De Klok uit België M1JN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM Redactie Kapoenstraat 14 ALS IK LUID, IS T ZEGE ABONNEMENT : Administra™ Kapoenstraat 16 voor holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal MAASTRICHT — Teleph. 614. PRUS PER NUMMER ■ 5 Cent Voor Buitenland . Fl. 1.25 „ „ De kLok Van beLglë VerheerLIJkt pLeChtïg 's LanDs onafhankeLIJkhelD. =- 21 JULI. 21 Juli, de dag waarop Leopold I in 1831 te Brussel zijn plechtige in-trede hjeld en sinds als 't symbool van het volvoerde ontvopgdingspro-ces ieder jaar met luister gevierd, zal voor de derde maal door de Belgen achter een prikkeldraad, aan den IJser, in de ballingschap moeten her-dacht worden. In 't bezette gedeelte zal 't geen officieel feest zijn! De vijand tyran-niseert er; en luide vreugde is er al-leen dan toegelaten, als de dood er bij duizenden weggemaaid heeît in de rijen van onze bondgenooten. Daarbij waarom zou men nog langer die onaf-hankelijkheid vieren, meent de over-weldiger; blijven zal ze niet, blijven kan ze niet, aangezien ze een gevaar voor Duitschland oplevert. En toch zal thans ieder Belg, zelfs hij die vroeger zich niet veel aan dat vaderiandsch feest getegen liet, den 21 Juli vieren. Ze mogen geen vaderlandsche kleu-ren dragen, ze spelden groene strik-jes op hun kleederen, en groen is de kleur van de hoop. De magazijnen en winkels moeten open blijven, 't is werkdag...; de Belgen zullen den drempel niet betreden. De „Braban-çonne" mag niet gezongen worden; en in aile oogen leest de vijand hoe iedëre ziel ze uitjubelt, en 't is hem of hij van aile lippen de woorden hoort klinken: „Onze vaderen waren vrij, ende vrij zoo blijven wij !" Aan den IJzer herdenken onze jon-gens den 21 Juli met een nieuwen eed van getrouwheid aan land en koning, eed die zooveel te heiliger is, wijl ze staan met het aanschijn vôôr den dood, en het wapen in de vuist. En uit de 'loopgraven klinkt het einde en ver: „Geen S'iiaivmhoieii wortT ooit obis aaingevijzeld ,,Geen sch'aindig juk van vreemde dwiogeilandij „0.f 'it wordit olp '"t hotoifid ides dwiinigelands verbrijzeld „Ons Belgeruland blijft eeuwîg, eeuwig vrij!" En ze hooren het, zij die ginds aan den overkant der drassige weiden hun moordende kanonnen afvuren, en ze begrijpen misschien dat barbarenge-weld geen volk vernietigen kan. Ook voor ons die op den vreemde ronddolen, gaat die dag niet onopge-merkt vorbij. En kunnen wij vrij onze gemoederen lucht geven, toch zal onze yiering niet luidruchtig zijn, ons lijden is te groot en opgeruimdheid past niet bij de marteling van ons land; men zingt niet als er tranen gestort worden. In de eenzaamheid, in de stilte zullen wij gedenken, het geluk dat wij vroeger smaakten, en wij zullen Hem danken, die ons de genotene weldaden geschonken heeft. Wij zullen ons verheugen om de zielegrootheid van een volk dat zijn voorspoed opgeofferd heeft, om de hoogere rechten van de menschheid te verdedigen. Wij zullen vooral denken aan de toekomst en zien in hoeverre wij na de bevrijding van ons land mee kunnen werken aan de verheerlijking van België. Want onze onafhankelijkhei'd zal na deze bloedige crisis nog rijpere vruchten en grootere weldaden af-werpen, dan ze tôt nu toe gedaan heeft. Gelijkheid in rechte en in feite, zal aan de burgers van ons roemrijk land toegekend worden. Na den vrede zal men op den grond, eens te meer door het bloed zijner kin-deren geheiligd, meer eendrachtig en broederlijk samen leven. Iedereen zal voortaan zijn heele wezen in zijn hoogste volheid kunnen ontwikkelen. Nemen wij op den dag, waarop om zoo te zeggen onze onafhankelijkheid voltrokken werd, het rotsvaste besuit om van nu af die heerlijke periode, die weldra zal beginnen voor te be-reiden.Staken wij allen onderlingen twist. Schimpen en verdachtmaken is laf oneerlijk en misdadig als ginder aan den IJzer het Bloed van Vlaming en Waal voor een zelfde zaak vegoten wordt. Op onderlinge waardeering be-rust de Liefde ; en de Liefde in de be-schermster de schutsengel van de Eendracht. Wie wij ook zijn leggen wij thans de plechtige belofte af, voorgoed de handen aan onze vorming te leggen. We kunnen beter worden, dan we waren. Het leven was te rumoerig, om in ons diepste wezen te kunnen blik-ken^ in de stilte van de ballingschap leeren we ons zelven kennen, met onze gebreken en onze heerlijkste gaven. Onze gebreken moeten bestreden. Onze gaven zoo hoog mogelijk ont-wikkeld.En de herwonnen vrijheid zullen wij dan al te samen gebruiken om van België te maken, het land van vree en geluk, waar wetenschap en kun-sten bloeien, het land van het recht en den plicht, schitterend in de stralen der christene beschavingszonne. Aan mijîj plechtige Communicant?!!. voor 24 Juli a. s. .Mijrn Jifeve kinderem, mu idiroom ik van uw vreugd •En van iuw weâdsch gekik en van uw reine deugd... Mijai lieve kimderen, de groote idiag korat naken. 'k Heib iu den zie verkllaïand vtain Jezus' hooge Jeer, Hoe ze eens to eeuwigheki ouïs ai moet aallg maken, , Hoe affles Saalt tenzij dat woord von Onzen Heer. En al de Ifeîdeipracht vam Jezus' woniderwerken 'Heb ik u, zelf ontroerd, doen voeJen en verstaan. Zoo heb ik u met zor,g in deugdkrach't willen sterken, Om, trouw aan Jezns' liefdie, uw levensgamg te gaian. Die kennis en besief is wijsheid en is heil. O heb ervoor ook steeds iuw aairdsohe Ieiwen veill... Maar 'k heb u bovemal éérn LieSdedaad getoomd, Toen Jezus vôôr zijin dood in 't brekend JieMeprangen, Zijn goedheid en zijn imaaht met 't womder heeit bekroond, Waa>rdoo>r ons arme hart God zelve mag omtvangen, Iets w.at geen mensch ,ooit vat, wiat niemand waardig is, Waarvooir ons iliefde in dank moiet juichen en moert sohreien, Wat ons in zwakheid tsteunt en troost in droefenfe, En 't onderpamd is vain ans eeuwig zielsverblij'den. i — Bedenkt Zijn liefde, nu >en ilatei iramer weer. En kmelt vooirt dikwijls aan de Heil'ge Tafel neer... • iReeds idikwijls zijt gij ter Communiebaink getreden In diepe eerbieidigheid en schuchte-teer ontzag, En Jezus legdeit gij uw viragen m gebedem In eienivoiuid vôôr en al wat u ia:an 't hartje lag. Maar ruimer inzicht mooht gij in dit werk nu krijgem Wie 't goede beter kemit, bemint het goede ook meer. Laiat ou de vliamrnen vain uw Mefde slaian en stâjgen Als offeinvuMr idier ziel voor onzen lieven Heier! Waardeert, onthoudit, doorgroindt wat Jezus voor ai deed, Wamt inog .is 't weinig wat gij van Gods goedheid weet... Aan Jezius' hiuilp hebt gij -en aJlen grooten nood. Bidt dat gij dengdzaam blijft ook in uw veirdér leiven. Want meen'ge kfaderziel gaait later treurig dooid, En voelt in 's Jevens starm liaair hemelkracht begeveini Bidrt dat dees dag u zij een eeuwig zegepaind. En bidt votor aiiein die u goed dloen en beminfflem, Uw ouders, meesters. Bidt voor 't Jijdend vaderliaind Dat het die zege om 't .recht en 'it iegeheil imoog' wintmein 'k Benijd uw heerlijkheiid1, q bovenaardsohe rei Vain engelen op aainde en vraag u: "Bidt voor rnij... Middelbwrg. Aîth. COUSSBNS. Wekelijkscti Overzicht Westerfront. Ter wijl de heer en meester, de Kroonprins, deze week naar Berlijn reisde, hebben ^ijn troepen heftig doch vruehteloos in Champagne en in de Soisonnais aangevallen. De vijand heeft hier zijn best gedrilde aanvals-troepen samengetrokken. De kleine voordeelen die het offensief bekroon-den beantwoorden in geenen deele aan de verwachtingen die heel groot waren. Inderdaad Hindenburg wensch-te de hoogten tusschen Soissons en de Suippes terug te nemen, maar dan hadden de Duitsçhers hunne vijanden over den Zuidoever van de Aisne moeten terugwerpen. Men had ook ge-rekend dat de nieuwe aanvallen het hunne zouden bijdragen om het weer-standsvermogen van de Franschen te breken. Er was iets aan 't broeien in Frank-rijk ; de debatten in de Fransche ka-mer hebben de zâken aan 't daglicht ; gebracht. Een pacifistische propagan-1 da werd heel Frankrijk door, ja tôt in de loopgraven gevoerd. De verder-felijke leering, ontstaan met weet niet al te goed waar, drong stilaan overal door en de Duitsçhers die niet verder kunnen wachten, zijn er maar op los gegaan. En 't wapengekletter heeft de Franschen eens te meer op hunne hoede doen zijn. De regeering heeft striemende woorden gehad voor de leiders en de volgelingen der bewe-ging. Wat de soldaten van Pétain aançaat die blijven aan de Maas het antwoord aan de Duitsçhers niet schuldig. In Duitschland. Hier staan onze vijanden, de eerste maal sedert 't begin van dèn oorlog, tegenover allergewichtigste en aller-zwaarste moeilijkheden. Tôt hiertoe is ailes neergekomen op 't aftreden van Bethman-Hollweg, den man die verklaarde dat de inval in België on-recht was, en op 't benoemen van een nieuwen kanselier, Dr. Michaeis, 'n man die tôt voor enkele'dagen nooit de aandacht van de wereld op zich getrokken had. Op 't ogenbik dat we schrijven heeft de nieuwe Rijkskanseier zijn programma nog niet uiteengezet, zoodat het omnogelijk is te gissen welke plannen hij koestert nopens den oorlog en nopens de binnenlandsche hervor-mingen.Ailes iigt nog in 't duister, en de Duitsche bladen zijn zeer voorzichtig in hunne uitlatingen. Dr. Michaelis zal een man van ongekend talent moeten zijn, wil hij al de partijen, die zulke uiteenloopende eischen vooruitzetten, voldoening schenken. Oosterfront. Op de Zuiderfronten blijft ailes slabbakken; de Duitsçhers hebben er hun profijt bij. Zij zijn er weer ingelukt tamelijk veel hulptroepen aan Both-mer toe te zenden; en deze kwamen WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 22 Juli 1917. le BLAD. Jaargang No. 17

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.