De Kempische arbeider: orgaan van den Werkmansbond van Lommel en omstreken

1956 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1914, 09 Mai. De Kempische arbeider: orgaan van den Werkmansbond van Lommel en omstreken. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/rn3028qg37/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

3e jaar. - N. 19. Zaterdag 9 Mei 1914. Beheer en Opstel : KLOOSTERSTRAAT, 6, LOMMEL Inschrijvingsprijs voor België : 3 fr. G-ewone aankondigingen : 15 cent, den regel DE KEMPISCHE ARBEIDER Katholiek Volks- en Vlaamschgezind Weekblad ORGAAN DER LIMBURGSCHE WERKMÂNSBONDEN Oeleofd zij Jezus-Christus. Joris Helleputte 1889-1904 Wij lezen in het Centrum van 25 Aprilvolgend belangrijk artikel over onzen feestvierenden Minister Joris Helleputte. Weinigen voorzeker mogen met zooveel tevredenheid als de jubila ris van heden op een vijf-en twintig jarige politieke loopbaan terugzien en weinigen liebben zooveel sympathie gevonden bij hun volk. Al werd Noord Limburg dan ook door bet stelsel der evenredige ver tegenwoordiging metTongeren ver-eenigd, toch bleef J. Helleputte de man van Noord-Limburg en be kleedt bij immer op de Katholieke kieslijst de eerste plaats, die zijn oude kiezers voor hém eischen uit kracht van liun recbt. En daarom viert ook NoordLimburg het eerst zijnen Helleputte. J. Helleputte werd geboren te Gent op 3 Àugustus 1852 ; bij stu-deerde aldaar aan de Staatshooge-sehool en verwierf al vroeg den titel van ingenieur der burgerlijke bouwkunde. Eerst was hij werk-zaam als ingenieur der spoorwegen, doch weldra werd hem door onze hoogwaardige bisschoppen de ieer-stoel der bouwkunde aan de Katholieke Hoogeschool van Leuven aan-geboden. Te zeer voelde bij den drift naar werkzaamheid, te klaar zag bij den nood van zijn volk, om kalm op zjjn leerstoel blijven te zit-ten, hoe hoog die dan ook stond. Hij bekwarn in betrekking met se-nator Mgr Keesen en andere volks mannen en zakte weldra over naar Limburg; hier rondom mij weet ik nog muren, die zouden spreken van lange beraadslagingen en stoute plannen. Maar muren zwijgen... in 1889 werd J. Helleputte naar de Kamer afgevaardigd door bet arrondissement Maeseyek. In Mei 1907 werd hij tôt Minister van spoorwegen verheven. Met een korte onder-breking na den val van zijn schoon-broeder Frans Schollaert, werd hij opvolgelijk Minister van Landbouw en van Openbare werken. J. Helleputte is, wat wij Vlamin-genzoo gaarne heeten, « een Vlaam < sche Kop » met zijn blanken sche-del en vollen baard, met zijn fijne lippen en zijn diep starend oog, waarlijk een mooie kop. En wan-neer hij daar rijst boven de menigte i dan omgeeft hem een aureool ; dan begint bij te stralen en gaat er een electrische kracbt van uit, die door het volk, — zijn volk — beenvaart en het meesleept. Want J. Helle putte is een redenaar in den vollen zin ; een wiens verschijnen een lach van tevredenheid lokt op ieders ge laat, een die zijn beelden met voile hand weet te grijpen uit ailes wat hem omgeeft, uit den boom, die voor hem staat met zijn witte bloe menvracht, uit den toren die zijn Christi kruis hoog in de lucht steekt, uit de takken die plooien onder den , wind die voorbij vaart —- een die zijn volk kan begeesteren ; en dan klinkt zijn stem als trompetlenge schal, datonweerslaanbaar tenstrij- ■ de voert. Dan gaat er een rilling , door de gelederen en trekt men on willekeurig mee ten kamp en ter . vietorie, gelijk in den kiesstrijd voor , twee jaar, toen zijn machtvol woord ] door heel Limburg schalde en zoo veel bijdroeg tôt de heerlijke zege- \ praal van 2 Juni. In de Kamers is hij een geduchte < vijandvoordelinkerzijde;hijspreekt ■ weiniger sirids hij minister is, maar i wanneer bij het noodig acht den strijd te aanvaarden, dan trekt hij i z|jn ridderlijk zwaard uit de schede ' en kan hij diepe wonden slaan. 1 Zijn werkkracht is verbazend, een i pian der «business». Voor een paar \ jaren, verscheen van hem het vol- t gend portret in « Ons Leven », het e Leuvensche Studentenblad. 't Iseen \ blik in zijn alomvattend werkdadig I lsven vôôr zijn Ministerschap. t « Negen uur, vijfen twintig.. Rin-geling rammelt het electrisch belle-ken op den grooten trap, en uit het groot auditorium komen een hon-derd zestig ingenieurkens gedron-gen ze liebben veel werk, ze gaan haastig heen. Onder lien met den ïelfden vinnigen stap en den zelf-den glimlach, komt ook hoogleer-aar 1 lellepulte buiten, tevreden als een mensch die zijn dagfaak achter den rug heeft en mag gaan uilrus len. Uilrusten 1 Wat voor een taal is dat? Hij kent er veel, maar dat is waarschijnlijk Hottentosch.. Zie daar eens aan den trap ! Daar staat ar nog een rij gelijk aan 'nen biecht-3loel met Paschen : studenten met petten, heeren met buizen, boeren met klakken.. Tok, tok !.. Een oud student, die '.ou gaarne, ziet ge, aan een plaatsje komen in deze of gene maatscbap pij van spoorwegen of koolmijnen.. Dan een pastoor uit Limburg, die iou wel een boerenbond willen stichten, maar dit ot dat is er tegen an... Een oud bediende, nu architect, die het plan komt laten keuren van de kerk, van ik weet niet waar en se aanbevelen voor de Gommissie van kunslgebouwen.. Een burgemeester, die toelage van 't ministerie noodig heeft voor een kassei.. Er dan komt er gauw iemand van de gilde binnengeloopen om te vra-gen of men de loggia van de nieuwe beroepschool met schalen of met îink moet dekken en hoe men een plaats zou vinden om de machinen van den Boerenbond te bergen. Zoo komen ze biechten van aile moge-ijke dingen.. Elle wordt aanhoord 3n gaat tevreden heen. Al pratende beett heer Helleputte djn papieren gerangschikt, zijn re-gister geteekend, een paar brieven gâschreven en nog steeds gaat het :ok, tok ! en allen komen binnen net de vaste overtuiging dat die îeer op niet anders te denken heeft ian op hun zaak. Maar 't is reeds 20 minuten voor 10 en om 9 u. 53 vertrekt de trein. En als de deur van 't kabinet open-gaat, staan er nog. 't Is om ongedul-iig te worden. — Ongeduldig! weer îen woord dat hij uit zijn woorden joek heeft geschrabt. Eer hij aan t rijtuig is, hebben er reeds een paar hun zaken efïen en. . de laat.-3te moet maar mee naar het station. Bruxelles direct 1 Daar wandelt ir een die reeds op voorhand een perronkaartje heeft genomen ; zoo was men immers overeengekomen. 3p de voetbank van het salonrijtuig wordt de zaak besproken.. en de rein is weg. — Als hij te Brussel stilstaat is de stof bestudeerd, waar-jver men in de Kamer zal twisten ; jpwerpingen met bewijzen en cij-!ers staan in slagorde tegen de. for-en van Antwerpen, eene kernach-igeredevoering is ineengetimmerd. fwee uren later heeft hij zijne or-iers gegeven in de bureelen van :ram- en spoorwegmaatschappijen, 'ijn aanbevelingen gedaan voor Piet ;n Paul bij de ministeries, zijn toe agen en plaatsen gevraagd en be-comen. En als dan in de Kamer een Jemblon aan 't zeeveren gaat, dan îeeft Helleputte gelukkig wat tijd )m eenigen der tienduizenden brie 'en te schrijven, die jaarlijks ge-niddeld uit zijne pen vloeien.... Of nu zijn drukke bezigheden 'erminderden sinds hij Minister verd, dat durven we wel een beetje letwijfelen. En 't is dan ook niet te 'erwonderen dat zijn kiezers klagen vanneer hij niet dikwijls genoeg erugkomt in zijn kiesdistrict of hun anvragen soms lang op antwoord vachten. Wie zou het hem ten ;wade duiden? Als voorstander van het volk en ot heropbeuring van zijn volk stichtte hij het democratiseh ver-bond, de Gilde der ambacbten en neringen, en den machtigen Bel -gisehen Boerenbond, met zijn syn-dicaten en onderlinge verzekerin gen, met zijn Spaar- en Leengilden en zijn pensioenkassen, een ver-eeniging wijd uilgeslrekt over heel Vlaamsch Belgie, onder stoffelijk en zedelijk opzicht, het behoud van onze vlaamsche dorpen, die dank-baar den riaam van J. Helleputte aïs dien van bunnen groolsten wel-doener gedenken. Maar Joris Helleputte — en dat geldt bij ons als een eeretitel — is een Vlaming van echt ras, onze « Vlaamscbgezfhde Minister». Hij begrijpt, dat kost wat kost de kloof tussclien het volk en de hoogere standen moet verdwijnen en dat dit enkel kan, wanneer ook de hoogere standen de taal van het volk maeli tig zijn ; hij begrijpt dat ons volk réélit heeft —• een heilig recbt — om opgevoed, onderwezen en ge-leid le worden tôt hoogere ontvvik-keling in zijn eigen Nederlandsche taal en dat die taal mag weerklin-ken in het paleis van den Minister zoowel als in de schamele woning van den armen werkman. Daarom verklaarde hij zicli onbewimpeld voorstander van het wetsvoorstel Van Cauwelaert voor de Vervlaam-sching der Genlsche Hoogeschool, daarom spreekt hij t' huis zuiver Nederlandsch, daarom an t woord t hij in de Kamer in die zelfde taal en eischt hij eerbied voor haar van wege zijne ondergeschikten, die zicli wel wachlen dezen wil te weerslaan. Een kranig volksge/.ind en volks geliefd man! Rechtscbapen en gui harlig, wie met hem omging heeft dat ondervonden. Hij.was de trouwe vertegenwoordigerder belangen van zijn volk; veel, zeer veel heeft dat volk hem te danken en zeer veel verwacht het van nog hem. En daar om bleven ook de Noord Limbur-gers hunnen Joris Helleputte ge trouw,en daarom vlechten ze heden om zijn edel hoofd een heerlijk mooien jubelkrans. a Ad multos annos. » Peer, 22 April 1914. Lambrecht ENGELEN. Een rood congres in Holland. De roodo gezellen van Holland hebben, evenals de belgische socialisten, een congres willen houden in den Paaschtijd. Welli verschil met hun pochen van ver-leden jaar ! En hoe zij, na hunnen zooge-zegden triomf in de kiezing, van eene kale reis te huis gekomen zijn ! Citoyen Troel-stra kan nog altijd het verlies van zijn ministerschap niet verduwen ; en het groot nienws dat hij aan zijne onnoozele toehoorders aankondigde, was het aan-staande verschijnen van een lijvig boek-deel van 600 bladzijden, waar hij de zaak eens goed zal uiteen doen ! Wij weten niet hoeveel dit wonderwerk kosten zai ; het-geen wij echter weten, is dat de snullen die het boek op kommando lezen, er hunnen tijd nutteloos zullen aan verspillen. Het fabeltje van den vos en de druiven is veel korter en bevat de juiste waarheid. Zoolang de ministerieele portefeuille in zijn bereik scheen, was citoyen Troelstra er onzeggelijk op verlekkerd gelijk de vos op de druiven ; maar als Koningin Wilhelmina hem wandelen gezonden en aile hoop ontnomen had, vond hij dat er niets goeds meer in die portefeuille stak ; en weeral gelijk de vos, zuchtte hij dat de druiven te groen waren. Zij zijn nog altijd groen gebteven; en spijtig voor hen, do 000 bladzijden van zijn boek zullen ze niet doen rijpen. Bij ons zijn er ook zulke roode miljo-nairs.die geerne minister zouden worden, on die over twee jaar bij de kiezing van 2 Juni 1912, hunnen buit op voorhand al vastgesleld hadden. Met de vreeselijke rammeling die de kiezers hun toedienden, i was hun ook aile hoop ontnomen ; en op ] eens waren de druiven veel te groen ge- ] worden. Het is overal hetzelfde liedje ; en ; onder dit opzicht heeft het hollandsch < congres ons niets nieuws geleerd. ] Er zijn toch twee of drie bijzondere i punten, waarop wij de aandacht onzer ; lezers trekken; zij zullen zienwat zij over 1 zekere gezegden der roode bazen denken ( moeten, onder ander over hun fameus : ( « Wij zijn tegen den godsdienst niet. « ( In het hollandsch rood congres, dat te i Utrecht bijeen kwam, was er eene ge- c naamde j ufvrouw De Vries, afgeveerdigde < der socialisten van Schiedam. die bittere klachten liet hooren over de hatelijke godslasleringen waarmede de roode ga-zetten, vol stnan : hoe wil men dat al wie nog in Christus gelooft, ooil naar zulke schavi iten overloope? In hetoflicieelblad der roode partij van Holland stond er eens gedrukt dat het christen geloof een mengelmoes is vanallerhandeonbeschaaf-de opvattingen. In een ander blad was er te lezen dat een werkman, die nog in iets gelooft, bij de socialisten op zijne plaats niet is. Om de waarheid te zeggen, wij zijn ook van dit gedacht : alleenlijk do roode heerschappen bekennen het zelf in Holland, en schepen brutaal af iedereen, die anders oordeelen zouAIufvrouw De Vries predikte dan ook in de woestijn; en met of zonder hare tranen bleof de roode partij even goddeloos als te voi'en. Van zelfs zullen onze lezers denken op citoyen Vandorvelde, die na de klopping van 2 Juni 1912 zijne brusselsche volge-lingen aanspooide om zooveel vuile lied-jes niet meer te zingen, en om niet gedu-rig meer « A bas la calotte! » te roepen : zulks trekt stemmen van ons af, zei hij; en het is inderdaad zoo. Maar bij de bel gische rooden, juist gelijk bij hunne hol-landsche gezellen, is de godsdiensthaat machtiger dan de politieke wijsheid. Zij smijten zelf hun huichelaarsmasker af; on over korten tijd lazen wij nog in een hunner dagbladen dat de katholieke Kerk tôt ter dood moet bestreden worden. Het is altijd zooals Bebel vlakaf in den duit-sclien Rijksdag verklaarde ; — « In zake van Godsdienst, zijn wij godloochenaars » Na zijnen dood bleek het dat de godloo-chenaar Bebel een altaar aan het gouden kalf opgericlit had : die arme gezel bezat een dikken spaarpot van een goed mil-joen; en voor waar hij is alleen van die soort niet! Er is nog iets dat in het rood congres van Utrecht de moeite weerd is. Men moet weten dat er bij onze noorderburen weldra kiozing zal zijn voor de provinciale raden : wat gingen de socialisten doen, en welke houding aangenomen? Zouden zij samen met de liberalen gaan en het kartel sluiten ? Of wel zouden zij fier, op hun eigen en met hun oproerig vaandel, in het strijdperk treden? Fierheid en persoonlij ke weerdigheid zijn bij do socialisten niet te zoeken : op het congres werd er dan ook met eene overgroote meerderheid be-besloten dat het vaandel in iedereens broekzak zou geborgen worden, en dat zij de liberalen gingen sch'oon spreken om met hen een kiesverbond aan te gaan. Hetkluchtigstevan al is datde holland-sehe liberalen. die met onze liberalen wei-nig gemeens hebben, ze koeltjes van kant wijzen. Bij hen is er nog eergevoel ; en zonder er veel doekjes aan te winden, laten zij aan de socialisten hooren dat hun aanbod onteerend is voor de liberalen. — "Onze mannen houden er niet aan, met uwe kandidaten op dezelfde lijst te staan; wij moeten op eerlijke wijze in de Kamer geraken. « In België gaat het anders, zooals onze lezers weten : om een zetel in de Kamer te bemachtigen, zouden de blauwen en de rooden aile verbonden der wereld aangaan, volgens hunnen ge-liefden grondregel : Hebben is hebben, en krijgen is de kunst. Over twee jaar hebben zij daarvoor overal het kartel onder malkander gesloten en hunne beide par-tijen tôt eene enkele Logepartij samenge-smolten. Hymans en Vandervelde pronk-ten dan arm aan arm in openbare meetin-gen en profeteerden den val der katholieke regeering. Tegen hunne verwachting was het mis sn zij kwamen zelf deerlijk gehavend uit ien kiesstrijd, ziende dat het kartel hun bij de kiezers nadeel berokkend had, zeg-ie Vandervelde den avond zelf van den 2 luni 1912 het kartelverbond op. Het vlaamsch spreekwoord luidt : om den wil van het smeer lekt de kat de kandeleer. 41s er geen smeer meer te krijgen is, hou-len de socialistische katten op van te lek-ken.Eene laatste opmerking. Onder de socialistische Kamerleden is srin Holland een zekere citoyen Van Kol, lie zich geerne met koloniale politiek be-dg houdt : hij heeft zelfs aan de congres-îisten laten weten dat hij ook een even Jik boekdoel als het werk van Troelstra — 000 bladzijden — weldra in het licht ;even zal over die kwestie. De socialisten in Holland schrijven geerne dikke joeken ; in België werken zij meer met idugschriften en gazetten, die zij aan het .verkvolk met geweld opdringen. Die ci-,oyen Van Kol heeft onlangs zijne good-ieuring verleend aan de nog al strenge naatregelen, die de algemeene gouver-îeur van Hollandsch Indië tegen de ja-jansche oproerlingen genomen had ; in îet rood congres is hij daarvoor nijdig langevallen ; hoe is het mogelijk dat een iocialist niet overal de revolutio aansto-te! Het is inderdaad alzoo dat de zaken n onze congoleesche kolonie gebeuren, ds er daar ergens een kerel is, lijk de leruchte Wangermée, die de negers tegen le zendelingen opstookt en do wetten on-ler de voeten trapt, dnn is men zoker dat le roode heerschappen partij voor hem ullen trekken in de Kamer! Die hatelijke loening, zal door de kiezers streng ver-lordeeïd worden. N. v. d. D. Y an week tôt week Voor onze Kath. Wachten. Do roode gotinte Journal du Charleroi, is nog rooder geworden, loopt gevaar eer beslag te krijgen, zoo is de franscht colère hem naar het hoofd gestegon ! Denk eens aan : De katholieken hebben zich durven verdedigen ? Br. 't Is ver-schrikkelijk.De katholieken hadden eene vergade-ring voor katholieken belegd to Jumet. Nu meende een citoyen van daar met menigvuldige andere citoyens, die verga dering met hunne tegenwoordigheid op te luisteren en dat is hun mislukt. De toe-gang tôt den zaal werd hen ontzogd door ter plaatse opgestelde « klerikale stok-slagers •'. De Journal de Charleroi vindt zulks «klerikale lalhartigheid ». Elk zijn meening, maar wij meenen dat het laf-hartigheid is als men, uit vrees voor de slagen, zijn vrijheid prijs geeft. 't Is de eerste keer niet dat do .longe Wachten worden beschimpt en aange-vallen. Het Vrije Volk nog van verleden Zondag in zijn verslag (?) van de betoo-ging heeft het voornamelijk gemunt op de Jonge Wachten "deze jonge lui, die nachten achtereen gewapenderhand de wacht hielden om de liberale mannen doodelijk te treffen bij 't aanplakken van hun plakkaten v. Zou het Vrije Volk niet eenige namen kunnen opgeven van dio «doodelijk ge-trofïen aanplakkers»?'t Zou ons mis-schien terzelvertijd kunnen bewijzen dat het de katholieke wachten waren die den Heer Colfs zoo toetakelden over twee jaron dat hij op vandaag nog niet gene-zen is en wellicht nooit genezen zal. 't Zou ons misschien kunnen bewijzen dat het de katholieke wachten waren die de stokslagerij van Hasselt organiseerden. Toe, Vrije Volk, probeer eons. Een prachtverzameling-. Denk niet dat er spraak is van een verzameling postzegels, neen, de verza-meling waar wij van spreken is oneindig waardevoller, en ze is eenig in hare soort : het is de verzameling veroordee-lingen opgeloopen door den rooden Moniteur l'Avenir en anderen. De pastoor van Hornn, zoo beweerden l'Avenir du Borinnge, le Peuple en l'Echo du Peuple, had gedurendo eene roode manifestatio in 1912, op de manifesteer-ders geschoten. Vrijdag deed het gereoht van Bergen Uitspraak. N° 1 kreeg als diploma, dat hij gehan-deld had « met het klaarblijkelijke doel schade te berokkonen, zonder er zich over te bekommeren aan zijn lezers juiste inliclitingen te verstrekken... Als beloo-ning 50 fr. schadevergoeding, 200 fr. voor inlaschingen. N° 2 : eenzelfde belooning. N° 3 : moet de uitspraak in zijn kolom-men afdrukken en mag met de anderen deelen in de kosten van het procès. Men ziet het eene prachtige aanwinst voor de rijke verzameling dior bladen. Overal even liet. Niet alleen in België hebben de liberale en socialistische bladen het talent om de geloovende christenen uit te schelden bij onze buren kennen ze dat ook. Het liberale Amersfoortsche Dagblad toch van 14 Mei 11. schreef : Voor de rechterzijde stemmen : aile VROOMHE1DSHUICHELAARS ; aile SCHIJNHEILIGEN ; aile VEINZAARDS ; aile MOND-CHRISTENEN ; aile FARIZEEËRS ; aile KWEZELS ; aile FEMELAARS ; aile HERSENLOOZEN ; aile DUISTERLINGEN ; aile B A A N ï JES J AGE RS en PIERE-WAAIERS, die van eenchristelijko regeering een baantje verwachten ; aile ANALFABETEN in Brabant en Limburg ; aile SMOKKELAARS, VECHTERS-BAZEN en DRINKEBROERS in diezelfde provincies, en ten slotte een aantal eenvoudige oprechte christenen, die zich misleiden laton door de LEUGENLEUZEN van de geestelijko en politieke volksmenners der rechterzijde. De ontvolklng-. Do Nationale Bond tegen de ontvolking van Frankrijk heeft, ter gelegenheid van den kiesstrijd, een manifest verspreid dat een droevig licht werpt over den toestand van Frankrijk op gebied van de steeds toonemende afname van de geboorten. Het manifest luidt als volgt : "De geesel van de ontvolking heeft aan Frankrijk reeds geschonken : de her-inrichting van den driejarigen dienst-I plicht, eene aanzienlijke vermeerdering | van de belastingen, een aangrooi van de duurte der levensmiddelen. Indien de ontvolking niet spoedig gestuit wordt dan zal zij ons land naar den oorlog en naar den ondergang leiden. Frankrijk moet bestuurd en goed bestuurd worden maar voor ailes moet het leven, en het is bezig met zelfmoord te plegen. Het getal onzer geboorten is reeds van 1 miljoen op 740,000 gevallen, en het neemt nog ge-durig en snel af ; indien de natie niet torug i tôt 't bewustzijn komt, dan zullen wij in Frankrijk weldra meer lijkkisten zien dan wiegen. De andere naties, daarentegen, zien hun getal inwoners snel aangroeien. De bevolkiug van het duitsche rijk is in 1912 met 839,000 ziolen aangegroeid, en tel-kens er in Frankrijk 2 kinderen geboren worden, worden er in Italië 3, in Oosten-rijk-Hongarië 4 en in Duitscliland 5 geboren. Onze bevolking daalt naarmate deze van de naburige landen steeds klimt : wij zijn nog met 38 miljoen franschen, terwijl er reeds 68 miljoen duitschers zijn en hun getal weldra de 80 millioen zal bereiken. Hoe ons grondgebied ongeschonden behouden, en hoe onze koloniën bewaren, indien wij den geesel der ontvolking niet krachtdadig bestrijden ? Onze bondgenoo-ten zijn nog bereid om de groote en krachtige natie welke wij op dit oogen-blik nog zijn, te verdedigen, maar wanneer zij zullen zien dat, bij gebrek aan kinderen, onze nationale rijkdom en onze kracht meer en meer afnemen, dan zullen onze bondgenooten geen vertrouwen in onze hulp meer stellen en de traktaten die ons heden verbinden, opzeggen... Daarom kon R. Ligtenberg schrijven : Niet de Loge heeft Frankrijk of Portugal gedood, maar Frankrijk en Portugal hebben jaren aan jaren een langzamen zelfmoord gepleegd en de Loge had niets te doen, dan het lijk te begraven en de erfenis te deelen. Nochtans daarbij heeft het de loge niet gelaten : ze heeft steeds gedaan wat ze in België ook wil doen uit aile krachten meegeholpen om den Godsdienst te bestrijden en het volk op den weg van ver-derf en zelfmoord te brengen. Voor ons Volk. Telefoonadressen. Het zij ons toegelaten, ter gelegenheid van de vernieuwing van de telefoonabon-nementen, onze lezers eraan te herinne-ren dat het voor hen, als Vlamingen, een plicht is hunne adressen in het Telefoon-boek in het Nederlandsch te doen inlas-schen.De Heer Minister heeft thans in een rondschrijven bekend gemaakt dat in het i Vlaamsche land de adressen voortaan in l het Nederlandsch zullen vermeld staan in | het telefoonboek, tenzij de abonnenten ! zelf uildrukkelijk een fransch adres vra-gen. Het is op deze laatste bepaling voor-al dat wij U willen opmerkzaam maken. Inderdaad, er worden door het Ministerie, met het oog op hooger vermelde vernieuwing. tweetalige druksels ter invul-ling gezonden aan de a'oonnenten, de ver-franschte bureelen van het Ministerie hebben er echter weer voor g^zorgd dat deze druksels met den Franschen tekst naar buiten gegevouwen zijn, zoodat aile aandacht op dezen tekst valt, en vele lieden, zonder verder nadenken, 't eerste het beste invullen zullen. Vlamingen uw plicht en uwe waardig-heid vragen het : Uw adres behoort in het Nederlandsch te zijn. De eeuw des volks. De twintigste eeuw schrijft Dr Poels is reeds, maar wordt nog oneindig meer, de eeuw van het werkvolk. De koning, die binnen vijf en twintig jaren heel Europa zal regeeren, draagt geen hermelijnen mantel maar een eenvoudigen werkmans-kiel. De middeleeuwsche beeldhouwers, die symbolisch voorstellingen minden, gaven aan machtige keizerseen wereldbol in de hand : heden ten dage berust de rnacht, die do wereld bestiert, in de hand van den eenvoudigen werkman. Wanneer men, in zijn geest, den gewo-nen arbeider vôôr de groote moderne wereld, vol ontzettende problemen, plaatst, schijnt het eene dwaasheid, aan hem de macht te willen toeschrijven. welke die wereld moet bestieren! Wat. vermag een arme mijnwerker of fabrieksarbeider waar zelfs de macht van een Duitschen keizer dreigt te kort te schieten ? Aliéén, geïsoleerd, vermag inderdaad een enkele werkman mets. Maar vast aaneengesloten en goed georganiseerd, bescliikken dewerklieden thans over eene macht, waarvoor ailes moet wijken. Wat op het eerste gezicht eene dwaasheid en onmogelijkheid schijnt, is eene waarheid, die kleine kinderen kunnen begrijpen, wanneer men denkt aan de ontzettende macht, welke op aile gebied door «de massa., wordt geschapen. Enkele water-bellen zijn regendroppen, die machteloos aan de takken van boomen en struiken biggelen ; de « massa.. vormt do zeo. Aan de macht harer waterbergen kan niets ter wereld weerstand bieden. Losse sneeuw-vlokken kunnen zelfs geen sneewbal vor-men, waarmeo kinderen spelen ; de « massa» vormt de gletschers die, door eigen zwaarte, voren ploegen door rotsen van grauiet. Bezorgt het volk ffoede lezinff. » In stad en voorgeborchten, zelfs to lande, leest het volk veel. Maar wat leest het? De afgrijselijk.- geschiedenissen van boosdoeners die, m t geweldjagende foto-grafies, de eerste bladzijde der veelpapie-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De Kempische arbeider: orgaan van den Werkmansbond van Lommel en omstreken appartenant à la catégorie Christendemocratische pers, parue à Lommel du 1911 au 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection