uithang-" borden, wilden doen bewonderen. t Wij mogen hier bijvoegen dat sinds 1894 n de neringdoeners onzer stad smaak gevonden hebben in de gesmeden uithangborden en e bellentrekkers, en de hedendaagsche Quinten Matsys, van Lier, Louis Van Boeckeï, reeds n talrijke kunstbroeders in zijn kunstvak telt. t Onder anderen Abrams-Van den Broeck, de ■t kunstsmid, die de uithangborden, de kevies n der waterputten en andere sieraden in ge-, smeed ijzer voor Oud-Antwerpen heeft ge-^ maakt, C. Hansen, E. Verhees en anderen. Onder de schoonst gesmeden uithangbor-e den die in Oud-Antwerpen uitstaken, halen wij de volgende aan : « In de Gulden Spin », bij Léo Fevrier, op ; de « Merckt », afgebeeld door eene web ; waarop te midden de'spin. n « In het Moleken », bij Jos. Cordemans |s. en Çie, in de Capellestraet, afgebeeld door een gesmeden windmolen. « In den Gouden Leeuw -, bij Gebroeders • Verellen, Borse-straet, afgebeeld door een r schild met gouden Leeuw. s « In Brabo », bij J. Haeseldonckx, en « In St-Elisabeth », een prachtig huis betrokken e door de Edele gravin Jeanne de Merode, bei-r den op de « Merckt » staande, hadden ook schoone gesmeden uithangborden. « In de Pioen », bij Eug. Tielemans Roey-ackers, pasteibakker, Capelle-straat; « In de Worstenkroon », bij Rudolf Classen, op de j Merckt ; « In de Zaag. bij Victor Merckx-. Verellen, den bouwer van Oudt-Antwerpen ; . « In den Druiventros », bij Georges Van Speybroeck, drukker ; « In Sint Lucas, bij 1 Lodewijk Maillard, kunstschilder en herstel-1 1er van schilderijen ; « In het Vosken », bij 1 Hendrik Gailemart en A. Verhulst, drank-, huis ; « In de Sterre », bij Cuperus en Zonen, 1 handelaars in. thee, gember, chow-chow. cum-quat, en ander chineesch opgelegd goed ; « In de Violier » bij Jac. Stern, handelaar in - Turksche pijpen en. tabak ;« In den Moe- - riaan », bij Eug. Lauwers, speelgoedverkoo-. per ; « In de Zonnebloem », bij wijlen Gérard . Verkuylen, koopman in verwen ; eindelijk « In de Hesp », de Vennootschap der Ant- • werpsche Verkensbeenhouwers, onder voor-■ zitterschap van den heer bijgêvoegd senator - Emiel Raes-Daems, die in Oud-Antwerpen . j ook een der « burghemeesters » -ambten ver-t vulde. Al deze laatste genoemde uithangborden, waren met schoon gesneden armen aan de huizen der Capelle-straat gehecht. t Wij zullen in het volgend nummer nogmaals vtusschen de uithangborden van Oud-Antwer-t pen eens snuffelen en onze opzoekingen mededeelen. t Maar wij willen om heden te eindigen een der bijzonderste « borgers van Oud-Antwerpen » en wel van M. Gust. De Lattin, discipel 1 van de « Ghilde van SS. Crispijn en Crispi- - aan, maar ook letterkundige, tooneelschrijver ; en oud-bestuurder van den Kon. Nederl. e Schouwburg vermelden. □ In de «Borsestraet » was zijn magazijn, naast het fruitmagazijn « Den Grenaatappel » ' en had voor uithangbord « Het Schoentje ». 1 Daaronder las men volgend rijm : ? — Hier is « In 't Schoentje », lijck ge siet ; De schoenen maakt men U voor niet, 't Leêr alleen moet men betaelen Als ghij ze naast de« Borse » comt haelen. En sterk zijn ze, en ook schoon, Want draeght ghij ze aan uwen liais ten toon, Dan kunt ghy er wel negen jaeren Goed meê varen. — Ter zijde las men nog volgend opschrift : — Dit schoentje uit Oudt-Antwerpen ende het — Schoentje uit de Kammenstraet 105-107 (r) (Hoek Oudaau! maken maar één paer. — S. Nuffelaer. (I) Het schoenmagazijn van M. De Lattin, was toen i in genoemd huis der Kammenstraat. Al de nummers van de geillustreerde k zondagsgazet zijn nog te verkrijgen op e het bureel. 3 OVER ALLES. — De begrafenis van den heer Herman Mul-der heeft onder een overgrooten toeloop van over-r sien, vrienden en kennissen plaats gehad. Er werden vôôr de lijkbaar niet minder dan 7 lof-redenen uitgesproken. De begrafenis had plaafs op het nieuwe kerkliof » Schoonselliof » te Wil-. rijck. Het afsterven van den heer Mulder is een groot verlies voor het Werk tôt bescherming der Blinden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.