1 öle troon g üSsdi&ctle 247 - administratie 2845 pmtâmm 32efaar - W. 158 „„_■i^ |i1iiT"^~- • de VfSCH. Lcdeberg'Oeirt . . REDACTS E . . ADMINISTRATIE HOOGFOORT. 29. GENT tgen. ABGNN&£iBKTSPRIJ& mmtt Drïe piEanflen. » « » . fr. 3.23 Zes Eiaendcn ■ , , ^ fr, 6.50 Eenjaar. . . . . « ;- fr. 12.33 Men abonneer! zich op aüe pas&arecles DEN VREEMDE Drie maanden (dagelijks vcrzoRdeo). . • „ . fr. 639 ■tajMiiJW ^j^ui^am«aBRMA^^^jav!«MWJ»««aBueCT aBBBB Vrijdag 9 Juni, óm 11 i/2 ure, PLECHTIGE OPENING der IS m VOORUIT, fStPietersnieuwstraat lipte!.. !n Set ©KI 7 SE8"© ?§ m®¥F. L. B « Haronenie ÜS88TFEEST met ^e medewerking van unnyiteky E» Se Bouvre. 0. ¥an êmi B< BEKENDMAKING Van heden af zijn kistjes 'met verklaarde v/aarde toegelaten voor verzending tusschen Antwerpen en Turkeye alsook Hongarie, en verder tusschen Antwerpen en Bulgarie. Do verzendingskosten yoor elk kistje bedraagt voor: Bulgarie 2,50 fr. plus 25 c. ; Turkije 3 fr. plu? CO e. ; Hongarië 1,50 fr. plus 15 o. (Als verzekeringsonkosten voor elke 300 fr. opgegeven waarde.) Het maximum der te verzenden waarde is op 30.000 fr. gesteld. Bij elk te yer«ari-r kisfie moet eené tolverklaring der waa-d'a gevoegd worden. Oütvangstbdwrj zen worden niet afgeleverd.' Spoedbestelling bestaat alleen voor zendingen naar Hoagarié.Verzending tegen remboursement is toegestaan voor Turkije (voor het benrag van 300 m. = 4000 piasters) en Hongane (voor een bedrag van 800 m = 10O0 kro- Dit bericht is niet geldig voor het Etappengebicd.. Gent, 6 Juni 1918. ^ weet dat Le Bien Publie niet wil hooren, dat het kapitalisme schuld heeft in de oorlogen van heden en van ia 't verleden. Argumenten geeft hij zelven niet en die eijner tegenstrevers vergeet hij te beantwoorden, 't zij door onzen vriend Anseele, • !t zij door Vooruit of door anderen. Die rol is gemakkelijk, maar zij ia niet moedig, noch edel, noch eerlijk. Le Bien Publie slaat in zijn laatste artikel over den oorlog en het kapitalisme nu een anderen toon aan, zoo valsch en zoo verward als al de anderen, en wel in de yplgende bewoordingen : De eerste dokters van het socialisme, waren dichter bij de waarheid, _trots hunne overdrijvingen, wanneer zij beweerden, bij het stichten der Internationale, dat zij handelden naar het j oorbeeld van het kapitalisme zelve. Het kapitalisme, zegden zij, kent goene grenzen het betracht niets anuera dan zich te verrijken, gelijk in ■welk land. Tegenover het internationaal kapitalisme, stellen vrij de Werkersinternationale. Dat alles is natuurlijk overdreven, maar het is toch waar, dat de betrekkingen van den internationalen handel voor strekking hebben, van veel . vooroordeelen, veel tegenwerking te doen ophouden, dat zij daarenboven eene gemeenschappelijkheid van belangen doen ontstaan tusschen de volkeren, tusschen al de volkeren en dat zij daardoor tegenstand' bieden aan de overdreven nationalistische propaganda. Op een zeker oogenblik kan er wel een oorlog uitgelokt worden, door de roofzucht der kapitalisten van het een of het ander land, maar het is het internationaal kapitalisme niet, maarzintegendeel het nationalistisch kapitalisme, dat in dit geval de verantwoordelijkheid draagt. Laat on3 probeeren om die verwarde taal klaar te spinnen. De eerste dokters van 't Socialisme zagen dus tamelijk klaar in het internationaal karakter van het kapitalisme, en als zij er de Werkersinternationale tegenover plaatsten. Dat bekent het klerikaal orgaan. Van zoogauw dat Le Bien Public zulks erkent, kan hij de internationale beteekenis van het kapitalisme niet meer ontkennen, of hij vervalt in eene grove tegenstrijdigheid. Evenmin valt het te loochenen dat het internationaal Kapitalisme, niet bezield kan zijn met goede inzichten tegenover de werkende klasse, aangezien het voor doel heeft : Verrijkt Ü ! en dit doel moet het verwazen lijken te midden eener internationale conçui-rentie, die in den grond voor m 's terugdeinst en zonder genade is. En nu 7i.\ iedereen geheel gemakkelijk vatten dat het internationaal kapitalisme te midden van dien verwoeden kamp op laven èn dood, geen rekening houdt of niet houden kan, ran godsdienst, van vaderlandsliefde, van sympathie voor de werklieden, van naastenliefde of van gelijk v/elk ander edel en rechtvaardig gevoel. Dat alles heeft of kan geen beteekenis nebben voor het kapitalisme. En daarvoor kwam de socialistische Internationale der werkers tot stand, om het hoofd te bieden aan die wereldsche stroopersbende. Wij mogen nu toch wel vragen aan Le Bien Public, die erkent dat de eerste stichting onzer Internationale goeds in zich had, waarom hij ze dan zoo hardnekkig en vuil bekampt heeft en waarom hij de tegenwoordige Werkersinternationale noç zoo onverbiddelijk aanvalt? • • • Wij stellen bij Le Bien Public evenals bij den «83rj£a£jHgÜ££ESBfr ,J» Ja fit- Baafs predikte over de sociale kwestie, een zonderling verschijnsel vast. Het kapitalisme is goed, maar het deugt toch niet. De misbruiken dat het medebrengt moeten verdwijnen, zegt M. Coppens. Zekere kapitalisten doen misdadige wenschen opdat de oorlog zou voortduren, en zij strijken reusachtige winsten op, zegt Le Bien Publie. En hij laat er op volgen den volzin^ hooger vermeid, dat roofzuchtige kapitalisten van één land wel een oorlog zouden kunnen uitlokken, zonder dat het internationaal kapitalisme daarvoor iets tusschen is. Dus weeral hetzelfde systeem : de kapitalisten zijn in een land slecht, maar die van andere landen zijn het niet. Maar ziet Le Bien Publie niet dat zijne stelling onhoudbaar en onverdedigbaar is? Als de kapitalisten roofzuchtig zijn m een land, waarom zouden zij elders zoo zacht en onschuldig zijn pis 't lam Gods? 't Is aan de werkende klasse- toch met dat het klerikaal blad eene vijs van zulken kaliber gaat opdraaien. • Le Bien Publie noemt dat oorlogzuchtig kapitalisme, het nationalistisch kapitalisme. Dat is op de woorden gespeeld. Nationalisme wil en moet beteekenen : vaderlandsgezindheid of het beteekent niemendalle. Welnu, het kapitalisme bezit noch vaderlandsgezindbeid noch vaderlandsliefde. Maar het lijdt.over de gansche wereld gezien, aan eene kwaal die alle andere gevoetens~rn het kie verstikt, name- lijk : de gouddorst. En die is onleschbaar ! Nu dat de naties bestaan binnen bepaalde grenzen, kan het wel gebeuren dat een nationaal kapitalisme zich overgroeid heeft, te veel voortbrengt en havens, koloniën en afzetmarkten mist om zijne produkten voordeelig aan den man te brengen. In dat geval kan het zijne vleugels niet meer uitslaan en zijne vlucht is belemmerd en gestremd. Dan aarzelt het niet tot den oorlog te drijven en zijne internationale confraters aarzelen evenmin en rapen de hun toegeworpen handschoen op. Als internationale dievenbende zijn de kapitalisten t'akkoord, maar ais het er op aankomt den buit te verdeelen, komt er al lichtelijk ruzie, dat is overbekend en 't is de waarheid. Jammer genoeg dat de werkende klasse daarvan het grootste slachtoffer is, trots hare compleete onschuld. Le Bien Public kan nu voortgaan de brave (?) kapitalisten te verdedigen, wij benijden hem die grootsche ( ?) taak niet. F. H. Een tigenaardig woorsïel Een vriend stuurde ons een eigenaardig voorstel, dat geheel zeker ernstig en _ volledig bestudeerd is. Daarom geven wij het in Vooruit zoo klaar mogelijk in de hoop dat het vruchten zal dragen. Jfc $ $ De gemeentebesturen zouden moeten gelast worden met het opnemen der aardappelplanten binnen hun gebied. Te dien einde zouden per volgnummer op een bulletijn ingeschreven worden, de familienaam en voornamen der planters, de ligging der perceelen met hun getal en de aanduiding of zij gelegen zijn in het open veld ofwel op afgesloten gronden of in tuinen. Dan zou men komen tot het totaal der perceelen en meteenen tot een nabijkomend totaal der aardappelstruiken zelve die er op geplant zijn. Van dan af kan men op hetzelfde bulletijn een vermoedelijke oogst _ schatten en opgeven en ook de hoeveelheid aardappelen die te leveren zullen zijn, volgens den oogst die men voorziet, wat echter gebeurt door een gewestelijk comiteit, zooals wij later zullen zien. Die fcfulletijns zouden geteskend _ worden door aangestelde agenten en toezichthouders, aan wie het toegelaten zou zijn, al de aanmerkingen te maken die zij noodig achten. Eens het werk afzonderlijk per gemeente gedaan, komen al die bulletijns ten spoedigste in handen van een te benoemen gewestelijk comiteit. Deze comiteiten zouden eenen samenvattende staat of bulletijn opmaken voor al de gemeenten van het gewest of de streek waarvoor zij aangesteld zijn. Deze ptaat yan recapitulatie of samen- vatting zou dan overhwidigd worden aan de toeziehters, die vooral zouden gelast zijn met het inschrijven van het getal perceelen welke door de gemeente vergeten of verwaarloosd zouden zijn en ook als zij verschillen zouden vaststellen van meer dan 10 per honderd in het getal aardappelplanten door de gemeentebesturen opgegeven. De gemeenten zelven zouden overigens verplicht zijn een afgevaardigde te benoemen, die de toezichtsagenten vergezelt en desnoods controleert in al hunne werkingen. Eens hunne werkzaamheden verricht, sturen dio agenten de bulletijns die zij ontvingen en controleerden terug aan het gewestelijk comiteit, dat alsdan in staat is, in ronde cijfers, het getal aardappelstruiken, den vermoedelijken oogst en de levering kan vaststellen op de gemeentebulletijns, zooals wij hooger gezegl hebben. Dit komt ook voor, op den staat of den bulletijn van samenvatting, die het gewestelijk comiteit dan stuurt, naar een middencomiteit, die de toegestane hoeveelheden aanduidt voor elke gemeente, waarvan de verschillende bulletijns hem ook overhandigd worden. $ $ & Dat alles kan niet geschieden ronder eene ernstige medewerking der gemeenten zelve. Daarom zouden zij gelast worden met het opmaken van een tweede bulletijn, meit volgnummers en waarop den naam opgeven van het hoofd van ieder gezin, ook uit h*eveol personen het huisgezin is samengesteld en de hoeveelheid aardappelen die zij voorstellen aan hen toe te kennen. Het gewestelijk comiteit oordeelt dan over dit gemeentelijk voorstel en het middencomiteit beslist in laatsten aanleg, op een staat van recapitulatie of samenvatting hem door het gewestelijk comiteit overhandigd, een staat of bulletijn waarop al de gemeenten voorkomen met de voorgestelde hoeveelheid aardappelen die het gewestelijk comiteit hen zou toekennen. Het voorstel van onzen vriend zegt verder : De landbouwers doen schriftelijk aan de gemeentebesturen eene vraag tot het bekomen van aardappelen voor beestenvoeder. De gemeenten schrijven zulks zorgvuldig in en maken daarvan een bulletijn op dat op gestelden datum aan het gewestelijk comiteit moet gestuurd worden,* om de gegrondheid der aanvragen te oomtroleeren. Het maakt daarvan weer een staat van samenvatting en 't is alweer het middencomiteit dat in laatsten aanleg beslist. Eens voorzien van al die inlichtingen, gegeven door de opvolgende bulletijns, hooger opgegeven, maakt het Midden-Comiteit een algemeenen staat op, waarvan het groot nut zou zijn, dat men de_ behoeften zou kennen der geheelo bevolking en het te kort of te veel van den oogst zou kennen, wat van groot belang is, vooral als er maatregelen te nemen zijn om desgevallend het tekort te dekken. Overigens het «te kort» kan alleen in sommige gemeenten of gewesten voorkomen. Is er elders «te veeb dan kan zulks aan het Midden-Comiteit overgemaakt worden, dat alsdan de tekortkomende gemeenten kan bijspringen, mits dat zij het E. V. L. vervoer betalen. Dit voorstel kan misschien voliedigd en vereenvoudigd worden. Het is niettemin eene ernstige en schoone poging om regeling te brengen in iets waar nu anarchie heerscht of daaromtrent. Maar het kenmerkende in dit ontwerp is dat het nu voorkomt in dezen droeven oorlogstijd. Zeker heeft het nu een dubbel nut, maar het is onbetwistbaar dat het ook in normalen tijd goede uitslagen zou opleveren, want « orde » en regeling zijn altijd goed en 't is daar de groote socialistische strekking. En wij willen doen uitschijnen dat daar maar aan gedacht wordt in tijdstippen van nood en van gevaar. Daardoor zullen wij in niets het goed bestudeerd voorstel van onzen vriend verminderen, daar op alle gebied zich hetzelfde verschijnsel voordoet. Wij willen eenvoudig en met plezier vaststellen dat ons beginsel gewroken wordt door het feit dat men er zijnen toevlucht toe neemt als er niets anders meer te vinden is in het burgerlijk arsenaal. F. ïï. .. üe Ö8<É0plB0pe!S"6ilÉi8!pG!l8W8t In ü*n lijd dat er gecne spoorwegen bestonden en dat men niet beschikte over de andere, thans ongehoord ontwikkelde middels van vervoer te land en te water, was het opkoopen van en het schacheren met allerhande waren en levensmiddels eene doodeenvoudige zaak voor gewetenlooze menschen. Het verstaat zich dus gemakkelijk dat de wetgevers in dezen tijd redens over hadden om streng te werk te gaan tegen de « uithongeraars » der massa en dat zij strenge straften uitspraken tegen de ellendelingen die speculeerden op de ellende der gemeenschap — waarvan zij ook deelmaakten. In 1793 dreef de fransche zoogenaamde Conventie het zoover dat zij de doodstraf deed uitspreken tegen woekeraars die de geldzucht altever dreven! Het fransch strafwetboek van 1810, was wat minder streng dan dit van de Conventie en in zijn artikel 419 bepaalde het de opkooperij als volgt : «Eene vereeniging of samenspanning tusschen de bijzondere handelaars of houders van zekere waren of levensmiddels, die voor doel heeft de opgestapelde waren of levensmiddels niet te verkoopen of te verkcopen aan prijzen die hooger gestegen zijn dan de prijzen die zouden bepaald geweest zijn door de vrije en natuurlijke concurrencie van den eerlijken handel. ». De fransche wcttenmaker had dus toch nog het oog gericht gehouden op de ellendige streken, de bedriegelijke knoeierijen der handelaars, die voor gevolg moesten hebben dat de prijzen van sommige levensmiddels op overdreven manier in de hoogte gejaagd werden. Het kwem dan ook alle dagen voor dat hier of daar Echachcr^irs aangehouden werden, die van eene maand tot een jaar gevangenisstraf, van 1.000 tot ic.000 franken geldboete kregen, om dan nog voor een zekeren tijd geplaatst te worden onder bijzonder toezicht van de bijzondere policie. In duizenden en duizenden gevallen werden deze straffen verdubbeld omdat de p'lichtigen geschacherd hadden met graan, zaad, meel, bloem, brood of endere levensmiddels en drank van allereerste behoefte. Edmond Picard, de vermaarde rechtskundige, heeft in zijne hoog geschatte Pandectes in het bijzonder vastgesteld dat men in de belgische rechtskunde geen spoor gevonden heeft van cenige toepassing van dergelijke schikkingen vóór den tijd waarin de wet van 1866 in toepassing gekomen is — wet die straffen bepaalt tegen de overtredingen op de voorschriften voor den openbaren handel en de vendities, maar die ook de strenge artikels 411 tot en met 4:9 van het oud strafwetboek afschaft. De schikkingen van de laatstgenoemde wet maken op onze dagen het kapittel VIII, den titel V van het boek III van het strafwetboek van 1867 uit, onder het hoofdstuk dat als volgt genoemd is 1 Voor wat aangaat de overtredingen op de voorechriftcn voor de nijverheid, den handel en de openbare verkoopingen bij opbod. Het artikel 311 van ons nieuw strafwetboek (artikel 3 van de wet van 1866, dat in de plaats gekomen is van de artikels 419 tot en met'429 van het strafwetboek van 1810), is als volgt opgesteld : « De personen die, door welke bedriegelijke middels het ook zij, het stijgen of het dalen der prijzen zullen bewerkt hebben voor waren, levensmiddels op waardepapieren, zullen kunnen gestraft worden met twee maanden lot twee jaren gevangenis, of met eene geldboete van 300 tot 10.000 franken. » Maar daarop doet Edmond Picard aanmerken : « De algemeene uitdrukking van dit artikel — door gelijk welke bedriegelijke middels — omvat zekerlijk alle onwettelijke, ongeoorloofde en verdachte middels om de prijzen van zeker waren of levensmiddels te doen dalen of stijgen, zooals vcrvalschingen, lasteringen, bedreigingen, enz., die opgesomd zijn in artikel 419 van het strafwetboek van 1810. Maar het is ook zeker dat er in de algemeene uitdrukking volstrekt geene sprask is van de vergadering, de yereeniging of de samenspanning tusschen de bijzonderste houders of handelaars in zekere handelswaren, anders gezegd, van de «opkoopers». Dit laatste is overigens meer dan eens vastgesteld geweest tijdens d« besprekingen der bedoelde wet.» Dit alles grondig en breedvoudig besproken hebbend komt een rechtskundige in het brussel&ch burgersblad La Belgique tot het volgend besluit, dat van groot belang is : » Het ontbreekt ons dus volstrekt aan eene wet die in den vollen zin des woords de opkoopers, de uithongeraars kan treffen. Zooals voor veel andere levens- en bestaanskwesties heeft het onze wettenmakers aan klaar vooruitzicht ontbroken. » Nochtans heeft de verdienstelijke rechtsgeleerde Haus, in zijn vermaard boek, Over de handels- en nijverluidssameiispanningen in Belpië, het niet aan waarschuwingen laten ontbreken, terwijl hij krachtdadig aandrong op het behoud en de verscherping van de oude wettelijke schikkingen tegen de opkoopers en de uithongeraars der massa. » Ten slotte mag hier nog bijgevoegd worden dat nog zeer onlangs door de amerikaansche regeering een treffend voorbeeld gegeven werd aan de heele wereld, terwijl zij zeer strenge wetten aannam tegen de trusts en de zich ervan bedienende milliardaire, die toch ook niets anders zijn dan schaamtelooze volksuithongeraars. Os pays en à Ma Eene aanzienlijke groep van deensche, godvruchtige vrouwen die het goed meenen, zegt de «Bien Public», heeft aan den paus een gezamenlijken brief gezonden om hem te vragen dat hij toch eindelijk zou tusschenkomen bij de oorlogvoerende Machten om den door allen gewenschten Vrede te doen herstellen, heeft van den pauzjalijken kardinaal, dio het ambt yan staatssecretaris waarneemt, een antwoord ontvangen waarin onder meer het volgende gezegd wordt : De Heilige Vader is gevoelig getroffen geweest door de verheven gevoelens die op eene zoo edelmoedige manier uitgedrukt zijn in uwen gezamenlijken brief. Het blijkt uit uw schrijven dat de zware bekommeringen en do diepe smarten, die door Zijne Heiligheid den Paus gevoeld worden over de uitgestrekte wereldramp, u allen erg aangedaan hebben. Zeer edelmoedig geeft gij uitdrukking van uwe dankbaarheid jegens den Paus, den Goddelijken Vredesafgevaardigde op aarde, die elke gelegenheid benuttigd heeft om tusschen te komen in het belang van den vrede onder de menschen, voor een vrede die zou moeten gegrondvest- zijn op het recht en de rechtvaardigheid. Met gegrond recht herinnert gij aan de doOT de' eeuwen heen gespeelde rol der pauzen, die den vrede onder de menschen wisten te verdedigen, die optraden als de rerdedigers van het recht en de wezenlijke beschaving. De geschiedenis is overigens daar om de oppermacht der katholiek» pauzen op de inenEchenzielon te bewijzen en aan te toonen dat zij steeds als bemiddelaars en vredestichters in de bres stonden. Uit ganscher harte heeft de Paus thans weer de hooge zending opgenomen die Hem door de geschiedenis aller volken opgelegd is.. Op de rechtzinnigste nmniei* wenscht Hij dat Hij weldra een einde zal zien kom/rn aan de verschrikkelijkste aller rampen en dat Hij een Vrede zal zien tot stand komen die gegrondvest is op het gezond verstand en op het recht van allen. Terwijl hij de menschenzielen opleidt naar liet hemelsch rijk, beschouwt de Hei.lige' Vader als zijne bijzondere zending in het belang van den duurzaniien Vrede te war*1 ken, te zorgen en Ie bidden opdat de broedermoordende oorlog weldra een einde neme en opdat de Vrede en de Eendracht weldra terug kesren in de harten der verschillende volkeren. Men ziet, dit alles zijn woorden, schoon» woorden, ma.ar niets anders dan woerden, die op den hoop toe bewijzen dat de paus machteloos staat tegenover ' de wereldramp, dat de eens zoo machtige roemscho Kerk niets anders meer is dan een versleten uurwerk zonder wijzers! Ds Garieg en de Genessku^c'o Een Belgisch Hoogleer»?.r-«Krijgsdokteri> schrijft, over zijn ervaringen in het gebruik van auto-ambulances en ambulancetreinen, na uiteengezet te hebben, dat. in elk geval de met paarden bespannen ziekenwagen*geheel uit den tijd zijn. Hij schrijft 1 De twee verschillende iormaties, die het gezamenlijk ambulancekorps uitmaken — paardenwagens en voetvolk cenerzijds, automobielwagens anderzijds — wa-. ren dikwijls in dezelfde gemeenten gestationneerd,, doch soms ook op verschillende, tamelijk ver v»n elkaar verwijderde plaatsen. Met onzen eenvoudigen doktersgeest, die slecht» op het mogelijk volmaakste volbrengen der geneeskundig*' taaie gericht was, dachten wij, dat waar de paardenwagens en het voetvolk zich 'het moeilijkst verplaatsen,; zij het dichïst bij de strijdlinie moesten blijven co dat' de automobielen, die bij de eerste aanroepen onmiddellijk ter plaatse kunnen komen, wat verder uit dca' weg zouden gestuurd worden. Daarin waren wij vo!-; komen mis. De militaire taktiek beredeneert di« zaken gansch anders. De formatie, die de paarden wagei» etl] het voetvolk omvat, kan zich moeilijker uil den weg' maken dan de automobielen; bij legeibewegingen zal ze dus op veel meer nadeejige wijze de wegen bezetten enden doortocht bemoeilijken. Ze moet dus zooveel mogelijk naar de aehteilinie gebracht worden, terwijl de automobielen zonder nadeel veel dichter bij da strijdlinie kunnen blijven. Wat was daarvan het geregeld gevola? Wanneer het ambulancekorps naar dd strijdlinie geroepen werd, haastten zich de dokters naar voren, de automobielen-ambulancewagens waren daar en de paardenwagens kwamen soms tot 24 urenlater aan. Om bij het eerste ir.richten der verbandplaats ö* noodige verbarden ter beschikking te hebben, nam men dan vcibandkasten uit de paardenwagens; men laadde ze op automobielwagens en zoo kwamen ze tot de verbandplaats. ZulLs is niet eenmaal gebeurd, het is het geval geweest telkenmale een verbandplaats wat haastig moüst tot stand komen; ik kou het vasts.ellen ta Hofstà'de, te Waerloos en aan den IJzer; studeren hebben dezelfde waarneming eldeis gedaan. Soms werd dezelfde wijze van doen ook aangewend om de paardenwagens niet op een reeds overbelasten steenweg te brengen. De ambulsmcewagens door paarden getrokken zijn feitelijk overbodig geworden en door de automo1 bielcn vervangen. Eén enkelen dienst leveren zij nog : zij bezorgen aan itder regiment den reglementaire» ambulance wagen, doch juist deze gepastheid en geschiktheid is twijfelachtig. De krijgskundige dienst van het Belgische leger be' ( schikte over de gepaste inrichtingen om binnen enkel»,uren gewone reizigerstreinen in voortreffelijke ambtMJlancetreinen te veranderen. Deze treinen wekken d*bewondering op van onze Fransche en Engelsche bond»)genooten. Zij hadden slechts één, doch een groot na«ideel, namelijk, dat zij tot het vervoer de spoorweglijnmoesten benuttigen, die steeds door den militairen staterg in beslag was »etiomcn.j Zoo kwam het'dan ook dikwijls voor, dat voor da reis vau Veurns naar Calais 12 en 24 uren ncodig waren; een verwarmingsdienst, een vocdingsdienst, een geneeskundige dienst moesten dan in deze treinen inge| richt worden en waren van groot belang! em de gekwetsten die steeds erg verzwakt waren, in eenigzin» gunstige voorwaarden te behouden. Veel meer, om de spoorwcglijn te sparen, kwem vanwege de militair» overheid liet bevel, dat nooit een trein mocht vertrekken, Zonder dat hij eenigszins met gekwetsten gevuld was. In zuiver militair opzichi was dat redeliik; in geneeskundig opzicht had het droevige gevolgen. 2£x> werden sommiss ambulancetreinen gedwongen lp 40

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.