' Drukster-Uitgeefster Sam: Maatschappij H ET LICHT bestuurder : P. DE VISCH. Udeberg-Oent . , REDACTIE . . ADMJNISTRATIE HOOGPO0RT. 29. GENT VOORUIT Or gaan de$* Belgische WeM'edenpaphj* 'Vèrschffnendë aile dagen. 1 " ■■ '■ I I . . .1 -UMB ABO.NNEMENTSPRIJS -BELGIE 1 Drie maandcn. , » •« . fr. 3.25' Zes maandcn • . . . . fr. 6 50 Ecn jaar. ...... fr Î2.j3> Men abonneert zich op aile postbareele»1 DEN VREEMDE Drie maandcn 'dagclijks vcrzonden). ..... fr. 6.73' Mededeelingen van het Engelsche dagblad " The Times „ Esno verheugende verrassing vo-or het Engelsche volk was Woensdag de mededee-ling der regeering in het ^agerhuis dat de gezamentlijke Indische vorsten der onaf-hankelijke Staten, ongeveer 700 in getal, hunne hulp aan manschappen, geld en le-gerbehoefte toegezegd hebben, terwijl de ineesten dier vorsten zelve dienst nemen. De oudste onder hen, de Regent van Jodh-jiur, 70 jaar oud en zijn neef de Maharoja, ' 16 jaar oud, trekken mede op. 27 der groo-' tere Staten zcnden troepen. Eenigc vroolijkheid verwekte het groot-moedige aanbod van den Dalai Lama (mon-goolsche soort paus) van Tibet, om niet al-,leen 1000 soldaten te sturen, maar al de priesters van zijn land te doen bidden voor het succès der Britsehe wapenen en der zielen zaligheid der gesneuvelden. De afgevaardigde V/ill Thome stelde aan den minister voor eene kopie van dat merk-waardige document aan den « Kaiser » te zenden. ( Groote verontwaardiging verwekt dezes I laatste telegram aan den président der ; Vereenigde-Staten, waarin hij de Engel-I schen en Frânschen beschuldigt ontplof-: bare geweerkogels (dum-dum) te bezigen. De Engelsche en Fransche miuisters hebben ten sterkste tcgen die leugen geprotes-teerd, welke slechts ton doel heeft de bar-baa-rsche wreedheden door de Duitsche légers in België, Frankrijk en aan de Rus-sische grons gepleegd, te verontschuldigen en, zooals een Duitsche generaal in het Mi-nisterie van Buitenlandsche Zaken te Ber-ilijn aan correspondenten van neutrale bla-den verklaarde, zelve tôt dat misdadige en ! onmenschelijke gebruik de gelegenheid te ' hebben. Uit Canada wordt geseind dat de Duitsche kruiser c Niirnberg », welke het eila-nd | Fanning in den St-illen Oc.eaan veroverd en den kabel tusschen Australië en Canada dôorgesneden heeft, onder Fransche vlag ii-et Er.gekche station naderde eu dus g-een "* • < k» Ous formaat H «#■ Il■ % Orts hoofdblad heeft heden niet zijn legdmaiig formaat; onder den stock van 2j,ooo kgr. -papier die wij door een won-der ko?idcn verkrijgen, loopen eenigc bo~ j bijnen van het formaat dat wij heden be-! nuTtïgen. Telkens wij ztflk blad drukken, zullen wij er een supplément aan toevoegen. De lezing van dit supplément is, voor deze maàl, niet heel aantrekkelijk voor onze gewone lezers, vermits het alleen Iijsten van vluchtelingen betreft. Doch, het brengt groote vreugde, dààr \waar famïlies van elkander\ zijn geschei-den.Vooruit is het eenige blad dat de vol-ledige Iijsten der vluchtelingen afkon-digt, den dag zelf dat zij ons gesigna-.. j leerd worden. HET WEDERVAREN DER 4* DIVISIE De terugtocht der heldhafrige verdsdigers van Namen Ut-J. UXVJ.OIV, «iv tiuiavu Vonderbaren terugtocht hadden onderno-Kien en van Nam en langs Franknijk naar 'België terug kwamen vertelden ons: M ij lagen tusschen de fort-en van Marcho-■ volette en Eruines om de tus&chenruimte te verdedigeh. De eenige dagen die we daar waren v<S6r den aanval der Duitschers, hadden \re goed gebruikt aan het maken '•an versteikingen. Loopgrachten waren er met de -\Ieet,ook lange rijén païen met pin-draad bespannen, gémineerden terrein en ' geëiectriseerde p lit en. , Op een avond hooren wij de eerste scho-* en or.zer forten. Dat was het signaal van \ den aanval. De Duitschers waren hun zwaar geschut aan 'topstellen. Dàt trachfc-ten onze foi-ten te beletten. Dat moet niet .-gelukt zijn, want in den morgend daarop-I volgend begon een hevig kanonvuur yan de" ;:ijde der Duitschers. Toen was het een geweldige strijd tus- ' schen de twee legermachten. Wat er op onze lorten voorviel kan ik onmogelijk zeggen, daar wij in onze loopgrachten ble-ven. Dag en nacht bleven we op post. Den derden dag in den namiddag werden we verwittigd dat de Duitschers doorgebroken waren en ons zouden aanvallen. Dit bericht trof zoodanig een mijner makkers dat bij een beroert-e kreeg en dood neerviel. Wij hadden geen tijd om ons met dit droevig geval bezig te houden, want de kogels floten boven ons hoofd. Wij open-n °nze-beurt_eej\,_ heftig'_jjeTveervuurj ( tegenstand vond. Britsehe en Australischo schepen zdjn onderweg om het eiland te hornemen. Wat den toestand der legars in Frankrijk betreft, v, elker terugdringing \an de Duitschers bevestigd wordt, is de militaire correspondent van de « Times » van meening dat de « uitslag op dit oogenblik nog han-gend en balanceerend is 2. Men spreekt van ernstige maatregelen omtrent de in Engeland nog steeds verblij-vende vijftig duizend Duitschers en zestien duizend Oostenrijkers. De secretaris van de Admiraliteit waar-schuwt dat dag en nacht een Engelsch luchtschip ter bewaking over Londeu zal zweven en dat dus het publick zich niet engerust behoeft te maken. Het « fonds voor werkelooze vrouwen », in Londen, heeft vele ateliers met de ma-chienen van groote naaihuizen afgehuurd, waar dan vrouwen en meisjes tegen behoor-lijk loon boven- en onderkleedingstukken voor de talrijke vluchtelingen en andere noodlijdenden zullen vervaardigen. Onder c!e financieele en marktberichten zijn de opmerkelijksten : Het Duitsche gouvernement zal voor 1 millard mark 5 pro-cent schatkistbons uitgeven, inlosbaar tôt 1924 en tôt de koers van 1/2. De Hongaarsche regering heeft haren coupon per 1 September onbetr.ld gelaten. Begia van het Oosleurijksthe staatsban-kroet.Op aile Amerikaansche markten is de l prijs van de tarwe beduidend gcdaald en het aanlbood is zeer ruini. Men verwacht nog meer daling. Hetzelfde seint men uit Australie. De uitwijking van Antwerpen naar Engeland houdt sterk aan, zegt de « Times ». De laatste boot bracht 1400 Belgische uitwijke-lingen aan, maar meest allen welgestclden. Wij gelooven Avel dat er geene arme dut-sen over kunnen gaan, daar de overtocht nu 105 fta-nfeen per pertoon kaatj. De toestand ÏOflicieei) De 300 Duitsche krijgsgevangenen van 1Aarschot zijn te Antwerpen aangekomen. Zij maken deel van den « Landsturm » uit de omstreken van Magdenburg. Zij tvaren met een bataljon van 1100 man, een deel werd gedood, een ander deel nam de vlucht. De overigen gaven zich over. Ondervraagd ttopens de gijzelaars die zij opgesloten hadden,in de kerk van Aarschot, antwoordden zij, dat mannen boven de 4.0 jaren vrijgelaten waren. De ander en van / 5 tôt 4.0 jaren werden naar Aken gezonden. Wanneer men hun sprak van de verwoesting van Leuven, zwegen allen. Eindelijk toch zègde er eene: « liet is ... ccne sehande! » zonder nochtans de Duitschers t-e onder-scheiden. Dat ging zoo geruimen tijd zonder dat wij ernstige verliezen leden. Toen zette de vijand zijne mitrailleuzen op ons. Als het ongeluk wilde dat eenigen onzer het hoofd boven de loopgrachten uitstaken als een regen kogels afkwam, dan werdén zij ong-enadig weggemaaid. Heel omzichtig, maar'toch vol moed, onderhielden wij een regelmatig geweervuur op den vijand die zich steeds dichter waagde achter verschan-"singen. Toen gebeurde er echter iets vree-selijks voor ons. Dei Duitschers hadden eenige kanons in de verte opgesteld. Terwijl wij onafgebroken onze geweren afscho-ten kwamen er plotseling een aantal kanon-schoten onze versterkingen vcrnielen. Wij stonden in loopgrachten van 1 meter diep ; boven den grond hadden wij aarden ver-scha,nsingen met dwarshouten tôt op 60 cen-timeters hoogte. Op eene heele lengte werden zij geheel platgeschoten en werden wij begraven onder de aarde. Eene algemeene paniek ontstond. Met kobrtsige ha-ast wrongen wij ons van onder de aarde. Oogen, ooren, neus, mond, ailes was vol .zand. Dei gedoode kameraden die in de verschansingen door den vijand neergeveld waren, werden nu niet door schjippein, maar door de kanons begraven. Toen wij een weinig hersteld waren van dit onaa-ngename a.arde-bad. zagen we tôt onze ontsteltenis dat de vijand met een groote macht in stormpas op ons aanrukte. ^Reeds-waren_zij bezi^ de païen met^pin- Ta Dendermonde Binst het gevecht Van hoogerhanct naar antwerpen geroe-pen, reden wij donderdag morgend, per auto, er heen met een hîeraar onzer hooge-school en eene gent hc juffer van het Boode Kruis. Wij dedon te Antwerpen onze boodschap-pen, zonden nog drie schuiten graan naar Cent en kochten suiker en andere waren voor Cent. Te Antwerpen was men niet verzekerd of onze schuiten langs Dendermonde naar Gent konden komen en wij besloten zelf te gaan zien. Van Antwerpen dus naar Lokeren en Zele, van Grembergen naar Dendermonde, waar wij tusschen 4 à 5 (ire in den nanoen aankwamcn. Wij werden hier goed ontvangen door soldaten en officieren, dio gretig waren iets te vernemen van den grooten veldslag in Frankrijk en Rualand aan den gang, en van w\t in en rond Antwerpen gebeurde. Wij gaven hun de inlichtingen die wij be-zaten en die goed waren, wat allen uiterst verheugden. Toen wij hun echter meldden, dat onze mannen woensdag 510 Duitschers hadden opgeschept te Aarschot en ik er persoonlijk omtrent 300 had zien versche-pen in e-en grooten steamer op de Schelde to Antwerpen, toen steeg do yreugde ten top. Zij bcrichtcn ons dàt ;zij er 00k 35 hadden geknipt, die ik te Grembergen had ge-zien en aldus konden vrij nog ce een priem steken onder het hert » onzer kloeke mannen. Aangezien ik er aan liield .Dendermonde te zien, en een deel van den slag bij te wonen, waarvau het ratelend vuur zich niet ver van daar af liet h'joren, trokken wij verder, naar Dendermonde op, nadat de officieren ons verwittigd hadden dat er gevaar was. Wij antwoordden dat mon wel met de dood niet moet spelen. maar, aangezien onze knappe jongens zoo dikwijls de dood trotsceron. wij 00k wel cens mogen gaan zien hoe zij vecSten. ■ «*-* * * Kaarmate wij Dendermonde naderden, steeg het getal vluchtelingen en hoorden wij het geschut duidelijker. Eindelijk waren wij aan de brug aan de Schelde ! De brug is half doorgeschoten en om in Dendermonde te geraken meest men over eene waggelende stelling en dan over een smallen looper, terwijl de Schelde tamelijk onstuimig onder onze voeten doorstroomde, daarna eene ladder op en wij waren over de Schelde, de professor onzer hooge-school, de juffer van het Rood Kruis enik! Maar, welke ontzetting, welke gruwel ! Al de gebouwen, woningen, herbergen, magazijnen, Bank, ailes, ailes wat op de Schelde uitgeeft, is verbrand ! De verwoesting begon verleden vrijdag duurde den zaterdag voort en heel de lucht in de stad was van den brandgeur door-drongen!Wij trokken de stad door nnar de vestin-gen, vele, vele strat-en langs, EN WIJ HEBBEN ZESTIEN HUIZEN GETELD DIE ONGESCHONDEN WAREN. Al de woningen, met honderden en hon-derden, staan daar, de muren recht, al de draad los te werken, terwijl anderen voort-durend op ons vuurden. Onze oversten be-volen den aftocht en wij trokken achteruit zonder groote verliezen te lijden. Wij waren nog langen tijd onder schot van den vijand, maar deze had een groote stroomijt in brand geschoten en dat ver-wekte een reusachtige rookwolk waardoor de Duitschers ons onmogelijk konden zien. Wij vluchtten in een bosch waar onze ge-kwetste en vermoeide soldaten ons vervoeg-clen. Deze waren verschuild geweest in de kerk, met de hoop dat de Duitschers dit gebouw niet zouden beschieten. Maar hoe bedrogen ze zich. De kogels doorboorden de kerkramen en maakten er een verschrik-kelijke verwoesting. Dan bleef er niets over voor de gekwetsten als, zoo goed of zoo kwaad het ging, bij ons te komen. In dat bosch hebben we, terwijl onze oversten do overgebleven soldaten orders gaven, wat uitgerust. Rondom ons bulder-den de kanons zoo hevig dat wij meetiden clk oogenblik voor een aardbeving te staan. # * # 1 Onze officieren beraadslaagden langs waar we in veiligheid zouden geraken. Naar België waren aile wegen afgesloten, door de Duitschers. Wij moesten dus naar Frankrijk. Wij trokken dan in die richting weg. Nauwelijks waren we eenige minuten flinkweg op marsch of we stuitten op een legermaeht Duitschers. Toen begon voor ons een « sauve qui peut général ». Met leedwezen moesten velen onzer gev.eer en ransel in brand • laten om hun leven te redden. In versneld tempo liepen we voort terwijl de Duitschers onafgebroken op ons vuurden. Een groot geluk was voor ons de ontmoeting van een bataljon Fransche soldaten. Met gejuich werden _ wij door deze wapeçbroeders^ont- verdiepingen ingestort en een schouwspel der ergste verwoestingen opleverend. Ons hart braki Wij zagen verbrand den Werkmanskring, het Hospicie. het Arift-bureel, een zeer groot fabriek. Toen de brand volop woedde, moet Dendermonde in sommige zijner kwartieren aan een vuurpoel hebben geleken en moet het daar niet uit te houden zijn geweest. Om u een gedacht te geven van wat Dendermonde op dit oogenblik is, stelt u voor, lezers, dat gij Gent of eene andere Vlaam-sche stad, binnenkomt langs al zijne poor-ten te gelijk, en gij anclers niets ziet, voor u, achter u, nevens u, dan afgebrande huizen, ingestorte gevels, verwoeste stra-ten en hier en daar een merssch die traag door de verwoesting slentert, of met twee of drie aa.n eene deur in stilte treurt over zooveel wee!... Wij spoedden ons naar de vesting en voegden ons daar bij onze jongens die de vesting beschermden, • terwijl daar, naar St-Gillis op, het vuur i-:nmelde en klet-terde, zonder ophouden. Do soldaten zegden ons dat de Duitschers afweken en, vlak voor ons, op een schoanen afstand, toonden zij ons, dicht bij eene hoeve, een wit vlagje dat daar door do Duitschers was geplant, een tijd vôôr onze aankomst. Onze soldaten verwachtten eene overgave van een groep Duitschers, die daar in de nabijheid gevochten had. Daar do avond inviel en wij in den don-ker over den gevaarliiken looper boven de Sclielde niet terugwilden, trokken wij af, na een fermen handdruk aan onze kloeke vrienden. Bij den terugkeer zagen wij een groep van twaalf nette werkmanshuizen, aile on-geschonden, en uit wier vensters een witten doek hing. Eene dame, die aan haar zeer groot en on/geschonden huis en magazijn _ stond, vroegen wij of de witte doeken uitgehan-gen waren geworden om van den brand ge-spaard te worden. — Miinheer zegde zij ons, dat heeft niet veel gebaat : Zondag zijn zij hier gekomen. Voor mijn deur en in mijn breeden langen gang hadden zij reeds een dik vet, soort olie gegoten om mijn hun in brand te steken. Dit van njijne. çeburen brand.de reeds en heel mijne doening met vernielint be-dreigd ziende, feen ik voor de Duitschers, die met een auto voor mijne deur stonden, op mijne knieën gevallen ! Ik weet niet wat ik hun gezegd helj, maar ik heb gebeden, gesmeekt-, gehuild op mijne knieën, met mijne beide handen naar lien uitgestoken en dan gaf een officier aan zijn volk bevel om voort te gaan, terwijl hij op mijne schouders kloptc, zeggpnd : «Gute Frau». Daarna schreef hij met krijt op mijne poort : «Zu sparen» — het stond er nog op — en mijn .huis was gered. Ik bluschte gauw het naburig huis en zoo zijn wij. ge-. spaard gebleven. De dame rilde nog van ontroering en met een woord van troost en een diep ge-voelden « goede-n avond > verlieten wij haar, trokken over de Schelde, gaven een fermen handdruk aan officieren en soldaten waarvau velen ons kenden — en twee minuten later rolde de auto naar Gent, waar wij zonder verdere hindernis aankwamen. Dendermonde is in koelen bloede, met opgezetten wil in brand gestoken ! ! 1 Ziedaar het militarisme ! Nooit vergeten wij de herinnering, den indruk dezer verwoeste stad on zij zal in vangen. Zij openden weldra het vuur op de Duitschers die hier langs beide kanten opruk-ten. Terwijl do Fransclien zich verdeelden en rechts en links vochten, gelukte het ons tusschen de twee vuren heen ouzen aftocht voort te zetten. Wij gelukten er dan in na een bovenmcnschelijke krachtinspanning op vrije voeten te komen. Het werd hoog tijd, want allen waren we zoo afgemat dat we ons op een steenweg te rusten legden, waar er dadelijk een groot aantal van vermoeie-, nis in slaap vielen. # * % v:' Toen we in'Marienburg aankwamen, wer-,-den we als koningen door de bevolking' ontvangen. Eten en drinken werd ons in? overvloed aangeboden. En dat we het ons lieten sma-ken zult ge wel begrijpen, als ik u zeg dat we in 48 uren bijna niets meer genuttigd hadden. Wijn en fruit kregen we zooveel we lustten. Van hier trokken we verder op naar Ver-vins en van daar naar Laon. Overal op onzen doortocht werden we luidruçhtig toegejuicht. Gedurig hoorden we de jam-merklachten : « Oh, les pauvres petits Belges ! » Een heele stoet Fransche vrouwen liep uren ver met ons mee 0111 ons aan tc_ moe-digen en allerlei geschenken aan te bieden. «Les petits Belges:> werden door die brave vrouwen als hun eigen kinderen ver-troeteld en nooit zullen we die hartelijke.. ontvangst vergeten. * Met- een ■ vreugjiekreet werd het orderf 'van onzen terugtocht naar België, bô^ï groet. ' ' ,î-; ^-In^gen - beestenwagen-rwaar ^ wg ' met \ 57^ v c ons, ons leven lang, wakker houdea de£ strijdgeest tegen het militarisme. / E. ANSEELE cau»" '■ De duitschers in Oost-Vlaanderen Ninove is nog eens door 800 Duitsche sol-j daten bezet, meest reservisten. Zij hebbeni van bij hunno aankomst de barreelwachter» van hun dienst weggezonden. De treinen naar Geeraardsbergen rijden niet meer. Da Duitschers trachteden de spoorwegbrug in de «Venncbroeken» te doen springen, maar gelukten er niet ija.; daarna hebben zij in-* trek genomen in de fabrieken, waar zij v«K nachten. De Duitschers eisc-hten geld van het g&' meentebcstuur, eetwaren in de winkels en kw gement bij do burgers. __ / Er zijn bijna geene eetwaren meer te vin-1 den ; en zelfs heerscht er veel armoede in dar werkersgezinnen, daar de fabrieken sedert» meer dan eene maand gesloten zijn. } Koeien, vélos, karren, enz., enz., wordeit' hier voortdurend in voile straat gestolen. ! Duizenden en duizcnden vluchtelingen uit Sottegem, Nederbrakel, Geeraardsbergen,,' Edingen, enz., trekken naar Brussel en an-.} dero plaatsen, te voet, met gansch hunne miliën. ) Te Buggenhout is de koeiwachter Camiet B... door den kop geschoten, orada-t hij een-os niet wilde afleveren tegen een «bon». ) Do Duitschers hebben de hand gelegd de gemeentekas van Sottegem, bevattendo( 2100 frank; in de sta-tie en den post vonden; zij slechts onbeduidende sommeil ; burge-/ meester en gemeenteraadsleden alsook da geestelijkheid waren als gijzelaars genomen.,'' De Duitschers bevel ontvangen hebbend teO vertrekken, zoo werden de gijzelaars in vrij-j heid gesteld. Donderdag zijn de zieke en gckwetst-e sol»-' daten uit Lokeren naar St-Nikolaas , ge--* voerd, dit om Lokeren vrij te maken in het J vooruitzicht van nieuw aankomende gekwet-i s t-e of zieke Belgische krijgslieden. Men verzekert dat de Duitschers zich heb-i ben verplicht geziea lioei-Ivet gebied binnen) de Schelde van Gent ïot Antwerpen te onv \ ruimen. Nog Melle-Quatrecht Gister is uit de Schelde, tusschen Heus-j den en Destelbergen het lijk opgevischi van eenen belgischen soldaat, die denke-lijk, vluchtend tijdens den slag van Melle-Quatrecht, in de Schelde zal gevallen zijn-1 Op zijn lijk vond men eene medalie, mes den na-a-m : Adolf Debacker, Scheldewin-deke.*'• ' • ■ J Katholieke bladen geven hefe-verhaal hoa| de kerk van Quatrecht werd gered. Twee duitschers waren bij den pastoois gekomen, zeggend : dat de kerk moest neerJ g-ebrand worden omdat burgers, — de bur-j gerwachten, — op de Duitschers haddeni geschoten. j De pastoor riep de genade der Duit-j schers in : de kerk was nog maar sedertf een zestal jaren gebouwd, zij lxad meer dao! honderd duizend frank gekost, de parochi4 anen moesten ze, door giften, nog bemeu-| belen en versieren. 'Het is een schoon ge-| ingestopt werden, hebben we dag en nach^ gereisd, om in Le Havre aan te komen. , 1 Dat was eene ailes behalve aangenam<( reis, dat zult ge -wel begrijpen. SufJ gansch afgemat, en doo reftogesehokfc stajM ten we te Le Havre af. i Hier weer dezelfde geestdriftige ont-f va-ngst. Opnieuw betoonden de Fransche-a overgroot medelijden met «les petits Bel-I ges». Na een kort oponthoud)' en een goed»( verzorging werden we ingescheept. En nu? ving voor ons een ware plezierreis aan.' Onze boot y.aarde-snel want het was een( kalme zee. De friseche lucht knapte onrf wonderlijk op. Onze verzeerd® voeten wer4 den- goed verzorgd, met ba-den en windels.) Toen we een uur van wal waren werdoni We tôt stilstaan gedwongen door een En-, ■gelsch oôrlogschip. Nadat een -Engelsche^; officier aan boord van ons schip gekomenj; was, konden w© voort. We groetten daj Engelsche strijdmakkers en vaarden verderi naar' ons vaderland. Toen 'we land zagen songea we uit* voile borst vlaarascha - !ia-j deren. . , 3j De ontvangst te Zeebrugge was hartver-j sterkend.Duizenden raenschen wuifden mefe zakdoeken en Belgische vlaggetjes. Toeni' we aan wal stapten stonden eenige fami-j lieleden de soldaten der 4e divisie af tec wachten. Wat vreugde! 4 wat ontroering i Honderden menschen -wcenden van aan4 doening. J Hetzelfde gebeurde to Oostende waar( wij letterlijk overstroomd werden dooi^ .vrouwen dio hunnen man, zoon, broeder ;.<>f beminde zochten. .Voor^ eten ,wa-s weer' in'overvloed gezorgd. 1 " \ • <3] y-'Vandaar zijn ,we iover«St. Nikolaa-s, ge-j' voerd en nu bevinden we ous hier te-X.,1 \ wachtend op nadere bevelenjzi 1 , m m T. 3© jaar « W. 254 Pri)s per nummer : voor België 3 centiemen, voor den v'retmde3 ceistiemen Teîsïoon 5- 247 » Maiiïïîïsirafàe 2S45 2a4©Pî5aîj t2 S^piembea* 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.