2e Jaargang. — N° 35 A O CENTIEM Zaferdag 9 gHaari I9S8 DE NIEUWE TIJD Orgaan van de Minderlieicissocialisteii WEEKBLA D Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : LEOPOLD DE WAELSTRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven « Geef de wereld waar-in gij leeît de goede. richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. > ' Schiller l Rond een Mémorandum De lezers van «De Nieuwe Tijd» hebben in het i vorige nummer den tekst van het Mémorandum der Geallieerde socialisten kunnen lezen zooals die door de Hollandsche bladen weergegeven werd. Voor socialistische arbeiders zal dit document eene diepe teleurstelling geweest zijn die hen met recht zal doen twijfelen aan den ernst en aan de onafhankelijkheid van de woordvoerders dezer, ailes behalve socialistische, conferentie. Wie de uitlatingen en verklaringen van de steunpilaren der kapitalistische regeeringen gevolgd heeft zal weinig onderscheid vinden tusschen de stellingen van Clemenceau en Lloyd George en den geest van dit zoogezegd socialistisch mémorandum. Van het begin tôt het einde is dit stuk een plei-dooi voor de doeleinden der Entente-regeeringen en een bedreiging tegen Duitschland Waarin op-zettelijk aile mogelijkheid van een duurzamen 1 verzoeningsvrede terzijd,e gesteld wordt. Te vergeefs zoeken wij daarin den grondslag 1 eener internationale arbeiders solidariteit ; te vergeefs zoeken wij naar eene oprechte vredesneiging. i Met woorden die zwellen van bombast, met een oratisch effekt dat letterlijk afgekeken is van de i lawaaierige kramers - redevoeringen van Lloyd i George wordt er betoogd en verklaard dat de : onderhandelingen moeten gevoerd worden op eene i bazis van wezenlijke rechtvaardigheid die alleen < geschikt is eenen duurzamen vrede te verzekeren ] en dan wordt meteen rechtvaardig genoemd al 1 wat de 1 annexatiepîannen van de Entente < dienen kan. < Elzas-Lotharingen moet aan Frankrijk terugge- < geven worden ! Waarom ? Omdat dit geen terri- • toriale kwestie maar wel een rechtskwestie is. ( De heeren salon-socialisten gebaren alsof ze het * boek van Hervé en de menigvuldige werken van J îransche schrijvers over dat kapitel niet gelezen hebben. Indien Elzas-Lotharingen geen rijke erts-mijnen had ; indien dit gebied nog het moeras van voor 1870 ware dan zou het geen rechtskwestie \ zijn. c Met België is het wat anders. Viaanderen ver- £ langt zijn eigen heer te zijn zonder zich daarom v van België te scheiden maar dit zou voor gevolg a kunnen hebben dat Frankrijk heel wat minder \ zakelijk voordeel bij ons zou kunnen halen en daarom wordt hier het geval omgekeerd en wordt het princiep van het zelfbeschikkingsrecht hier niet als een rechtskwestie beschouwd maar moet j z opgelost worden buiten het raam der j v internationale vraagstukken. | Dus Elzas-Lotharingen, dat in 1870 door de Duitschers teruggenomen werd en waarvan de bevolking 90 % niet aan Frankrijk gehecht is moet als een internationale kWestie geregeld worden. Viaanderen dat in 1830 van de Vereenigde Nederlanden afgescheurd werd en tegen zijn wil z onder franschen invloed gebracht werd, zôô dat de Vlaamsche nationaliteit uitgeroeid wordt, moet d aan het oude stelsel van rechtsverkrachting prijs- n: gegeven worden en is geen internationale kwestie. v Met een ernstig gezicht wordt gezegd : Wij n' willen eenen vrede zonder annexatie maarTriest moet aan Italie afgestaan worden ; de Tcheicken a' moeten zelfstandig verklaard worden ; Oostenrijk w moet ge'oieden afstaan omdat de Conferentie den eisch van zelfstandigheid van Slowakken en Joego- ^ Slaven niet als een kwestie van binnenlandschen ^ aard kan beschouwen. Die intéressante volks- w groepen moeten de gelegenheid krijgen hunne Z( eigene groepeering volgens hunne neigingen en Z( belangen te regelen. Waar eenig volk vereeniging met zijn rasgenooten vraagt, moet dit geschieden, *i zegt het mémorandum. Indien nu eens Viaanderen hereeniging met Nederland vroeg, zou men dan m antwoorden dat wij niet tôt den Nederlandschen stam behooren, of zou men onbeschaamd genoeg zijn ons te zeggen ot dat wi] geen volk zijn ? in P Verder heet het : Aan ieder volk moet voile vrij-heid worden gelaten zijn eigen lot te bepalen, W zonder rekening te houden met imperialistische aanspraken van Oostenrijk, enz. Maar over de imperialistische aanspraken van Frankrijk op Viaanderen. van Engeland op Egypte, op Trans-vaal, van het recht op zelfstandigheid van lerland wordt niet gerept. , w En al die veranderingen, die grenswijzingen di moeten geschieden, heel de kaart van Duitschland en Oostenrijk moet aan flarden vooraleer men wil onderhandelen ! Dus een capitulatie ! Dat kapitalistische regeeringen die de wereld aan eene militaire overwinning willen doen gelooven alhoewel ze er zelf niet meer aan denken, zulke taaf voeren dat is begrijpelijk. Een bankier die vreest bankroet te slaan, moet het laatste oogenblik een hooger toon aanslaan om zijn crediat recht te houden. Maar dat socialiiten ils vrijwillige agenten voor zulke regeeringen op-treden dat is wel het allerlaatste wat wij hadden kunnen denken. Heel dat mémorandum draagt ien stempel van het waanzinnig chauvinisme van Vandervelde die onder den dekmantel van het socialisme voor rekening der regeering, anti-revoluiionaire propaganda reizen deed naar Rus-land en Amerika wat aan de Belgische staatikas ie kleinigheid van 75.000 fr. gekost heeft die de arbeiders onder vorm van belasting zullen moeten iitzw,çeten met de andere oorlogsschulden. Vandervelde die de eerste was in België om de iocialistische discipline te breken, die zijn socia-istische grondbeginselen onder de voeten trapte 3m stap voor stap zich te verwijderen van de zaak ier arbeidersklas en dit zoo kras deed dat eene iocialistische vergadering te Parijs hem uitfloot, lie door niemand afgevaardigd werd tenzij door le Belgische regeering, hij is wel de laatste die iet recht heeft te spreken in naam van het prole-ariaat en dan wel van het Vlaamsche proletariaat vaarvan hij niet eens de taal verstaat. De vredes-:onfeeentie van Stockholm, het werk van zijne :igene partijgenooten heeft hij afgebroken en ver-lacht gemaakt om de belangen te dienen van de mrgersregeering die, blind voor het'lijden en de illende van de arbeidende klas, weigert een einde e stellen aan het afschuwelijk bloedbad dat de jeldkoffers moet vullen van gewetenlooze bankiers en munitiefabrikanten. En om die regeeringen des te beter te dienen leeft hij de beleediging en het onrecht, den arbei-lers door het weigeren van passen voor Stockholm angedaan, goedgekeurd en de maatregelen van v'illekeur helpen toepassen om te beletten dat rbeiders, die geen kapitaliscne belangen te dienen • ebben, het internationaal verband 1 van het proletariaat ouden gaan hersmeden dààr waar hij het moed- , nllig en gewetenloos verbroken had. Bij elke nieuwe gebeurtenis die in verband staat îet de arbeidersactie blijkt het duidelijker dat liljonairs die de bourgeoisie in een vlaag van ( iode idealisme in de rangen der arbeiders werpt, iet de geschikte aanvoerders ( jn in den strijd der arbeiders tegen hunne uitbui- ( :rs. Vroeg of laat verlaten zij de vlag en helpen e ketens smeden die het proletariaat in slavernij oet boeien. Zoolang het werk van Stockholm kon doorgaan 1 x>r een duitsch maakwerk v^s het nog aan te t îmen dat, bij gebrek aan nauwkeurige inlichtin- c ;n de leiders er wantrouwig tegenover stonden, hoewel volgens ons elke vredespoging, ze'ifs al c as zij een duitsch manœuver, moest welkom i sheeten worden, zoolang echter was het ver- « aarbaar en te verontschuldigen dat men niet idelijk scheep ging. Maar zoodra het gebleken i as dat men uit princiep den vrede wilde weeren £ >olang de imperialistische doeleinden niet ver- % :kerd zijn, werd het c onverantwoordelijk en misdadig t ch te leenen tôt een politiek die alleen zegevie- r n kan ten koste van het bloed van miljoenen 0 enschen. 1 En evenmin als wij de uitspraak van den Lan-îlijken Raad, uitgebracht TEGEN Stockh<5im, a îgeldig noemden omdat de dertig menschen die de vergadering stemden niet de Werklieden 0 artij vertegenwoordigden, evenmin kunnen wij aarde echten aan de verklaringen in het memo. ndum van Londen waar alleen socialisten toe- ' :laten werden die de regeeringspolitiek « door-',chi«n » voorstaan want het is ons bekend dat 0 m de vredesgezinde socialisten en arbeiders de passen voor Londen QEWEIGERD 0 erden en dat alleen door de regeering aange- a lide elementen er het groote woord mochten v voeren. — De Fransche regeering, (liberté, fraternité, égalité) heeft aan de Italiaansche minderheidssocialisten VERBODEN door Frankrijk naar Londen te reizen omdat zij vreesde dat door hen de stem van den held Lazzari, door de muren van den italiaanschen kerker heen, tôt de arbeiders zou doordringen.— En zulke conferentie die geen woord van protest durfde uiten tegen de fransche waarheidswurgers die Jaurès en d'Al-meyrida deden vermoorden en Caillaux vergiftig-den terwijl een heele reeks van vredebetrachters in de gevangenis gezet werd, zulke conferentie heeft de onbeschaamde verwaandheid vredes-verklaringen af te leggen in een mémorandum dat in plaats van Socialistische verzoening niets dan haat en oorlogszucht ademt. Neen, zulk mémorandum is geen, kàn geen socialistisch mémorandum zijn ! Wij hebben, zooveel dat ons onder de huidige omstandigheden mogelijk was, de Duitsche annexionistische oorlogsdrijvers — er zijn er ! — naar de nieren getast en even onbeschroomd de Duitsche vredesstemmen toegejuicht. Wij zullen even onbevangen de socialistische logika : neer met aile impérialisme verdedigen tegenover elke andere regeering, al zat die regeering in Hâvere en we zullen des te harder zijn wanneer het arbeidersvertegenwoor-digers geldt die zich te herinneren hebben dat zij in de allereerste plaats de belangendragerszijn van de arbeidende klas en niet de onvoorwaardelijke dienaren van eene kapitalistische regeering. E. J. Internationaal oïerziclit 8SAA8 WHEDE ! De vrede tusschen Rusland en de Midden. Staten is in aile vormen geteekend en we ver-wachten een dezer dagen ook Vrede met Roemenië. We hebben in tal van entente-blaclen en ook in socialisten bladen fiutelijke berichten gelezen over de manier waarop die vrede met Roemenië tôt stand koml. Tevergeefs hebben we echter èen woord ge-vonden om de daad tehenschetsendie Roemenië heeft doen in oorlog gaan ! Socialisten motten zich onthouden de voor-ipraahti zijn van kapitalistische regeeringen. Laten wy het aan de sociaal-demokratie van ie centrale rijhen over de daden van hun -egeeringen te critiseeren. Welhe waarborgen hebben wij dat onze "egeeringen in geval van overwinning, niet het zioaard zullen laten spreken. Zijn wij dan de geheime verdragen oergeten? De vrede in het Oosten heeft ons echter voor len verscherping van den oorlogstoesland in iet Westen gesteld. Hoeveel jonge levens zullen nogmaals met len dood moeten bekoopen den waanzin van le heerschende klasse. Heel Europa wordt uitgemoord om Elzas-Lotharingen en Triëst. Belgii is een afgedane zaak. Beide oorlog-werenden zijn het in prineiep eens. De laatste 'ide van den duxlschen rijkskanselier is op lai puni dMideiijk. En dat de Vlamingen eindelijh in hun land ie gelijken zullen zijn van de Walen zal ook net langer mter kunnen tegengehouden oorden. Want als de Entente-landen aan de Vla-ningen het recht op eigen kultuur blijven wei-eren, en een slreoen naar eigen Vlaamsche :ultuur door de macht van hogel en bajonet lurven onderdrukken. ..dan zijn wijgerechtigd i schrijven dat haar strijd om Elzas-Lotha-ingen en Triëst niet belangloos is en dat $hier die ideëele oogmerken de schraapzucht an den op huit belusten hapitalist schuïll. Wie weet wat de komende geschiedenis ons 'aàrover nog vertellen zal ? 1 Wij zijn in elk geval heel terughoudend in , nze meening. We zullen afwachten. J Onderlusschen meenen wij de- woorden van ' ïuncimantot de on zen f * kunnen maken waar ij zegt : « Ik onderschrijf veel van hetgeen Balfour ver België heeft gezegd. Ik onderschrijf het ( an harle, maar ik ben het niet eens met hem, c at men elke gedachtenivisseling tusschen de 2 orlogvoerenden moet afwijzen, voor er een 1 anmerkelijkejmale van overeenstemming is s erkregen. De mate van overeenstemming i kan alleen bereikt worden door gedachten-wisselingen en niet door redevoeringen en redevoeringen in antwoord daarop. Evenmin geloof ik, dat het eenigszins kwaad zou kunnen als men van gedachten wisselde op een konferentie of op een andere wijze. Zelf s als zulk een konferentie er niet definilief in slaagde tôt een overeenstemming le komen, zou de toesland daardoor niet ongunsliger worden dan hij nu is. Ik tind dat Balfour gelijk heeft met zich niet haastig te begevenj of den schijn aan ie nemeii dal hij zich haastig begeeft, in een konferentie, daar dit door de Duitsche regeering ten onrechteals een leeken van zwakheid beschouwd zou worden. Maar ik geloof dal men, door dit gevaar ie willen vermijden, de fout maakt, om den neus op te halen voor een geddchtenwisseling, waartoe het loch le eeniger tijd moet komen. Geen ver-standig man verbeeldt zich, dat wij de voor-waarden van den vrede kunnen voorschrijven. De voorwaarden moeten een kwestie van ' beraadslaging en onderhandeling, vroeger of laier zijn. Er is geen kiescher taak ter wereld dan het onderhandelen met een vijandelijke regeering. Bij zoo iets moeten ons aile moge-lijke scherpzinnigheid, voorzichtigheid en openheid len diensle staan. Begaal men nu of laler ten dwaze fout, dan zou 7nen den toe-korasiigen vrede van de wereld of het geluk van tallooze miljoenen in geoaar kunnen brengen, maar de dwaasheid om le weigeren om te praten moet niet minder gelaakt worden als de dwaasheid om zich op onvoorzichliye wijze bloot le geven. » Vechten blijft in elk geval een groote dwaasheid. P.A.X. DE VLAM Dat is de naarn van een nieuw socialistisch week-blad dat te Brusael verschynt Naar het staudpunt dat het nieuwe biad verdedigt, putten wij eens te meer de overtuitfing dat onze bewegmg die, nadat deu eersten ooriogroes verviogpn was reeds o n ts ton d, w eriiei ij It aan eene uoodzakelyiiheid beantwoordde. Hebben wy met honderden maien yeschreven wat wy thans ook weer met genoegen m « DeViam» gedrukt zien : ".Er wordt aan de sociaal-demokraten verweten den oorlog niet te hebben kunnen beletten, doch uaast ons staat onmachtig het knstendom, met Rome in zyn kroon en straks twee duizend jaar wereidheerschappy, terwijl de internationale tegenover haar nanwetyk» meer dan kind is, nog geen lialve eeuw onder de menschheid. Treuren over onze zwakheid kunnen en moeten we. Immers, alzoo beseiïen we beter wat ons te doen staat in de toekomst. Zonder grootspraak durven we ver-koiidigen dat de oorlog misschien niet ?ou zyu ontstaan, dat hij, heel zeker, toch lang zou zyn gedaan, indien ganschhet wereidsociahsme, als éeu Kracht van verz»t, den oorlog aan den oorlog zou onverbiddelijk hebb«n verklaard. Wie weet, wat gebeurd zou wezen, zoo niet de moord-kogei de machtige gezaystem van Jaurès zou hebben afgesneden, enkeie stonden na zyn ontzettenden nood-kreet te Brussel !» En verder : «Kunnen de socialisten den klassenstryd sUken wanneer ze gebonuen zy u uoor hel beslun van de internationale kongressen vàu Stuttgart, 1907, Kopeiihagen, 1910, Bazel, 1912. » Daar toch luidde het : « Wanneer een oorlog dreigt uit te breken. is het plieht voor de arbeiderskiasse in de betrokken lauden, piicht voor hun vertegenwoor-digers in de parlementen, met de iiulp van net internationaal bureau ailes in te spannen om, door aile meest geschikt voorkomende middelen, den oorlog te beletten. Ingeval de oorlog toch zou losbreken, hebuen zy tôt plient tusschen te komen om hem spoedig te doen eindigen, en uit aile kracht de ekonomische en politieke krisis, door den oorlog verwekt, te gebruiken om d'e diepsto volksiagen te beroeren en den val van de kapitalistische heerscuappy te bespoedigen. » Met genoegen hebben wy ook gelezen dat « De Vlam» . de opiossing van het netehge vraagstuk dat de Beigen verdeeld opgelost wil zien. De Vlaamsche arbeiderskiasse mag weer niet het zonde offer worden. Als opiossing lezen wjj : «Aan geen van beide strijdenden gebonden, moeten we nochtans met overtuiging verkla'ren dat, evenal» Polen, Oekrenië, Finiand, lerland, Siberië, ook Viaanderen, ons volk, recht heeft op eigen bestaan en ontwikkeling in eigen aard en geest. In Viaanderen is maar één heerschende taal, die van het Volk. Elke andere, die naar boven wil, is de taal van een verdrukker, van den aristokraat. Zy is vreemd en schadelijk. In het hersteld onafhankeljjk België moeten Vlaan-iteren en Wallonie zelfstandig naast elkander staan en dis twee ondersebeiden voikeren worden beschouwd. Binnen de algemeene grenzen van den Bondstaat, moet elk der beide volken zyn eîgen regeering hebben. Jemeenschappelijke belangen kunnen door overeen-s.orast worden geregeld. » Wy waren misschien wat duidelijker in onze uit irukkingen. wy hebben als eenig mogeiyke en recht-. aardigeoplossingvoorgestaan : zelfbestuur voor Viaan-leren en ^allonië in het staatsverband België. Wie nog gelooft aan Recht en Rechtvaardigheid by le sociaal-demokratie kan moeilijk veronderstellen-laternog partijgenooten kunnen zyn die m6t WARME iYMPA'L'HIE de eischen van de buiten het koninkryk vonendeltalianen verdedigen (omdatdie ni.in uostenryk ivonen) maar diezeifde sympathie weigeren aan de ■ischên van hun bloed eigen Vlaamsche \ olk. En er zijn er zoo en niet het minst onder de leiders ! VVy zyn vverkelijk bang voor de onpartijdigiirid en le toekomst van het wereldsocialism als wij, kleinsten inder de kleinen zoo onder de voeten geloopen worden loor verwaande, op vreemdepluimage beluste leiders. Arbeiders van Viaaaderen, zijtgy dan toch werkeiyk 66 laag gezonken dat eij uvv eigene beschaving met neer erkent. We liopen dat de « Vlam » ons een degelijke rugge-teun-zal zijn om eindelijk het Vlaamsche volk fens vakkcr te seliudden.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.