Kefitteieé ht the Geaeral P«»t Office m a Newspapex. TeFephoon: Muséum 2 67. De Stem WF" 12 Bladz. uit Belgie Bureel: 21, Russell Square, W.C. Abonnement: is, 6d, voor drie maanden. Subscription : is, 6d, for three months. 2de Jaargang.- Nr. 32. VRIJDAG, APRIL 28, 1916. AJ#ott^e»cat T®<s.r de Vereeaigie Staiea, 40 et*.; Ty*,:** 1 A ▼•or Halland, 1 A.; ▼aor Fraakrijk, s If. IllCC iU# MISLQKTE UNVULEN OP EHGELSCHE EN IERSCHE KUST. IERSCHE OFSTMO. Lessen uit de Grieksche oudheid en de Duitsche inval in België. Wat benijd ik soms de menschen, die hun eigen huis en thuis hebben. In de uxen van verpoozing kunnen zij in hunne eigen biblio-tbeek, naar believen, hunne lectuur uitkiezen. Maar wij, arme bannelingen in een land, waar men in de boekenkasten zoo zelden zijne oude kennissen terugvindt, moeten, ons tevre-den stellen met hetgeen zooal onder de hand valt. Gelukkig vinden we dan toch weleens iets, wat van onze gading is. Na uit "The Times" vernomen te hebben. dat de Fransche generaals te Verdun, in een bomvrijen kelder, ijverig twisten over het nul der klassieken, wilde ik mij, verre van he1 front, 00k eens te goed doen âan een of andei smakelijk verhaal uit Herodotus, dien ouden vriend uit onze klassieke jeugd. Te vergeefs zocht ik echter naar een exemplaar, toen mijii goede engel mij op de gedachte bracht eens te biaderen in Thucydides, en zie : daarin vond ik warempel het verhaal van den Duit-schen inval in België terug ! Niet Thucydides, doch Herodotus, zijn viji jaar oudere ambtgenoot, heeft de eer genoemd te worden "de vader der geschiedenis"; maar men geeft hem den roem na, de eerste te zijn gewoest, die de geschiedenis op een we-tenschappéîijken grondslag bouwde, die een-heid bracht in de verhandelde stof, de oor-zaken, gevolgen en roerselen van de gebeur-tenissen opspoorde, en uit het verleden lessen ^fleidde voor de toekomst. Gewoonlijk stapl hij bij het verhalen niet uit zijn éeg, om, zooals Herodotus, allerlei anecdoten en sprookjes te vertellen, die niet in naijw ver-band staan- met het behand'elde onderwerp. Wanneer zulks echter gebeuit, dan mag men zeker zijn, dat hij geen fabelen opdischt en de zaak van gewicht oordeelt. Zoo is het namelijk met het verhaal der verovering, door de Atheners, van het Dori-sche eilandje Melos, (het moderne Milo), ten jare 416 v. Chr. tijdens den Peloponnesischen oorlog. Dr. C. Wilde vermeldt het feit in -îjn voortreffelijk "Leerboek der algemeene geschiedenis," pas vôôr den oorlog verschenen, doch verzwijgt de onderhandelingen, die den strijd tegen Melos zijn voorafgegaan, en <iie voor ons, Belgen, nu juist van het hoog-ste belang zijn, en w.aarop Thucydides nadruk heeft gelegd. Athene voerde oorlog tegen Sparta, een oorlog die het gevolg was van de ijverzucht der beide Groot-mogendheden van Hellas. Na behaalde overwinningen, ware het voor Athene mogelijk geweest een eervollen en voordeeligen vrede 'te sluiten, maar—tegen de wijze waarschuwingen van Pericles—ïiet het zich vervoeren door den overmoed der militairistische partij en zon op nieuwe veroveringen. Bondgenooten waren daartoe noodig, en daarom werden gezanten naar den senaat van Melos afgevaardigd, om dezen te overhalen voor hen partij te kiezen. Wanneer men nu, in het verhaal van de onderhandelingen door Thucydides, Duitschland Icest in de plaats van Athene, en België in de plaats van Melos, dan zou men wanen te leven omtrent den 4 Augustus 1914- Luis-tert : In koele en welberekende taal verklaren de Atheensche gezanten aan den Senaat van Melos: "Het komt met ons inzicht overeen, dat Melos zich ondterwerpe aan onze heer-schappij.Wij beweren niet, voegden de Atheners erbij, dat de bewoners van Melos eenig on-recht jegens ons hebben bedreven, noch dat wij eenig recht hebben op uw eiland. [Von Bethmann-Hollweg spreekt !] Maar wij zijn verstandige lieden, en meenen dat 00k gij verstandige lieden zijt ; daarom zult ge begrij-pen, dat we niet wenschen, dat er eilanden zijn, de onafhankelijk blijven. 't Is een slecht voorbeeld voor de andere ! De macht van Athene is practisch onweerstaanbaar. Mannen van Melos, gij hebt de keus : 6f u te onderwerpen, 6f verwoest le worden. — Maar, zoo antwoordden de senators van Melos, vreest ge dan niet voor de toekomst. daar ge al de wetten van het recht verbreekt? Koningrijken zijn vergankelijk ; en wat zal de wraak van het menschdom zijn, na zulk eene tyrannij?... — Dat is voor onze rekendng, zeiden de Atheners. Wij vragen u alleen, dat ge ons op staanden voet zoudt zeggen, of ge veikie te leven of te sterven. — Wij willen neutraal blijven (zeiden d van Melos). — Dat mag niet! — In aile geval, wij onderwerpen ons nk Wij weten zeer wel dat Athene veel sterker in manschappen, in schepen en krijgsbelei maar wij hebben de onschuld voor ons en < onsterfelijke goden zullen ons bijstaan. — Daar geven we niets om ; we zijn min tens zoo godvreezend als gij. [Gott mit uns — Ja, màar ; de Lacedemoniërs [lees : ( Engelschen] zijn door banden van eer < vriendschap gehouden tusschenbeide te k men. st Leeke schrijvers heeten dat soms "la justice interne des choses " ; wij zien daarin een ie zedelijk bewijs van Gods bestaan, en noemen dat de leiding der Goddelijke Voorzienigheid. Daarop juist steunde Zijne Erninentie Kardi-t. naal Mercier, toen hij in zijn laatsten herder-is lijken brief de hoop op eene overwinning uit-i, sprak. le * * * s- En blijkt niet, dat die voorspelling reeds * I] in vervulling gaat ? Reeds nu toch mogen wij le met den Kardinaal zeggen: "Een feit staat :n vast voor de beschavirg en de geschiedenis : 0- de zedelijke zegepraal van België." En mag men niet méér verhopen? Ziet naar de slach- Cewonde Belgische soldate n met Nurse Donders (van Berchem) in het Belgisch Krijgsgasthuis van St. Jan, Cap Ferrât (Z. Frankrfjk). ' — Dàt zullen we wel beletten ! — In aile ge^l, we vechten liever en h< pen liever, dan uwe slavernij te aanvaarden. * * * Is het niet alsof men hier al de omstandij heden las van het Duitsche ultimatum aa België, de gesprekken van von Jagow m< baron Beyens en het ridderlijk antwooxd va koning Albert? Eilaas, hetgeen daarna in België gebeurd is enkel een herhalingi, op grootere schaa van het gruwzaam optreden der Atheners i Melos. Het is de kortstondige triomf de zon de ! " Zij vermoordden, zoo gaat Thucj dides voort, al de weerbare mannen va Melos, voerden vrouwen en kinderen mee e verkochten ze als slaven. Eater zonden z: er 500 kolonisten heen, en eigendeni zich ht land toe." Thucydides, zeiden wij, is een geschiec schrijver die verband brengt tusschen de g< beurtenissen, en die door zijn mededeelinge lessen geeft voor de toekomst. Ziehier ho hij dan 00k het verhaal vervolgt : "Denzelfden winter zeildea de Athenei uit met een grootere vloot dan vroeger, or Sicilië te bemachtigen..." Dit was de buitensporig grootsche expediti naar Sicilië, die de Atheners, aangezet doc de lichtzinnigheid en eerzucht van Alcibiades ondernamen en welke door haar noodlottige afloop aan de macht h uriner stad den genad< slag gaf ! . Het ligt in de rechtschapen natuur van de mensch, dat hij de ongerechtigheid niet ka aannemen als een eeuwigen triomf ; hij ve: wacht vroeger of later een vergelding voc het kwaad en een belooning voor de deugd tingen rondom Verdun. Of die strijd nu al >. dan niet zal afloopen met de inneming van " de puinen der stad, reeds nu kunnen we zeggen, dat de Duitschers uit hunne mogelijke overwinning geene vruchten zullen trekken, om de verschrikkelijke verliezen, waarop n hunne aanvallen te staan komen. En dit mort gen we beschouwen als eene straf voor de n overweldiging van België. Sommigen zeggen, bij het wijzen, op die e langdurige en bloedige gevechten. ziet ge niet [, dat Duitschland genoodzaakt was langs België n op te rukken, aangezien de gebeurtenissen nu x uitwijzen, dat de Fransche grens van Belfort tôt Verdun, langs Epinal en Toul, onoverko-n melijke hindernissen aanbood?—Neen, ant-n woordt de Zwitsersche kolonel Feyler, de val j van Luik, Namen, Antwerpen en Maubeuge ;t toont juist aan, dat 00k Verdun spoedig zou gevallen zijn, indien de Duitschers onmiddel-lijk langs daar Frankrijk waren binnenge-.. drongen. Maar het lot van de yorige plaat-a sen was eene les voor generaal Sarrail, die de e forten heeft ontmanteld en de kanonnen daar-van op eene doelmatiger wijze heeft benut-tigd. Zoo de aanval in 't begin van den oor-a , log ware gekomen, zou het geconcentreerde vuur der Duitsche artillerie de op een klein gebied saamgebrachte Fransche kanonnen e veel gemakkelijker meester zijn, geworden. r Voor het schelmstuk der overweldiging van België moeten de Cuitschers reeds boeten. 11 Moge het eene aanwijzing zijn voor nog groo-!* tere teleurstellingen. Jammer dat Duitschland, zooals Athene, 3 beheerscht werd 4°°r eene oppermachtige a militairistische partij, en geen Pericles had om haar wijzen raad te geven. J. V. M. r « 12 April, '16. Oorlogspoëzie. In Mei aanstaande zal een bundel gedich-ten ver6chijnen aan den oorlog gewijd. Alhoewel de meeste verzen reeds in onze Vlaamsche bjaden verschenen en dus door velen reeds gelezen werden, toch hebben de verzamelaars gemeend geen overbodig werk te verrichten door bijeen te zoeken wat onze woordkunstenaars voortbracbten tijdens den oorlog. Zoovele gedichten moeten herlezen worden omdat het de moeite loont, zoovele andere moeten we opnieuw smaken omdat ze in ons schoone gevoelens opwekken. Het volstaat niet uitsluitend in een verza-meling Oorlogspoëzie aan te bieden wat in een klassieke bloemlezing een plaats of vermel-ding zou verdienen ; ruimer moet de keuze zijn om het Vlaamsche krijgskarakter in zijn verschillende dicht-uitingen te leeren kennen. om de samenstemming te bereiken van aile Vlaamsche soldaten met de rijkste en schoon-ste zielen onder hen. Evenwel gaat het niet aan, kritiekloos ailes over te drukken wat in gebonden stijl ver-scheen. (1) Zonder ons over de waarde uit te laten der " vaderland'sche kerkzangen," hebben we gemeend dleze rubriek niet te mogen i-î'assch"B om aldus plaats te \vinnen. Ook werd van de hand gewezen de rijme-larij van de straatzangers, "zij hebben reeds hun loon ontvangen." (2) Evenmin mocht genade vinden wat, of-schoon in verzenvorm aangeboden, toch bloot verstandehjk werk bleef. Dichters van r.aam die den huidigen veld-tocht niet meemaakten, hebben wanneer ze in hun pas verschenen werk bij algemeene gevoelens bleven, hun faam hoog gehouden, doch wanneer ze in krijgsomstandigheden wilden afdalen, zich soms potsierlijk aange-steld : wie geen bezoek bracht aan de vuur-lijn, kan geen ldare voorstelling krijgen van dezen oorlog. Gedichten waarin bijzonder-heden voorkomen die aan onze soldaten al te dwaas zouden. schijnen, laten we derhalve ook wegvallen. Wel werd een plaats gegund aan de gedichten waaruit een zuiver heerlijk gevoel ons rechtstreeks aançrijpt, al bîijft er op den uiterlijken vorm in kunstopzicht soms wel wat af te dingen. Diamanten door ietwat onbedreven hand geslepen, worden niet als waardeloos weggesmeten. Enkele schrijvers waren zoo welwillend onuitgegeven poëzie voor dezen bundel af te staan, hun zij daarom onzen bijzonderen dank gezegd. Bij de gedichten die we uit onze Vlaamsche pers knipten, geven we blad en datum aan. Doch dewijl we onze verzameling moesten be-perken., vonden we het natuurlijkst en gemak-kelijkst ons te bepalen bij de gedichten verschenen in ^14-1915, zoodat ailes wat na 31 Januari rgrs verscheen, niet in aanmer-king komt. Verzen gewijd aan uitwijkelingen, geînter-neerden, krijgsgevangenen moesten we, tôt ons spijt van de hand wijzen bij gebrek aan plaatsruimte. Toch blecf de keuze nog rijk genoeg om een bundel uit te maken van ongeveer 200 bladzijden. Wij vertrouwen dat Oorlogspoëzie niet enkel opbeurend zal zijn bij het lezen, maar dat ook de declamators er zeer dikwijls gedichten uit zullen voordragen op vaderlandsche fees-ten en alzoo de waarde en het diepe gevosl van vele stukken zullen doen gelden. Oorlogspoëzie gaat onder den naam van H. Ileyman en ondergeteekende ; het wordt ge-drukt op minatens 2,500 exemplaren. Wij vertrouwen dat een maand na zijn verschij-nen het boek uitverkocht zal zijn. Jan Bernaerts, plaatsaalmoezenier. Gainneville (S. I.), Frankrijk. (1) We vestigen met warme instemming de aandacht onzer lezers op de noodzakelijk on. volledige, maar overigens knappe studie van P. Kenis : Oorlogspoëzie ("Legerbode", 9, 23 en 25 Sept. 1915). (2) Sommige soldaten dragen op straat in de rustkantonnementen de liedjes voor van hun eigen maaksel en verkoopen ze tegen 0.10 fr. ; ze verdienen daarmee soms een aardig somme tj e

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.