Vierde jaarganj Nr 4 Prijs 6 eentiemen. i rr 1 a i v Ai rr HOOFDREDACTIE : 'VROUW EN SEC RETAR-IA A' met medewerking van het .Algemeen SECRETARIAA' en het werk der VOLKSBLBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». /£§ ALLERLEI Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: ÏR JAAR fr. 3,25 ÎS MAANDEN . . » 1,60 £1J MAANDEN . . » 1,00 Weekblad voor ons Vlaamsche Volk. INHOUD: De Kerk is onoverwinnelijk. — Macht van he geschreven Woord. — Gedicht : Wees man. — D< Veemol. -- Kinderopvoeding-.—HetGeeraard Duivel steen. — Kinderen. — Luim. — Voordachten ei Lessen, — De Vergelding (3e vervolg). Def:Kerk is onoverwinnelijk. Al^jd vervolgd, maar nooit overwonnen te worden, dat is het lot der Kerk op aarde. •' • Soins schijnt zij onder de vereenigde pogin-gen Varf.talrijke en onverzoenbare vijanden te moeten ^?ezwijken, maar altijd blijft haar de zegepraàl', en moeten hare vijanden ten laatste zwichten. Spot gaat tegen haar op, aile smaadredener worden uitgevonden en uitgebazuind ; zoc dikwijls woiât beweerd, dat de Kerk zieltogenc isi en dat ze met een stoot in het graf za geworpen worden, en telkenmale ziet men me' verrassing dat de hoogmoedige doodengravers zelf het tooneel der wereld verlaten, met schande dikwijls, terwijl de Kerk, verjongd, opnieuw jeugdig bloeit. En zoo duurt het nu sinds negentien eeuwen * * * Wat een wonderbare bestemming ! Schijnbaaronoverschrijdbarehinderpalen,er toch zet de Kerk haren weg voort : wat ze tijdelijk verliest, wint ze dubbel terug oj dezelfde plaats of elders. Menschelijker wijze is dat niet uit te leggen Wonderbaar is het dat de Kerk vervolgc -wordt, terwijl ailes haar moest doen liefhebber en helpen. Want zij wil toch maar verbetering van den mensch, vrede, rechtvaardigheid behulpzaamheid. En toch wordt ze vijandelijk behandeld, ni hier, dan daar, soms overal te gelijk. Nog wonderbaarder is het dat de Kerk, niet-tegenstaande de vervolgingen, blijft voortbe staan en zelfs vooruitgaat. Wanneer van den ouden boom der Kerk eei tak wordt afgehouwen, dan wordt die tak elders overgedragen, een nieuwe boom. Ziji nu de fransche kloosterlingen, door de vervol ging overal verspreid, geen zegening voor a de landen, waar ze verblijven? * * En welk zijn de wapens waarmee men z< aanvalt? Met leugen en laster, met geld en geweld. En de wapens ter verdediging ? Geduld, lijdzaamheid, gebed en marteldood Is het reeds niet lang gezegd dat het bloec der martelaren een zaad is dat nieuwe christe nen voortbrengt ? Zulk een strijd met zulk een uitslag is tocl I regelrecht in strijd met den gewonen loop der menschelijke zaken. o. * ■ * * En wat nog meer te bewonderen is : die overwinning der Kerk werd voorzegd, toen ze menscherlijker wijze onmogelijk scheen. Ze werd voorzegd met bijvoeging van al het lijden dat de leerlingen van Christus zouden moeten doorstaan, en in plaats van daardoor ontmoedigd te zijn, vonden er die christenen een nieuwe reden in tôt getrouwheid aan hun geloof. En zoo is het bestaan der Kerk een voort-durend mirakel. * * * Welk is de oorsprong dier kracht? Dat komt van geen menschen, dat komt van den goddelijken Insteller der Kerk, die gezegd heeft: Betrouwt, ik zal met u zijn tôt het einde der eeuwen, geen macht der hel zal het tegen u winnen. En zoo komt het dat de almachtige bijstand van den Verlosser aile pogingen verijdelt van de wereldsche machten tegen de Kerk, en bij het zien van de vervulling der beloften van Christus moeten wij uitroepen, gelijk eertijds de H. Apostel Thomas : MijnHeerenmijnGod! * H; * En de voorbeelden, zult ge vragen, waarin men den strijd der wereld tegen de Kerk kan nagaan ? Ja, die zijn zoo talrijk dat ze onmogelijk in eenige regels kunnen opgesomd worden. Het zal aangenaam zijn, die bij gelegenheid met meer bij zonderheden op te geven. Telkens zal het klaar blijken dat de hand van God daar was om hulp te brengen op het oogenblik dat ailes reddeloos verloren scheen! * * * En dat ailes is hartversterkend voor ons : Dat zal ons meer eerbied geven voor die god-delijke instelling en meer betrouwen op Den-gene, die almachtig is en onze Goddelijke beschermer. 4 Het zal ons 00k aanzetten om getrouwer de raadgevingen te volgen van hen, die dôoi Christus en onder Christus aan het hoofd gesteld zijn zijner Kerk. Een fransch edelman bracht zijn zoon toi den ongeloovigen schrijver Voltaire, cm dezer de opvoeding van den knaap toe te vertrouwen. — Wat heeft de jongen zoo al geleerd? vroeg de wijsgeer. — Hij heeft uwe volledige werker al gelezen, antwoordde de edelman. — Zoo! hernam Voltaire heel onverwacht, het ware beter dat hij zijn catechismus geleerd had. Macht van het geschrevea Woord. Een prachtig landschap in Frankrijk langs de bebloemde boorden van de Marne, wier zilveren wateren zachtjes voortklateren, dat de jonge zonneborstels met wemeld goud be-malen.Uitverkoren hoekje voorwaar voor den dichterlijken geest die hier reeds in den vroe-gen morgen vrij spel laat aan zijne rijke ver-beelding en schoone plannen. Wij zien hem dan 00k ronddwaleri met een zweem van geluk op de koonen en een zalig gevoel van zelfvol-daanheid in de fiere mannelijke trekken. Eensklaps wordt hij uit zijne zoete mijme-ringen opgeschrikt door de verschijning van eene menschelijke gedaante. — Het was een jonge dame die hem in de verte te gemoet kwam. Haar weifelende stap, de opvallende bleekheid verrieden een wezen, dat, teneder-gedrukt door de smart, de eenzaamheid zocht. De diepe sporen der droefheid hadden even-wel de schoonheidslijnen niet uitgewischt, die hier midden de ongekunstelde natuur nog meer uitkwamen. De onbekende was blootshoofds ; lange blonde lokken die los en zwierig over de tengere schouders hingen en een eenvoudig zwart kleed dat vreemd afstak bij de matte kleur van haar aangezicht, konden haar wel als een beeld van stille droefheid doen door-ga^an. In de eene hand droeg zij een ruikertje witte rozen en met de andere omklemde zij een klein verguld boekje dat zij gretig doorliep. Zij schreed den zanger voorbij, verdiept in hare lezing. — Hij volgde ze lang met de oogen en zag ze aan een omdraai verdwijnen. Deze ontmoeting prikkelde zijne nieuws-gierigheid,; immers wie was zij die zoo vroeg, alleen en in gedachten verslonden, de velden doorkruiste? Van waar kwam zij en waarheen leidde zij hare stappen? — In dergelijke over-denkingen zette de poeët zich neder op eenen ouden boomstam en voltrok een half voltooid werk. * * * Twee uren waren heengevaren op de breede wieken des tijds en hij vertrok. — Pas heeft hij eenige schreden gedaan of hetzelfde onbekend figuur springt hem in 't 00g, ditmaal rustend op een groen fluweelen mostbank, door de natuur met ongeëvenaarde vaardigheid, tôt zitplaats voorbestemd. Zij las nog hetzelfde boekje en scheen verzonken in het somberste : nadenken, toen zij opgeschrokken door het gerucht van naderende stappen, zich oprichjte : en heenging. In haar ontroering bemerkte zij niet eens dat zij het boekje waaraan zij zooveel prijs scheen te hechten, op den grond liet glijden. De dichter verhaast zich het op te nemen en wil het haar teruggeven, doch hij aarzelt; eene : onweerstaanbare begeerte om deszelfs inhoud te kennen, welt bij hem op en hij behoudt het.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.