DE LEGERBODE den Dïnsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is YOOR DE BEXjG-ISCHE SOLDATEN beslemd ; iedere compagTLie, escadron of batt«rij ontvang't Lien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. 1 === VERJAR|NG = « mu 1 gljffiJ j DER ONAFHANKELIJKHEID IsiK 1 WWW 1 -VAN BELGiË iwlW I m-5SS23 ' ï'Vï.éLr- Den 21™ Juli 1916 Met eene geestdrift, waaraan door de omstan-âigheden een karakter van plechtigen ernst werd fcijgezet, heeft België nogmaals den. verjaardag van zijne onafhankelijkheid gevierd. Het is de tweede maal recels dat de 213tl! Juli, (die vroeger eene gelegenlieid lot vreugde en uit-gelatenheid was, nu wordt gevierd, giuder aan liet front, in de tragische en grootscke omlijsting van heel het krijgsbedrijf in werking ; door de Eelgen in baliingsckap te midden van de stem-ïïiige vaderlandsjievende ontroering die aile harten eenparig kloppen doet, in het bezette België >ten slotte met deii innigen hartstocht der zielen •die trots de dwingelandij van den verdrukker j-steeds ongetemd zijn gebleven. Van allen kant, ,in één zelfde opwelling, rickten de gedachten van ;alle Belgen zich heden, met meer vertrouwen en. dankbaarheid dan ooit, naar het leger dat van ,ongeduid brandt om zijn verlossingswerk aan te vangen, naar onzen roemrijken Koning en onze ^liefdevolle Koçingin, die als de verpersoonlijkte ideugden zijn van ons dapper, eerlijk, rechtscha-jien en rechtvaardig volk. De verbonden en bevriende volkeren hebben ideze gelegenheid te baal genomen om eens te xneer aan België de hulde van hun bewondering en dankbaarheid te brengen en opnieuw te verzekeren dat er geen vrede zal gesloten worden die niet zijne voile rechten, zijne soevereine vrijheid terug schenkt en tevens de vergoe-dingen in evenredigheid met de groote en roemrijke opofferingen brengt. Reeds rijst de dageraad van de besîissende overwinningen. De langs aile kanten bestookte • vijand begint te wankelen onder de steeds stijgende en onderling overlegde inspanning van ' de verbonden leger s. De toekomst is rijk aan beloften. Zij laat ons ailes vex-hopen en doet iheden meer geestdrift dan ooit, een nog vuriger ivertrouwen in de harten ontstaan. Vei-leden jaar, hebben Belgen van naam, hier ter plaets zelve aan onze soldaten de eeuwigdurende dankbaarheid uitgedrukt die het vaderland voor hen koestert en gezegd hoe groot iedereens vertrouwen was in de lot6bestemming die aan ,de dapperheid van onze soldaten en van hun fheldhaftige Bondgenooten was toevertrouwd. Heden hebben wij het genoegen,en we zijn er fier ,over, onze dappere strijders de prachtige hulde over te brengen die de heer Voorzitter van de Republiek aan hen bijzonder heeft willen uit-di'ukken.» In het vooruitzicht van onzen nationalen feest-dag, had onze medewerker Jean Bar, aan het Fransche staatshoofd den wensch uitgedrukt eene nieuwe betuiging te ontvangen van de sympathie 'waarvan Frankrijk reeds :zooveel bewijzen had gegeven en tevens een blijk van de solidariteit die bezegeld werd op het slagveld waar het Bel-gische bloed te zaam met dat van onze heldhaf-fige Bondgenooten heeft gevloeid. , Op het oogenblik, zegde Jean Bar verder, dat na twee jaar hardnekhigen strijd, het zegevie-rend offensief} dat eene spoedige vevlossin# van ' IKTTILXDIE van den heer R. POINCARÉ voorzitter der Republiek aan het Belgisch leger Tk bedanlt De Legerbode, mij door het vrien-delijk verzoek dathij tôt me rie ht, eene gelegenheid le verschaffen om aan de dappere Belgïsche soldaten een niemve blijk van mijne bewondering te zefiden. Sedert het begin van de vijandelijk-lieden heb ik se herhaalde malen aan het everk gezien en onlangs nog was Z. M. Koning Albert zoo vriendelijk mij toe te laten ze met hem in hunne loopgraven ten Oosten van Nieuwpoort te bezoeken. Overal heb ik ze vol moed en opge-wektheid gevonden, bewust van den groot en plicht dien zij vervullen en tôt aile opofferingen besloten om hun Vaderland te redden. Het is nu bijna twee jaar geleden sedert België op schandelijke wijze werd beliandeld om aan eene brutale bedreiging niet te hebben toege• geven. Op de stem van zijn doorluehtigen Vorst, die heden in de oogen aan ganseh de wereld de Eer en Rechtsehapenheid inpersoon is, is ganseh België als één man opgestaan om zijne nationale vrijheid te verdedigen. Noch door de over-rompeling van zijn grondgebied, noch door de inname zijner vestingen, noch door de verwoes-ting zijner steden, noch door den brand zijner monumenten, noch door het martelaarschap zijner bevolking heeft het zich laten ontmoe-digen.Het heeft vertrouwen in zijn dapper leger en in dat der Bondgenooten. Met kalme gelaten-heid en rustig vertrouwen verwacht het het zeker oogenblik van de overwinning, van de recht-vaardigheid en de verlossing. Tôt dat land richt heel de beschaafde wereld zijne vurige wenschen. Raymond Poincaré. . ons vaderland laat verhopen, zich afteekent, zouden eenige regelen van de hand van den Voorzitter der Repubviek het hart van onze soldaten innig ontroeren. De heer Poincaré, die deze vraag heeft inge-willigd met eene lieftalligheid en eene bereidwil" ligheid die ons diep ontroerde, drukt, in een eigenhandigen brief, waarvan wij hier de verta-ling laten volgen, de bewondering uit die hij voor ons leger gevoelt. Het is Frankrijk's groet, die door zijne stem, tôt op de Yserboorden weer-klinken zal. In deze welsprekende en hooge waardeering van hun dapperheid, zullen onze soldaten niet slechts een gewettigden trots putten, maar 00k de krachtige zedelijke opwekking die den moed, den geest van zelfverloochening en edele offer-vaardigheid, nog hooger zal doen oplaaien. En met nog meer strijdlust zullen zij zich aan het voltooien hunner roemrijke taak wijden, tôt de volkomen zegepraal. [ Leve yoor iininer Befôië en ! VaderiandsSiefde Eerst in deze laatste maanden van zware, maar sterkende beproeving, hebben wij deware beteekenis van het woord vaderland geleerd. Gedurende de lange jaren van een voorspoe-digen vrede schenen de oude idealen ingeslui-merd ; slechls de onmiddellijke, stotl'elijke be« langen, vermochten het ons warm te maken, doch de liefde tôt het vaderland was iets dàt slechts op school werd aangeleerd, dat de jonge rekruten in de kazerne 110g eens werd inge-' pompt en dat men dan, voor de l'est van het leveu, gemakkelijk opbergen kon. Maar nauwelijks had de vijand onze grenzen bedreigd; nauwelijks was over het land het ultimatum bekend waardoor Duitschland ons een eerloozen koop voorstelde; nauwelijks had onze Vorst het koeue antwooi-d gegeven dat hem voor eeuwig als een der schoonste figuren, uit de wereldgeschiedenis Verrijzen doet, of aile harten hebben gevoeld, veel beter dan eenig woord het uitdrukken kan, wat het vaderland voor den mensch eigenlijk beteekent. Wie herinnert zich niet die eerste dagen van den oorlog, toen één zelfde gevoel aile harten trillen deed ; toen het geheele volk, arni en rijk, arbeider en geleerdc, priester en burger, land-man en stedeling, Waal en Vlaining, toen aile Belgen dien innigen band voelden, door geene woorden te bepalen, maar die hen allen als de broeders van een groot gezin vereenigde ? Aile twist of tweedracht, aile oueenigheid op politiek- of taalgebied vfas verdwenen. Schouder aan schouder stond daar ganseh ons volk, geschaard rond Vorst en vaandel, het zinnebeeld van het vaderland dat allen verdedigen zouden. Wij herinneren ons eene reis die we deden, ▼an Brussel naar Oostende, gedurende de eerste dagen van de mobilisatie. Langzaam reed de trein door het vlakke Vlaamsche landschap, stil houdend bij iedere halte waar de binnen 1 geroepen seldaten reeds te wachten stonden met ' het mobilisatieboekje tusschen de twee knoopen van hun jas, in den hand den rooden neusdoek waarin wat linnen gebonden was, en allen zingende de Brabançonne of den Vlaamschen Leeuw. Overal juichte het volk ze toe ; moeders en zusters, en vrouwen en kinderen en schreiende bruidjes, en jongere broers en ouderen van dagen, brachten uitgeleide aan hen die hun lief waren, en waarvan er kortentijdlater, zoovelen reeds zouden rusten in het glooiende Maasdal vôôr Luik, of aan de vlakke boorden van den groenen Yserstroom. Aan ieder huis wapperde de driekleur, op iederen toren en aan ieder station ; tôt in de schainelste woningen hing het zwart-geel-en-roode doek uit het venster. Ik heriurier mij eene hoeve — 't was daar ergens in het land van Aalst — van heel uit de verte zichtbaar in het vlakke landschap waardoor de Dender kron-kelde. Een reusachtige notelaar stond op het hof ; en boven uit den ouden boom, aan een eindeloos langen hoppestaak, wapperde de vrije driekleur in den wind, als eene trotsehe uitda-ging aan den vijand . Ivom ze halen als ge durft ! En nooit ben ik zoo ontroerd geweest als op dat oogenblik, daar in dien stikkend heeten trein die langzaam voort reed onder de blakke Au-gustuszon, bij het gebaar van dien eenvoudigen landman, die daar zoo prachtig het zinnebeeld van het vadeiiand gegeven had. * A # Ja, wij hebben sedert dien geleerd wat het vaderland was. Onze soldaten, onze jongens hebben het geleerd op zooveel roemrijke plaatsen, die, de geheele wereld door, tôt zelfs ieder kind tkans met eeiy < bied ngewt; o»ze geïnteroeerdeû hebben het 22 Juli 1910 Nummer 294

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.