tffl*— 32 aar -- N, 4 iüssss Prijg per trammer : voor België 8 eentiemen, tooi den Vreemde S centiemen apv; -î^hà j^g^ [t^^gBBapagn , juni \twmm\iim*»itsmyimwrm^, WoesïSïSap 5 JANUARI19ffe Orgaan der Belg/sche Werkliedenparti/*— Versehijm t » Sun: JHaafschcpptj HET LICHT bestuorder » *. D£ VISCH. Ledeberg-Q«nt . . REDACTIE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORT. 29. GENT ABONNEMENTSPRIJS BELG JE Dtlt «aaneen. . , . , fr. 1.Î1 Zet aiaaixfca ..... (r. 6.50 Sen jaar. . . . , . fr. I2£0 Mae abeoaeert itcü «f «Ba pestfetsrctte» OEN VREEMDE Orl* «taanden Weg* lijkt vsrsonöan). . .... ta Ô.W DE HÂRTPNÏ Bekendmaking Op het gebied van de gemeente Waesmunster zijn op* den spoorweg Waesmunster-Belcele den 2 November 1915, zcoals reeds meer voorgekomen is, tot misdadige doeleinden de wissels verplaatst en met kolensintels vastgestampt geworden. Het spoorwegverkeer is daardoor in hoogcn graad blootgesteld geweest aan het gevaar van ontsporing. Het herhaalde gebeuren van zulke aan- Het uitbreken van dezen oorlog heeft bewezen, dat de internationale socialistische werkerspartij — eilaas ! — nog te zwak stond om een niet door te breken dam daar te stellen tegen het afschuwelijke Kapitalisme, van alle landen, dat, uit misdadige inpalmingszucht en schandalig winstbejag, nu miljoenen krachtige, jonge mannen tegen elkander in het vuur gejaagd heeft. Wanneer we in de verte het donderend gebulder, veroorzaakt door het afvuren der kanonnen, hooren, en als wij dan •vetendat elk van die kanonschoten den dood betêekent van tientallen jeugdige kerels, dan kan ons, sociaaldemocra-t~ri, soms wel een vaag gevoel van wanhopen bevangen, ons afvragend : t Is dit nu de vrucht van tientallen jaren propaganda? Hebben daarvoor honder,den, onzer partijgenooten eeuwen ker'kerstraf' en honderdduizenden franken boete ondergaan? s Bij het denken aan 't afschuwelijke, monsterachtige menschenslachten en bloedvergieten van het akelige, wreede heden, kan het wel eens voorkomen, dat we moedeloos het hoofd op de borst laten zakken. Doch wanneer men dan enkele stonden kalm nadenkt, overwegend wat de oorzaken van dezen oorlog zijn, moet langzamerhand, in het gemoed van eiken bewusten sociaal-democraat,terug Ine ^ « feu sacré » voor den aankomenden Jtrijd ontvlammen, en meer dan ooit te voren, in zijn hart, de stem klinken van innige overtuiging en vastbesloten wilskracht, om met onverdroten en nooit gekenden iever, ten velde te trekken, niet om te moorden, maar om gedachten te zaaien, gedachten die spreken van vrede en welstand voor allen! & & * Hoe open ligjf nu het terrein om !e propageeren voor de socialistische ideeën ! Sprak men vroeger over antimilita-risme ófwel lachten vele menschen u (uis . ófwel schuddebolden ze, met een zweem van onbegrijpenden spot in de gelaatstrekken, de schouders ophalend, wijl het was of in hunne oogen de vraag 't. lezen stond : « Over wat is die gek nu toch allemaal aan het raaskallen? » Doch wanneer men, in deze tijden, b'.] eene moeder gaat, wier zoon bij het leger is, en haar spreekt over de gruwelen van dezen oorlog, over wie en wat foordracht gehouden door J. P. D'HOEDT op Dinsdag 21 December in «Ons Hais». (Eerste vervolg) Id het derde en laatste bedrijf neemt Manders afscheid van mevrouw Alving.Het Asye is tot den grond toe afgebrand. Engstrand, door wiens onvoorzichtigheid de brand eigenlijk is aangestoken, weet heel sluw en handig alle schuld te werpen op dominée Mandera en dezen zoover te krijgen dat Lij Manders de belofte afperst hem geldelijk te steunen in de onderneming die hij op touw wil zetten : het oprichten van een Zeemansasyl. Regina weigert Engstrand to volgen, nog steeds in de veronderstelling dat Oswald haar tot vrouw zal nemen. Wanneer zij echter verneemt dat Oswald haar broeder is verlaat zij mevrouw Alving's woning. Al de ontroeringen van de laatste oogenblükken hebben Oswald zoozeer geknakt, dat zij hem 'den genadeslag hebben toegebracht. Oswald heeft er een voorgevoel van dat het «noodlottige » nadert.Hij vraagt van zijne moeder flat zij hem de morphine-poeders die hij tot 'dat doel bespaard heeft, zal ingeven als het noodlottige oogenblik gekomen is ! Om hem tot kalmte te brengen en gerust te stellen belooft zij hem dit. Hij dankt haar voor de belofte, zet zich neer en terwijl buiten de Kon opgaat in vollen luister, schijnt Oswald tot kalmte gekomen, maar langzamerhand verslappen zijne spieren, een wezenlooze lutdrukking komt op zijn gelaat en mummelt : « Moeder, geef me de zon ' » slagen in dezelfde gemeente laat erkeiisen dat de gezindheid van de inwoners van Waesmunstcr niet vertrouwbaar is. Op vervoeging van het legeropperkom-mando is daarom aan de gemeente Waesmunster eene boete opgelegd van 3000 Mark. Dit brengt ter openbare kennis. de Chef v/h burgerl. BeE« r, von Keudell, regeeringsraad. hem uitlokte, zal zij u aanhooren, en wellicht zullen er tranen in hare oogen opwellen, ten teeken dat zij u begrijpt, dat ze voelt zooals Gij voelt. Haal dan bok 't christen ( ?) werkmans(?)blad He2 Volk van over een paar maanden, boven en lees har.r dan voor : « dat waaneer ze hot dooc&berlofct van haa? zoors ontvangt, zij most juëciten Jrn feüjheid en fierheid! » Wij zijn er van overtuigd dat ge, negen maal op tien, de moeder zult overfehaald hebben tot onze princiepen. En et zijn juist de moeders , die we moeten hebben, de moeders die hare kinderen den opstand prediken tegen de nu bestaande mistoestanden, de moeders die in hare dochters en zonen de kiem legeen van heilig enthousiasme voor al wat schoon en edel is! * * * Over eenige weken stelde men ons de vraag, of wij nog altoos met dezelfde gedachten bezield waren als vóór den oorlog, over de maatschappelijke toestanden, nationalisme en wat dies meer. Oogenblikkelijk volgde ons antwoord : « Nu méér dan ooit! » Zonder dralen of overwegen zegden wij dat. Doch- lang te voren hadden wij er reeds over nagedacht. Dagen aan dagen had er in mijn brein een hevigen strijd gewoed van beglttseivasihêld légen beginseiicosheid, de eerste triomfeerde, en fier klonk het in ons, hoog en luid, krachtig en overweldigd al onze andere gevoelens smorend : « Nu méér dan ooit ben Ik soolaai-demoafaat, nu méér dan ooit ben Ik internationalists» ...En als om ons nog meer te sterken in onze onwrikbare overtuiging, rezen daar, voor onze oogen de slagvelden op, waar de rottende lijken van menschen en krengen van dieren, de lucht verpesten ; en wij zagen de loopgraven, waarin teergeliefde wezens, tot aan de heupen, in het water stonden, elk oogenblik kunnende getroffen worden door «en vijandelijken kogel... én wij zagen de verwoeste dorpen en steden;... én wij zagen àl de gruwelen, veroorzaakt door dezen oorlog. Alsdan klonk in ons nóg hooger de stem : « Leve «is Sociaal» Domosyaiïle!» omdat zij alleen, vóór en nog tijdens deze afschuwelijke menschenslachting. àl hare krachten ingespannen heeft om een duurzamen vrede te bewerkstelligen. Het is geschied. — De zonde van de vader is bezocht aan het kind. Ik ben overtuigd dat het u duidelijk zal geworden zijn wat de dichter met zijn Spoke., heeft bedoeld, namelijk een klaar en afdoend antwoord te geven aan de kritiek, op haar onrechtvaardige aanvallen, op zijn vorige stuk : Een Poppenhuis. Ibsen heeft in Spoken aangetoond wat de gevclgen zijn, moeten zijn, van het samenlevn van man en vrouw, die niet uit liefde maar uit berekening trouwen en kinderen verwekken, vóóral nog, als de vader van brutale, wulpsche natuur is en reeds véor zijn trouwen met eene ziekte in 't lichaam rondloopt, waarvan noodlottiger wijze, gevolgen zich bij de kinderen moeten doen gevoelen. Ibsen heeft ons getoond, hoe zulke kinderen,wanneer het hun .Juidelijk geworden is, wie hun ouders zijn, dezen moeten vervloeken aan wien zij den last van 't leven verschuldigd zijn. We weten hoe men Ibsen er een verwijt heeft van gemaakt, dat hij in Een Poppenhuis Nora laat heengaan, man en kinderen — vóóral de kinderen — aan hun lot overlatende. We weten ook uit welke gronden de dichter zijne heldin liet handelen, want in het laatste bedrijf, dat wij u hebben voorgelezen, wordt het duidelijk genoieg gezegd: Nora wil eerst en vooral mensen leeren worden , alvorens haar werk van opvoedster der komende geslachten voorte te zetten. Men kan het handelen van Nora als eene vingerwijzing aan de heele maatschappij beschouwen, die de mceders en de meesterB als opvoeders der kinderen laat optreden, ofschoon zij niet het minste begrip hebben ra» F&t o»voedkun

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.