den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOH DE BELOTSCHE SOLDATEN bestemd. ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvarig'l tien, of vijftieu Fransciie en Nederlandsche exempiaren. Belgisclis ïodcrlandsliefdo Deze oorlog heeft bij de Belgen heel wat got-de rns-eigenschappeu naar voren doen ko-men: hij heeft ons oiibekende diepten van de ziel laten aanschouweu, waar et- eenebelle vaderlandsliefde bloeide die wij vroeger nooit hadden vermoed. Onder een schijnbaar pantser van onverschil-ligheid verborgen onze landgenooten eene on-geker.de liefde tôt den geboortegr'ond en de nationale instellingen, waarvoor zij de wonderbaar.-te scliatten van zelfverloochening veil hebben. In gcworie omstandigheden scheen mets ben bijzonder te bekommeren; zeker, de burgerdeugd was hoog gesebat, als het ten minste het een of ander buurland was dal er blijk van gaf, maar door ons zelf scheen ze zon-der vèel geesldrift beoefend te Word en. Hoe dikwijls sloten de Belgen met het oor voor de raadgevingen van het gezond verstand. Al te veel iieden wisten nooit buiten hun engen gezichtseinder te blikken en luisterden slechts met verstrooid oor naar iedere waarscbuwende Stem. Waarvoor hebben wij een grootléger noodig? hoorde men maar steeds herhaîen. Zijn wij niet Voldoende tegen ooriogsgevaren beschermd door het eerewoord van de groote mogendheden, die hebben saam gewerkt 0111 ons als onafhanke-lijk.cn slaat op te riehten? Het zoogezcgde vertrouwen in de traktaten, ■was tôt deze laatste jaren, bij vele liéden. eene geine'encplaats geworden, die, bij iedere gele-genheid, telkens weer op het tapijt werd ge-braeht.Er waren dë ernstige gebeurtenissen noodig pdie Europa deze laatste jaren in beroering brach-teri, zoowel alshet heldere inzieht van den minis-ter van oorlog, opdat het land er eindelijk toe Bou besluiten eenige verandering te brengen in de opvaltirigen van onzen militairen toestand en de nationale verdediging die ons een tachtigjari-gen vrede bad doen aannemen. Zelfs de meest duidelijke vingerwijzingen ver-mochten bet niet ons den toestand klaar te doen inzien. De groote stem van Leopold II, die zieh, reeds een kwart eeuw geleden, zoo plecbtig te Brugge verhief om de noodzakelijkheid van een sterk léger aan le toonen, had wel tôt onzen geest gesproken, doch sleehts voor een oogenblik en, als men er nog aan liield zich die even pathetieke als profetische stem te herinneren, dan was het toeb zoo ongeveer als men aan eene historische gebeurtenis denkt, die reeds sedert lang tôt het verleden behoort. Maar de oorlog, en dat wat daarin voor ohs het hoofdfeit is — de Duitsehe kwade trouw — heeft onze manier van denken geheel veranderd. De Beicf is gebleken, zooals hij inderdaad is : Weinig drukte makend over zijne gevoelens, tôt op den Idag dat deze plots zouden tevoorschijn treden laet. eene kracht die zieh door niets, zelfs door de dood niet, laat weerhouden. Iloeveel voorbeelden hebben wij daarvan reeds gezien, van af den eersten dag dat de Duitsehers, ten spijte van hun gegeven woord, onzen bodem overweldigden. Eenige dagen geleden vermeldde de Leger-iode, het treffende gedrag van jonge studenten die ondanks den geelektriseerden prikkeldraad en de andere hinderpalen die de grens afzetten, besloten badden dienst te komen nemen in de rangen van ons leger, om deel te nemen aan den strijd, met zooveel andere van liunne makkers, die zich. nu reeds bijna twee jaar lang, daar aan den Yser met roein bedekken. Hij heeft ook de feroordeelingen vermeld waardoor sommige jongelingen ge troll en werden die, minder geluk-*ig dan hun seboolmakkers, door de Duitsehe schildwachten werden aangehouden en in bet gevang geworpen op het oogenblik dat zij de gi'ens meenden over te trekken. Niet minder roerend is bet vast te stellen hoe , 'te fiai Wssk dar Vermiskten Ontvangen van Mevr. van Reusel de Gkrlache, deze jonge helden overal liuîp vinden in hun plan oui bet gesehonden vaderland ter hulp te snellen. En dikwijls was het bij geheel onbekenden dat de roerendste zelfopoffering gevottden werd. Dat toont wel hoe schoon die opwelling van vader-landsliefde was. In België Ieven de burgerdeug-den in latenten toestand, doch als zij ontwaken toonen zij zich ook op de mëëst schilterende wijze, bij een volk dat steeds om zijn heldçnmoed is bekend geweest. Geven zoo die twee Brusselaars, bouwmeester Baucq en de drogist Séverin, niet een roerend voorbeeld van die nooit vermoede vaderlandsliefde, die loch de groiid van. bet volkskarakter uitmaakt ? En voegl men bij deze twee namen, nog dien van den eenvoudigen werkman. Pros-per Verhulst, die te Rijssel werd gefusiljèerd, dan kan men zich een denkbeeld vornien. hoe die vaderlandsliefde in al de klassen van de Belgische maatschappij bestaat. Behalve een kieine kring vrienden en zaken-menschen kencfe er waarschijnlijk niémand bouwmeester Baucq. Eerst zijne he'ldbai'lige dood, of liever die gereclitelijke moord, heeft de aandaclit op hem gevestigd, en bet is als in eene apothéose, als het roemrijkc slachtofier van zijne vaderlandsliefde dat wij hem leeren kennen. Zijne heerîijke dood, zal voor het nageslacht als een adelijke titel blijven, voor zijne achter ge-laten echtirenoote eu kinderen die hij teeder beminde. Het graf dat de Duitsehers op het lijk van den bouwmeester Baucq hebben gesloten, is voor benx den weg geweest tôt een eeuwigen roem. Verhulst, dien de vijand eene aanzienlijke som aanbood als hij zijne eer wou prijs geven, wierp de lornpe Duitsehers dit fh-re antwoord in bet aangezicht : « Gij /cent mij niet Ht ben Bel-gisch soldant; wset dat ik voor mijn vaderland gestreden heben mijnimmerzalonleereti. » Even-als Baucq valt hij onder de kogels van zijne beulen, nadat men hem aile doodsangsten heeft doen verduren, na een langen en smurtvollen zedelijken doodstrijd. De drogist Séverin, voor wien de doodstraf in levenslangen dwangarbeid werd veranderd, is een niet minder verrassend \ oorbeeld. Zijne geburen kenden hem slechts als een goed kan-delaar, een echte Brusselaar en een beste kerel, die des avonds heel vreedzaam zijn winlcel sloot en, na eene goede pijp te hebben gerookt, daar dicht bij, in eene oude staminee, zijne dagelîjksche pinl ging pakken, waarbij hij zich in de klassieke Brusselsche zwanze verlustigde. Zoo zien wij nu de vaderlandsliefde bij de Belgen; zij berust diep in het karakler; het is als eene bloem die een zonnestraal noodig heeft om op te bloeien en zich dan in al hare lieer-lijkheid vertoont, met al de giorie van bet mar-telaarschap en de zelfopofi'ering. Jean Bar. ïe BelgisDîie Ovsrwinningen in Bnitsch-Afrika De Heidendaden van onze Vliegeniers Het ministerie van koloniën doet de volgende mededecling op datum van 14. Junil916 : « De Duitsehe troepenmachten, na hun aftocht • naar het Zuiden, schijnen zicli samen te trekken in de Kitega-streek. Het leger van generaal Tombeur, dat den vijand verder nazet, heeft op drie verschillende plaatsen de groote baan bereikt die het Victoria- met het Tanganika-meer ver-bindt.« De recbter lcolon, na op 8 Juni Oesoemboera te hebben bezet, zet haar marsch naar Kitega voort. « In het midden hebben tweekolonnenrespek-tievelijk Loesarasi en Kasima bereikt; deze laatste plaats ligt ongeveer op 200 kilometer ten Oosten van Oesoemboera. « De linker kolon heeft de Boven-Kagera bereikt, waarvan zij de overgangen bezet. <t Aan het Tanganika-meer, hebben de luite-nants vliegeniers Behaeghe en Gollignon, op een waterv liegtuig, op 10 Juni de Duitsehe h aven Kigoma overvlogen; zij hebben den Duitschen kanonneerbootG/«/'-fun-Gcit5£?7i gebombardeerd. m 1 1. .. T. ï _ . 1 ... . 1 Us fficoaoBisclie Crataie MulpiiÉB De œconotnische conferentie der bondgenootean werd Woensdag te Parijs geopend onder het voorzilterschap van den hecr Briand, vûorzitter van den Franschen ministerraad en minister vaa buitenlandsche zaken. De heer Briand heeft aanvankelijk Frankrijka groot. aan de verbondenen gebracht. Zooals wij reeds vçrmeldden, staan de heeren de Broque-ville, voorzitter van den ministerraad, minister van oorlog, baron Beyens, minister van buitenlandsche zaken en Van de Yyvere, minister vaa financiën, aan bet hoold der Belgische afvaardi-ging.Rt'Hevo-ering van den heer Briand In zijnen welkomgroet,verklaardelieer Briandî « Onze aanstaande beraadslagingen dienen doordrongen door den vurigen adem van dea oorlog en door den vasten wil te overwinnen. D<; dapperheid en het leed onzer heldhaftig® soldaten,'de rouw welken de oorlog ïoo over-vloedig zaait, de vaste hoopgevoeleus vorwekC door tal van verheven ofiers, zullen onze werken, leiden en bezielen. Gij zult gevoelen, dat gij hier vergaderd zijt om tal van wreede beproevingen te vergoeden en een waardiger en viijer levaa aan de nieuwere geslachten te verzekeren. Geene» stond zult ge vergeten, dat op hen die verstokea bleven vau het roemvol voordeel do wapens ta dragen en liun leven len offer te brengen, d« gro<;le en edeie plicht weegt, tegenover al di» gevallen helden en al die welke met bet zegerijk vaandel zullen terugkeeren, de opbouwendc toe-konist voor le bereiden. s> Rcdevoering van den lieer de Eroquevill»' • Minister van oorlog « ïk ben overtuigd de tolk te zijn van de ge» voelens der gansche vergadering met te zeggea dat de zitlin'g niet zou kunnen eindigen zonder dat wij aan de Fransehe natie, «lie ous ontvangt, onzen uank uitdrukken, wegens de uitnoodiging die zij ons heeft gerichi. « \Yij voelen deswege eene diepe erkentenis en dit om twee redenen Wij kennen de bekoor-lijkheid van de Fransehe gastvrijheid en liebben anderzijds vertrouwen in den nitsiag onzer beraadslagingen. v <c Wij hebben allen, ik ben daarvan zeker, de overtuiging dat met ietwat goeden wil wij eerien wezenlijken praktischen uitslag zullen be-reiken, terwiji eemeder zekere toegevingen zal weten te doen passend met zijne nationale be-langen ; en uit hoofde dier gevoelens zijn wij inzonderheid gelukkig thans vereenigd te zijn. « Ik houd er aan, namens allen, daarbij te zeg-gen dat wij allen verlangen deze te begroetea weîke thans in den geduchten veldslag zijn ge-wikkeld, ik bedoel de helden van Verduin, die door hunnen moed, banne dapperheid eenen parel hebben bijgezet in de militaire kroon van Frar.krijk. « Ik begroet meteen de overwinnaars vaa Jutland, zij die zoo sehitterend vechten ia Rusland en zij die op dit oogenblik aan een gun-stig keerend tegenotlensief in Italie deelnemen. « De heer voorzitter van den ministerraad, zegde daar straks dat ons werk een werk vaa vereeniging en samenordening moest zijn en ik denk dat hij met die woorden nauwkeurig onsa gevoelens heeft vertolkt. « Wat de uitslagen betreft, naardewelke deza Conferentie streeft, zal ik zeggen dat, mijns in-ziens, zij eene hulde moeten zijn aan de helden die voor het Recht en de Gerechtigheid gevallen zijn, en aan zij die hebben gestreden opdat de gebeurtenissen, welke wij beleven, niet meer in de toekomst zich zouden voordoen. » Deze redevoering werd op algemeene blijken van sympathie onthaald. De afievaardigden hebben daarna de puûtea van de dagorde aangevat. Yoor het Rood-Kruis 17 Juni 1916 Nn m mer 279 —

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.