Oorlogsnummer — 41. Zondag 5 December 1915. Door Eendracftt sterkl O N S Liever Dood dan Duitschi VLAANDEREN Voor «lies "wat het blad betreft, zich te wenden to Het Bureel van iiet Blad 181, rue de Charonne, Paris. PRIJS : 10 Centiem per Nummer. Inschrijvingsprijs : Per jaar : 4.00 fr. — Per trimester : 1.00 Buiten Frankrijk : 5 fr. pe jaar. Om ons weekblad regelmatig gedurende drij maanden te ont-vangen, is het voldoende E Ê N frank in postbon te zenden aan « Ons Vlaanderen » 181, rue de Charonne, 181 Paris. Voor soldaten is het enkel VIJFTIG centiemen per drij maand. Ongefrankeerde brieven worden geweigerd. Van deze week worden de abonne-menten vernieuwd, vervallen den 1 december; wij verhopen dat onze le-zers ons van deze week reeds den inschrijvingsprijs zullen zenden — een postbon — om aile onderbreking in den dienst van hun blad te vermij-den. Het Vaderiand Ziet gij, boven gindsche boomen, Ginder aan den noorderkant, Al die gulden dondertorens Ginder ligt mijn Vaderiand.... Al wat ooit mijn herte minde, Wat mij lief of lijden gaf, Ligt aan gindsche noorderkimme, In dit gulden wolkengraf. Zoo zong eens een onbekende vlaamsche dichter, en hij had gelijk. Het Vaderiand is niet dit hoekjen grand, op eene landkaart met zwarte streepjes afgeteekend en in andere kleuren geschilderd; neen; het is de de wieg, de schuilplaats van al wat ons herte ooit bemind heeft, van al wat ons lief was of wat ooit ons lijden deed. Het Vaderiand, dat is de streek waar wij ieder aangezicht herkennen, ieder huis weten staan, ieder wegeltjen weten liggen, iedere kerktoren met zijnen naam begroeten; waar de been-deren onzer ouders en voorouders te rusten liggen, waar hun geest, hunne iiefde en hun haat, hunne gaven en gebreken voortleven in onzen geest, in onze herten, in onze karakters ; het Vaderiand dat is de streek waar wij van kind tôt man zijn opgegroeid, ouderling misschien geworden zijn ; waar ons herte de eerste trilling der Iiefde gevoeld heeft, waar wij nevens de wiege onzer kinderen gezongen kebben of geweend op geliefde graven; waar ailes ons kent, waar ailes ons toespreekt in onze eigene taie ; die streek waar de zonne lieflijker schijnt, waar de vogel schooner zingt, waar het huisjen netter blinkt, waar de heerd gemoedelijker is dan overal elders; waar wij, in een woord-, thuis zijn ; waar wij leven en sterven willen; en hopen eenmaal te rusten onder de schaduwe van het Kruis, dat is ons Vaderiand, ons duurbaar, duurbaar Vaderiand. Of de Belg zij n Vaderiand bemint ? Moet dat bewezen worden ? Ga rond bij de duizende belgische vluchtelin-gen die thans in Frankrijk, Engeland of Holland vcrbiijven; het grootste getal leiden hier een droef leven, maar er zijn en toch ook die hier een winstgevend baantjen gevonden heb-ben ; hewel, ga bij allen, bij rijken en armen, bij jongen en ouden, geluk-kigen en ongelukkigen, en zeg hun : — « Morgen moogt gij naar België terugkeeren !» — Ge zult cens zien of ze hun Vaderiand beminnen ! Daarbij eene jarenlange ondervinding is daar om het te bewijzen : ieder jaar kwamen veertig, vijftig duizend belgische werklieden in den zomer naar Frankrijk om den landarbeid te doen. Hoevelen bleven er hier in den win-ter?... Men kon ze op de vingers tellen! Was er misschien geen werk meer voor hen ?... Maar de fransche landbouwers vroegen niet beter dan ze te houden ! Maar eene inwendige onweerstaanbare kracht trok ze voort : ze moesten naar België terug; ze moe-sten hun Vaderiand wederzien! Zelfs deze die, door nood gedwongen, zich hier met vrouw en kinderen kwamen vestigen, kregen na eenige jaren hc-imwee naar hun Vaderiand. — « Och mijnheer, als de kinderen wat grooter zijn, dan keeren wij naar België terug! « — Zôô spraken ze allen, allen! Maar de Belg is geen grootspreker, geen babbelaar. Zelden hoorde men hem over zijn Vaderiand sprekcn ; nooit zou hij geboft hebben over hetgeene men in België deed; nooit hoorde men den Belg zijn Vaderiand ophemelen : — « Bij ons is dit zôô groot en dat zôô goed en 't zulk zôô aangenaam » — Integendeel, ons na-tionaal karakter is eerder zôô gesteld dat wij de kleine fouten laken zullen en de kosbare gaven van ons Vaderiand verzwijgen. Maar dat belet niet dat in 't herte der Belgen eene Iiefde brandt tôt hun Vaderiand dat niets in de wereld zal kunnen uitdooven. Dat is het groot geheim dat den moed verklaart onzer arme vluchte-lingen : de hoop, de zekerheid dat ze eens hun Belgcnland, hun teerbeminde Vaderiand zullen terugzien. OORLOGSNIEUWS 2 December 13 u. Fransch — Belgisch front Buiten het gewoon artillerievuur valt er zeer weinig aan te stippen op ons front. Zaterdag laastleden kwamen eenige leelijke vogels granaten werpen op ons front, maar zonder groote deernis voor ons. Daarna herbegon het artilleriegevecht voornamelijk rond Dixmuide. Op het Fransch front is er zeer weinig bedrijvigheid, buiten deze van de vliegeniers die meer dan eens duitsche dépôts en vergaderplaatsen gingen bombardeeren Enkel valt er een duitschen aanval te bespreken op 28 November te Berry-au-Bac gedaan; hij werd met groot verlies terug-geslagen.Russsich Front Hier ook is de toestand weinig veranderd. Op 25 November nochtans moeten wij eenen nog al merkelijken vooruitgang der Russen aan liet Sventenmeer melden. 's Anderdaags moeten de duitschers Mitau yerlaten. Bij de laatste berichten meldt men eenen kleinen vooruitgang te zuid-westen van Pinsk. (Men heeft daar een generaal met gansch zijnen staf geknipt). Op den Styr wordt de vijand ook teruggeduwd ten oosten van Tchartorinsk. Dardanellen Geen verandering. Serbisch Front Het heldhaftig Serbisch leger bevindt zich op dit oogenblik in bijna dezelfde toestand als het Belgisch leger • in 't begin van den Slag aan den Yzer, met dit verschil nochtans dat zij geen Yzerlinie hebben. Onze bondgenooten hebben kracht-dadig wcerstand geboden, maar reeds op 25 November trokken, de ostro-duitschers te Mitrovitza en te Prich-tina binnen. Daarna bleef er aan de Serbiërs niets anders over dan naar het zuid-westen af te zakken. De laatste berichten melden ons dat een groot deel van het leger zich in de bergui van Albanie terugtrekt. Achter-wachten strijden nog rond Mitrovitza en Prichtina. De ontschepingstroepen zijn de Tcherna overgetrokken en strijden op den Vardar tegen de Bulgaren te Krivolac. Italiaansch Front De Italianen zijn opnieuw vooruit-gekomen op de hoogten ten noorden van Tolmino, waar zij sterke stellingen aan den vijand ontnomen. De strijd woedt vooral rond Gorizia. De oostenrijkers hebben getracht het verloren terrein bij Oslavia weer in te nemen, maar zij werden teruggeslagen. Op den Carso hebben onze bondgenooten nieuwe stellingen ingenomen; Gorizia loopt zoo gevaar in de kcer-zijde genomen te worden. Rond den Oorlog Op 25 November is de inschrijving van de Fransche oorlogsieening be-gonnen, met den grootsien bij val. Griekenland heeft op 2ô en op 29 November bevredigend op de nota der bondgenooten geantwoord. Engelsche vliegeniers hebben op 28 November mgt goed gevolg het vliegplein van Gits gebombardeerd. — De duitsche keizer is zijn co'lega van Oostenrijk gaan bezoeken. Enke-len zeggen dat er in hun onderhoud sprake was van dtn vrede, andere van de moeilijkheden teweeggebracht door het vraagstuk van Polen, waar duitschers en oostenrijkers aile twee de hooge hand willen hebben. — Op 28 november hebben de En-gelschen een duitschen vliegenier neergeschoten, en een Engelschwater-vliegtoestel heeft voor Mid^lkerke eenen duitschen onderzeeër in den grond geschoten. — De Fransche kamer heeft beslo-ten dat de klas van 17 op 5 januari a. s. zal binnengeroepen worden. -—■ Mijnheer Denis Cochin die overal in Griekenland den meesten bijval genoot, heeft op Ie" December de heropening van de Italiaànsche kamer bijgewoond. ■— Den 3o November zijn vier Belgen te Parijs aangehouden beticht van aftroggelarij gepleegd bij het uitwisselen van Belgische bankbriefjes en van handel gedreven te hebben met den vijand. Het zijn de gebroeders Samuel wisselagenten en den bankier Devries alsook de heer Omer Boulanger socialistich gemeenteraadslid van Vorst bij Brussel. — De Reichtstag is op 3o november geopend geworden. Men heeft er een redevoering gehoord van den vo :>rzitter over den meed der soldaten en 't is al. — De Italiaansche Kamer werd op l"1 December geopend. M. Sonnino verklaarde er dat Italie zich verbonden heeft geen vrede te sluiten voor d'an-dere Verbondenen en iusschen te komen in den Balkan. Uit ons Vaderiand. NOG DRIE VEROORDEELINGEN TE BRUSSEL. — We lezen in den « Courrier de la Meuse ». Eene nieuwe roode affiche is te Brussel aangeplakt. « Door besluit van 2 November, voor spionneeren langs den spoorweg zijn ter dood veroordeeld : 1 Jules Legay, kantonier te Cuesmes. 2 Joseph Delsaut, fabrilcant in schoenmakersbenoodigheden. 3 Charles Simonet, dagbladschrijver te Bergen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.