Averbode's weekblad

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

|§§8ste 2hflRGflriG FIDAVAIER 7 ||1 1 raVER130DE'§ 1 MJWEEKimDi 1 1 1 1 15 Februari 1914 ' ■ i i ca_)^^Vx^! EEN NAAMKAARTJE. "ECTGPml ET verwondert niemand, wanneer hij, ter gelegenheid van Nieuwjaar, naamkaartjes ontvangt. Ik nochtans A/&K-- ston(^ ^en 3i December igi3 vreemd te kijken, toen J^.:- .v» ik, tusschen eenen ■ ik, tusschen eenen «HHili hoogen hoop papier, *^P$3flts| een kaartje vond van mijnen vriend X. En ziehier de re-den van mijnegroote flsjBsgg&'l verwondering : Die vneiid. X. is een oud-schoolmak-ker, dien ik sedert 25 jaren ken. Wij hebben samen gestudeerd, samen van de vakantie genoten, samen het lief en het leed ge-deeld van het studentenleven. Wij bezitten dezelfde goestin-gen, hebben hetzellde karakter, kozen dezelfde loopbaan. In één woord, ware X. eene vrouw ge-weest, ik zou ze gehuwd hebben : we waren voor elkander in de wieg gelegd. Toen wij, na het verloop der studiejaren, de wijde wereld waren ingetrokken, bleef onze vriendschap gaaf en gezond voortleven ; ze scheen mij zoo diep ingeworteld te zijn, dat geen levensstorm ze ooit zou uitruk-ken, dat geen tand des tijds het ooit zou gewaagd hebben er aan te knagen, dat geen adera van koude onverschilligheid de warme genegenheid ooit zou kunnen uitdooven, die onze twee harten versmolten had. X. was mijn boezemvriend totter-dood ! Ik had wel in boeken gele-zen, dat vriendschap een tenger plantje is, dat wel moet verzorgd worden om in 't leven te blijven, ja, maar dat was het geval niet met onze vriendschap ! Onze vriendschap, dat was een eik, die rotsvast stond, die onweders trotseerde, die geene jaren kende ! Menschen van ondervinding — die van de levensmarkt terugko-men waren — had ik al hooren zeggen, dat ons hait zoo'n onge-stadig, wispelturig ding is : een soort weêrhaan, die naar aile winden draait ! Zoo konden, dacht ik, de harten van anderen zijn ; zôô was ik niet gemaakt, zôô bestond mijn vriend niet ; neen, onze harten moesten, zooals de naald die steeds voor-waarts wijst, nooit van het gewest « Vriend chap » afwijken ! Er staat geschreven, dat een vriend een kostbare schat is ; ik achtte mij gelukkig, dien schat gevonden te hebben. De spraak- !eer der ondervinding leert ook, icci uci uiiuci iccii uuiv, dat het woord « vriend », in den echten goeden zin verstaan, geen meervoud duldt ; ik was met het enkelvoud tevreden. X. was mijn boezemvriend totterdood ! * Uit eenen ldaren sterrenhe-mel sneeuwt het niet. Eerst en vooral drijft er aan den gezicht-einder een wit wolkje, dat, al klimmende, giooter en zwartcr wordt, totdat het gansche uit-spansel grauw ziet van dreigende wolken. Dan begint er hier en daar een sneeuwpluimpje te vlie-gen, kleine sterretjes van wit zacht dons, die langzamerhand 3 aangroeien in grootte en in ge-tal, totdat ten laatste de luchl grijs ziet van millioenen dooreen-dwarrelende speelsche sneeuw-vlokken.Vriendschap sterft geen schie-lijken dood : zij verkwijntalS een teringlijder. Het gras, dat op het pad der vriendschap groeit, schiet niet op éénen dag uit den grond op. Langzamerhand begint de pen, die eertijds niet zoo snel schrij-ven als het hart dicteeren kon, van hare vlugheid te verliezen ; vroeger was er geen nieuws noodig, om bladzijden vol te schrijven, later moet er iets bij-zonders te vertellen zijn, om stof te leveren voor de briefwisse-ling. In den vollen bloeitijd van Vriendschap kon men tijd fabri-ceeren, altijd, als er te schrijven viel ; edoch, daar komt een dag — ook van 24 uren nochtans — dat men dien tijd niet meer >veet te vinden. Het komt dan zoo ver, dat de briefdrager een-voudig-weg gazetdrager wordt, enmet Nieuwjaar, ja, metNieuw-jaar, denkt men, dat eenige vierkante centimeters bristol vol- LICHT OP HET WATER. Een fotografische studie op den Nijl door crins Albeit, zoon van het Engelsche koningspaar, gedurende zijn jongste reis naar Egypte.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.