ml v • '! ^Ërsie'Hmi?snu^ -TMU.T?O "Eaiercag, "24 auniîHs X5 -liSeMS. REDACTIE- EM ADMINISTRATIEBUREELEN a r. «iDrow nreumoTi- ABONNEMENTSPRIJS (by vooruitbetaling) : Voor Nederland per jaar gld. 6.Ô0 Hoofdopstellen: IWr, ALBERÏK DESWARTE, _ per kwortaal gld. 1.75 - per maand gld. CL75. Voor BqlgiS, Engeland, Frankrjjk KALVERSTRAAT 64, bovenhuis, AMSTERDAM. en andere landen dezelfde prjjzen, met verhooging vaD verzendingskosteu (2^ cent Telefoon Mo. 9922 Noord. Opstolraad: CYRIEL BUYSSE - RENÉ DE CLERCQ _ Dr. A. JACOB _ ANDRE DE R1DDER. P« ADVEETENTIBS; 20 Cfint per rege, ELISABETH NUMMER. :Des Harten Seule. a 't Was een triestige Decemiberdag. Geen a fletse "wùiteczoniiestraal. Logge nevels en a stortregens. Ook zoo op het oogenblik dat Je do stoet over de Koninklijke Plaats toog. 't AWas de dag van Albert's troonbestijging. !a Maar op dat oogenblik zag ik uit het ^ praalvoerfcuig een wuivende teedere V vrouvrenhand en een helder glimlachend ge-laat wenken naar een der breede vensters van liet paleis van den Graaf van Vlaande-•fren. Daar bespeurde ik fijne aanlokkelijke kroezelkop jes. 't Waren- Elisabeth's kinde-®fren. En de Koningin had aile officieele plechtstatigheid vergeten, om in dien wenk en dien gnUen lach heel haar moederziel •r naar de hoofdjes daar toe te sturen. Dat •/vas een zonnestraal onder die logge nevels... •y- Korte' jaren .vervlbgen, en het schrik-Wspook. der massamoorderij kwaan botsen fl tegen de deur van het vredeminnend Bel-•Jgische buis. Toen moest het jeugdige V) grain vlieden uit de pas verfraaide haard-Wstede van de Paleizenplaats. Doch eer Elisabeth haar koninklijke woonst ontruimde, Sv deed zij de honderd vertrekken her-ijschapen in kamers ter verpleging der telgen $ voor 't Vaderland gewond. En op elk der •0 talrijke sevelvensters deed zij schil-Wderen het Roode Kruis, tôt teeken dat, waar •)hét koninklijk bewind verdween, het rijk l)der goedheid bleef, prentend zijn stempel W van deernis .voor het bloedig gekruisigd w menschdom k Zoo heeft Elisabeth, op de twee hoogste t) momenten van deze hare incarnatie, de I) bij uitnemendheid goddelijke gave der Lief-wde laten uitstralen uit het wezen der là Vrouwe-Koninginne. Zoo lieeft Zij zich ver-l) openbaard als de ware afstammelinge, als M het zielek%nd van dien Yorst, die in de uit-u oefening der geneeskunst met voorliefde zijn m menschenroeping vervulde— m Waarom beperken wij onder het woord ge-m nie hoogere ihgeving der meilschelijke l) natuur tôt de inspiratie van, het brein ? J) Het genie veropenbaart zich niet uitsluitend 2jop het verstandelijk gebied. Het louter zedelijk terrein kan ook genieën doen ont-Sittiken. Wat anders toch zijn heiligen dan |X genieën der deugd ? A Dafc — sinds Zij den drempel ver-^ liet van het paleis met de roode kruisen — onze Koningiune met den zoeten naam -A van het summum der menschelijke weeën a heeft weten te maken het summum van ze-J, delijken glans, bewijst de opperste waarheid Jvan 's dichters verzekering: ») Ah, frappe toi le coeur, c'est là qu'est ») le genie! ^ Mr. ALBERIK DESWARTE. M ibt nieuwe koninpohsp, ^ Het koningschap was iets vreemds gewOr-®r (îen voor ons, menschen van dezen nieuwen {tijd. Aan de meesten onzer scheen het eeno *V verouderde instelling, van toen men nog met 7 koetsen reisde, toen men met niemand van over de grenzen kon briefwisselen, toen men gedwongen was bij zijn doi-psgenooten of medeburgers aansluiting te zoeken om so-ciaal leven te hebben, toen men ééne taal ^kende, toen de rijksten, twiritig of, laat ons J&ggen, honderd boeken bezaten... Het was •/een beetje een sprookje geworden, eene his-•v torisclie legende die op roemrijke namen •Jboog; een Karlemanje, een Keiz-er Karel, •/een Lodewijk XIV, een Napoléon, maar die •)veel van haar schittering verloren had, na •M® groote revolutie en na de socialistische beweging... De lèvende koningen, de wezen-^ lijke koninginjien, het waren een "beetje pa-rade-figuren, die we nu en dan met kroon •îen mantel en scepter of .anders in kleurige Uûiformen vol gulden versierselen bij hun in-^ trede of bij eene heel plechtige gelegenheid W) enkelen keer achter eene dubbele ha a g tajonetten mochten aanschou^wen... en die $Jverder, afgezonderd leefden in het statige C.)Paleis hunner hoofdsteden of in stille bui-^ tenverblijven die niemand naderen mocht, ^aar omheen ailes stil was, als in een ver-jjMen land. Ze stonden boven, vooi-zekei-^ buiten de menschheid... in een licht dat G) taande, bleekte, ,>vorsten-schemering" Ix reeds voorspelde, in een tijd die zelfs de Go- den niet geëerbiedigd had... w De groote verdienste van koning Albert van koningin Elisabeth is geweest dat ze ^ f*® sage opnieuw tôt waarheid hebben ge-^^kt, niet door achter eene nog trotschere ongenaakbaarheid weg te schuileri, niet door het uitbeelden van «en nog zuiverder en goddelijker koningschap, niet in droom en fa/ntazie, door toover van sproke — zooals cen siiblieme gek lijk Ludwig van Beieren, Wagner's heer, het eens poogde te verwe-zenlijken, nieuwe ridder van de Graal, gods-gewijde en in muzdek-omruisdhte tempels schuilende afgezant des Hemels — maar door den volstrektsten eenvoud, den innig-sten deemoed, de eahtste menschelijkheid. Die koning en die koningin hebben gcdurfd zich te toonen in hunne menschelijke gedaan-te, die was aïs de onze, en te handelen als ieder mensch het doet, maar met meer edel-hedd, me»3r schoouheid, meer toewijding, meer liefde... En dat heoft hun koningscha;p hermeuwd... dat zal, binnen een paar eeuwen, hun koningschap suibliem doen wor-clen in de historié, onsterfelijk hun naam als de naam der machtigste monarken. Reeds voor den oorlog legde koningin Elisabeth hare opvatting .van Dame des Rijks bloot, maar niet allen hebben toen de grootheid van de zending begrepen, die ze op zich geladen had, de nieuwe opvatting van het koningschap welke ze schiep.... Ze wandelde met hare kinderen, 's Zondags, tusschen de peizelijko Brusselsche burgers in het park rond, of vergezelde de prinsen naar den Antwerpschen Dierentuin... Ze entving dichters eii scliilders, las hunne boeken, bewonderde hunne schilderijen, en erkende hunnen adel... Ze bezocht de- zie-ken, troostte de armen... Ze leidde zelf hare huishouding, als eene goede moeder doet... Reeds toen konden aile . vorstinnen van Europa een yoorbeeld aan haar ne-men...-Maar de oorïog zou de cu^*ven voleindigen die ze, getrokken had, haar beeld sterker omlijnen en schenken haar eene eenige gelegenheid om door te drijven hare taak en te toonen in algeheelen luister hare jonge, frissohe, warme vérstelijkheid. Ze had kunnen, als zoovele koninginnen in bal-lingschap, in vreemde hoofdsteden — te Parijs of te Londen — bij val' oogsten, propa-ganda maken voor haar. recht, veilig leven, gevierd en gehuldigd... Maar ze heeft het niet gewild... Ze heeft willen zijn waar haar echtgenoot streed aan de spits van zijn le-ger, waar haar volk leed, waar ze troosten kon en smart lenigen^ waar ze haar deel van beproeving kon dragen, waar ze lijk de minste man van haar rijk bloot gesteld kon zijn aan het gevaar... En ze heeft de loop-graven bezocht en er de laving van ha-ar woord gebracht en ze heeft in de hospitalen geleefd en er menig oog gesloten met een glimlach en een bemoediging en een dank-woord... Als mensch die lijdt, als arme koningin, verjaagd uit haar paleis, zooals onze moeders zijn verdreven uit hun huis of hunne hut, als vrouw die weent, die vreest om man en kind, staat ze trouw op haar post, in het eenig hoekje vaderland dat .vrij is gebleven... Niet het koningschap wijdt haar naam, oniglinstert hare figuur, verheft frare waar-de, maar zij wijdt het vorstendom, goeft nieuwen luister aan de kroon, wekt nieuwe liefde voor den troon... Elisabeth alléén klinkt schoon genoeg; en het woord je ko-nijiffin wordt overbodig waar men haar hul-digen wil... Ik kan me niet meer Elisabeth voorstellen in een gulden, tintelende bal-zaal, met zijden kleeren en juweelen en dia-deem... Ik zie ze nog slechts in het effen manteltje waarmede ze door de duinen wan-delt, in het witte kleed van ziekendienster dat om haar plooit... Dat men ze zoo scliil-dere, dat men ze zoo, later, aan onze kinders toone... Vorstinnen met ruischende sleepen en vonkelende kronen bezit Europa vele; België aJleen heeft eene ,,Elisabeth"... Sancta Elisabeth, in deemoed, in eenvoud, in alovertreffende liefde, koningin in siin-pelste menschelijkheid, die eene jiieuwe ,,vorstenschool" heeft gesticht, op aarde... ANDRE DE RIDDER. — ma 9 ÇT1M Oe Moeder van het volk. Ik heb reeds enkele regels ingezonden bij de Vereeniging vaai Letterkundigen, voor het Koningin Elisabeth-album. Gaarae wil ik eohter de uitdrukking mijner gevoelens voor ,,De Vlaamsche Stem" nog eens her-halen : Onze Koningin is méér dan een Koningin : Zij is de Moeder van haar volk en. dat be-sbhouw ik a.ls de hoogste hulde die-men aan een Koningin betuigen kan. QYRIEL BUYSSE. TER BLIJDE INTREDE. De trommels slaan, De troepen staan, De kinders brengen bloemen aan. Wie zwaait geen hand, wie kan er zwijgen, Als Vorst, Vorstin en Prinsjes neigen Voor 't blijde feestgeruisch ? Geen welkom of het wacht op U, Geen woning of zij vlagt voor U, Geen kindjen of het lacht op U, Heii, heil het Vorstlijk Huis! Met vroo gebaar Beweegt "de schaar, Om 't groote Vorstelijke Paar. Als of éen vreugd 'al hart vervulde Ontstijgt een luide jubelhulde Het triomfant gedruis. Geen welkom of het wacht op U, Geen woning of zij vlagt voor U, Geen kindjen of het lacht op U, Heil, heil het Vorstlijk Huis! Vorst Albert met Elisabeth Nazeegnend ruischt een stil gebed, God zegene U met kracht en jaren En blijve uw heerlijk kroost bewaren Voor krijg en drukkend kruis. Geen welkom of het wacht op U, Geen woning of zij vlagt voor U, Geen kindjen of het lacht op U, Heil, heil het Vorstlijk Huis! RENE DE CLERCQ. felÉliie teriigkeer. Op de achtergroaid van dezo mens-oiit-erende, inisdadige oorlog, tekent zich af in vrome, luisterrijko menselikheid het edel beeld van onze Hoge Vrouwe. Haar stille daden tussen de slagen draagt de weemoed om gekrenkte liefderijko zacht-heid. Maar in menselike dingen blijkt ten slotte deze stei^er dan het ruw geweld. Daarom kan niet te vergeefs zijn ook dit hoge lijden. Het langs lijnen van gerechtigheid nieuw herôpgerichte België moge zich weldra ver-blij<ien in de gelukkige terugkeer yan het Koninklike Huis. Dr. A. JACOB. 'Amsterdam, S./ Julie 1915. Ziénerplgepfer. ,,0p 2J/.71 Juli a.s.} ver jaar dag onzer Ko-ningin, zullen wij een Elisabeth nummer uitgeven, voor hetwelk wij u bid-dtn zonder verwijl uw zeer ge waardeerde bijdrâge te sture?i"f z6o luidt de brief van mijn ge-achten vriend, Deswarte, hoofdopsteller van ,,De Vlaamsche Stem". Zal ik gehoor geven aan zijn oproep of luisteren naar de bede onzer Koningin, die, bewogen door ha^r moederlijk medevoelen met het onver-diende lijden van de haar als koningin door de Voorzienigheid toevertrouwde Bel-gische familie, aile eerbewijzen afwees ? Die vraag heb ik me gesteld; die vraag hebben zij allen voor zich gesteld, wien cen gelijke oproep van den heer Deswarte toe-kwam. Anderen moge ze in verlegenheid brengen. Anderen mogen ze in dezen of genen zin beantwoorden. Voor mij is het an t woord niet twijfelachtig. De wensch van Hare Majesteit en die van mijn geachten vriend zijn niet onverzoenlijk, integendeel. Ik had de eer door Hare* Majesteit ala volksvertegenwoordiger op het paleis te Brussel ontvangen te worden. In die hoeda-nigheid luister ik naar haar bede. Maar ik sprak tôt haar als doctor in haar nursing-liome aan het Belgische strand, in haar hoedanigheid van ziekenverpleegster. En hoe zou ze mij dan ten kwade duiden dat ik, doctor, haar als koningin-zieken-verpleegster huldigen zou? Ik zeg niet Ko-ninklijke ziekenverpleegster, met opzet. Br kunnen nog koninklijke verpleegsters geweest zijn ; er mogen er nog zijn. Voor ons is zij koningin-ziekenverpleegster. Zij is verpleegster bij geboorte, verpleegster bij opvoeding, verpleegster bij voorbeeld. Heur vader was verpleger uit neiging, uit aan-drang, uit liefde voor het lijdende mensch-dom. Die lioedanigheden werden haar door haar vader als een rijke bruidscliat ge-schonken, waaruit zij nu met beide handen put om onze lijdende soldaten naar ziel en lichaam te voeden. En zij voedt zo in zul-ken eenvoud, zonder dat ook ,,de linlcer hand weten ma-g wat de recht er sehenlct Daarom wordt zij door onze soldaten, die in het koninklijk hc6pitaal aan 't front worden verzorgd zOo bemind. Ik mocht uit hunnen mond vernemen eenvoudigen eerbied en erkentelijkheid. Do invloed die van haar uitgaat kan niet worden gemeten. 'k Bezocht hier in Londen in den loop der vorige week eene Belgiscbe dame, wier beide beenen gebroken waren door het ongeval van den vluchtelingen-trein, die in Frankrijk çntspoorde. De vrouw was nog mankend. Maar hoe genoeg-lijk vertelde me de brave vrouw dat ze toch dit met haar ongeluk had gewonnen — 't zijn hare eigen woorden — dat onze koningin haar had bezocht, de hand gedrukt, en haar lioofdkussen had opgelicht. De daad op zich zelf moge zeer gewoon blijken ; zij is in 't bereik van ieder verpleegster en ook van cen koninklijke verpleegster. Maar door die daad zulken invloed verwekken, dat een patient zich om zijn hevig lijden van beenderbreuken bo-loond voelt, dat verma^ alleen zij die is door geboorte, aanleg, innige behoefte een koningin-ziekenverpleegster. Londen, 18 Juli 1915. Doctor A". VAN DE PERRE. Volksvertegenwoordiger. ? rrî < « Si onorggieliile. I M _ Onze Koningin zal voor de Belgèn het zinnebeeld blijven der deugd. Voorbeeldige ^ moeder, voorbeeldige echtgenoote, en ook <y voorbeeldige vorstin, die op den dag van y ramp voor het Vaderland naar het slagveld v trok met den Grooten Koning en zijn Zoon, om hen bij te staan tôt op den dag der l overwinning! Hare opvoeding was weten- 2 schappelijk en verheven, haar democratisch M hart heeft steeds geklopt voor ailes wat lijdt. Wij Belgen, zijn fier over onze ^ Koningin en willen Haar heden zeggen dat <£ wij Haar eerbiedigen als de waardige, V edele moeder van een onoverwinbaar volk. jÇ Heden denken aile Belgen, hier in balling- 2 schap of elders onder misdadige overweldi- S ging, aan Haar die slechts voorspoed ^ droomde voor ons allen. .Velen, helaas, denken niet meer!.-.. Het ^ zijn die jeugdige, moedige soldaten die ^ door een bloem, een troostend woord of een y kruis, door Hare hand gereikt, de laatste Y. levensvreugde ontvangen hebben. Zij stier- ï ven voor hun Vaderland en verlieten ons % met een woord van erkentelijkheid op de ^ lippen voor de weldoenster van het belgi- m sche volk, voor hunne Vorstin ! " <k De bittere, onrechtvaardige dagen van ^ oorlog zullen voorbijgaan, maar steeds zul- J Ien de namen van Albert en Elisabeth in v ons hart gebeiteld blijven. Onze kinderen, Y. onze kîeinkinderen zullen voor Hare Majes- 2 teit den eerbied gevoelén dien wij hier thans M uitdrukken en die wij hen, wat er ook ge- M beuren moge, zullen weten in te prenten ! Den Haag, 28 Juni 1915. ^ ARTHUR BUYSSE. $j Volksvertegenwoordiger. y. ■ r Tii .. /k [en groste sitoal. | O, Koningin ! Als D geleefd had, O, ' Koningin !, vele (H eeuwen her; dan aanbad liet geloovige volk S in U thans eene Heiligk met gouden kroon ^ en rijk versderden mantel. En uit elk der £ talrijke juweelen zou schitteren ééne groote deugd. v Als CJ geleefd had, O, Koningin !/ enkele eeuwen her, dan zou men U thans in Ko- <Jg ninklijken luister gedenken en met eerbied (je en ontzag Uwe onschatbare weldaden roe-men. d<2 Wie zal het in woorden verklaren wat S? men voelt voor U, O, Koningin, die leeft 2 in ons naidden! Eene zoo groote weldaad S kan alleen beschoren zijn aan een diep-be- S proefd volk. Hoe moet Uwe ziel bloeden bij 't aanschouwen van zooveol lijdfen, en ^ hoo weldadig moet elke d rappel van Uw (f zdelebloed zalven! . ^ Uw vorstelijk gemàal braoht U voor Zijn ^ volk, en als Rutli sprak tôt Naomi : ^ ,,Uw volk is mijn volk" S zoo ook hebt U tôt Hem gesproken. Voor mijn zieleblik staat Uw beeld om- <je straald van de hoogste glorie • Ik zio U als <S« de moeler van Uw volk. Heiliig, Edel, Vorstehjk, Aanbeden, Geroemd, Geprczen, maar voor ailes en boven ailes: 1 jj* Eene Moeder! 2 LEO MEERT. jï

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.