De stem uit België

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Bureel : 21, RUSSELL SQUARE LONDON, W.C Talephone; Mifiuim 2 6 7. De Stem uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor HoUand : 1 fl. Voor Frankrîjk : 2.50 fr. Voor de soîdaten : lsh. ■ of 1.50 fr 3de Jaargang, Nr. 38. (Blz. 1487-1498.) Oplage: 10,900 VRIJDAG, JUNI 8, 1917. Regïstcred at G. P.O. as sl Newspaper. / 12 blz. 1 y2. AAN ONZE LEZERS.—Wederom kunnen we op 12 verschUnen! Dank aan de steunende vriendenj Vden namen, op onze aanvraag op zich, 10 abonne^ menten te plaatsen. Moge hun goed voorbeetd nog Joor velen gevolgd worden. De volgende week geven we—zoo we op 12 blz. uitkomen kunnen—den volledigen tekst van de aan->praak van Z. E. Kardinaal Mercier op 29 Jamiari il. Dagen van Troost. Vlaanderen in Engeland. 't Zijn drie familiën uit Vlaanderen, die wonen op de uiteinden -van de wereld, ver vau keA en landgenooten, elke familie zeif een uur af van, elkander. Ze gaan uren ver naar de mis en ontinoeten elkander daar. 'k Had 'hun beloofd dat ik voor hun Paasch-plicht mis zou komen lezen in hun huis en t was een heele gebeurtenis in hun eentonig leven. 's Avonds te voren kwam ik aan in 't nederig hultje in de sneeuw, want 't win-terde nog in Engeland en de Paschen zou meer op een Kerstdag geîijken. Ze hadden de beste kamer geschrobd en gekuischt, en getapijt. Ze hadden, de kandelaars geblon-km, en de iheele streek afgeloopen, de mark-ten. van vier vijf dorpen, om bloemen. 'k Zette 't draagaltaar gereed. 'k Zou wel veer-ti® menschen hebben, zegden ze mij, morgen uchtend in de mis. Drie Vlaamsche families met kinders «n kleinkinders, twee Iersche meiden, een Engelsche soldaat bekeerling sedert den oorlog, drie High CJhurch missen en vijf Belgische soldaten, zoons of familie-leden, op verlof. 's Avonds tôt laat in den oacht hebben, we met de kaarten gespeeld, samen met de twee soldaten van den huize heb ik gezeurd, en spijts aile fopperij toch eenige stuivers verloren. De kinders wilden naar bed niet gaan. Dat vas nu eens een buitenkansje voor hen: Ihun twee groote kha. kibroers te huis, en de pater, en de dag van ; morgen. 's Anderendaags zou ik biecht hoo-I ren van zeven uren voort en mis lezen om acht uren en half. 'k Ontwekte vroeg in den morgen, door 't lawijt beneden, ofschoon 'k moeder gedurig hoorde zeggen: " Stille, jon-gens, de pater slaapt nog." In de keuken stoorde het van chocolatgeuren en verschge-bakken korkitihebrooden, want 't komiteit had gezegd dat ailes moesit feestelijk zijn juist lijk te huis, 'k Zat reeds biecht te hoorcn in de beste kamer en mijn parochianen kwamen binnen een na een. Moeder van het huis, die—als de meesteres—het meest lawijd maakte, vermaamde maar altijd stilte aan de binnenkomers om de ingetogenheid niet te verstooren van 't mysterie dat hing om-mentom dat gezegend huis, 't Uur sloeg voor de mis. Ja, ze waren daar, allen die ze ver-1 wachtend waren. F.r waren geen stoelen genoeg en ze knielden in een verstrooide reke op den vloer. 'k Moest nog een misdienaar hebben, nu. Een mensch vergeet altijd iets. j "Kom, dien mijn mis, Fons," zei ik aan een der soldaten. Inwendig was hij fier om die keus, maar uitwendig wist hij niet hoe ge-draaid, en de andere soldaten stootten ne keer met den elleboog, en loerden glimla-chend den soldaatmisd'ienaar af. "'k Heb ik dat nooit gedaan, Pater," zei Fons. "Och jongen, ge hebt vroeger nooit geoorloogd, en | nu doet gij 't toch. 't Zal wel gaan." 'k Trad op het altaar, op tôt God die mijn jeugd verblijdt. Ze zaten daar allen diep bewogen, t hoorde hun de bladen van hun kerkboek omdraaien, en hun paternoster wiegelen. 'i Had will'en mis zingen daar en mijn geest-drift van geloof laten dreunen omdat 't katho-ltek geloof ihier in die eenzaamheid van 't protestantisme, uit zijn bannelingschap terug kwam. Jk Predikte in 't zoete Vlaamsch. Wat ik zegde : wat anders als de onbestor-vene Vlaamsche ziel van hun eenvoudig dorp naar boven halen, hun ziel herdoopen in die Vlaamsche dorpsziel en de regenboog van «mi katholiek geloof schilderen op de water-wolken van bannelingschap en oorlog, 't zware levenskruis verlichten in glorie met de elektriciteit van hun geloof. Menig traan-t)e rolde, en ze keken naar mekaar, of ze schreiden, en ze schreiden omdat ze zagen sohreien, en ze waren blij dat zij schreiden, en ze zouden later redelcavelen en gekscheren over dat schreien. 't Sacrificie vorderde. Aan de Consecratie stoeg Fons zoo^ hard hij maar kon met 't schamel belletje ; dat was wor hem 't bijzonderste van zijn misdie-osarswerk. Jk deelde de heilige Communie Jt- En. na de mis baden we allen samen de dankgebeden. Ze trokken uit de beste kamer en de vrouwen deden rap hun blauwe voor-schoot aan en waren in de weêr voor 't cho-Mlaatmaaltje. De High Church missen met njne vingeren plaatsten, ibloemen en snoepe-njen op de tafels. We zaten, aan, en na de ttrste zuipe, gingen de tongen los, en 't was wn geklabetter en een gekakel in Engelsch 'laamsch, over die mis en dat sermoen, en de High Clhurch-missen moesten kost wat «>st weten wat ik gezegd. had. Ze hadden ®ségeschreid en ze hadden in hun kerkdien-nog inooit niemand zien weenen. Ds Ohurch-missen verstonden zich ook daar niet aan: hoe die menschen van eerbie-godsvrucht zoo maar zoo rap konden ®jergaan, tôt deugddoende zotternij. Want » werd door allen beschuldigd als een zeu-raar in 't kaartspelen. Nu 't zou 'nen pater Sebeuren. Moeder stond gewapend om ons ,e doen eten of -lijk zij d'at zei om ons te doen •oetrekken lijk te huis. Wij stopten een pijpe met eem truis, Als 't afsrfieidsuiur sloeg hieJ mm mu 1 Mi mii mu smiïmsœm VLAAMSCHE GLASSCHILDERING IN KING'S COLLEGE, CAMBRIDGE. (Zie De Stem, Nr. 37, blz. 6.) De twee helften onder, links, stellen voor : De Apostelen ten temptl gaande ; die van onder rechts : De dood van Ananias ; die vjn boven links, St. Pieter en St. lan den lamme genezend ; die van boven rechts : de apostelen gevanfien genomen en (op het achterplan) gegeeseld. (Handelingen der Apostelen.) Fons, mijn misdienaar, er aan mijn pak te dragen en mij te vergezellen naar de statie, en de vier soldaten gingen ook meê. "Wij kunnen wij hier toch heel den dag met al dat vrouwvolk niet zitten snateren," zei een van hen, on de vrouwen giechedden. Langs den weg klapten we exns'tig over den oorlog. De soldaten vertelden van hun aalmoezenier en " Pater, dat we maar wellicht weêr te huis waren." Och, ze hadden zich te huis ge-voeld, dien morgen, in de mis. Op zoek naar een Paaschzieltje. Vader, moeder en zes bloozende kapoens van kinders, werkmenschen, eerlijk en naars-tig. Moeder kwam met de twee oudste, en 't moest er uit : "Mijn man zegt dat hij zijn Pasohen niet wil houden dit jaar. Dat is nu nog nooit gebeurd. Hij zegt dat hij socialist is, en hij is van zulk een christelijke familie." Ik ging 's avonds dat huisgezin bezoeken. De kinders waren aan 't ravotten, moeder was bezig met kousen te stoppen, en vader zat, nevens 't warme vuur, te turen in een brok gazet. Hij nam zijn klak af, en legde ze op zijn knie, hij groette beleefd en keek onbe-paald en mismoedig in 't vuur. Er was lijden in die ziel. We spraken over den. oorlog, over 't werk, over de kinders. De kinders kwamen nader. 'k Zat ze te dreelen en te streelen, te plagen en te jokken, altijd voort al praten om ten slotte te komen tôt den Paaschplich't. "Wanneer houdt ge uw l'aschen, Jan," vroeg ik beslist. Jan zweeg lijk vermoord. "Komt ge Z-aterdag? " vroeg ik verder. "Neen Pater, 'k ben socialist." " O Jan, als 't maar dat is, 'k ben ook socialist," wedervoer ik. 't Was lijk 'n donderslag voor Jan. "Wilt ge zeggen Jan dat gij socialist zijt op zijn dom Belgisch gedaan maken, met altaar, huwelijk en familie, daar geloof ik jiiets van. Ge zult toch niet loochenen dat ge fier zijt op uwe kinders?" "Ja, 't zijn goê, Pater, zei Jan, en 'k heb er geen een te veel." "En 't mogen er nog meer komen," zei de moeder al bloozen, als is 't dat op onze vlucht veel Belgen lach-ten met ons oin die ben.de kinders, al is 't dat we hier en daar achteruitgesteld werden, als arme menschen omdat we zooveel kinders hadden." "Nu Jan, zei ik voort, als ge wilt zeggen dat 't werkvolk recht heeft op een schoon dagloon, op een eerlijk bestaan, dan ben ik ook socialist. Dan was onze lieve Heer ook socialist, dan is elke priester een socialist." Ile was op dreef, want 'k weet zooveel rechtzinnige 'harten. van werkmenschen, verbitterd en wrokkig, die slingeren tusschen (het socialisme op zijn Belgisch en Ohristus leer die hun niet menschelijk genoeg wordt uiteengezet. En ons volk is nog veel te dom en te achterstallig om zijn recht te verstaan. De kinders waren stil gevallen en keken zonder iets ex aan te verstaan. Moeders sitopnaald viel op den grond'. "Ge gaat toch niet zeggen, Jan, dat gij niet d-urft uw Paschen houden, dat gij bang zijt voor 'n lach en 'n spot. Wat, gî] niet durven, is dat een vrije man zijn? Is dat uw socialisme, slaaf zijn?" 'k Stond op, 'k had genoeg gezegd en 't valt'Zoo bittenhard almaardoor aan te stooten op de onzelfstandigheid van ons volk, wanneer ge droomt van een vrij volk. Ik wenschte allen goeden nacht en 'k was halfweg de deur uit als Jan zegde: "'k Zeg niet dat ik niet zal komen Zaterdag." ',t Was zooveel als zeggen : ik zal komen. Geen man erkent graag zijn ongelijk voluit. En inderdaad, 's Zaterdags kwam hij en niet alleen, maar met vier andere mannen, sjouwers lijk 'hij, en ze zaten daar te zweeten van berouw, en in ihun haar te scharten, want biechten, is een penitentie. En 't schean me dat ihun stap na de biecht lichter klonk. 'k Vernam later dat ze een pinte stout gingen drinken van blijdschap, omdat zij na vol-brachten Paaschplicht zich weer één gevoel. den met vrouw en kinders. Pater E. J. Callewaf.rt, O.P. ■ O - ■ De Christelijke Moraal en de Vrede. Op i Juni zei miirïister Ribot ira de Fnansche Kaimer: "Zoo vialndaag de socialisten veîga-deiren om de dioelteinden vain den oorlog te besprekem, morgen zoudjan de 'katliodiekein van aile lianden iherti rechtt hebbeni hetzelfde te doem. En dan, wat zo'u dam de positie zijn detr veran'tiwoordieli'jke Regeering? " * # * Er "Ligt veel prijzensiwiaaTdig in die woordem. Indiien men zich wou toeleggen op h«t vaetr stejleji en inleveln vian wat de christelijka zedemlaer zegtt over de betrekkimgen tnsschen volkeren, de oorlog wia/re sipoedig geëindigvi geweest. Zoo meenen <le kaftholiefeen en zij trachtein te midden den warboel van den oorlog, de moraal op dien voor.grond te krijgten, want daarim ailleen ziefti zij Verzekering van vrijheiid er» orde en vooruitgang. Uitziew maar internatiiona.le moraal, daajr-henen. zidh schi'kiken, (haar den tegensitreveir voorîïoudefn opd'ait ook diems hairt er, door ver-murwd worde ani 'zôô de eendracht zich h.er-stelile, ziedatar de plicht van elfe oogeriblik vaw oorlog-voerende Regeeringspersonein. En zij zijii veirantwoordelijk voor dan Oppersten Reohter voor aile de menscbemlevens die er sBeuvelemi doexr hun tekortkomen aati die pldciht. De moraal op heit voorplan te hrengen 13

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.