Vierdfl iaaro'an*! Nr 36 Prijs 6 centiemen. Gent, 21 Juli 1918. HOOFDREDACTIE : VROUWENSECRETARIAA' met medewerking van het Algemeek SECRETARIAAT en het wekk der VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: PER JAAR fr. 3,25 ZES MAANDEN . . » 1,60 DR1J MAANDEN . 0 » 1,00 Weekblad voor ons Vlaamsche Volk. INHOUD : Het Huis van God. — Onze Vreugde. — Emmaus.— Johannes Jôrgensen nog over Belgie. — De Zouaaf. — De Bloemen. — Vergelding (34e vervolg). — Luim. — Voordrachten en Lessen. Het Huis van God. Wanneer men de kerk naar haren uitwen-dige vorm aanschouwt, ziet men dat ze gewoonlijk een langwerpig vierkant uitmaakt. waarvan een der korte zijden rond of veel-hoekig is afgesloten. Zoo doende gelijkt de kerk veel op een schip en deze vorm werd reeds bij voorkeur genomen als zinnebeeld dei ark van Noë en het schipje van Petrus. Vroeg-tijdig werd 00k reeds de vorm van een kruis toegepast : het Kruis is immers de grondsteen onzer Verlossing en de kruisvorm der kerk herinnert aan de geloovigen het Kruisoffer en de onbloedige hernieuwing ervan in het huis van Gçd. Gewoonlijk is het koor der kerk naar hel oosten gericht : gelijk de zon elken dag in hel •oosten opkomt om aan de wereld licht en warmte te schenken, zoo 00k is Christus, ons licht, in het oosten verschenen, om de wereld van de duisternis en de schaduwen des doods te bevrijden : « Ik ben het Licht der wereld, -zegde de Zaligmaker, en die Mij volgt, zal niet in de duisternis wandelen, maarhetlichl •des levens hebben ». (Joan. 8-'12.) Spitsvormig verheft zich hemelwaarts de toren ; van verre duidt hij aan de geloovigen het heiligdom aan, waar de Godmensch in hel Allerheiligste Sacrament onder ons woont, en als een onbewegelijke vinger wijst hij ons naar het hemelsch Vaderland. Op den top prijkt het Kruis, het gezegende teeken onzer Verlossing, het wapen van de goddelijke zege, dat ons van uit de hoogte toeroept : « Christus heeft over de wereld en over de hel gezegevierd en ons door zijn Kruis tôt kinderen Gods en erfgenamen van hel eeuwige leven gemaakt. » De haan, die in vÉe plaatsen op het kruis prijkt is het beeld dei waakzaamheid en herinnert aan de herders en aan de geloovigen dat zij moeten waken in den harden en arglistigen strijd des levens, om eens voor den Menschenzoon, den eeuwigen Rechter, te kunnen verantwoorden. In den toren worden de klokken gehangen, die ons dagelijks tôt het gebed roepen : 't zijn die stemmen,machtig en overal doordringend, voor welke niemand de ooren sluiten kan, die ons zoo dikwijls de woorden van den Psalmist herinneren : « Komt en laat ons den Heei aanbidden ». De klok is een gewijd voorwerp en hare bestemming is heilig : zij werd niet allefenlijl gezegend, maar gezalfd door. den Bisschop. met de H. Olie het H. Chrisma, gelijk di . leden van den christen in het H. Doopse . gezalfd en gewijd werden, zooals de handei . van den priester welke de H. Hostie moetei aanraken, gezalfd en gewijd worden. De be stemming der klok is heilig. De liturgie leer - ons dat zij door den H. Geest geheiligd is k opdat hare stem de geloovigen toeklinke al: de stem der Kerk, hare kinderen oproepende om in haren schoot te vergaderen ». De klol ■ kondigde onze inleidmg tôt het christelijl : leven, onze plechtige Communie, ons Vormse aan; zij luidt driemaal daags het Angélus, d( herinnering aan 't goddelijke Verlossingswerk ; zij meldt het slachtofferen van het Lam God: op onze altaren; zij weent over onze afge storvenen; zij jubelt de weldoende vreugder van den zondagdienst van onze groote kerke lijkefeesten uit; zij vermengt haargebed metd< gebeurtenissen en al de voorname gedenkdagen blijde of droeve, van het vaderland. De zegening der klokken is eene indruk wekkende plechtigheid : men noemt zegewoon lijk « het Doopsel der klokken », omdat zi zekere uitwendige gelijkenissen heeft met d< : plechtigheden van dit sacrament: de tegen woordigheid van een peter en eene meter ; d< naam van een heilige aan de klok gegeven hare afwassching met water gemengd me zout. Na de wijding en de zalving, trekker de dienaren der H. Kerk, de peter en metei aan de klepel om aldus door het voortbrênger der eerste tonen, als het recht van in werk treding te verklaren. Gezegende klokken, mochten wij steeds uwe wonderbare stemmen aanhooren ; mochtet gi; gansch ons leven lang tôt ons christen harte de taal des geloofs spreken en op den jongster dag van ons aardsch verblijf mochten uwe droeve tonen de weergalm zijn van de smee kende bede onzer Moeder de Kerk, die ons to: het eeuwig leven geleidt ! Onze Vreugde. Buiten Christus is de heilige blijdschap niei te vinden ; dan is het leven niets anders dar bittere teleurstelling en wreede ontgoocheling. * * Wie Christus niet als zijn ideaal neemt. zoekt zijn geluk maar al te gemakkelijk in de nietswaardige genoegens dezer wereld : ir korte bedwelming van schijngenot meenen zi rijkdommen van geluk te bezitten, doch weldrj voelen zij hun volkomen armoede aan levens blijheid. * * * In Christus alleen ligt het geheim der echte : levensvreugde waarnaar men zoo luide en zoc aanhoudend roept. I Emmaus. 1 De discipelen erkenden den Christus l ' aan het breken des broods. Het avondkoel de aard' omving, t De zon vlood in een kleurenkring, , Aan d'hemelzoom. j Twee kwamen uit Jeruzalem, En spraken stil met sombre stem, En zuchtten loom. J Een vreemde, eensklaps kwam nabij, ' Hij ging met hen, in 't avondtij De maan reeds klom. ; En, toen ze naderden hun woon, ; « Blijf Heer », smeekten z'op vuurgen toon, «'t Wordt nacht alom ». Hij ging ten disch, en nam het brood, ' En, als den avond voor zijn dood, Dankte zijn stem, 1 En toen het hun werd toegereikt H ad 00k zijn licht hun geest bereikt Z'erkenden Hem ! j Blijf, Heer, want zie, de zwarte nacht Des kwaads verspreidt zijn reuzenmacht O veilig ons, De deugd is zonder u zoo zwak, : En dra. drijft z'als een vlottend wrak, In 't aardsch geplons. 1 Blijf... en breek ons uw levensbrood, Ons waarborg tegen zieledood, t En heilsvergaan. En geef dat 00k bij 't liefdemaal, De oogen door uw gloriestraal, Ons opengaan! ! — ; Karakter is de diamant die eene insnijding 1 maakt op iederen anderen steen. Johannes Jôrgensen nog over België. II. — BRUSSEL — BRUGGE. Van het levendige, drukke Brussel naar het doode Brugge zooals Georges Rodenbach het 1 heeft genoemd in zijn bekend boek Het levendige Brussel ! Ja, hoe leefde het dag en nacht, hoe schreeuwde en raasde het, hoe overweldigde het mij met gerucht, met . licht en damp.... Het.was ergens opdeNoord-j laan, — eerst kwam men aan een venster, j waar een stelsel van gele koper-stangen, bezet met electrische lampen, rondsloeg in de lucht boven de dwaas-onachtzameengedachtenlooze menigte. En vandaar uit onder een uitslaande lichtovergolving naar den ingang van een kinema. Volk werd gestuwd en krielde onder s het verblindend licht, bleek en ellendig, of ge-' poeierd en beschilderd. Op den steenweg toeterden de automobielen en belden de trams,

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.