De Klok uit België Redactie Kapoenstraat 14 Administratie . . . . . Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LU1D, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent. * ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland ... Fl. 1.25 „ „ ! Houw en = =— Trouw. „Uit de oogen, uit het hart". Een spreekwoord dat telkens het aangehaald wordt, in mij een gevoel van weerzin wekt want het is de uit-drukking van een verfoeilijke laag-heid.Er zijn op de wereld menschen die gaarne weldaden ontvangen; maar is de gever eenmaal uit de oogen, dan is ook gift en weldoener vergeten. En dit is een groote ondankbaarheid. Er zijn er anderen die bergen en schatten beloven aan den vriend die vôôr hen staat, maar zoodra heeft die vriend niet den rug gekeerd of ook zij gaan verder zonder ?ich nog meer om 't gegeven woord te bekommeren. En dat noemen wij een trouweloos-•heid.Er zijn er nog andere die iemand naar de oogen kijken, al zijne woorden goedkeuren, zijne gedachten prijzen, houden staan dat ze met hem één zijn in handel en wandel. En komen zij in een andere omgeving terecht dan praten ze met de nieuwe kennissen mee, niet opmerkende dat ze nu „ja" knikken als ze gisteren de zelfde vraag met een beslist „neen" beantwoord-den. En dat vind ik een onvergeeflijke kleinzieligheid. Ik werp naar niemand den steen. En toch durf.ik vragen of er nu onder den oorlog zulke zwakkelingen niet aangetroffen worden? We zijn allen in de ballingschap gegaan met de ze-gen van vader en den kus van moeder op ons voorhoofd, en met hun beeld in ons hart, en we hebben gezworen in het vreemde land al onze verplich-tingen na te komen. Toen kwamen wij alleen te staan midden de vreem-delingen die wel eens anders dachten dan onze lieve ouders. En 't is rftet hun beeltenis als met een slechtgemaakte photographie gegaan. De lichtprent die slecht bewerkt is blijkt niet bestand tegen de stralen van het licht. Stilaan verdwijnen de scheroe aflijningen, de figuur wordt vager en vager tôt ailes verdwijnt in 'n groote gele vlek. Eens dat de beeltenis van onze ouders uit onze hersenen verdwenen is, dat ook de herinnering aan hunne voorbeelden is heengegaan, dat de eens-zoo-heldere-stem dof en onver-staanbaar geworden is, o dan dreigt het gevaar. Dan moet er gewaakt worden dat er geen aîgrond tusschen het verleden en het heden gegraven worde, dan moeten wij zorgen dat de gedane beloften niet verbroken worden.Andere menschen hebben wij op onzen levensweg ontmoet, hun taal heeît een anderen klank, hun stappen gaan andere wegen op, en wij zouden ze kunnen volgen. Vader en moeder gingen naar de j kerk, deze niet en wij zouden den weg kunnen verleeren. Vader en recéder bogen de knie voor God, deze niet, en wij zouden kunnen beschaamd worden over het knielen. Vader en moeder volbrachten den zwaren plicht, deze spreken alleen van genieten, en wij' zouden de wet leeren misprijzen. Bewaren en vereeren wij het beeld vpi hen die na God ons a'iles gaven niet enkel in een lijst boven de bed-sponde opgehangen; houden wij het diep in ons hart geprent dan zullen wij ons leven in heiligen ernst naar het hunne schikken. dan zullen wij, al heeît de oorlogsgruwel ons ver van hen verwijderd, nooit hun denken en doen verloochenen, dan zul'len wij voor de oogen van God, en voor die der weldenkende menschen niet als ondankbaren en kleinzeiligen ver-schijnen.X X Velen zijn ook in de ballingschap gegaan na een laatste omhelzing met hun Lieîde, na den eed van onverbreek-bare trouw gezworen te hebben. En vrouw en bruid zijn gebleven in het land van den dood en stillen hun smart en verlangen in tranen en gebed. Ginder in een stad van Wallonie of in een dorpken uit Vlaanderen knielt iederen avond de echtgenoote met kind voor vaders beeld, of gaat het meisje in de Onze-Lieve-Vrouw kapel een ruiker brengen, een kaarse aansteken opdat „hij" moge gespaard terugkeeren, opdat „zij" in maagde-lijke reinheid, aille bekoringen over-winnend, waardig zou blijven van ha-ren schat. En gehuld in een mantel van eer en deugd lijken ze wel aan die ongenaakbare catacombe-christinnen die het heidensche zedenbederf met de voeten traden. En wij de mannen? Verre van mij, iemand te beschul-digen, maar 'k «.tel u de vraag ,;staat het beeld der vrouw, staat het beeld der geliefde u steeds voor de oogen?" Ik weet het, de mensch is zwak, en de streelende stem der genotzucht is zoo verleidelijk! De driften huilen soms zoo vreeselijk hard. Maar zal het sterke geslacht dan voor het zwakke in ridderlijkheid, in trouw moeten onderdoen? In de droomen van haar die ge eeuwige liefde toe-gezegd hebt rijst èen enkel beeld : het uwe. Zullen in uw nachtvisioenen andere het hare verdringen? Haar hart jaagt alleen, als uw naam vernoemd wordt, en uw beven-de lippen zouden tôt andere vrouwen woorden stamelen die alleen voor haar geschapen en alleen tôt haar tnogen gesproken worden? Hare blikken zijn dof geweend en zijn blind voor hun omgeving, en gij zoudt grimlachen en u vergapen aan bloemen van eenen dag ! Hoe zult gij op den dag der zege de heldhaftige reine nog in de oogen durven te kijken als ge met een ver-deeld hart eens voor haar zult terug ferschijnen. Hebt ge dan gehuicheld? Was uw iefde dan een koude berekening ge-iveest? Waart ge een egoïst en uw îoogezegde toewijding eenvoudig een -uilmiddel om zinsgenot en zelfvol-ioening af te koopen? 'k Zou haast iurven zeggen dat uw uitverkoréne 3an nooit in uw hart getroond heeft; 1 West=Vlaanderen. o Opgedragen aan mijn dappere, duurbare oud-studenten in 't leger. Land aan de zee, waar de golvekens wiegen, Land, waar de dreunende orkanen op vliegen, Stormend uw driiten en'suizend uw lust, Land met uw droomende Veurensche weiden, Kemmel en Vrijbusch uit vreedzame tijden, Mandel en Leie in -uw zonnige rust, Land van de v.lasgaards en land van het koren, Ging al uw w.onne en uw heil nu verîoren? Land met uw oude en uw heerïijke steden, Yperen, Brugge in uw eeuwig verleden, Torens van fierheid en vesten van vrêe, Jongere steden en dorpen van weelde, Daverend werken dat rijkdommen teelde, Arbeid in werkhuis, op land en aan zee, Beiaarden die dl uw volksvreugd verkondden, Blijft me uw praobt en uw leven verzwonden? Land van het rechten gij land van de vrijheid, Strijdend door de eeuwen met toornige blijheid, Forsich in uw zwoegen en trotsch in uw pijn, Vechtende wikings in zompen en moeren, Veohteniie hurgers en vechtende boeren, Breydel, De Coninck en Klaas Zannekijn, Lastige kamp, maar steeds zegebekronen, Sterven vergeefs nu, voor vrijheid uw zoneij? Land waar de droomen van schoonheid steeds leven, Juiohend langs 'Halle- en langs kerktorens zweven, Heerlijke kerken, één roem en één pracht, Englen en maagden op Memlinck's paneden, Land dat uw glorie, Benoit, ook mag deelen, Land waar Gezelle z-ong, zangrig en zacht, Rodenbach wekte-.als op istoot vari bazuinen, Moet gij nu worden tot rouwschoon en puinen? Lanid waar de zielen aan de aard zich onthieven, Karel de Goede, Idesibald, Godelieve, Land van 'de kruisvaarten, 't Heilige Bloed, Reinheid van deugden en kracht van gelooven, Strevend en schouwend ten leven hierboven, Land der processies van glorie en boet, Biddend in zwoegen, in danken en tranen, Sti'lt niet de Heer strakS uw weedomsorkanen? Land waar in Yperen, Pervyse, Diksmuide, Wytsohae-te, Meessen, het doodskanon luidde," Landje, doordaverd, doorsehokt en doorscheurd, Vuurfront van lïjden. en strijden en hopen, Lichtstralen rukken uw nachthemels open, Vlaandren, uw d.uister tôt glorieglans kleurt; Land van den Yser, o vliegt langs uw wegen Vrijheiifl en zege de werelden tegen? Middelburg. Arth. COUSSENS. zij was in uw oogen en gij waart in haar hart. Maar zoo iemand om den tuin leiden heet ik een iafheid. X X Gij ailen die dit leest, tracht er eenig nut uit te trekken. Wellicht is het op u niet toepasselijk, doch tusschen hen die rondom u levn zijn er misschien sluimerende zielen. Die moeten door u wakkergeschud ! De „Houwe trouw" verovert dan hare rechten. En zij die in een oogenblik van verbijstering zwak geweest zijn, worden terug sterk en zullen in hunne armen grijpen om ze nooit meer te lossen „de beel-den der groote Liefde". J. CALBRECHT. Wekeiijkscii Overzicht Geen enkel groot wapenfeit heeft zich deze week voorgedaan. De Fran-sche, Engelsche en Italiaansche of-fensief werd door den vijand stop ge-zet, daar deze weerom eens verschei-dene divisies van 't Russisch front kon terugtrekken. En dit heeft hij ook ongestraft kunnen doen, want 't Russisch leger is thans nog niet strijd-vaardig.Heeft Hindenburg profijt kunnen trekken uit de gedragingen der Rus-sische socialisten, — Hindenburg en de socialisten hoe rijmt men dat te gaar — toch hebben de 40 losge-m^akte divisies in Frankrijk niet veel te weeg gebracht Daaruit schijnt wel logisch te volgen dat Hindenburg's toestand onmo-gelijk zal worden, den dag dat al de verbondenen te gelijk hem te lijf zullen gaan. In ieder geval moeten wij bekennen, dat de bevrijding van Rusland heel wat vertraging in onze verlossing brengt. We durven verhopen dat Rusland die vertraging zal vergoeden, niet met mooie woorden, waaraan we niets hebben maar wel met daden. En laat die daden maar gauw komen! Aile vrees voor afzonderlijke vrede mag gerust aan kant gezet worden. De Russische regeering heeft verklaard dat ze aan het verdrag van Londen getrouw zal blijven. Laat ze nu ook conséquent zijn, en „handeien". Laat ze onmiddelijk de daden stellen die het volk zullen vrijwaren voor den honger, en het leger zullen zuiveren van aile verderfelijke kiemen. Oostenrijk. De val van het kabinet Clam Mar-tinitz is spoedig op den val van graaf Tisza gevolgd. Dit schijnt een over-winning voor de slavische elementen der dubbele monarchie te zijn. Bij de opening van den Reichsrath, sinds 't begin van den oorlog stelsel-matig nooit bijeengeroepen, — is het gebleken dat de slaven thans bewust zijn van hun macht. De tchekische taal werd gebruikMn de beraadsla-gingen, tot groote ergernis van de Duitschers! En als de minister président om het budget er door te halen, poogde, door voorspigeling van gun-sten, de Polen op zijne hand te krijgen, werd hij door dezen heel eenvoudig afgewezen en hij is gegaan! De feiten zijn van belang in den grooten strijd. Verbondenen en Duitschers rnoeten er rekening mede houden en 't ware te wenschen dat de Entente er voordeel wist uit te trekken. en op dit gevoelig punt Oostenrijk kon treffen Qriekeuland. De verbondenen hebben Constantijn aan 't verstand gebracht dat hij beter îou doen met ontslag te nemen. De coning heeft geluisterd, en 't volk leeft zijn heengaan goedgekeurd. Enkele kleine voorvallen te Larissa laargelaten mogen we zeggen dat illes in de beste orde verloopen is. Men mag aannemen dat men langs lie stranden dan opk begint te begrij- VVEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 24 Juni 1917. leBLAD. lsle Jaargang No. 13

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.