VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS : Voot België en Frankrijk i Voor een jaar frs. 5 00 Voor zes raaand » 3.00 Buiten Prankrijk i Voor eeu jaar » 8.00 | DOOR EENDRACHT ^TERK^ — i ... .... i , « BUREELEN : TE GENT : 24, Weliinckstraat. TE PARUS 181, Rue de Charonne. RUSLAND Aller blikken zijn tegenwoordig gericht naar Rusland. Juist van deze week ontvan-gen wij van een onzer yrienden eenen brief uit Petrograd. Alhoewel de brief gedagteekend is einde Juni laatstleden, zijn wij toch overtuigd dat onze lezers hêm met groote belangstel-ling zullen lezen. Petrograd, 24 Juni 1917. Mijn beste Vriend, Petrograd in revolutie-tijd. Het was middernacht voorbij toen ik in de Finlandsche statie aankwam, maar toch was het helder in de straten zooals nu in Parijs om 5 of 6 uur. Ik deed mljn klein gepak naar eenen der phaetons dragen die vôor den uitgang stonden en toen ik mijne bestemming aan den izvochtchik opgaf, deed hij al dadelijk zijnen prijs kennen : 12 roe-bels ! Het was een kleine knaap van 13 of 14 jaar die toch den klassieken gewatteer-den mantel aan had en den ouderwetschen Hollandschen hoed diep over de ooren had getrokken. Ifô begon te lachen want de rit van de sta.^itot het Regina hôtel, zou in normahn tijd 5O kopeck gekost hebben ik ; zag naar de andere izvotchiks om, maar die wilden hunnen jeugdigen confrater geene concurrentie doen en na lang twisten bracht ik hem ertoe mij voor 8 roebels te vervoe-ren.Wat ging ik nu in de hoofdstad, waar nog steeds de revolutie kookte, te zien lcrij-gen ? We reden over de brug van de Neva : ploegen werklieden waren er traag bezig met de lijn van den tram te herstellen ; aan verschillende kazernen en openbare ge-bouwen wapperde eene roode vlag ; we volgden de Neva-kaaien,het Fransch gezant-schap en de universiteit voorbij, die vroeger altijd zoo sterk door politie bewaakt wer-den ; nu f ik enkel eenige zeldzame wandelaars. Aan de overzijde van den stroom rees de vesting St Pieter-Paulus waar nu al de oud-ministers gevangen zit-ten ; 00k daar woei de revolutionaire vlag. Nu ging het langs het Ermitage en het Winterpaleis, de groote plaats over naar de Morskaia straat. Ook op het paleis steekt de roode vlag -en de Keizerlijke wapens zijn boven de poorten weggenomen, geen enkele schildwacht meer ofschoon het Paleis niet verlaten is, want op de eerste en tweede verdieping zijn al de vensters helder verlicht. Waarschijnlijk zetelt er het een of ander revolutionair comiteit dat om één uur 's nachts nog druk aan 't werk is. Heilige iever die niet lang zal duren. Langs Newski Prospekt rijdener nog trams en enkele rijtuigen maar nergens is er een politie-agent te zien. Ailes is doodrustig. Zonder moeite vind ik eene kamer in 't hôtel, ofschoon men mij voorspeld had dat er in heel Petrograd geen onderkomen meer te krijgen was, 's Anderendaags ga ik de stad rond en bezoek de Belgische en Fransche gezant-schappen ; iedereen is er ontmoedigd en radeloos, heel Rusland door is het volledige chaos ; de voorloopige Regeering heeft geen voldoende gezag of wil haar gezag niet doen gelden; in aile hoeken en kanten verrijzen er zelfstandige republiekj es,heel het oorlogsfront is ontbloot en duitschers kunnen overal door; na de Baltische vloot komt nu de Zwarte Zee vloot in opstand en heeft hare officiers ontwapend ; tegenrevoluties broeien langs aile kanten en niemand weet wat de dag van morgen brengen zal. Moet er opnieuw bloed vloeien ? Zullen de anarchisten die overal het hoofd opsteken en tôt de grootste gewelddaden bereid zijn, het jong bestuur omverwerpen ? De gemoederen van eenigen zijn zoo opgehitst, en de tijd gaat zoo snel, dat zij, die gisteren de extremisten waren, nudegematigden zijn en door meer-eischende elementen overrompeld worden. En nogtans zou de aanblik van de stad in 't geheel niet doen vermoeden dat er zulke gisting bestaat ; iedereen is aan zijn werk met dezelfde gelatenheid van altijd en de revolutie schijnt in de zeden en ge-bruiken in 't geheel niets veranderd te hebben : het houten plaveisel met de zes hoekige blokken wordt in vele straten ver-nieuwd en de werklieden arbeiden zonder opzien onder de gloeiende zon ; karren, last-wagens en huurrijtuigen allen met het ge- . kromde hout dat de bernes stevig houdt boven het hoofd van het paard en het kenmerk is van elk russisch gespan.rijdenononderbro-ken voorbij ; naast mijn hôtel wordt een groot ^ gebouw opgericht en de metseldieners dra-' gen de zware kareellasten, langs de helling ' die naast den opstijgenden gevel loopt, naar boven, net als de slaven die aan de j pyramieden werkten, — de revolutie heeft * dus nog niet de katrol of hefkraan doen invoeren om dat onmenschelij k werk af te schaffen, — in de ministeries waar nyjne 2aken me roepen, is nog altijd geen enkel ambtenaar voor elf uur op zijnen post, — sommigen zelfs niet voor twaalf uur ! — er worden daar nog altijd hetzelfde aantal cigaretten gerookt en glazen thee gedron-ken en met hetzelfde misprijzen op den 1 ongelukkigen neergezien die het waagt die | heeren in hunne rust te storen. Ontelbare soldaten slenteren langs de straten en groeten meestal hunne officieren [ niet; dfe waren toch altijd talrijk in Petro-[ grad zoodat deze menigte al niet meer op-ziens baart dan vroeger ; enkel de houding f die door geene tucht meer gebonden schijnt, steekt af tegen de algemeene stijfte en bangheid die eertijds heerschte. Er zitten soldaten op al de banken der parken, op de hoeken der straten staan er die met | cigaretten, citroenen of goedkoop onder-goed leuren, er zijn er zel s die hun oud ambacht van voerman of lastdrager hebben hernomen, en toch hun uniform hebben behouden . Dat soldatenele'ment gaat nogtans schier ongemerkt voorbij, ofschoon daarop geheel de revolutie steunt. Maar wat voortdurend verstomming verwekt is de algeheele afwezigheid van gendarmen en politie-agenten ; we wàren toch zoo gewoon van die hooge gestalten, te paard of te voet, met hunne grijs-bruine klakken en lange mantels, boven de menigte, op aile ' straathoeken en kruispunten te zien uitste-ken, elkeen zag er met zulk ontzag tegen op want ze beschikten over eene grenzelooze macht ; ze zijn allen plotselings verdwenen en.... de orde is ruim zoo groot als vroeger. Dat is wel het wonderbaarste dat de omwen-teling voor den oningewijden toeschouwer oplevert. Het publiek is als 't ware inner-lljk bewust van zijne verantwoordelijkheid in het behoud van de algemeene orde en streeft er naar om geene stoornis te verwekken ; ik zie nergens botsingen van rijtuigen zelfs op de drukste kruiswegen, geen enkele koetsier neemt de linker- in plaats van de rechterzijde der straat; op de plaatsen waar de trams stil houden staan soms lange rijen menschen de eerst-komende tram af te wachten en niemand waagt het buiten zijne beurt op te stappen. Ja, toch zag ik eens twee mannen die uit de rij waren geschoven maar dadelijk werd geprotesteerd en ze kwamen gedwee uit het rijtuigom aan de twee die vôor hen waren, hunne plaats af te staan. De tramrijtuigen zijn altijd gestampt vol en zelfs langs buiten hangt het volk eraan ; al licht kan er dus een ongeluk gebeuren zooals ik e*r overigens een bijwoonde. Een knaap die op de voettrede stond, geraakte licht aan den voet gekwetst; in vroegere tijden zou er dadelijk door een politieagent een proçes-verbaal opgemaakt geworden zijn, een heele oploop zou ontstaan en het tramverkeer misschien een uur lang onder-broken worden Nu was er van dat ailes niets; den kleinen werd bewezen dat het zijne schuld was, zoo hij verongelukte, hij kreeg hevige v'erwijten van de toeschouwers en werd eenvoudig ter verzorging wegge-dragen.Een volk dat zulke zachtzinnigheid, zulke gelatenheid, zulk gezond oordeel bezit, is waarlijk niet tôt baldadigheden in staat,het moet zich met aile gemak aan den nieuwen politieken toestand aanpassen en kàn nog groote daden verrichteii indien, het slechts eenen krachtigen leider vindt. Ook kom ik tôt de overtuiging dat het pessimisme van velen die Rusland van uit hun cabinet be-schouwen of het enkel kennen door het dag')lad dat ze lezen, erg overdreven is. Er wordt te veel gewag gemaakt van enkele anarçhistische wandaden die hier en daar gepleegd worden, maar die door de overgroote meerderlieid van het volk afge-keurd worden en zeker dadelijk zouden voor-beeldig gestraft worden, om aldus navolgers af te schrikken, indien de voorloopige Regeering krachtiger wist op te treden. Zoo wandel ik voorbij het hôtel van de Kschessinskaïa, de beroemde vriendin van den gevallen tzaar, en dat nog altijd door een anarchistisçb comiteit is bezet, dat er wapens en munities heeft opgestapeld om er zich desnoods teverdedigen. Deadvokaat d<r Kschessinskaïa heeft eenvoudig zooals dat bij ons ook zou gebeuren, van den rechter een vonnis verkregen dat hem terug in 't bezit der woning stelt en van de anarchisten vor-dert, ze te ontruimen. Hij heeft nu al de militaire macht van het land te zijner be-schikking om dat vonnis te doen uit voeren. Ja, maar dat is nu juist de knoop: De Regeering aarzelt om het Recht te doen zegepra-len met desnoods een regelmatig beleg voor dat hôtel op te slaan ; er wordt met de anarchisten onderhandeld, de advokaat verleent uitstel in de uitvoering van zijnen rechterlijken titel, dat duurt zooal weken en weken zonder dat er eene uitkomst is. Ik zet mijne wandeling voort door het Elagin Eiland, een wonderschoon park, aard Bois de Boulogne, dat eigendom was van den Tsaar en waar de prachtige villa in Empirestijl verrijst, die hij aan Stolypine in gebruik gaf. De hoveniers grits*den de openbare wandelingen, soldaten en meiden met kinderen zittçn op de banken te kouten, roeibootjes met sportsmen in wit kostuum, glijden over het spiegelende water, 't is moeilijk om te gelooven dat er nog onlusten kunnen uitbarsten nu, op eenige hpnderden meters van Petrograd, hier ailes zoo rustig en veilig is. En nogthans te midden van die opper-vlakkige rust, gaat Rusland eene groote crisis te gemoet, naar dewelke deomwerping van het oud-regiem als nietigheid mag gelden. Ik meen het bankroet dat voor de deur staat ; de uitvoerhandel bestaat niet meer, de inkom. t"n< der schatkist zijn uit-termate gedaald, er word geen vreemd geld meer door de Bondgenooten verstrekt, het .pnderhoud van 't leger, dat niets doet, en het algemeen budget van den Staat vergen 75 miljoen roebels per dag en de Regeering vindt geene andere uitkomst dan maar zooveel papieren geld als de drukmachienen dag en nacht voortbrengen kunnen, in om-loop te brengen. « We gaan regelrecht naar het regiem der assignaten », het zal niet lang duren of men zal u hoopen van die papieren naar het hoofd smijten. Het on-middelijk gevolgd van de waardeverminde-ring van den roebel is dat ailes ontzaglijk duur kost : een heel karig eetmaal, bestaan-de uit 2 gerechten en eene flesch kvas, komt op 10 roebels, de minste rit per izvostchik kost 5 of 6 roebels, een kop koffie met een stukje roggebrood 2 roebels, een pond krie-ken op de straat 4 roebels, t e 1 schoenblinker één roèbel. Petrograd is zeker de stad van de wereld waar het leven duurst is ! Zelfs in Johannesburg, Buluwaya, Elisabethville, in het hart van Afrika, kon ik mij aile confort aanschaffen mits 25 fr. per dag ; hier verteer ik, om enkel in 't leven te blijven, 50 roebels per dag. Geen enkel muntstukje, zelfs niet een koperen kopeck, is sedert lang niet meer te vinden, van 1 kopeck tôt 100 roebels is ailes papier. De gazetverkoopers, de ontvangers van den tram, de bedelaars zelf staan met pakken bankbrieven in de hand, ook post-zegels worden veel als munt gebruikt. Meer dan 12 milliard roebels van dat papier dat door geene tegenwaarde in goud en zilver gedekt is, zijn in omloop en de persen drukken maar altijd voort, zonder dat van den minister van geldwezen tôt den klein-sten moujik zich iemand over de gevolgen van dien papieren zondvloed schijnt te be-bekommeren. En nogthans zal onvermijdelijk, met eene mathematische juistheid het oogenblik komen dat al die briefjes als vuil papier zullen beschouwd en ondanks aile dwangmiddelen, in ruiling van waren niet meer zullen aangenomen worden. Reeds kan men in Finland, dat toch nog deelmaakt van het Russische rijk, met roebels geen enkele aankoop meer doen, in Petrograd wordt jacht gemaakt op vreemde munt en betaald men welken prijs ook voor Fransche of Engelsche banknoten. Wel tracht de regeering den val van den roebel tegen te gaan met wille-keurig de koers op 59 Rs. voor 100 fr. vast te stellen, voor de zeldzame betalingen die nog uit den vreemde gebeuren. Deze koers die aan den roebel eene kunstmatige waarde toekent van 1,69 fr. belet toch niet dat de vreemde markten den roebel slechts op 1,35 fr. schatten en nog elken dag minder ervoor betalen. Slechts twee middelen kunnen Rusland aan het financieel verderf onttrekken : eene nieuwe offensief tegen Duitschland, die da- ? r delijk de geldelijke steun van Amerika zou r ten gevolge hebben of vrede der Bondge-r nooten met Duitschland die de grenzen voor r den uitvoerhandel zou openzetten en vreemd geld zou doen binnenstroomen . Maar die offensief schijnt me nog heel verre ; aile dagen weigeren zekere regimen-ten het order van naar het front te gaan, uit te voeren ; de dagbladen stippen het feit aan, de Regeering zendt eenen afgevaar-digde om met de soldaten te onderhandelen en.... daarbij blijft het. Het komiteit van werklieden en soldaten, dat feitelijk aile macht in handen heeft en de voorloopige Regeering tôt lijdzame gehoorzaamheid dwingt, is de schoonste vereeniging van bot-terikken die ge uitdenken kunt ; ze brengen hunnen tijd door in eindeloos gebabbel over de noodzakelijkhei van den vrede, zonder de Bondgenooten in den steek te laten. Wie kan dat pamenknoopen ? Waar is de man die aan dien chaos een einde zal stellen ? Op Ker>nski, den minister van oorlog wordt veel hoop gebouwd. Heimelijk wipt iedereen op eenen Dictator en het zou me niet verwon deren dat hij eerstdaags te voorschijn treedt. Het ussisch volk wil rustig leven,welk ook het regie'm zij, waaraan men het onderwerpe. Het had zich goed aan het Tsarisma aan-gepast, het zal evengoed eenen Napoléon, eenen Danton of eenen Cavaignac aanvaar-den. Wat kent het eigenlijk van politiek ! De Kozakken schijnen gelijk altijd de gezondste patriotten te zijn. Een telegram dat hun Congres in Kieff naar de Regeering zondt als algemeen besluit, is de schoonste uiting van hunne hartstochtelijke liefde voor het Vaderland en van hunne grenzelooze offervaardigheid om het uit den nood te redden : « Vrije zonen der wijde steppen, de lieve moeder Rusland reikt u de handen en weent bitter. Gij, waardige erfgenamen van uwe vaderen en voorvaderen, gij zijt zijne hoop. Het uur is gekomen om een machtig woord te ppreken. Heft uwen ha-mer en slaat op het russisch aanbeeld. Toont uwe voorbeeldige en traditioneele kozakken-tucht. Vindt onder u eenen Yermak of eenen Minin, en neemt den minister-burger Kerenski als Pojarbki, en redt Rusland . Wij hebben genoeg van al de verraders, de anarchisten en de Lenin's. » Yermak, Minin en Poparski waren leiders uit vroegere bevrij dingsoorlogen . Zullen de Kozakken die zoo dikwijls het oude regiem recht hielden, nu de redders worden van de Revolutie en ook van den wereldstrijd ? Ik zeg nu voor Rusland wat Léon Blay in 't begin van den oorlog voor Frankrijk zegde « J'attends les Cosaques et et le Saint-Esprit ». A. THEOPHILO WITCH. De Vijfde groep niet opgeroepen Een blad had gemeld dat deze groep opgeroepen werd. Het werd gedwongen dit nieuws te logenstraffen. De lichtzinnigheid waarmede men zulk belangrijk nieuws de wereld inzendt, valt te betreuren. Wij zijn gelukkig te meiden dat de vijfde groep niet opgeroepen wordt en er nog geen spraak is van hem op te roepen. UIT ONS VADERLAND uit het land van waes. — ontvoerden kee- ren terug. — In een der voorgaande. num-mers spraken wij reeds van de ontvoeringen van St-Niklaas. Deze stad, evenmin als Lokeren, Gent, Dendermonde of Aalst bleef ook niet gespaard. Talrijke ontvoerden zijn dezer dagen in hun geboortestad terugge-keerd maar in zulken erbarmelijken toestand dat men te rechte voor hun leven vreest. Omtrent vier honderd soldaten verblijven in de stad : een deel in de infanteriekazerne ; een ander deel in de gemeenteschool der Kalkstraat ; een derde deel in 't Casino en nog eenigen in de gendarmerie. Het kasteel van de familie Janssens, aan de Bornhem-straat is door de duitschers bezet ; de pinne mutsen hebben daar een café restaurant ingericht en houden er tevens hunne gods-dienstoefeningen. Bij hen gaan die twee zaken altijd samen. In de stad verblijven een honderdtal jonge officierkens, die meest allen den heelen dag den pennestok houden op de kommandantuur, of eene monsterach-tige sigaar in hunnen mond. De telegraaf, en telefoonbureelen bevinden zich in de au statie en worden bewerkt door duitsche e- vrouwen. or duurts van het leven. — Aardappels : 250fr. in de 100 kgr.; zeep 15 fr. den kilogr. In de Pe-perstraat is sinds enkele weken een Volks-el kosthuis opgericht en, voor 0.40 fr. kan î- men daar een middagmaal bekomen. n. een heel dorp aangehoudkn. — Talrijke jon-ît ge Belgen gelukten er in tôt deze laatste r- dagen de grens van Holland te overschrijden, n te Hamont (Limburg). Daaraan hebben de n duitschers een einde willen stellen, met een aantal invloedrijke lieden van Hamont aan te houden, onder andere : burgmeester d Keunen en zijne twee zoons, zijne zuster rnejuffer Keunen ; den pastoor van de paro-n chie ; E. H. Ballings, leeraar aan het colleur gie van Neerpelt ; den overste der Broeders r van de Chiistelijke scholen ; twee zusters uit e de kostschool nabij de statie; Adriaan Wille-n kens, veldwachter en Op 't Rood, werkman. ■ Al die lieden werden naar Maeseyck over-t gebracht en van daar naar Hasselt wegge-gevoerd. < • tien duizend hoornbeesten ! — De prûVÎncie Luik werd verwittigd, dat ze tegen den 1 Juli c aanstaande 10.000 hoornbeesten moet ople-veren, Vele weiden werden ook opgëeischt langs de Hollandsche grenS, bij Lanaeken, Canne, Neerhaeren, enz. brussel. — Op 30 Juni had, in de St-Gu-dulakerk een plechtige dienst tôt zielelafenis van de gesneuvelde soldaten, plaats. r — Een groot plein voor de schoolkinderen L wordt door de stad aangehgd aan de Hoog-I straat, op de plaats zelve waar, met het ' 00g op de verbinding Zuid-Noord, reeds j een aantal huizen in afbraakzijn. Die open plaats wordt effen gebracht, met een houten j schutsel afgemaakt en daar zullen de school-j kinderen onder de waakzaamheid van onder-t vindingrijke personen hunne verlofmaanden 1 kunnen overbrengen. gent. — Overlijdens : de heer D'Havé-De t Mulder, consul van ds republiek Ecuador te Gent is alhier overleden. f — Terug uit Duitschland. Men meldt dat r de heer A. Verhaegen, volksvcrtegenwoordi-j ger van het arrondissemeri'v Gent eindelijk 2 uit Duitschland is weergetoerd. We zullen gelukkig zijn bevestiging te ontvangen van s die goede tijding. ant werpsn. — Nog al de moeite waard ! Hon- (. derd en negentig kolossale hespen werden g door de politie in een dépôt ontdekt, dicht 1 bij de groote statie. De politie heeft ze aan-t geslagen. Van den anderen kant komt men r de bevolking te verwittigen en te waarschu-t wen tegen de overgroote vervalsching van eetwaren waaraan een aantal lieden zich pLichtig maken. zelfopoffering van onze doorluchtide ko- ningin. — Sinds enkele dagen komen er te Rouen honderden families toe die tôt nu toe te Adinkerke, te Coxyde, te Veurne en ' in al de gemeenten van onbezet België ge-, bleven waren. Al die localiteiten dienen nu ^ tôt mikpunt aan de duitsche kanonnen en 2 wel in zoo hooge mate, dat het verblijf er ^ voortaan totaal onmogeiijk is. Te Adinkerke vergaderden laatst 125 kinderen die naar s Parijs werden' opgestuurd. Groot was hunne verwondering, wanneer zij plaats hadden -, genomen in den hun bestemden trein en zij . de koningin in persoon zagen verschijnen ' die eenen kus en eenige zachte woorden brengen kwam aan al die onoozele wichtjes, benevens heele manden snoeperijen. Vier en twintig uren nadien werd de 1 statie van Adinkerke gebombardeerd, voor 3 de eerste maal sinds den oorlog. Waarschijn' f lijk waren de duitschers reeds op de hoogte 1 van het bezoek van de koningin, maar dezen keer kwamen ze toch vier en twintig uren te laat ! 1 ongelukken en slapen niet. — Rosalie V... wllde te Laken op den tram springen, sprong 1 slecht en kwam te struikelen en te vallen, • tusschen twee rijtuigen. Het ongelukkig r meisje kwam er afgrijslijk verminkt van 1 onderen werd aanstonds naar het gastiuis 1 vervoerd. Men vreest dat zij hare leilijke wonden niet zal kunnen overleven. nog een ongeluk. — Te Aalst, op de Hooge vesten woont de familie De Raedt. Jeanette " De Raedt viel in den beirput, ten gevolge 2 voren het instorten van eene vont. Voora-^ leer hulp opdagen kon was de vrouw reeds verstikt. _ en een is drij. — Frans de R...,oud 65 jaar f wandelde vreedzaam op de Vriendenstraat, g te Antwerpen, zakte ineen en was dood. P«rdfl Jaar. — Hr 24. pr(j, . 10 Gentlemen per Nummer. £ond*g, 5 Augustus 1917.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.