De Diestenaar: maandblad der soldaten van het kanton Diest

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

NUMMER 3. TOEGELATEN 1)0()K DE MILITAIRE OVERHE1D. DECEMBER 1317. De Diestenaar MAANDBLAl) DER SOLDATEN VAN HET KÀNTON 1)1 EST Voor al wat « De Diestexaar » aangaat wenrte mcii zich tôt den Aalmoezenier Vax Niîrom, I). 264, H. I Onze Bijval. We hoopten, zonder twijfel, onze jongens aangenaam le zijn met D. D. nit te geven, docîi daehten niet zulken bijval in le oogsten. Van aile kanten komen ons dankbetnigingen || toe die we gaarne lazen, niet voor ons per-soontje, maaP omdat iedereen daardoor zal j aangespoord zijn oui met meer en meer iever aan 't gazetje mêe te werken. Ongetwijfeld was het geen geheim meer dat 1). 1). g'ing geboren worden maar velen nochtans wistèn er niets van ; en ziet daar op eens overhandigde hun de briefdrager hun j frontblaadje. « 't Was juist alsof ik 'nen brief van thuis kreeg » schrijfl ons een piotje. En allen weten we bij ondervinding of een brief van onze onders ons deugd doet ! « Hebt ge hem ook ontvangen ? De Dicstc- ! naar ? » zoo klonk het in aile regimenten, want overal vindt men jongens van het kanton. Dispargum lieeft overal rond geloopen om te weten of 1). 1). welkom was en overal was het eene groote tevredenheid ; ook kwam liij met een gezicht, stralend van genoegen, ons zijne indrukken mededeelen. De « kolonie » van Grevelingen heeft ook in rep en roer gestaan ! I)iest is daar ook goed vertegenwoordigd en 'l schijnt dat onze vrien-den aldaar ook de hand aan... 't werk of liever aan... lninne geldbeurs gaan slaan om ons eene goede bij d rage te bezorgen. Lowieke Th. is aatigednid door 'l lot of door de mâkkers, dit weten we niet om eene omhaling te doe'n tnssehen de manne» van de kolonie. We wenschen hem veel bijval ! Vele bijdragen kwamen ons ook loe; de meeste met een aanmoedigend woordje van ofïicieren, doktoors, aalmoezeniersen soldaten.Zij ontvangen hier allen onzen welgemeenden dank. Niet tlat we voor de eerbewijzingen werken,maar zoo een woordje van aanmoediging doet toch dengd en toont ons dat we den rechten weg zijn in-geslagen. Ten andere, de dahkbétnigingen gaan niet toi een persoon maar tôt allen die aan 't gazetje mèe werken, 't zij op 'l front, 't zij achteruit : We houden er aan het hier open-lijk te sçhrijven. Vooruit nu ! mel nieuwén moed, met nieu- wen iever, en gerekend op de welwillendé me-dewerking van allen. Hoi.i.k (îkiet. Dit artikeltje was geschreven wanneer de briefdrager ons een postmandaal overhandigde van 40 fr. .)() dat M.L.Thorcz ons zond in naam (1er vrienden van (irevelingen. Bravo ! voor de mannen van de kolonie ! H. (i. KERSTMIS. 25 December ! voor wien zij t ge geene zoete herinnering aan vroeger zielsgenot, aan vroe-gere weelde er Ink? Me dunkt, ik hooi-moeders stemme nog : « Jongens, morgen is 't Kerstmis, we vieren de geboorte van den Zaligmaker le Bethlehem in 'l Stalleken. Wic gaat er mèe naar de Kerlmis ? » En allen wil-den we moeder vergezellen ; daarom vroeg te bed ; 's anderéndaags vroeg opgestaan en door den sneeuw, in de dnisternis. warm aangedaan gingen we aan moedershand 1er kerke, ler-wijl de alonde Beiaard zijn trillende stemme over de stille stêe deed weerklinken en majes-tatisch bel aahdoenlijk « minuit, chrétiens ! » aanhief. In de kerk bewonderden we het Kindeken Jezus o]) strooi, in een arm stalleken, tnssehen os en ezel ; we zagen de menigvnldige kaarsen die het altaar verliehten en door hun gellikker er leven sehenen in te brengen ; en als de zoete kinderstemmekens het sçhoone kerst-lied aanbieven, dan scheen het ons dat eene engelensehaar op aarde was nédergedaald om er den lofzang te herhalen : Gloria in exeelsis Deo ! Glorie aan God in den hooge en op aarde vrede aan de menschen van goeden wil. Vrede was er toen in ons hartje, in ons zieltje ; we bàden zoo vurig ; we waren zoo gelukkig want bel was vrede. Wié van ons is er niet gaan kijken I zij Diestcnaar of van 't kanton naar het groote, schoone kribbeken dat « mon freer » zoo wel schikte bij de E.E.Kruisheeren ? Wic heeft daar niet in bewondering gestaan wanneer onze ouders,broeders of znsters ons toe fluisterden : « Ziet ge daar 't goddelijk Kindeken; en daar den os, en den ezel ; en daarboven die schitlerende ster ; en daar Maria en Jozef « En stilzwijgènd

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.