c E N N A A E ^ ^ TA^ A^ L EE F^^' V^'*^ jgl OKNOEKEN :0 ZUT MA/tR KLLLM: NIET MELEROER. ZOU 'K U GEE RENj EN 'K ZIE U .ZULK EN 13 ER 6EEN £ N 'X "ZIE U TOCH ZOO 6£REN '. là ONZE TAAL Nr. 110. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 4e. Augustusl917 n : ; Brief van Dr BORMS Mijn beste Makkers, Ik ben sedert Maandag terug thuis en nu ik het dringendste werk achter den rug heb, en de meeste der boodschappen, die ge mij hadt toe-vertrouwd, met behulp van uw beproefden vriend Rousseeu heb volbracht, kan ik den drang van mijn hart volgen en u deze korte nabekrachting schrijven. Wat heerlijke dagen hebt ge mij toch geschon-ken ! Dit triduum zal een eenige plaats in mijc levensherinneringen innemen, en in den harden strijd, dien we doormaken, is het tôt hiertoe hel glanspunt, waarop geen enkel vlekje ligt. Zooals ik zeide voor ons afscheid : slechts hel-den konden onze mannen van 1302 zoo vieren ! In ailes wat gij deedt lag zulke overtuiging, zulke levenskracht : in de voordracht van Gaspar, met de uitvoering der liederen en het uitbeelden der machtige groepen, waarvan de overweldigende schoonheid, den Gentschen onderofficier, die naast mij zat plots deed uitroepen : " Zoo een volk kan niet kapoi Hetzelfde gevoel kreeg men bij het hooren van uw merkwaardig orkest, waarvan ik hier overal getuig dat men thans nergens in ons land de Symphonieën van Tinel en de Vlaamsche Danfen van Blockx zoo kan uitvoeren gelijk gij dat hebl gedaan. Eren hoo'g staat uw tooneel en Caritate is hier met vrouwen in de vrouwenrollen niet beter vertoond dan bij u met Verrijken als Monica, en De Graeve als Madeleine. Staf Brug-gen en Edgard De Pont, ge moogt fier zijn op uw werk en uw "Opgaande Zon" is reeds hoog gestegen ! 0 ! Wat een opbloei van Ylaamsch leven toeh, nu men al wat de natuurlijke uiting onzer volks- « %J - O kracht belette, heeft weggenomen : waar ge vroe-ger in ditzelfde kamp eerst tôt onmacht zijt ge-doemd geweest, dan slechts tôt een moeilijk wasdom kondet geraken, hebt ge nu uwen vollen geestelijken groei bereikt en bewijst ge zoo met daden hoe van de Walen gescheiden, de Ylamin-gen met zelfbestuur een scbitterende toekomst te gemoed gaan. Nu moet ik u ook nog zeggen dat het vervolg van mijne reis even voorspoedig is geweest als de Gôttinger dagen en eveneens de beste uitslagen heeft opgeleverd. In Dusseldorf zooals ge reeds weet, is een Vlaamsch Huis geâticht voor onze werklieden ; Munster is nu ook als uitsluitend Ylaamsch kamp ingericht voor de Vlamingen, die uit Sennelager bij Paderborn gekomen zijn : ik heb 't geluk gehad hun te mogen toespreken in de mooie kinozaal van 't Munstersche kamp ; ze zullen naar uw voorbeeld met taaie volharding en eendrachtig voortwerken om een tweede Gôttingen tôt stand te brengen. En dan ten slotte zijn we in Oberhausen geweest, waar onze Ylaamsche krijgsgevangenen, die werken in de " Gute Hoffnùngshutte", bijeen-. gekomen waren en na een H. Mis met Ylaamsch Sermoon van E. H. Van Roy, op hun wijze den Sporenslag hebben herdacht, niet zoo luisterrijk, maar toch even geestdriftig ala gij. Die mannen zijn ook niet meer te temmen en als ik dit her-denk en ailes overzie wat ik tijdens die tweede reis heb beleefd, dan geraakt in mij de overtuiging hoe langer hoe vaater geankerd : "Ylaanderen kan niet meer verloren gaan!" Daar zullen wij hier, daar zult gij ginder voor ' zorgen. Gij zijt de Ylaamsche keurbenden aan 't worden, die zooals ik u zei, na den oorlog, al het veroverde Vlaamsch recht zult helpen ver-dedigen en behouden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.