De Stem uit Belgie. AJaouu*iaenfc : 2sh voor 3 maanden. Subacription.: 2ûl Î&t 3 months. \oàf de Vereexîlcdô. «totèn 50 ot€L Voor H U'and ; 4 Afl, Voor Frankriik. 2.50 il ' fr. Voor de soldaten ; lsh * of 1.50 fr. 4<le Jaargahg, Nr. 24. (Blz. 1843-1854.) Oplage : 11,400. VRIJDAG, MAART I, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. l|d De YVaarborg der Interna-•tionale Overeenkomsten. i. De iinri'chting vain eien VolkarenihOrnd waarbij ailla tuatiën., mat elkaar in broe-dferlijke gezindlbeid ver'eenigd, naar de zegeningen viain eien drarur^amen vrede zoudien streven eux hat ui.tvetihtan van rijzende geschiilllenj d!o<or een bloediieen stnijd' uit de weneld zoudien bamnan schijnt wal het giroôte vraagstuk onaer dagen te worden. Talloos zijn reeds de baeken en tejdisAoftartikefen,, wellke dit anderwerp bethaind/eîd hebben, en er zijn badten di.e geen diag laten voorbijgaian zooder op dwtzelfdie aanbeeld te haime- pT S^t.1Srte„ h^jpen: God, zegt Bossu et, hieeft die welwil'lendheid ilrii 't aliiepsite van 's menschen hart neergie-legd; gezetlUligiheid isi eau van onze we-zendijke karaktertrakkan ; wij geraelen n!«t de strijd, zoioals bij wildte die' ren, doch vrede het doel onzer strevin--Iin,oe,t. .,z^'n- ^n telkens xvij. de ver-schnkkelijke gevolgem der vijandscbap hebben opgemerkt, de tranen hebben zieo vloeien, hiet bloed zien stroomen de puinen zien vermeerderen, zeggen wij als mstonotmatiig : dit zou niet moatem zijn; laat on® middieleni beramen oim die onbeuen te voorkomien. Eni men hioopt diait «en vollkerenbond redding zal bren-gen. . Wij wnalken noch die gevoefens aooh. die strevingen; maar wtj' moeten die werkebjkibeid van het leven der mien-schen en der voilkem giadeslaan en dlaar-uit tracbtam op te inaken in hoeverre die gediroomdle toekoimstidealiein kuninen ver-wezentl'ijlst worden, an ira hoeverre zii ook zulllen blijven behooren tôt het rijk der hefelijke utopieën. Heden nochtlans bepalani wij er orna toe, enkel een blik te werpen op het verlledien, na te gaan, of; de internaitiioinalle wetgeving reads mear en meer* begom te beantwoordem aan de behoefte der tijden, en waarom de pogingen om die ram:pen van den oor-tog te bezweren of <tB lenigen niet met den gervvensdhtiem uits'lag werden be-Jcrooiidl. * * * Hoiezeer de naijver tusschen de vol-ken op politielk en econoimiach gebied zich h-edeni meer diani ooitt doet gevoe'lieai, tooh wijzan de lalge'mecne bahoefte'n der modenne beschaiving im de versehiillendie taden op eene zekere e«nvormjglheid van bestaaiii, welke onverm.ijdi6lijk zijn. weersliag moet hebben op het intanna.-tonale lieven. De spoed, waarmede de woithrengaelen van^liet eene land niaar net andere worden oivergevoerd, en de betrekkingen daa.rdloor ontstaan,'hebben, andlanfe het varschil^ m taal en gods-dlienat, allerwege een zekere eenvormig-heid van gebruiken i/n 't l'even geroepen : kleeding en^ voedisel1, handel en najver-peid verschillen xiiet meer zoozeer vain land1 tôt land, zoodat er ook een grootere s-amenhoorigiheid' oinder de volkeni otnt-&tond en het eene m eer a.fhaio.kelijk' werd van het aindere met betrekking tôt aille noodliige- grondlstioffein,. Wij beleven. dan nieuwe tijden, eni het ia te begrijpen dlat net internationale recht, het privante zoo-wel als het openibare, de behoefte heeft gevoeld om zi ch meer aan dieze niieuwe omistandigheden aan te passen. 1 alrijk reeds zijn de internationale overeenkanisten, waajrdoor het iindta,^ trifeel'e en het letterkunffig ei'gendolm, het hmwielajk, die handel iin wiltte sillaviiiine'n, die briefwisseliing, het gO'edereniverfceer, «nz-, enz., gerageldi werdian. Maar op geen gebiled heeft men een. meer vardlien-steilnjfcen arbeid verricht, djan op dit van oodog en vrede, i'n die comferemtlies welfce ten jare^ i89g eCi l9°7 °'P aamsporiing viaii fzaar Nikolaas II te 's Gravenhage wer-den bijeengeroepen. De katiholiek© god-g«lieerdlen, die de oivereeinkomistian dler cooferenitie van 1907 bestudeerd hebben, nioeten: gettidgen, dlat dlaariti eene juiste en welgesiaagde verk'laring der beginse-len van het naituurreciht, overeenikomisitig <ie zedelijke behoeftem der modlerne tij-d™, werd uitgewerkit. Bellangpijk z.ijn daa'in voor al die coraventie "nopenjs de rechten en de pliohrtein dler o<nzijdigfen>," waaiibij o.a. bepaald werd) diat "ni'et als «en vijandige dlaad mjaig besehouwd worden, het feit, diait eene onizijdiige mogiend-heid, zelfs bij machit ,van wapenan op-treedt tegonovar de schiendiers harer on-zijdJ^lhiaiâ " ; dlaar ook werd op juridi-Sïhe ,en zedeiijke grondera msitgesiteld, wélk versohil er diemt gemaakt te wordlen tussohen. "bezattinig" en "iolijving," en bepaald, diait ean viiaoïdleilijke bezetting niiet het souvereitaiteitsreciht oplegt, malar e.nikél aian»pr.aa.k mag maken op vrucht-gebmiik ; wiaaruitt data volgt, diait aile nieuwe watten otf wijzigingen, die ingirij-pe>n in die bestaianswijze zelf vam een îand, van œitut en geenei waarde zii'jn. Varmeldien we nog dte ovejeenkomst oni-trenlt het vneedteaam bijleggien der inter-ealtiioinaite gesohiïlieai, weïke den weg aam-wijat, door 'een diarde moganidlh^d te volgiem, om zielfe in dten loop der vijaindle-lijkheâein, de twistendle partijen tôt eein biffijk vergelïijk te bnangeni. Men weet dlat Z. H. Bienediiictius XV van deae bepa-ling gebruiiik heeft gemaakt, toen hij zijne "vredesnoita toit de hoofden der oor. lagvoerendla mogandhedlem riohttie ; en wij weten ook, diait, zoo een der geheime vierdlragen te Betnograd openbaar ge-maaikt die waarhieid spreekt, zulk een be-midldteling vanwe'ge den H. Vader, hoe- " intarniationialen gandiarme " ter besoher-miing der vo'lkerennechten.. Dit veritrom-wen werd wienkisïïjk uitgadrukt dbor Meester Edouard Cl'uniet in een voor-dracht tenijiare 1911 gegaven. in heit "Aite-neo" te Madrild. Maaor zie, mim dan ' vian jaar later ointkletande zich die measit verwoestende oorfog, waiarvan ooit het menachdoîn gatoige ,is geweest, een oor-loig, waarini meit otagehoordie drjesithaid die juridisclœ slaiglboomien werden oaiver-gehaald em het moeiaaam opgetroMtien, gebouw der interniaitiionalie rechtsnegtelen in gruiizel nedersitortte, zoodat Dorais Reniaulit, dle^benoiemde geteerde, dSe zoo veei hiad' bijgednageta toit het opstellleni der Hiaagsehe nechitsregeleni, in vertwij-feîimg uitri'ep bij heit ziem vain ail dffle wetitiem tôt flajrdieni verscheurd : " N'est-ce pas découiftgeant !" Waartoe dient het ' dain regelen te verviaardigen, zoo het EEN HOEKJE VAN WALES. De klippen van het eiland Ca'dey. (Met welwillende toelating van Fax, het belangrijke maandelijksch tiidschrift der PP. Bene--dctinen van Caldey, over wier bekeering we destijds,— De Stem, blz. 967-8,—eene uitgebreide studle gaven ) zeer ook ovoreeakomstiig het Haagsohe besiluit, op voorhaind tôt mislukking was ged'oemd. Eindelijk, ini Den Haag werd ook een best'endfiig s'cheidlsTechterlijk Hof iinge-ricihit, aian wiens aordeel te goeder tfouw de internationale gesclhiilCIen koinden oai-dierworpen worden. Dit was de eerste staip <5p d'en weg der juridische waarbor-gen voor dan vrede coder die vollcen. De/zie .insitel/llilng zou niet een doodie latter blijven,. Van 1899 tot 1914 werden aan di't liof eeni twiaaflftal rech,tsgeddbgen, voorgélegdl, "wielikie op vreedzaime wijze werdein vereffeïidl ; em toch onder dbze waren gevaiairlijke zaken, die l'iclit de lloriit aan het kruiid hiaid kunnan. lieggein, onder andiene het geschil tussohan Frarok-rijk 'e(n DuitsdhCland^ in 1909, noar aain-ïeiding der deseriteurs van Casa Blanca, en heit geval tulsisclhen Frankrijk en Iitia-Kë, nia die inbesilagimemiing der "Car-thage" en dier "Manouba." De ndtslag, waartoe deze bemidkieKng van het Haagsche Scheidisgeiecht g'eleid (hieeft, vervuldie dadleliijk sommige edble geesten, met heit ventiroiuwen, diaJt men eiadiëliijk gekomiein was tôt het zooilang verihoopte juriditech tiijdperk, waiarte de land'Cn, door de siamenhoorigheid va,n. een Naitiënbomd samengestiioerd, geen beboiefte m'eier zoudjen gevoeten a.an eeu geoorioofd is er zich aan te onttrekken, naar de inspraak van het voordieel, dian hartsitocht of de luimerr van hjat ooigetn-blik."Heit leigenilijke euvel, de oorzaaik dter milsiMiking ontsina.pte toch niet aan bat doorzicbt van diein recbtsgeleerde. Waiar-bij komt het, zoo heeft hij zich meer-maafe afgevraagd, dlat de juridfeche ne-gelien vastgeste'.d iin die sfeer van het prilvaite internationate recht een niet geringen bijvail hebben te boekem, tar-wijl diegene, welikie het pubîieke inter-natiionale necht betreffen,, meerendleete op een jaimmerlijke mislrakking zijn uit-geloopem? Het amifwoord 1® n-ilelt verre te zoekieto. De dwiangbepalingen, alain elke na>tie opgelegd door de gelijkmaiking . van bat private recihit zijn betrekkelijk geriiiig, terwijl dlaardtooc aainzienldjke vooird'eelie'n en gemakkan worden viedate-gen., waar mpn diaigiebiks die welidadlen vian kan waarneimien'. Het ,l%t dus volor de hand, diait de Staiteni dler moderne we-reld zeer genegen zijn om de toenemendie gellijkvoirmigbeid van het private ilniter-miationalie recht te bevorderen. Zoo zal het ook zijn met diezakan van het internationale pubîieke redht, waiarin de be-trokken mogandheden geein grooit gevaar ziian nioch vqot bunne opcnbare vailig-heid, noch voor bunnie naitionaBe eer, noch voor de levensbelangen van hun land. De naleving der regelen van een intefflnlaitionaal wetiboek, en inzandeiftieiït het beroep op een sdheildsgereoht brenlgt in, dlit geval tasitibare voordeeJen medte. Zoo acbtte men zidh dan ook gelukkig in de twisitziaken omtrent Casa Blamoa en iin de voorvalilen der "Carthage " en dler "Manora/ba," door de hulp der inteir-naltiomale necbts'ilnstel'linigen, een vreed1-za.me' oplloissing te kunnen verkrijgen, en zoodoiende een Europae^chen oortog te vermijden.. In die gevailen derballve, waiarin niemand een hooger beîang h'eleft om den vrede te varstooren, is het te verwachten dat de juridische ord© der bedendlaagsche w-ereid zal gehandlhaafd worden; maar telkens er. poldtieke of economischie vraagistuildcen rnee giemoeid ziijn, waarini die groiote Mogendhedien te recht of ten onirechte een gevaar zu Lien omitdekken vioor hunne veiiigheid, hunirie llaindsbelam'gen of hu'nme eer, is het zeer te vreezem, diait zdj zdcb niet zul'len ver-lateni op andermans wijsbeid en oip de juridïisiche waarborgen van een scheidls-gereoht : die dfiepste menischelijke instinc-ten scbieten diain wa'kkier ; de zorg voor zelfbeihoud, die heerschzuchtige bereke-minigen der .itageeringen, de economdsche eischeiL en de niatioinale weinscben der voilten nemani dian de otvierhand, en het geviaar blijft besteiain, dlat men niaar de wapenen zal grijpen met verachting der dluidelijke, doch pllaitoinilsche uiitspiraikian dier 'interna'tiooate overeenkomsten.. Want, zoo reeds een zedelijk voonschrift, op de sitadisimuir.an aangeplakt, weinig baait zondlar de hulp van ean gerechtsr . dïieniaar die er die naleving van haind-, halafit, dian zall heit nog minder te ver-wacbten ziijn,, dlat onriler het bruisen, der hartstfochtani ean wetiboek van initenna-fàoiniaall recht bAwaam zal zijn, enkel dioor, zijn bestaam, van de Staten en de ina'tiëm de gatroraiwibeid aan h,et gegeven woord af te dKvingein. Een rechter is niiet voldloende ; er mioeit een " ilnternar itionail© gendlarme" zijn; met andere woorden, de wet bllij fit omivolledïg in hare uiitwerking ,ïodiien ar geene "sanctiias" besitaain, die er de naUeving van verze-keren. Diaarover in eeni volgend opstei. y~- Waarom vîoeken onze Jongens ? In den goeden, oijden tijd—ik bedoel zelfs den tijd niet van grootvader en grootmoeder, ik bedoel den tijd juist vôor den oorlog—hing er in elle huis, en e'lke herberg v$n 't landelijk Vlaanderen —als eene der vele Vlaamsche eigen-aardigheden—een kader waarin, onder en boven een driehoekig de heilige Drie-vuldigheid verbeeldend 00g, geschrevën stond : "God ziet mij, hier vloekt men niet." In dezen nieuwen tijd—den oor-logstijd,—daar ta 't laaste vrij hoekje van Vlaanderen, in 't land van bachten de kupe, heeft men nu, naar 't schijnt, al de heiligenbeelden en kaders, naar den zolders of den kelder gevlucht, niet uit vrees voor kanonbeschieting—het taaie Vlaamsche ras van die streek ver-schiet daar niet in—maar door de eene vrees van gansch het Vlaamsch volk : het menschelijk opzicht. En in de her-bergjes en de soldatenbakjes heeft men nu die bedenkelijke prenten gehangen uit de "Vie parisienne" of "Le Rire," omdat de herbergiers bij ondervinding weten dat tusschen den geldbeugel en het hart de vuilstraat de kortste weg is. Het is een heiligschennis van Vlaande-rens huizelijke tabernakels. Er zijn menschen die het niet willen zien, er zijn menschen die het niet durven zien, dat er moord wordt gepleegd, veel meer op de ziel van Vlaanderen, dan op het lichaam van Vlaanderen. God en zijn Tegenwoordigheid werden verbannen... en de naam Gods leeft alleen nog in de ontheiliging van den vloek. Onze jongens vloeken, en vloek'en veel. V66r enkele dagen, reisde ik, bij toe-val, in gezelschap van»vier Vlaamsche soldaten—vier tamboers die uit den oorlog kwamen—en met verlof gingen naar Schotl and. Het was koud en regenach-tig. Ik zat in een hoekje van__den wa-gen„ warm ingeduffeld, met mijn kraag op. Enkel Ieren die onfeilbaar den ka-tholieken priester herkennen, lijk zij zeggen, door de gratie Gods die glanst op zijn aangezicht, zouden in mij een priester hebben geraden. In elk geval, mijn Vlaamsche soldaten vermoedden mijn priesterschap niet, en hielden mij

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.