ZONDAQSBLAD » » Bijblad van " VOORUIT „ ZONDAG 28 MEI 1916 Tweede Jaargang — Nr 5 Prijs : 5 centiemen Mijnheer Vital jaagt (V ervolg) Zaturdag ! Uroote dag ! Wieze, goede oude Wieze, is al voor vier ure op om in de beste kéuken 's meesters goed gereed te zetten : de ge-weren, de riemen met kardoezen gevuld, de schoenen, de getten en den wildzak opgepropt met provisie. De provisie bestaat uit een gebraden kieken, acht boter-hammen met hespe, acht dito met leverpastei, zes dito met spek, twee flesschen Bordeauxwijn, een pulle genever, eindelijk de nieuwe flesch Thermos met bouillon. Mon, vôôr het vertrek des meesters, moet dien zak met heel dat boeltje aan zijn lijf hangen en hem dragen tôt in Jan's kot, midden in de jacht, drie kwart verre! Mijnheer Vital en Mijnheer Georges zijn reeds vroeg te been en het ontbijt is vlug afgeloopen. Wieze, wijl ze op-dient, vraagt bezorgd : — « Mijnheer Vital, zult ge genoeg meehebben? 't Is toch nen heelen dag. » — « 'k Peins het ! — Zie, weete wat dat ge doet, bakt met den elven een spekkoeke van een ei of achte en zend hem met Gustje naar Jan's kot. » En stiliekens vermaant hij heur nog, binst dat Mijnheer Georges de sigaren haalt : — « Zorg dat ailes in orde is voor van avond, met den donkeren zijn wij thuis ! » —1 « Zij gerust ! Zij gerust ! Mijnheer Vital, 'k zal mijn beste doen ! » zegt brave Wieze, binst dat zij heur meesters getten toegespt. Mijnheer Georges komt af, gekleed en gewapend als een tijgerjager ; Wieze moet hem bewonderend aanzien... — « Toe! Toe! Wieze, doe voort, » zegt de meester ; h^f i~. haastig om te vertrekken. Spoedig rusten beide jagers zich verder uit. Intusschentijde ligt de hond al te tjalpen en te springen van ongeduld. Sedert Mon afgekomen is met zijn getten aan en zijn leurhoedje op, is hij met meer te stillen. Lotten uit 't Motjen komt ook op 't hof, nen dikken knuppel in zijn hand : 't is nen meelooper : « Mon tra-queur ! » zegt Mijnheer Vital. Hij gaat telken jare mee om de druppels en 't drinkgeld, ook wel grootendeels uit jachtlust. De jagers komen buiten, van het hoofd tôt de voeten vaardig voor den strijd, gewapend als 't zijn moet : goed geweer, voldoende kardoezen, moedig en wel geluimd als 't past aan een echten jager! Hazekens en patrijzekens, wist ge wat u wacht!... De hond wordt uit zijn perk gelaten en stormt halfdol van blijdschap vooruit! Ze vertrekken... —- «God beware hulder! » zegt hertelijk Wieze, binst dat ze 't hekken sluit en ze de mannen bezorgd achterna kijkt. Ze zijn weg, de Zandstrate in. Ze verdwijnen âlgauw in ien uchtendmist... Wieze loost een diepen zucht! Waarom zucht ze? — Om 't nutteloos gevaar dat ze *llen weer loopen? — Om de nuttelooze vermoeienis, die jager en hond zich aandoen? — om den nutteloozen ar-beid, die heur in dien langen, eenzamen dag wacht?... Wie weet?... Maar ze dubt niet lang! Heeft ze ook tijd ?... De beesten op stal wachten naar eten en daarna in huis wacht het werk : heur keuken, waar ze ailes overeind lieten, de ka-mers, waar ook ailes dient in orde gebracht te worden, en dan eindelijk heur eetmaal!... heur eetmaal dat bezonder wel moet zijn ! Dat ailes zal ze doen, de oude vrouwe alléene, vlug be-hendig, bezorgd, verkleefd, verknocht !... De jagers? Die zitten al op den akker aan 't stappen, aan 't beentrekken in 't gewerkt land of in de aardappel- ^ of beetevelden, de eene partij na de andere afloopend, de hand aan 't geweer, het oog op den zoekenden hond ge-richt ; deze loopt vooraan, den neus in den grond. Langs elken kant der partij, welke ze overloopen, gaan de drij-vers, met den stok in de vruchten, verjagend, slaande : Brr! Brr! Nu komen ze aan 't stuk waaruit Mon de patrijzen zag opvliegen. Stil, nog stiller, sprakeloos, gaan ze het groot stuk door, maar geen staart te bespeuren!... — n Ge waart er weeral zeker van ! » zegt Mijnheer Vital, misnoegd wordende, tegeri Mon. — « Ze zijn voorzeker in de stoppels daarnevens gekro-pen ! » troost Mon. « Zie ! de hond riekt speur... » De hond zit waarlijk op de stoppels. Mon en Lotten in ongeduldige verwachting volgen hem behoedzaam. « Stilte! » suist Mijheer Vital, bevelend ; aange- daan blijven allen staan, de oogen strak.gevestigd op den hond ! Hij staat!... De neus neerwaarts gericht, het gansche Lichaam in gespannen houding... Het is een schilderachtig tooneel: die hond, die drijvers, die jagers op 't speur, allen bereid het uitspringende v/ild te bemachtigen... Krr!... Krr!... Krrr!... Tezelvertijd een luiden schaterlach van Lotten, die zich rolt van plezier ; een a Podome ! » van Mon ; een « Gij Pruts ! » van Mijnheer Vital en een « Crédié ! » van Mijnheer Georges !... Krr! — Twee musschen vlogen uit de stoppels. — « Eh ! bien ! ton chien, tu peux t'en vanter, mon cher Vital; je t'amènerai l'année prochaine mon Fox. Il a un flair! Ne se trompe jamais! Un véritable setter anglais, de parents à pedigrée. Son père était le meilleur chien du baron de... En de Brusselaar praat, praat, stoeft, stoeft!... Hop!... een overgroote haas loopt hun bijna onder den neus uit en eer zij er aan denken te schieten is hij al door den elskant den wij den akker in!... Onze vier mannen ijlen het beest na over de gracht. Mon, die zoo glibber niet meer is, komt te kort in 't springen en blijft er halfwege in steken ; maar niemand bekom-mert zich om hem... Hij kruipt er uit gelijk hij kan, half nat, trachtende dan de voortrennende jagers in te halen. Die loopen door een viertal partijen den hond na, telkens meenende den vluch-teling te ontdekken.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.