den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag versch/jnende ^■il8iri-iiifriiir-n»^T?^y-TTtr;v-i.r5.-.TW-T-n?—rrr—rri-r--.ît-B'-rî-gr,iTT tv tr,-.---1 rrrrrr—. . ; ■■arairnfimrHwn n -a-.— ^«iin - w -—irmr,-in t t -,;ttt ù .-i r«- r.-;-.-..îT.-r irm..- , .r r ~tT mt ,r.«-r-r- , i ir "ar-nTfi r-».-, , ti#ffiTn'iT. ■■".trTiraB.r-rt -Tn-ifTl-ii-.il -tpneatiW<—ea—f Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOT.DATEN besfemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien, of vijftien Fransctie en Nederlandsche exempLaren. DE ITALIAANSCHE MINISTER BISSLANTI op het Belgisch. Front Na zijn bezoek op het Britseh en liet Fransch. front aan de Somme zal de Italiaansche minisler Bissolati eerstdaags het Belgisch iVout bezoeken. Hij heeft met des te grooter genoegen de uitnoo-diging onzer Regeering aanvaardt, daar hij een der trouwste vrienden van Beigië is en hij groo-tendeels ornons land ter hulp te komen uit al zijne Jirachten Italie had aangespoord om den oorlog aan Oostenrijk en aan Duitsehland te verklaren. V66r den oorlog, was Bissolati een vredelie-vend man. Iloofd van de Italiaansche socialisten-reformisten, had hij aan de inrichting van het proletariaat van den buiten zijne schoonste jaren gewijd. M a ai' hij had sinds laDgen tijd reeds zulke verheven hoedanigheden van rechtscha- Eenheid, kennis en vlijt aan den dag gelegd. dat ij als de geschikte* man werd aauzien, om deel uit te maken van de Regeering. Terwijl Italie zijn neutraliteit bleef behonden, was hij een der hevigste voorstaanders van den oorlog; hij woonde al mijne voordrachten voor Belgiê bij en betoonde daar zijne vurige sympathie voor ons land. Toen de oorlog werd, ver-klaard, wou hij nog minister noch officier wor-den. maar vertrok vrijwillig naar het front, als se r géant bij een regiment alpenjagers, en dit op uagenoeg zestig jarigen leeftijd ; hij nam met dit regiment deel aan de beklautering van de berg-toppen van Trentino, onder het vuur der Oosten-rijksche artillerie. In dien reuzenstrijd, waar de Italianen door heldhaftigheid het deels ontbre-kende krijgsmaterieel moesten vergoeden, werd het bataljon van Bissolati allerfelst geteisterd. Hij zelve werd vijfmaal gewond, bij legerdag-order eervol vermeld ; een been werd hem deels ontrukt en de geneesheeren weigerden hem naar 't front te laten terugkeeren, terwijl zijn vrienden hem verklaarden dat, na zoo heldhaftig zijnen plicht gekweten en zulk heerlijk voor-beeld te hebben gegeven, hij te Rome diende te blijven, en deel uit te maken van de regeering, die steun noodig had. Hij won evenvvel naar 't front terugkeeren, en Ivwam enkel naar Rome om daar de Kamerzit-tinspn bij te wonen, waar bij met zeldzame zelfverloochening het kabinet Salandra steunde en soms redde ; en alhoewel hij meer en meer de geschikte opvolger van dien staatsman bleek te zijn, wist hij zijne vrienden over te halen om dit ministerie te steunen, ondanks de slapheid welke het in de krijgsleiding werd verweten. Maar toen het kabinet Salandra ten slotte viel, kon Bissolati zich niet onttrekken aan den plicht die hem al te duidelijk bleek opgelegd. Hij stelde dan, met den heer Sonnino en den heer Boselli, hethuidig kabinet saam, dat aan Duitsehland den oorlog zou verklaren en den krijg op breederen voet doordrijven. Tôt dit oatiouaal ininisterie behooren voor de eerste maal republi-keinen en katholieken. Bissolati is daai'iu minister zonder département en kommissaris-generaal bij het leger. Hij is belast met al wat de betrek-kingen tnsschen het front en de regeering aan-gaat. Steeds vertoeft hij als opzichter op het iront, gaat op de eerste linie en grijpt soms nog naar het geweer. Men verhaalt dat bij het jongst offensief der Oostenrijkers, hij in eenen vooruitgeschoven post toekwam, die ging aangevallen worden, en waarvan de overste juist aan zijne officieren had gezegd : « Mijne heeren, men heeft u vaak gespro-ken over do dood voor 't vaderland ; ik geloof dat zulke roemrijke einde ons wacht, waut wij moeten hier kost wat kost stand houden. » De minister vroeg ophelderingen over den toestand en in stede van zich terug te trekken, zooals de Commandant hem daartoe aanzette, vroeg hij om rijnen post van sergeant bij dien troep van dap-peren te mogen hernemen, en had hij het genoegen met die wakkere kcrelsdcnstormloop der Oostenrijkers af te slaan. Ziedaar Bissolati als man. Toen de Italiaansche «fgevaardigde Battisti door de Oostenrijkers werd opgehangen, eischte men te Cremona dat « alleen een held over eenen held sprak » en Bissolati werd verzocht de lofrede van den mar-leJ-aar te komea uitsprckcu. lu aju seusatis- wekkende redevoering zegde Bissolati onder meer dat de oorlog diende doorgedreven tôt de vernietiging van Oostenrijk en tôt het onschade-lijk maken van Duitsehland ; hij toonde tevens hoe diep Beigië den Italianen ter harte lag, stelde de volkomene herstelling van Beigië als hoofdvoorwaarde van den vrede en vertelde dat, toen BûIoav en Giolitti, om den oorlog tusschen Italie en Oostenrijk te vermijden, aan de Italiaansche regeering den afstand in der minne van Trentino aanboden, de raartelaar Battisti, alhoewel afgevaardiçde van Trentino, had uit-geroepeu : « Men biedt u aan,u aan uw Vaderland terug te geven, zoo gij Beigië aan zijn lot wilt overlaten, dus ten prijze uwer eer ; een enkel antwoord is mogelijk : Naar de grens ! » Onze wakkere soldaten zullen gelukkig zijn dien dapperen Itaiiaan te kunnen begroeten. die hunne loopgraven aan den Yser komt bezoeken, na zulke heldhaftigheid op de Alpen en zulke broederlijke toewijding voor onze zaak in den regeeringsraad te hebben betoond, waar zijn werk meer en meer gewichtig en kostbaar voor ons is en zijn zal. (j. Louand. Kamerlid. Hst Feest lai ils Htilige EiiïÉstl! De Wenschen van Kamers ea Senaat Aan Hare Majesteit de Koningin der Belgen, in De Panne. Op het oogenblik dat het Vaderland, door nieuwe rampen getroffen, uit den grond van het hart, en met meer vertrouwen dan ooit, de over-winning wenscht die het moet vrij maken en in zijn vroeger geluk herstellen, kunnen de Kamers, zich vol ontroering de uiterste goedbeid herin-nerend die Hare Majesteit steeds betoond heeît aan haar volk dat heden zoo bitter beproeld is, niet te kort komen aan hun plicht om Haar, bij de gelegenheid van Haar pratoonfeest, hun gevoe-Iens van diepe en onwankelbare verkleeîdheid uit te drukken. Moge de spoedige zegepraal van onze wapens, door een einde te stellen aan de gemeene beproeving van Land en Vorsten, het geluk van het Koninklijk Gezin en van al de Belgen verzekeren. De Voorzitter van de Kamer van Volksverteg-enwoordigers, Fr. Schollaert, De Ondereoorsitter «an den Senaat, Goblet d'Alvielia. ©p het Belgisch Front Officiael legerberichtvan ii-ijNovembcr igiS Tijâens de verloopen week heeft er grotte bedrijvigheid op 't Belgîsch front geheerscht. Nagenoeg dagelijks werd bezuiden Nieuwpoort en naar Dixmuiden en Boesinghe toe heftige artiileriegevechten geleverd. De Daitsche stuk-ken van aile kaliber en loopgraafgeschut hebben herhaaldelijk onze sectoren beschoten ; onze bat-terijen hebben op Schoore, Mannekensvere ea Zarren kracbtig dit vuur beantwoord. De Belgische artillerie heeft met degelijke uit-slagen rotfelvuur gericht op 's vijands werken bij Het-Sas en op in de omgeving van Dixmuiden geposteerde Dnitsche batterijen. In de Zuideiijke sectoren van het Belgisch front, hadden er bommengevechten plaats, waar-bij ons loopgraafgeschut cluidelijk het voordeel beliaalde. Bij eenen inval in 's vijands stellingen werden krij ^sgevangenen gemaakt. Ouze luchtescadrieljes zijn 's nachts 's vijands werken te Leke en het vliegplein van Ghistel gaaa bestoken. ¥oor fïst I2É de? OdPloisssrmitiHtsn Ontvaugcn de sorn van 25 l'r. ge^ondea door do ad-liudanten Hamoir ea Gaune : Hell't vaa ïiet bedrag Van îiefc onder het personeel van de afdceliag der epriegstoffeu vaa <lc A.F.M. iDjsiamelds soia. 's Ronings Kaamfeest fe Parijs Èen Grootschc Betooging Een grootsche betooging greep verleden Zoo-dag in het Trocadero plaats. Voor onze lezer# die de afmetingen niet kennen van deze zaal di# heel dit nieuwe kwartier van Parijs beheerseht, zullen wij zeggen dat er niet minder dan zevea duizend zitplaatsen zijn. Het is in deze prachliga omlijsting dat de Association Générale belge het naamfeest van den Koning heeft willen vieren ; van af verleden Donderdag reeds waren al do plaatsen verhuurd, zoo talrijk waren de Belgen. die deze betooging wilden bijwonen. Zoo er sommige plaatsen kosteloos waren, de zetels waren verhuurd ten voordeele van de Vferlof-gangers uit het Belgisch Tehuis, en van den Souvenir Belge. Ailes wat naam heeft in de officieele Parijzer wereld, was aanwezig op deze plechtigheid, die een der meest treffende herinneringen uit on* ballingschap zal blijven. De voorzitter van de Republiek, die wenscht# in deze omstandigheid nogmaals een blijk van Frankrijk's sympathie voor de Belgische zaak te geven, had zich doen vertegenwoordigen. Baron de Gaiffier, minister van Beigië ta Parijs, talrijke leden van het diplomatisch korps, afgevaardigden van de verbonden natiên, hadden op den eersten rang plaats genomen Ea met reden kon de heer Carton de Wiart, minister van rechtswezen, zeggen, terwijl hij op de vergadering zinspeelde, a dat men er toehoorders vond die uit al de punten van den horizon waren saamgekomen, die tôt de meest verschil-lende sociale middens behoorden, die de meest tegenstrijdige wijsgeerige, politieke en goda-dienstige meeningen zijn toegedaan », De vergadering werd voorgezeten door dent heer Neven, voorzitter van de Association Générale BeUe, die in enkele krachtige woorden, na het publiek te hebben bedankt zoo talrijk ta zij n opgekomen, den Heldenkoning begroelte ea hulde aan het leger bracht. , Zijne woorden werden geestdriftig toegejuicht. De heer Carton de Wiart, ondervoorzftter vaa den ministerraad en afgevaardigde van de regeering. nam vervolgens het woord. Zijne redevoering, die wij. ombinnen de gren-zen van ons blad te blijven, slechts bondig kunJ uen weergeven, was een meesterstuk van wel-sprekendheid.Redevoering van den H. Carton de Wiart De algemeene gedachte die u bezielt, die a au, ons allen gemeen is, is de gedachte aan onze» welbeminde Vorsten, die wij op dezen dag Eoa rij k aan herinneinngen en verwachtingen tevena plechtig vieren, wij de hier aanwezige Belgen ea al de anderen : De Belgen in ballingschap, da* Belgeit in het leger en de Belgen in net beaetta gebied. De Belgen ia ballingschap : Hoe zergz&aai» hoe edehnoedig en kiesch de vriendschap ook. moge zijn waarmede de Bondgenooten en d® neutralen zelfs hun warmte en opwekking geven ; — en God weet of Frankrijk hun de voile maat gemeten heeft, — toch zijn het a vluchtelingen Mannen, vrouwen, grijzaards, kinderen, zij etea het bittere brood van het lijden. Zij zuchten ia hun angstvollen nacht naar een beteren dage-raad. Het hart, dat door ontberingen, door puia en rouw geheel is doorwond, blijft naar de dunr-bare wezens gericht die ginder verre geblevea zijn, naar het huis, naar bave en goed, naar da bedreigde en misschien verloren beiangen. Soms zou eene klacht misschien geneigd ïija hun naar de lippen te wellen. Maar wat is het dan toch dat deze klacht op hunne lippen weer-houdt? Wat, zooniet de gedachte zelf die ons op dit oogenblik beheerseht. Zij denken aan deze jonge Vorsten die van alïç pracht,van allevrengdenvanhet bestaan hebbeh afgezien, om ginder op de Vlaamsche duiuea trouw de wacht houden in een bescheiden huisje? waar de winden van de Noordzee rond komeu gieren, daai' dicht bij de vuurlinie. v. Zij denken aan dien jongen Koning , die zij a eigen roem niet kent, die slechts leeft voor zijn dagelijkichsa soldatsnplicht — met al de gevarèa 21 November 1916 Nnmmer 346

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.